Την προηγούμενη Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2017 επισκέφθηκα στο πλαίσιο μιας έρευνάς μου για τη νεώτερη ιστορία της πόλης την «Παπαστράτειο Δημοτική Βιβλιοθήκη του Δήμου Αγρινίου» (Δείτε ΕΔΩ) και πραγματικά τα όσα αντίκρισα, αν εξαιρέσει κανείς την ευγένεια του υπαλλήλου (Νεκτάριος το μικρό του όνομα), που με υποδέχθηκε κατά την είσοδό μου, κάθε άλλο παρά τιμούν τη δημοτική αρχή της πόλης, που έχει την ευθύνη της διαχείρισης και της λειτουργίας της.
- του Λευτέρη Τηλιγάδα |
| red line
Πριν όμως αναφερθώ, στα όσα απαράδεκτα είδα, είναι απαραίτητο να πω, ότι η «Βιβλιοθήκη» είναι απλωμένη σε τέσσερις αίθουσες από τις οποίες οι δύο, το αναγνωστήριο και η παιδική βιβλιοθήκη, βρίσκονται στο ισόγειο του κτιρίου, η τρίτη, στην οποία είναι συγκεντρωμένα κυρίως τα ιστορικά βιβλία που αφορούν στην περιοχή, βρίσκεται στον πρώτο όροφο και η τέταρτη – η μεγαλύτερη ίσως – βρίσκεται στο υπόγειο του κτιρίου, όπου στεγάζεται η δανειστική βιβλιοθήκη.
Πηγαίνοντας προς την «Βιβλιοθήκη», γνώριζα ότι τα βιβλία που με ενδιέφεραν, δεν θα μπορούσα να τα δανειστώ, αλλά είχα την βεβαιότητα-αίσθηση, ότι θα καθόμουν να τα δω με την άνεσή μου στο αναγνωστήριό της. Με την είσοδό μου όμως σ’ αυτή όλη η παραπάνω αίσθηση, αποδείχθηκε ψευδαίσθηση, αφού το κρύο και η υγρασία και στις τέσσερις αίθουσες της «Βιβλιοθήκης» ήταν απαγορευτικά για τέτοιες «πολυτέλειες».
Σε ολόκληρο αυτόν τον πολυεπίπεδο χώρο λειτουργούσε μόνο ένα κλιματιστικό (στην παιδική βιβλιοθήκη), που όχι μόνο την συγκεκριμένη αίθουσα δεν μπορούσε να καλύψει, αλλά τοποθετημένο και πίσω από ένα σωρό ογκώδη αντικείμενα που βρίσκονταν μπροστά του, αποδυναμωνόταν τόσο πολύ η ισχύ του, που με δυσκολία κατάφερνε να καλύψει τα δύο μέτρα μακριά του.
Στην φυσική ερώτησή μου: «γιατί δεν ανάβετε τα αιρκοντίσιον», η απάντηση του υπαλλήλου, η οποία, σημειωτέον, εμπεριείχε ένα ψήγμα «εμπιστευτικής συνομωσίας» μεταξύ μας, ήταν αφοπλιστική: «Δεν έχουμε πετρέλαιο».
Εκείνο όμως που, πραγματικά, ήταν προκλητικό, ήταν άλλο. Ακριβώς απέναντι από το αιρκοντίσιον, «φάτσα» στην είσοδο της παιδικής βιβλιοθήκης υπήρχαν τρεις κουβάδες, οι οποίοι «έπιαναν» τα σταλάγματα της βροχής που έμπαινε από την οροφή.
Βγήκα από αυτή την αίθουσα με την εντύπωση ότι τα «έχω δει όλα», πολύ σύντομα όμως κατάλαβα, ότι δεν είχα δει τίποτα.
Κατεβαίνοντας στην δανειστική βιβλιοθήκη και προχωρώντας προς το βάθος της, ήρθα αντιμέτωπος με μια εικόνα, που θεωρώ ότι αποτελεί ντροπή, για την αξιοσύνη και τον πολιτισμό της Δημοτικής αρχής που διαχειρίζεται και λειτουργεί τον συγκεκριμένο χώρο. Η εικόνα που αντίκρισα μπροστά μου είναι αυτή, που εξαιρετικά εύγλωττα αποτυπώνουν οι δύο παρακάτω φωτογραφίες.
Κάτω από τον αεραγωγό ένας κουβάς στο έδαφος και ένα πλαστικό τάπερ στο ψηλότερο ράφι της συγκεκριμένης βιβλιοθήκης προσπαθούσαν μάταια να μαζέψουν τα «σταλάγματα» της βροχής, τα οποία απλώνονταν πάνω στο ράφι ποτίζοντας τις ράχες των βιβλίων που ήταν τοποθετημένα πίσω τους.
Απομακρύνθηκα από το συγκεκριμένο σημείο με το παρακάτω δίλλημα: «Πάω και βρίσκω τον ευγενικό υπάλληλο και του βάζω τις φωνές για την απαράδεκτη αυτή κατάσταση ή αναδεικνύω δημοσιογραφικά το γεγονός, αναζητώντας τις αιτίες που το δημιουργούν, μήπως και φιλοτιμηθούν οι υπεύθυνοι και τις εξαλείψουν»; Όπως αντιλαμβάνεστε επέλεξα το δεύτερο.
Η «Παπαστράτειος Δημοτική Βιβλιοθήκη», έχει πάψει να αποτελεί νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου από το 2011. Η αρμοδιότητα της διαχείρισης και της λειτουργία της έχει εκχωρηθεί από τον κ. Παπαναστασίου στον αντιδήμαρχο Αγρινίου κ. Γεώργιο Μηλιάδη.
Σε ερώτησή μας, αν η δημοτική αρχή γνωρίζει το πρόβλημα, ο κ. Μηλιάδης μας απάντησε, ότι τις αμέσως επόμενες μέρες δρομολογείται η αποκατάσταση των διαρροών της οροφής σε ολόκληρο τον στεγασμένο χώρο της βιβλιοθήκης. Το γεγονός επίσης της ορατής εγκατάλειψης του κτιρίου έχει διαπιστωθεί ότι χρήζει γενικότερης επέμβασης και συνολικής φροντίδας, έργο το οποίο, όπως μας πληροφόρησε ο κ. Μηλιάδης, η δημοτική αρχή έχει προγραμματίσει να δρομολογηθεί μέσα στο 2017. Μας ενημέρωσε επίσης, ότι έχει ξεκινήσει η ψηφιοποίηση όλων των βιβλίων που αποτελούν έργο Αγρινιωτών συγγραφέων, καθώς και όλων των εφημερίδων που εκδίδονται στον Δήμο Αγρινίου και οι οποίες αποτελούν αξιόλογες ιστορικές πηγές της τοπικής μας ιστορίας.
Η Δημοτική Βιβλιοθήκη κάθε πόλης αποτελεί μια σημαντική και αξιόλογη «βιτρίνα» της πολιτιστικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής της. Οι εικόνες αυτές, με τους κουβάδες στο πάτωμα και τις σταλαγματιές πάνω στα ράφια δεν τιμούν κανένα μας. Είναι επίσης απαράδεκτο η Δημοτική Βιβλιοθήκη της μεγαλύτερης πόλης του νομού να μην είναι ζεστή και φιλόξενη. Κανείς, άλλωστε, δεν μπορεί να διανοηθεί ότι μια Δημοτική Αρχή διαθέτει με εξαιρετική ευκολία χρήματα (λίγα ή πολλά δεν έχει καμία σημασία) για να «πασπαλίζει με ζάχαρη τα παραμύθια», την ώρα που η δημοτική βιβλιοθήκη βρίσκεται σ’ αυτά τα χάλια.
Ας ελπίσουμε ότι μέσα στο 2017, αυτή η ανεπίτρεπτη εικόνα θα εξαλειφθεί.
