κ. Φαρμάκη
Χαίρομαι ειλικρινά, που μου δίνεται η ευκαιρία μετά την απαντητική σας επιστολή σε ενυπόγραφο κείμενό μου, να απευθυνθώ προς το πρόσωπό σας και να σας επισημάνω τα εξής:
- του Λευτέρη Τηλιγάδα |
| red line
1) Θα ήταν ευχής έργον, να με είχε κουράσει η ανοιχτή επιστολή, που απευθύνατε προς τις αυτοδιοικητικές πλειοψηφίες της περιοχής μας. Αν λυπάστε γι’ αυτό, μην υποβάλλετε τον εαυτό σας σε αυτήν την άνευ αιτίας, «βάσανον», αφού ούτε ο «φλύαρος» λόγος, ούτε το «πομπώδες» ύφος, ούτε η «περισπούδαστη» θεωρητική ανάλυση είναι ικανά να με καταπονήσουν.
2) Με καλείτε να μην ξεχάσω ότι, «ως επί το πλείστον, όσοι τοποθετείστε σε ιδεολογικούς χώρους που έχουν μια κάποια επαφή με τον ορθολογισμό “έχετε το κουσούρι” να υποστηρίζετε τις απόψεις σας με παράθεση επιχειρημάτων δομημένων και επαρκώς θεμελιωμένων, ακόμα κι αν χρειαστεί να προηγηθεί εξαντλητική και «περισπούδαστη» θεωρητική ανάλυσή τους». Εξ όσων μπορώ όμως να συμπεράνω, αυτό «το κουσούρι» μάλλον το έχετε απολέσει , αφού στην συγκεκριμένη ανοιχτή επιστολή (Δείτε ΕΔΩ), δεν εντόπισα κανένα δομημένο και επαρκώς θεμελιωμένο επιχείρημα για τους εξής λόγους:
α) Η επιστολή σας ξεκινά με τον κατάλογο των παραληπτών της.
β) Συνεχίζει με την ενημέρωση των αποδεκτών της για τις διαρροές που σταχυολογήσατε και οι οποίες αφορούν στην μεταρρύθμιση του «Καλλικράτη», που σχεδιάζει η κυβέρνηση.
γ) «Γνωρίζω καλά», αναφέρετε στη συνέχεια, «ότι το θέμα έχει απασχολήσει την ΚΕΔΕ αλλά και την ΕΝΠΕ και ότι έχουν ληφθεί συγκεκριμένες συλλογικές αποφάσεις. Τα ως άνω συλλογικά όργανα των ΟΤΑ έχουν τοποθετηθεί δημοσίως αρνητικά σχετικά με τις ως άνω εξελίξεις». Φαίνεται όμως να αγνοείτε ή να παραλείπετε το γεγονός, ότι οι συγκεκριμένες συλλογικές αποφάσεις δεν είναι ομόφωνες.
δ) Μέσα από ποια επιστημονική τεκμηρίωση οδηγείστε στο αυθαίρετο συμπέρασμα ότι «η επιδιωκόμενη παρέμβαση» της κυβέρνησης «στη λειτουργία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης θα έχει απέναντι ολόκληρες τις τοπικές κοινωνίες»; Έχετε υπόψη σας ίσως κάποια δημοσκόπηση; Γιατί δεν μας την αναφέρετε; Μήπως υπάρχουν και τοπικές κοινωνίες ή μέρος αυτών που είναι υπέρ της απλής αναλογικής; Ρητορική είναι η ερώτηση γιατί κι εσείς και εγώ και οι αναγνώστες γνωρίζουμε την απάντηση.
ε) Λέτε: «Η τοπική αυτοδιοίκηση είναι ένα σύστημα πολιτικά ουδέτερο, το οποίο μπορεί να συμβιβαστεί με οποιοδήποτε πολίτευμα […]». Πιστεύω να αντιλαμβάνεστε ότι αερολογείτε. Είναι ποτέ δυνατόν ένα σύστημα διαχείρισης των κοινών, το οποίο υπηρετείται από εκλεγμένους από τον λαό πολίτες ή διορισμένους από την κεντρική εξουσία (υπήρξαν δυστυχώς και τέτοιοι περίοδοι στην ιστορία της αυτοδιοίκησης), να είναι πολιτικά ουδέτερο;
στ) Στη συνέχεια, και αφού μας κάνετε γνωστές διάφορες νομικές παραδοχές περί του «φυσικού δικαιώματος» των κοινοτήτων, των «φυσικών διαχειριστών» της τοπικής υπόθεσης, του τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται στον νομοθέτη, περί του Ευρωπαϊκού Χάρτη Τοπικής Αυτονομίας, καταλήγετε στο γενικόλογο και αυθαίρετο συμπέρασμα: «Με βάση όλα τα προεκτεθέντα, προκύπτει σαφώς ότι οι τελευταίες κινήσεις της Κυβέρνησης κινούνται σε μια κατεύθυνση ουσιαστικής αποδόμησης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης,[…]». Αν το δικό σας αυτονόητο, κ. Φαρμάκη, συνιστά από μόνο του επιχείρημα, τότε να είστε σίγουρος ότι διαθέτετε το «υπερόπλο» που θα αποστομώσει κάθε πολιτικό σας αντίπαλο. Η μέθοδς αυτή, φρονώ, ότι μπορεί να υποτάξει, τον όποιο πολιτικό ή άλλο αντίλογο σε μια νεοπλατωνική ή υπερβατολογική ετερονομία, ανάλογη με αυτή που επέβαλε η θεϊκή τάξη και ηγεμονία. Σας προτείνω στο επόμενο παγκόσμιο συνέδριο του ορθού λόγου να ανακοινώσετε αυτή σας την ανακάλυψη και ποιος ξέρει, ίσως δημιουργήσετε και δική σας σχολή.
Θα συμφωνήσετε, θεωρώ, μαζί μου, κ. Φαρμάκη, ότι εκτός από την κενή περιεχομένου συνθηματολογία, υπάρχει και πολιτικός λόγος που αρχίζει και τελειώνει στο φλύαρο και άνευ ουσίας αυτονόητο του ρήτορα. Δυστυχώς, παρά την όποια αίσθηση έχετε για τον ορθολογισμό του δικού σας αυτονόητου, στην ανοικτή επιστολή σας δεν υπάρχει ούτε ένα επιχείρημα, που να οδηγεί στο συμπέρασμά σας, ότι δηλαδή η κυβέρνηση ετοιμάζεται να νομοθετήσει το «μπάχαλο», εάν νομοθετήσει την απλή αναλογική, την παροχή δικαιώματος ψήφου στους νόμιμους αλλοδαπούς, το δεσμευτικό χαρακτήρα των προτάσεων των τοπικών-λαϊκών συνελεύσεων και τα τοπικά δημοψηφίσματα.
Επιτρέψτε μου σε αυτό το σημείο να αναφερθώ και στα τρία σημεία της απαντητικής σας επιστολής (Δείτε ΕΔΩ) γιατί μάλλον παρανοήσατε.
Σημείο πρώτο: Θα αντιπαρέλθω την τιμή, την οποία δεν μπορείτε εκ των πραγμάτων να μου αποδώσετε (εξ όσων γνωρίζω, δεν συμμετέχετε στην ομάδα σύνταξης του μεγάλου λεξικού της Ελληνικής Γλώσσας) και θα σας υπενθυμίσω, ότι ουδέποτε αξίωσα, να προβείτε «σε κωδωνοκρουσίες εξέγερσης κατά της εφαρμογής των μνημονίων στην τοπική αυτοδιοίκηση». Εκείνο που ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΑ και ΥΠΟΓΡΑΜΜΙΣΑ, είναι ότι ενώ εξεγερθήκατε με ρεαλισμό «κατά της ΔΙΑΦΑΙΝΟΜΕΝΗΣ ΠΡΟΘΕΣΗΣ της ελληνικής κυβέρνησης να προβεί αυτοβούλως και με νομοθετική πρωτοβουλία που έρχεται σε σύγκρουση με υπέρτερους κανόνες δικαίου σε μια έμμεση υποβάθμιση της αυτοδιοίκησης», κατά το δικό σας αυτονόητο, ούτε κουβέντα δεν αρθρώσατε ενάντια, όχι απλά και μόνο στις ΔΙΑΦΑΙΝΟΜΕΝΕΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ των ελληνικών συγκυβερνήσεων της χώρας, αλλά απέναντι στα ΚΑΘ’ ΥΠΑΓΟΡΕΥΣΗ νομοθετήματα ξένων κέντρων, που ήρθαν σε σύγκρουση με υπέρτερους κανόνες δικαίου της χώρας, σε μια άμεση υποβάθμιση του θεσμικού πολιτισμού της αυτοδιοίκησης αλλά και του βιοτικού επιπέδου των πολιτών γενικότερα.
Σημείο δεύτερο: Ουδέποτε υποστήριξα ότι «ο Τ. Παπανικολάου των 4.114 ψήφων ή ο Σ. Μερμίγκης των 1.427 ψήφων ΠΡΕΠΕΙ να είναι ρυθμιστές, για το εάν η παράταξη του Γ. Παπαναστασίου, την οποία τίμησαν με την ψήφο τους την πρώτη Κυριακή 22.114 πολίτες (και, για να μην ξεχνιόμαστε, 31.185 ψήφοι ή ποσοστό 66,87% την δεύτερη Κυριακή), θα μπορούσε να εφαρμόσει οτιδήποτε από το πρόγραμμά της», που εμμέσως και δίκην παραδείγματος μου χρεώσατε ως θέση. Επιτρέψτε μου, ως προς αυτό, ένα μόνο σχόλιο: Ο ρεαλισμός της φαντασίωσης σας είναι ικανός να λωβοτομήσει εγκεφάλους.
Αλήθεια κ. Φαρμάκη, η μόνη συνδυαστική προσέγγιση που θα μπορούσατε να σκεφτείτε για να «κυβερνηθεί» ο Δήμος με την απλή αναλογική είναι η παραπάνω δυστοπία;
Οι 9.000 περίπου ψηφοφόροι, που στήριξαν την υποψηφιότητα του κ. Παπαναστασίου την δεύτερη Κυριακή, δεν θα έπρεπε να έχουν ένα κάποιο ουσιαστικό αντίκρισμα αυτής της υποστήριξης;
Εάν η απάντησή σας στο ερώτημα μου είναι θετική θεωρείτε πολύ δύσκολο να βρεθεί με μια ανάλυση των αριθμών του εκλογικού αποτελέσματος η παραταξιακή αφετηρία της πλειοψηφίας τους.
Τα παντελώς αστήρικτα και φοβικά δικά σας αυτονόητα περί απλής αναλογικής δεν θα τα σχολιάσω. Θα σας θυμίσω μόνο ότι ανεξάρτητα από το τι πιστεύετε εσείς ή τι πιστεύω εγώ για τη δημοκρατία, ένα είναι σίγουρο: Δημοκρατία, με τίποτα δεν είναι, μια παράταξη να μεθοδεύει συνειδητά τον απολογισμό του έργου της στο εαυτό της μόνο, ερήμην των φορέων του Δήμου και των Δημοτών.
Σημείο τρίτο: Χαίρομαι που προσωπικά δεν είστε κάθετος υπέρ της μιας ή της άλλης άποψης σε ότι αφορά στην παραχώρηση του δικαιώματος ψήφου στους νόμιμους αλλοδαπούς. Εγώ τάσσομαι με σαφήνεια υπέρ αυτού του δικαιώματος και διεκδικώ την καθιέρωσή του με κάθε νόμιμο μέσο. Όλα τ’ άλλα είναι «φύρα στης μυλωνούς το κόσκινο».
Να ξεκαθαρίσουμε επίσης δύο πράγματα, τα οποία, απ΄ όσο καταλαβαίνω, είναι μπερδεμένα μέσα σας. Άλλο πράγμα είναι τα λαϊκά συμβούλια και άλλο πράγμα οι λαϊκές συνελεύσεις των τοπικών κοινοτήτων και των γειτονιών. Αν αυτά τα δύο πράγματα δεν μπορείτε να τα ξεχωρίσετε, τότε η όποια τοποθέτηση επ΄ αυτών θα αποβεί άκαρπη.
Δεν ξέρω ποια εμπειρία έχετε από λαϊκές συνελεύσεις, αλλά να σας πληροφορήσω ότι αυτές καμία σχέση δεν έχουν με τις συνελεύσεις της ΔΑΠ/ΝΔΦΚ στη νομική σχολή.
Όσο για το παράδειγμά σας, θεωρώ ότι είναι ατυχές, γιατί η διαρροή αναφέρεται στη δεσμευτικότητα των προτάσεων των λαϊκών συνελεύσεων και όχι στην αποδοχή των αποφάσεων της Δημοτικής Αρχής.
Παρά ταύτα ακόμα και στο συγκεκριμένο παράδειγμα, θεωρώ ότι θα σας βρει σύμφωνο η παρακάτω τοποθέτησή μου: Είναι προτιμότερη η συναίνεση των τοπικών κοινωνιών στις αποφάσεις που τις αφορούν, παρά η επιβολή των αποφάσεων μιας κεντρικής, ακόμα και σε τοπικό επίπεδο, εξουσίας. Οι λαϊκές συνελεύσεις κ. Φαρμάκη, και τα τοπικά δημοψηφίσματα είναι εξαιρετικά εργαλεία προς αυτή την κατεύθυνση, με την προϋπόθεση φυσικά, πως αυτός ο οποίος «άρχει», διαθέτει την στοιχειώδη ευαισθησία να θυμάται: «ότι ανθρώπων άρχει, ότι κατά νόμους άρχει και ότι ουκ αεί άρχει». (Αγάθων,450-400 π.Χ.)
Αγαπητέ κ. Φαρμάκη, είναι ξεκάθαρο ότι επιθυμείτε να συντηρήσετε τα συστήματα ως έχουν. Αυτά ξέρετε άλλωστε, αυτά εμπιστεύεστε. Από την άλλη όμως, υπάρχουμε κι εμείς, που επιθυμούμε την ανατροπή τους και αγωνιζόμαστε γι’ αυτή. Το τι θα γίνει τελικά, θα το δείξει ο καιρός.
Φιλικά
Λευτέρης Τηλιγάδας
Υ.Γ. Θα μου επιτρέψετε να σας παρακινήσω να ακούσετε το παρακάτω τραγουδάκι και να χαλαρώσετε. Ίσως αυτό καταφέρει να διευρύνει λίγο τους ορίζοντες της διαλεκτικής σας.
