Στο διαγνωστικό κέντρο η ουρά για εξετάσεις είναι μεγάλη. Τα τηλέφωνα χτυπάνε συνέχεια, πολλά ραντεβού κλείνονται για μία εβδομάδα ή και έναν μήνα μετά, μπορεί και περισσότερο, ακούγονται ποσά, τι καλύπτουν τα Ταμεία, ονόματα ασθενειών. Και το προσωπικό ευγενικό, σε εγρήγορση, κάνει συνέχεια εξετάσεις.
Φιλήμων Καραμήτσος
Οι Ελληνες και οι Ελληνίδες έχουν πλημμυρίσει τα διαγνωστικά κέντρα, τα ιδιωτικά ιατρεία και τα επείγοντα των νοσοκομείων. Δύο χρόνια μετά την πανδημία, άλλωστε, δεν υπάρχει περίπτωση να «μην έχουμε κάτι». Βήχεις και σκέφτεσαι μερικές δεκάδες κακές διαγνώσεις.
Το δημόσιο σύστημα Υγείας, όμως, αντέχει. Με τεράστιο κόπο, σε νοσοκομεία και κέντρα υγείας, χιλιάδες γιατροί και νοσηλευτές βάζουν κάθε μέρα πλάτη και αντιμετωπίζουν τον κόσμο που πάσχει, που ανησυχεί, που θέλει κάπου να ακουμπήσει. Αλλά κι άλλοι τόσοι ιδιώτες γιατροί δέχονται κάθε μέρα ανθρώπους που αγωνιούν, που αισθάνονται ότι δεν θα τα καταφέρουν, που θέλουν να είναι και να νιώθουν υγιείς.
Αλλά σε όλο αυτό που γίνεται, αισθάνεσαι ότι δεν υπάρχει μια αρχή, ένας οδηγός. Η πρόληψη δεν υποστηρίζεται, τσεκ απ δεν γίνονται και όταν γίνουν, μεγάλο μέρος τους κοστίζει. Οι άνθρωποι έχουν το δίλημμα αν πρέπει να πληρώσουν μια ιατρική εξέταση ή να κρατήσουν τα λεφτά για τους λογαριασμούς ρεύματος ή τις ανάγκες των παιδιών. Πολλές φορές, όλα αφήνονται μέχρι να γίνουν επείγοντα ή μέχρι να νιώσεις ότι πονάς παντού, ότι πρέπει να σπεύσεις στα εξωτερικά του νοσοκομείου.
Πώς γίνεται να έχουμε ένα τόσο καλό σύστημα Υγείας ακόμα, να έχουμε και τόσο καλούς ιδιώτες γιατρούς, αλλά να θερίζουν οι χρόνιες νόσοι που θα μπορούσαν να προληφθούν, η παχυσαρκία, ο ανθυγιεινός τρόπος ζωής; Τι συμβαίνει σε αυτή τη χώρα και υπάρχει τέτοια έλλειψη κανόνων, προγράμματος, μέριμνας για τη δημόσια Υγεία και την προστασία της ζωής;
.efsyn.gr
