Σε μια τάξη του γυμνασίου λείπει ο καθηγητής. Για μία ώρα τον αντικαθιστά ο διευθυντής. Θέλει να προξενήσει το ενδιαφέρον για σημαντικά προβλήματα, να κάνει ένα μάθημα υψηλού επιπέδου. Αρχίζει με το να ρωτά:
Φοίβος Γκικόπουλος
«Τι είναι η κοινωνία;»
Γενική σιωπή, λίγο λόγω άγνοιας, λίγο λόγω αδιαφορίας. Μετά από μερικά λεπτά ένας μαθητής επιχειρεί να απαντήσει:
«Η κοινωνία είναι η ένωση των ζώων με σκοπό να διασφαλίσουν την επιβίωσή τους».
«Είσαι αγράμματος και υπερόπτης! Η κοινωνία είναι η ένωση των ανθρώπων για να πραγματοποιήσουν τα ιδανικά τους» απαντά ο διευθυντής.
Εδώ τελειώνει και η συζήτηση. Ο μαθητής είναι πεπεισμένος ότι στο σχολείο είναι καλύτερα να μην αποκαλύπτεις τις ιδέες σου και ακόμη καλύτερα είναι να αδιαφορείς γι’ αυτά που γίνονται στο σχολείο. Αυτός ο φιλισταίος διευθυντής, σίγουρος μέσα στη μετριότητά του και τον κομφορμισμό του, δεν είναι μια εξαίρεση ανάμεσα σε πολλούς καθηγητές του σήμερα, αντίθετα, ανάμεσα στους διευθυντές είναι, δυστυχώς, ο κανόνας. Ανάμεσα στους καθηγητές ο κανόνας είναι τόσο κοινός όσο εκείνος του καθηγητή που θεωρεί το σχολείο μια αγγαρεία και προσπαθεί να βαρεθεί όσο το δυνατόν λιγότερο.
*Ο Φοίβος Γκικόπουλος είναι ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ