Μόλις μπήκα τράπεζα τράβηξα χαρτάκι και κάθισα βιαστικά σε μια θέση, κοίταξα το χαρτάκι, 243 !!! Εκείνη την ώρα περνούσε το 175, αποφάσισα να περιμένω.
Γνωστό πλεον ότι όλοι τραβούν 3 και 4 χαρτάκια και φεύγουν για μια βόλτα , έπαιξα λιγο με το καινούριο σμαρτφον , το βαλα στην τσέπη και κοίταξα δίπλα μου μια κυρία με μαύρα ρούχα και μαύρη τσάντα , κάθισε μπροστά μου .
Κόλησαν τα μάτια μου στο πίσω μέρος του κεφαλιού της. Ένα απίστευτο μωβ χρώμα. που μόνο σε λουλούδι το χα ξαναδεί. Είχα πριν χρόνια την απορία και είχα ρωτήσει μια φίλη κομμώτρια για το απίστευτο αυτό χρώμα και αν είναι επιλογή τους!!! Μου είχε απαντήσει ότι είναι επιλογη των παιδιών τους ή των νυφών τους και χασκογέλασε αφήνοντας να δω το πλαινο δόντι που έλειπε. Είναι τόσο άσπρη η τρίχα της γιαγιάς που η βαφή δεν κολάει και αφήνει μια απόχρωση που θα ζήλευε και ο billy idol. Η ταμίας είχε ήδη το ύφος μιας θηλυκής Μπετόβεν πατώντας το κουμπί πρόσκλησης πελατών όλο και πιο γρήγορα είχε φτάσει στο 197. Ώσπου την κυρία με τα μωβ μαλλιά την πλησίασε ένας ευγενικός κύριος με πανέμορφο καπέλο χωμένος μέσα στο κοστουμάκι του. Έσκυψε και γλυκομιλώντας ρώτησε για την θέση δίπλα στην κυρία. Εκείνη με την ζηλευτή ευγένεια που είχε η γενιά της δίπλωσε τα μικροσκοπικά της ποδαράκια, κάνοντας διάδρομο στον κύριο. Εκείνος την ευχαρίστησε βγάζοντας το όμορφο καπέλο, που έχω δει σε βιντεοκλίπ του Φράνκ Σινάτρα, κρατώντας το στο στήθος του με το δεξί χέρι του. Κάθισε δίπλα της ακριβώς με το ίδιο μωβ χρώμα μαλλιών, ίδια απόχρωση, ακόμα και η φαβορίτα. Ήταν τόσο πειστικός που για μια στιγμή πίστεψα πως υπάρχει χρώμα μαλλιών ΜΩΒ φυσικό.
233. Ήμουν έτοιμος να σηκωθώ. Γύρισα προς την πόρτα και είδα “εγκλωβισμένη” μια γηραιά κυρία με την ίδια απόχρωση μαλλιών ,ανάμεσα στις δύο πόρτες της τράπεζας. Πλησίασα προς το ταμείο με ένα χαμόγελο… γυροφέρνοντας στο μυαλό μoυ το σύνθημα… punks not dead..
