Δεν είναι ούτε σημείο των καιρών, ούτε τίποτα το πρωτόφαντο: όπως σ’ όλο τον κόσμο – τη εξαιρέσει της Βόρειας Κορέας – έτσι και στο Αγρίνιο καπιταλισμό έχουμε, και «αγορά ελεύθερη» με πελάτες σκλαβωμένους. Αυτό όμως που συνέβη χθες, ξεπερνάει τα όρια της κοινωνικής ανοχής, τουλάχιστον έτσι όπως αντιλαμβανόμαστε εμείς την συνείδηση της κοινωνικής ευθύνης.
- γράφει ο LefT |
| red line
Και επειδή ήρθαν οι καιροί και οι μέρες που τα λόγια δεν θα πρέπει να μένουνε στριμωγμένα ανάμεσα στα δόντια, όσο κι αν αυτό δεν αρέσει σε κάποιους, θα πρέπει οι συντακτικοί όροι των λόγων μας, όχι μόνο να γίνουν σαφείς, συγκεκριμένοι και δεικτικοί εκεί που χρειάζεται, οφείλουν ταυτόχρονα να αποκτήσουν κι ονοματεπώνυμο. Ιδιαίτερα όταν το θράσος κάποιων περισσεύει.
Ο λόγος για τις τρεις καφετέριες «Pascucci», «Καντίνα», «Porto» στην κεντρική πλατεία του Αγρινίου, οι ιδιοκτήτες των οποίων, για να κονομήσουν λίγα ευρουδάκια παραπάνω, “έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια”, τους συναδέλφους τους της εστίασης, το σύνολο των καταστηματαρχών και των εμπόρων της πόλης, κυρίως όλο αυτό τον κόσμο, που παράτησε τις δουλειές του στερούμενος το τόσο αναγκαίο στις μέρες μας μεροκάματο και βρέθηκε χθες το πρωί στην κεντρική πλατεία, για να διαδηλώσει την ανάγκη του για δημόσια και δωρεάν υγεία.
«Δικαίωμα τους» θα μας πούνε. Αναντίρρητα. Δικό μας δικαίωμα η καταγραφή και η μνήμη του θράσους τους. Αξίζει όμως, εδώ που φτάσαμε και μιας και μιλάμε για θράσος, να αναρωτηθούμε: Ο κ. Μελιάδης ζει στο Αγρίνιο ή κάπου αλλού; Δεν γνωρίζει άραγε την παράνομη νάιλον παράγκα που έχει στήσει πάνω στην πλατεία ο ιδιοκτήτης της καφετέριας «Porto»; Θα κάνει κάτι άραγε;
