- του Miguel Angel
Μετάφραση Αθηνά-Στυλιανή Μίχου
——————–———–—––————-
Επιστρέφω προς τα ενδότερα, όπου πάντα ήμουνα,
όπου τα πάντα είναι και τίποτα δεν είναι
συγκεκριμένο, όπου είμαστε οι ίδιοι, εμείς.
Στα τοπία φράκταλ του υπεδάφους
έρχομαι,
σε βυθισμένς γωνίες κρυμμένες πίσω από
τοίχους
από εντόσθια και έντερα. Διασχίζω αρτηρίες της
πιο κρύας
και σκοτεινής ανωνυμίας: αναγνωρίζω ένα παιδί
που με κοιτά τρομαγμένο και έναν υπερόπτη νεαρό
που με αποδοκιμάζει
και ίσως και ένα γέρο καθηγητή. Το παν είναι οι αρτηρίες, τα διασχίζουν όλα.
Τα σώματα, τις πόλεις… Είναι πανταχού παρών.
Και στηρίζομαι -ενώ διεισδύω- στο
οστεοφυλάκιο
που αντέχει και στηρίζει τις αυπνίες μου.
