Ο Τραμπ και ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός

Πώς πρέ­πει να αντι­λαμ­βα­νό­μα­στε τις φι­λο­δο­ξί­ες του Τραμπ για τον αμε­ρι­κα­νι­κό ιμπε­ρια­λι­σμό;

Από τη στιγ­μή της ορ­κω­μο­σί­ας του, ο Τραμπ έχει εξα­πο­λύ­σει μια εκ­στρα­τεία σοκ και δέους, όπως ονο­μά­στη­κε το δόγμα που χρη­σι­μο­ποί­η­σαν οι ΗΠΑ όταν ει­σέ­βα­λαν στο Ιράκ το 2003. Πρό­κει­ται για έναν ψυ­χο­λο­γι­κό πό­λε­μο που λέ­γε­ται ρι­ζι­κή κυ­ριαρ­χία και προ­βλέ­πει έναν κα­ται­γι­σμό πραγ­μά­των που κα­θι­στά τους αν­θρώ­πους πα­ρά­λυ­τους και ανί­κα­νους να αντι­στα­θούν.

Στην εσω­τε­ρι­κή πο­λι­τι­κή, αυτή η στρα­τη­γι­κή πε­ρι­λάμ­βα­νε την απο­νο­μή χάρης σε όλους τους φυ­λα­κι­σμέ­νους της 6ης Γε­νά­ρη [της ακρο­δε­ξιάς εφό­δου στο Κα­πι­τώ­λιο το 2021], την κα­τάρ­γη­ση των προ­γραμ­μά­των πο­λυ­μορ­φί­ας-ισό­τη­τας-συ­μπε­ρί­λη­ψης, την ακύ­ρω­ση του ομο­σπον­δια­κού αντι­ρα­τσι­στι­κού νόμου του 1964 ως προς τις προ­σλή­ψεις, τον τερ­μα­τι­σμό όλων των δι­καιω­μά­των που είχαν τα τρανς άτομα, την από­λυ­ση τε­ρά­στιου αριθ­μού κρα­τι­κών υπαλ­λή­λων και μια ατε­λεί­ω­τη λίστα από άλ­λους στό­χους.

Στο διε­θνές στε­ρέ­ω­μα, ο Τραμπ έχει απει­λή­σει με ει­σβο­λή τον Κα­να­δά. Απεί­λη­σε το Με­ξι­κό, την Κο­λομ­βία και τον Κα­να­δά με δα­σμούς που θα μπο­ρού­σαν να κα­τα­στρέ­ψουν τις οι­κο­νο­μί­ες τους. Ο Τραμπ έχει δη­λώ­σει ότι οι ΗΠΑ θα κα­τα­λά­βουν τη Γροι­λαν­δία. Απαι­τεί από την Ου­κρα­νία να πα­ρα­δώ­σει πάνω από το μισό των ορυ­κτών σπά­νιων γαιών που δια­θέ­τει ως απο­πλη­ρω­μή της αμε­ρι­κα­νι­κής υπο­στή­ρι­ξης στον πό­λε­μο κατά της Ρω­σί­ας. Δή­λω­σε ότι θα κλεί­σει συμ­φω­νία με τον Πού­τιν για να τερ­μα­τί­σει τον πό­λε­μο. Ο Τραμπ έχει κα­λέ­σει ανοι­χτά για εθνο­κά­θαρ­ση της Γάζας.

Υπάρ­χει μέ­θο­δος μέσα σε όλη αυτήν την πα­ρά­νοια και συν­δέ­ε­ται με ένα πολύ με­γα­λύ­τε­ρο σχέ­διο: να προ­ε­τοι­μα­στεί η οι­κο­νο­μία, ο στρα­τός και ο πλη­θυ­σμός των ΗΠΑ για τον αντα­γω­νι­σμό και την αντι­πα­ρά­θε­ση με την Κίνα, που συ­μπε­ρι­λαμ­βά­νει και την πι­θα­νό­τη­τα ενός πα­γκό­σμιου πο­λέ­μου.

Αυτό δεν θα συμ­βεί άμεσα γιατί οι ΗΠΑ αυτήν τη στιγ­μή είναι απο­λύ­τως ανί­κα­νες να πάνε σε πό­λε­μο ενά­ντια στην Κίνα και πα­ρέ­μει­ναν απρο­ε­τοί­μα­στες για ένα τέ­τοιο εν­δε­χό­με­νο επί πολλά χρό­νια. Αλλά αυτή είναι η λο­γι­κή πίσω από όλο το χάος -δεν πρό­κει­ται για τυ­χαί­ες βολές.

Σε αντί­θε­ση με την πρώτη δια­κυ­βέρ­νη­σή του, ο Τραμπ αυτήν τη φορά έχει την υπο­στή­ρι­ξη τμη­μά­των της αμε­ρι­κα­νι­κής άρ­χου­σας τάξης με απο­φα­σι­στι­κή ισχύ. Δεν συμ­φω­νούν με όλα όσα κάνει. Αλλά οι αλ­λα­γές των τε­λευ­ταί­ων χρό­νων στη πα­γκό­σμια πο­λι­τι­κή και οι­κο­νο­μία τους ώθη­σαν να υπο­στη­ρί­ξουν αυτά που κάνει προ­κει­μέ­νου να προ­ε­τοι­μα­στεί ο αμε­ρι­κα­νι­κός πλη­θυ­σμός για μια αντι­πα­ρά­θε­ση με την Κίνα.

Εξή­γη­σέ μας την αντι­πα­λό­τη­τα με­τα­ξύ ΗΠΑ και Κίνας. 

Οι ΗΠΑ δεν είχαν ποτέ έναν αντί­πα­λο διεκ­δι­κη­τή τόσο ση­μα­ντι­κό όσο η Κίνα. Η Κίνα είναι ο ισχυ­ρό­τε­ρος οι­κο­νο­μι­κός και στρα­τιω­τι­κός αντί­πα­λος που είχαν ποτέ οι ΗΠΑ. Είναι πολύ ισχυ­ρό­τε­ρη δύ­να­μη από τη Ρωσία του Ψυ­χρού Πο­λέ­μου, η οποία δεν απο­τε­λού­σε οι­κο­νο­μι­κό αντα­γω­νι­στή. Οι­κο­νο­μι­κά, η Κίνα είναι ισχυ­ρό­τε­ρη από ό,τι ήταν η Γερ­μα­νία ή η Ια­πω­νία πριν τον Δεύ­τε­ρο Πα­γκό­σμιο Πό­λε­μο.

Από την εποχή της ανό­δου των ΗΠΑ με­τα­ξύ 1860 και 1890, όταν από κα­θυ­στε­ρη­μέ­νη χώρα έγινε κο­ρυ­φαία βιο­μη­χα­νι­κή δύ­να­μη μέσα σε 20-30 χρό­νια, δεν έχει ξα­ναϋ­πάρ­ξει άλλο αντί­στοι­χο με την άνοδο της Κίνας τα τε­λευ­ταία 25 χρό­νια.

Στη διάρ­κεια αυτής της πε­ριό­δου, η Κίνα έγινε το ερ­γα­στή­ρι του πλα­νή­τη. Όταν οι ΗΠΑ πα­γκο­σμιο­ποί­η­σαν την οι­κο­νο­μία στις αρχές της δε­κα­ε­τί­ας του 1990, εξή­γα­γαν το με­γα­λύ­τε­ρο μέρος της βιο­μη­χα­νί­ας τους στην Κίνα. Οι ΗΠΑ σή­με­ρα εξαρ­τώ­νται από κι­νε­ζι­κά προ­ϊ­ό­ντα, ερ­γο­στά­σια και εφο­δια­στι­κές αλυ­σί­δες -από τα iPhones μέχρι πί­να­κες ορ­γά­νων για τα αε­ρο­πλά­να του αμε­ρι­κα­νι­κού στρα­τού, για στρα­τιω­τι­κές προ­μή­θειες και για κα­θη­με­ρι­νά πράγ­μα­τα τα οποία έχουν όλοι ανά­γκη.

Πριν 25 χρό­νια, οι ΗΠΑ ήταν ο με­γα­λύ­τε­ρος εμπο­ρι­κός εταί­ρος των πε­ρισ­σό­τε­ρων χωρών του πλα­νή­τη. Η Κίνα έχει σή­με­ρα εκτο­πί­σει τις ΗΠΑ στην πα­γκό­σμια αγορά, στο βαθμό που σή­με­ρα η Κίνα απο­τε­λεί τον βα­σι­κό εμπο­ρι­κό εταί­ρο 120 χωρών.

Μέσα από την Πρω­το­βου­λία Μία Ζώνη Ένας Δρό­μος, η Κίνα επι­χεί­ρη­σε να ορ­γα­νώ­σει την Ασία, την Αφρι­κή και την Ευ­ρώ­πη ως μια κοινή οι­κο­νο­μι­κή ζώνη υπό κι­νε­ζι­κή κυ­ριαρ­χία.

Μέσα από το πλάνο «Made in China 2025», η Κίνα πα­ρου­σί­α­σε τα σχέ­διά της να κυ­ριαρ­χή­σει σε αρ­κε­τούς βιο­μη­χα­νι­κούς κλά­δους, που πε­ρι­λαμ­βά­νουν την πα­ρα­γω­γή ηλε­κτρι­κών αυ­το­κι­νή­των, μπα­τα­ριών λι­θί­ου, ηλια­κής ενέρ­γειας και άλ­λους το­μείς στους οποί­ους σή­με­ρα κα­τέ­χει ηγε­τι­κό ρόλο. Έχει επί­σης θέσει ως στόχο να απε­ξαρ­τη­θεί από τις ΗΠΑ σε ζη­τή­μα­τα υψη­λών τε­χνο­λο­γιών, ημια­γω­γών, τε­χνη­τής νοη­μο­σύ­νης κ.ο.κ.

Τα τε­λευ­ταία 15 χρό­νια, οι ΗΠΑ επι­χεί­ρη­σαν διά­φο­ρες προ­σεγ­γί­σεις για να πε­ριο­ρί­σουν την Κίνα -και απέ­τυ­χαν.

Πρώ­τος ξε­κί­νη­σε ο Ομπά­μα, ο οποί­ος επι­χεί­ρη­σε να βγά­λει τις ΗΠΑ από τους ατε­λεί­ω­τους απο­τυ­χη­μέ­νους πο­λέ­μους σε Ιράκ και Αφ­γα­νι­στάν που κό­στι­σαν 6 τρισ. δο­λά­ρια. Ο Ομπά­μα επι­χεί­ρη­σε να κάνει «πίβοτ στην Ασία» και να αντι­πα­ρα­τε­θεί με την Κίνα μέσα από τη δη­μιουρ­γία οι­κο­νο­μι­κών σχέ­σε­ων με τις τα­χύ­τα­τα ανα­πτυσ­σό­με­νες Ασια­τι­κές χώρες. Ο κε­ντρι­κός πυ­λώ­νας αυτής της προ­σπά­θειας ήταν η προ­ώ­θη­ση του Συμ­φώ­νου Συ­νερ­γα­σί­ας των Δύο Πλευ­ρών του Ει­ρη­νι­κού που τε­λι­κά απέ­τυ­χε.

Όμως ο Ομπά­μα κα­τά­φε­ρε δύο πράγ­μα­τα που είναι ση­μα­ντι­κά για τις προ­σπά­θειες των ΗΠΑ να τα βά­λουν με την Κίνα.

Άνοι­ξε την πε­τρε­λαϊ­κή πα­ρα­γω­γή μέσα στις ΗΠΑ. Πριν από αυτό, οι ΗΠΑ απο­τε­λού­σαν το με­γα­λύ­τε­ρο ει­σα­γω­γέα πε­τρε­λαί­ου στον πλα­νή­τη και ήταν εξαρ­τη­μέ­νες από το πε­τρέ­λαιο της Μέσης Ανα­το­λής. Ο Ομπά­μα άνοι­ξε τόσο πολύ τη μέ­θο­δο εξό­ρυ­ξης fracking που σή­με­ρα οι ΗΠΑ είναι ο με­γα­λύ­τε­ρος πα­ρα­γω­γός πε­τρε­λαί­ου στον πλα­νή­τη, πάνω από τη Σα­ου­δι­κή Αρα­βία ή τη Ρωσία.

Ο Ομπά­μα επί­σης ξε­κί­νη­σε το πρό­γραμ­μα του ενός τρισ. δο­λα­ρί­ων για τον εκ­συγ­χρο­νι­σμό των αμε­ρι­κα­νι­κών πυ­ρη­νι­κών όπλων. Οι πε­ρισ­σό­τε­ροι άν­θρω­ποι σκέ­φτο­νται: «Ε δεν μπο­ρού­με να πάμε όντως σε πό­λε­μο, γιατί θα είναι πυ­ρη­νι­κός και αυτό θα εξο­λο­θρεύ­σει το αν­θρώ­πι­νο είδος». Η αμε­ρι­κα­νι­κή και η κι­νε­ζι­κή άρ­χου­σα τάξη δεν σκέ­φτο­νται με τον ίδιο τρόπο και ετοι­μά­ζο­νται και οι δύο για πυ­ρη­νι­κό πό­λε­μο.

Η πρώτη προ­ε­δρία Τραμπ επέ­βα­λε δα­σμούς στην Κίνα για να την υπο­χρε­ώ­σει να αγο­ρά­ζει αμε­ρι­κα­νι­κά προ­ϊ­ό­ντα. Ο Τραμπ υπο­σχέ­θη­κε να άρει τους δα­σμούς αν το έκα­ναν αυτό, ώστε να εξα­φα­νι­στεί το πρό­βλη­μα του ισο­ζυ­γί­ου πλη­ρω­μών με­τα­ξύ ΗΠΑ και Κίνας. Ήταν μια πλή­ρης απο­τυ­χία. Το έλ­λει­μα απέ­να­ντι στην Κίνα συ­νέ­χι­σε να αυ­ξά­νε­ται.

Ο Τραμπ όμως πέ­τυ­χε ένα πράγ­μα: Ενί­σχυ­σε τη συ­νει­δη­το­ποί­η­ση της αμε­ρι­κα­νι­κής άρ­χου­σας τάξης ως προς την απει­λή της Κίνας. Η άρ­χου­σα τάξη άρ­χι­σε να στρέ­φε­ται προς την προ­ε­τοι­μα­σία για μια σύ­γκρου­ση, η οποία επι­τα­χύν­θη­κε τα τε­λευ­ταία χρό­νια μέσα από τρεις κρί­σεις.

Η πρώτη ήταν η παν­δη­μία, όταν οι ΗΠΑ βρέ­θη­καν απο­κομ­μέ­νες από τις προ­μή­θειες υγειο­νο­μι­κού υλι­κού για τις οποί­ες εξαρ­τιού­νταν από την Κίνα (όπως οι μά­σκες). Επί­σης δεν μπο­ρού­σαν να προ­μη­θευ­τούν τα εξαρ­τή­μα­τα που χρειά­ζο­νταν για διά­φο­ρες βιο­μη­χα­νί­ες, πράγ­μα που οδή­γη­σε στον τερ­μα­τι­σμό της βιο­μη­χα­νι­κής πα­ρα­γω­γής. Οδή­γη­σε επί­σης σε πλη­θω­ρι­σμό στα προ­ϊ­ό­ντα και στις με­τα­φο­ρές. Η αμε­ρι­κα­νι­κή άρ­χου­σα τάξη πεί­στη­κε ότι δεν μπο­ρεί να στη­ρί­ζε­ται σε εφο­δια­στι­κές αλυ­σί­δες από την Κίνα. Έτσι, η δια­κυ­βέρ­νη­ση Μπάι­ντεν υπο­στή­ρι­ξε μια δια­δι­κα­σία με­τα­φο­ράς των εφο­δια­στι­κών αλυ­σί­δων από την Κίνα προς φι­λι­κές χώρες όπως το Βιετ­νάμ ή η Ινδία [“friendly shoring”, με­τε­γκα­τά­στα­ση σε φί­λους], ή στο Με­ξι­κό και αλλού [“near shoring”, με­τε­γκα­τά­στα­ση σε γεί­το­νες]. Αλλά δεν κα­τά­φε­ρε να επα­να­φέ­ρει αρ­κε­τές βιο­μη­χα­νί­ες πίσω στις ΗΠΑ [re-shoring, επα­να­πα­τρι­σμός].

Ο Μπάι­ντεν επι­χεί­ρη­σε να αλ­λά­ξει τη δυ­να­μι­κή του αντα­γω­νι­σμού με την Κίνα μέσω μιας επι­στρο­φής σε βιο­μη­χα­νι­κές πο­λι­τι­κές, με κρα­τι­κή στή­ρι­ξη στην επα­να­φο­ρά με­ρι­κών βιο­μη­χα­νιών στις ΗΠΑ (ηλε­κτρι­κά οχή­μα­τα, ηλια­κά πάνελ και ημια­γω­γούς). Ο Μπάι­ντεν επέ­βα­λε επί­σης κυ­ρώ­σεις στις εξα­γω­γές ημια­γω­γών προς την Κίνα προ­κει­μέ­νου να εμπο­δί­σει την κι­νε­ζι­κή ανά­πτυ­ξη στην τε­χνη­τή νοη­μο­σύ­νη και άλλες υψη­λές τε­χνο­λο­γί­ες αιχ­μής.

Αλλά η βα­σι­κή αλ­λα­γή στη γνώμη της αμε­ρι­κα­νι­κής άρ­χου­σας τάξης ήρθε με τους πο­λέ­μους στην Ου­κρα­νία και τη Γάζα. Από τη σκο­πιά του αμε­ρι­κα­νι­κού ιμπε­ρια­λι­σμού, πρό­κει­ται για πο­λέ­μους δι’ αντι­προ­σώ­πων, όπου κά­ποιοι άλλοι πο­λε­μούν αλλά οι Αμε­ρι­κά­νοι έχουν συμ­φέ­ρον σε αυ­τούς οπότε χρη­μα­το­δο­τούν κι εξο­πλί­ζουν την μία πλευ­ρά ενά­ντια στην άλλη.

Η ρω­σι­κή ει­σβο­λή στην Ου­κρα­νία οδή­γη­σε σε μια επι­τυ­χη­μέ­νη απο­κα­τά­στα­ση των συμ­μα­χιών των ΗΠΑ με τους συμ­μά­χους στην Ευ­ρώ­πη και τον Ιν­δο-Ει­ρη­νι­κό υπό τον Μπάι­ντεν. Ο Πού­τιν, δια­κη­ρύσ­σο­ντας ότι η Ρωσία θα απο­κτή­σει σφαί­ρα επιρ­ρο­ής σε όλη την Ανα­το­λι­κή Ευ­ρώ­πη, δη­λώ­νο­ντας ότι αν η Γερ­μα­νία και η Γαλ­λία δεν απο­δε­χτούν τα σχέ­διά του θα τους κόψει τον εφο­δια­σμό πε­τρε­λαί­ου και φυ­σι­κού αε­ρί­ου και απει­λώ­ντας με τη χρήση τα­κτι­κών πυ­ρη­νι­κών όπλων στην Ου­κρα­νία, λει­τούρ­γη­σε ως στρα­το­λό­γος συμ­μά­χων για λο­γα­ρια­σμό του αμε­ρι­κα­νι­κού ιμπε­ρια­λι­σμού.

Αυτό άλ­λα­ξε τις δυ­να­μι­κές του ιμπε­ρια­λι­σμού στην Ευ­ρώ­πη. Η Γαλ­λία, η Γερ­μα­νία και άλλες Ευ­ρω­παϊ­κές χώρες συ­νει­δη­το­ποί­η­σαν ότι ήταν ανί­κα­νες να αμυν­θούν απέ­να­ντι σε μια πυ­ρη­νι­κή Ρωσία και ότι χρειά­ζο­νταν στρα­τιω­τι­κή προ­στα­σία από τις ΗΠΑ. Αυτό οδή­γη­σε στην επα­να­συ­σπεί­ρω­ση του ΝΑΤΟ και σε αυ­ξη­μέ­νες στρα­τιω­τι­κές δα­πά­νες σε όλη την Ευ­ρώ­πη.

Λίγο πριν τη ρω­σι­κή ει­σβο­λή στην Ου­κρα­νία, η Κίνα είχε υπο­γρά­ψει μια συμ­μα­χία με τη Ρωσία. Η Κίνα δεν ήταν πλέον ένας απλός εμπο­ρι­κός εταί­ρος της Ευ­ρώ­πης αλλά ένας σύμ­μα­χος του απει­λη­τι­κού της αντι­πά­λου. Πριν ανα­λά­βει ο Μπάι­ντεν, η Γερ­μα­νία ήταν έτοι­μη να υπο­γρά­ψει μια πα­νευ­ρω­παϊ­κή εμπο­ρι­κή συμ­φω­νία με την Κίνα. Αυτό στα­μά­τη­σε στη διάρ­κεια της δια­κυ­βέρ­νη­σης Μπάι­ντεν.

Ο πό­λε­μος στην Ου­κρα­νία έπει­σε την αμε­ρι­κα­νι­κή άρ­χου­σα τάξη και για άλλα δύο πράγ­μα­τα.

Αν πρό­κει­ται να υπάρ­ξει πό­λε­μος, πρέ­πει να ελέγ­χει τις προ­μή­θειες πε­τρε­λαί­ου γιατί οι οι­κο­νο­μί­ες και οι στρα­τοί λει­τουρ­γούν με αυτό ως βάση. Οι ΗΠΑ πα­ρεί­χαν το 60% του συ­νο­λι­κού πε­τρε­λαί­ου όλων των Συμ­μά­χων στη διάρ­κεια του Δεύ­τε­ρου Πα­γκο­σμί­ου Πο­λέ­μου. Οι ΗΠΑ κα­τέ­λη­ξαν ότι δεν θα απο­χω­ρή­σουν από τη Μέση Ανα­το­λή -αλλά θα επι­χει­ρού­σαν να επι­βε­βαιώ­σουν τον έλεγ­χο επί του πε­τρε­λαί­ου της.

Η αμε­ρι­κα­νι­κή άρ­χου­σα τάξη επί­σης συ­νει­δη­το­ποί­η­σε ότι δεν δια­θέ­τει τη στρα­τιω­τι­κή δυ­να­τό­τη­τα να πάει σε πό­λε­μο. Για πα­ρά­δειγ­μα, η Ου­κρα­νία χρη­σι­μο­ποιεί 8.000 βλή­μα­τα πυ­ρο­βο­λι­κού την ημέρα κατά της Ρω­σί­ας. Οι ΗΠΑ μπο­ρού­σαν να πα­ρά­γουν μόνο 14.000 το μήνα -δη­λα­δή κάτι λι­γό­τε­ρο από βλή­μα­τα για 2 μέρες. Ένας πό­λε­μος με την Κίνα θα απαι­τού­σε πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρα βλή­μα­τα σε ημε­ρή­σια βάση.

Οι ΗΠΑ ενί­σχυ­σαν κάπως την πα­ρα­γω­γι­κή τους δυ­να­τό­τη­τα, αλλά τα απαρ­χαιω­μέ­να ερ­γο­στά­σιά τους, χτι­σμέ­να πριν τον Πό­λε­μο του Βιετ­νάμ, μπο­ρού­σαν να αυ­ξή­σουν την πα­ρα­γω­γή μόλις στα 40.000 βλή­μα­τα τον μήνα. Η κυ­βέρ­νη­ση Μπάι­ντεν ήταν ανί­κα­νη να αλ­λά­ξει αυτή την κα­τά­στα­ση.

Έπει­τα, με τον πό­λε­μο στη Γάζα, ο Ισ­ραη­λι­νός στρα­τός προ­σέ­φε­ρε την με­γα­λύ­τε­ρη αμε­ρι­κα­νι­κή στρα­τιω­τι­κή νίκη εδώ και δε­κα­ε­τί­ες. Οι Αμε­ρι­κα­νοί επι­χει­ρού­σαν επί χρό­νια να υπο­νο­μεύ­σουν το Ιράν ως βα­σι­κό αντί­πα­λό τους στη Μέση Ανα­το­λή χωρίς επι­τυ­χία. Ο πό­λε­μος της Γάζας ήταν μια τε­ρά­στια ήττα για το Ιράν και τους συμ­μά­χους του, όπως και για τη Ρωσία που μπο­ρεί να χάσει τη ναυ­τι­κή της βάση στη Συρία.

Ο πό­λε­μος στη Γάζα έδει­ξε επί­σης τα όρια της αμε­ρι­κα­νι­κής στρα­τιω­τι­κής ικα­νό­τη­τας να διε­ξά­γει πό­λε­μο σε πολ­λα­πλά μέ­τω­πα. Ενώ οι Χούθι της Υε­μέ­νης χτυ­πού­σαν πλοία και εμπό­δι­ζαν τη χρήση της Διώ­ρυ­γας του Σουέζ, οι Αμε­ρι­κα­νοί επι­χεί­ρη­σαν να τους κα­θα­ρί­σουν. Μέσα σε μια μέρα, οι ΗΠΑ εξά­ντλη­σαν με­γά­λο μέρος του απο­θέ­μα­τός τους σε πυ­ραύ­λους Τό­μα­χοκ και Τζά­βε­λιν.

Αυτήν τη στιγ­μή οι ΗΠΑ δεν μπο­ρούν να πα­ρά­ξουν πολλά από τα όπλα που είναι ανα­ντι­κα­τά­στα­τα σε έναν πό­λε­μο με την Κίνα. Στη διάρ­κεια του Δεύ­τε­ρου Πα­γκο­σμί­ου Πο­λέ­μου, οι ΗΠΑ απο­κα­λού­νταν «το οπλο­στά­σιο της δη­μο­κρα­τί­ας». Ως η κο­ρυ­φαία βιο­μη­χα­νι­κή χώρα του πλα­νή­τη, ήταν ικανή να ανα­κα­τευ­θύ­νει τη βιο­μη­χα­νι­κή της πα­ρα­γω­γή στην πο­λε­μι­κή πα­ρα­γω­γή. Οι ΗΠΑ πα­ρή­γα­γαν το 70% όλων των αε­ρο­πλά­νων, τανκς, πλοί­ων, φορ­τη­γών και πυ­ρο­μα­χι­κών της πο­λε­μι­κής προ­σπά­θειας των Συμ­μά­χων. Ενώ σή­με­ρα, απο­τε­λεί ει­ρω­νεία, αλλά εξαρ­τά­ται από τις απο­φά­σεις του Κι­νε­ζι­κού Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος για πολ­λές βιο­μη­χα­νι­κές και στρα­τιω­τι­κές προ­μή­θειες.

Αυτή η συ­νο­λι­κή αλ­λα­γή στις δυ­να­μι­κές του πα­γκό­σμιου ιμπε­ρια­λι­σμού έπει­σε ση­μα­ντι­κά τμή­μα­τα της αμε­ρι­κα­νι­κής άρ­χου­σας τάξης να στρέ­ψουν την υπο­στή­ρι­ξή τους στον Τραμπ.

Πώς εντάσ­σε­ται το πρό­γραμ­μα του Τραμπ στην ευ­ρύ­τε­ρη αντι­πα­λό­τη­τα με­τα­ξύ ΗΠΑ και Κίνας;

Το σχέ­διο του Τραμπ επι­χει­ρεί να πα­λι­νορ­θώ­σει την αμε­ρι­κα­νι­κή οι­κο­νο­μι­κή, πο­λι­τι­κή και στρα­τιω­τι­κή δύ­να­μη απέ­να­ντι στην Κίνα. Αυτό ση­μαί­νει αλ­λα­γές στις δυ­να­μι­κές που επι­κρά­τη­σαν στην πα­γκό­σμια οι­κο­νο­μία και πο­λι­τι­κή τα τε­λευ­ταία 40 χρό­νια, στη διάρ­κεια των οποί­ων η πα­γκο­σμιο­ποί­η­ση επέ­τρε­πε το ελεύ­θε­ρο εμπό­ριο σε μια ενο­ποι­η­μέ­νη πα­γκό­σμια αγορά προ­ϊ­ό­ντων και επεν­δύ­σε­ων κε­φα­λαί­ου.

Αυτές οι γε­ω­στρα­τη­γι­κές σχέ­σεις της επο­χής της πα­γκο­σμιο­ποί­η­σης τε­λεί­ω­σαν. Αν οι ΗΠΑ συ­νέ­χι­ζαν να υπε­ρα­σπί­ζο­νται το ελεύ­θε­ρο εμπό­ριο, θα συ­νέ­χι­ζαν να χά­νουν από την Κίνα. Ο Τραμπ για πολλά χρό­νια έκανε τον πο­λι­τι­κό του αγώνα ισχυ­ρι­ζό­με­νος ότι οι προη­γού­με­νες κυ­βερ­νή­σεις ήταν «λού­ζερς» που επέ­τρε­παν στον υπό­λοι­πο πλα­νή­τη να εκ­με­ταλ­λεύ­ε­ται οι­κο­νο­μι­κά τις ΗΠΑ. Η αμε­ρι­κα­νι­κή άρ­χου­σα τάξη πεί­στη­κε ότι χάνει από την Κίνα και ότι το πρό­γραμ­μα του Τραμπ πε­ρι­λαμ­βά­νει τα στοι­χεία που θα πα­λι­νορ­θώ­σουν την αμε­ρι­κα­νι­κή ισχύ.

Το πρό­γραμ­μα του Τραμπ είναι σχε­δια­σμέ­νο ώστε να επα­να­φέ­ρει τη βιο­μη­χα­νι­κή και στρα­τιω­τι­κή πα­ρα­γω­γή πίσω στις ΗΠΑ και όχι απλά σε φι­λι­κές χώρες όπως επί Μπάι­ντεν. Για πα­ρά­δειγ­μα, το Με­ξι­κό, που έχει υπο­γρά­ψει συμ­φω­νία ελεύ­θε­ρου εμπο­ρί­ου με τις ΗΠΑ, στέλ­νει το 80% των εξα­γω­γών του στις ΗΠΑ. Οι κι­νε­ζι­κές εται­ρί­ες άνοι­ξαν ερ­γο­στά­σια στο Με­ξι­κό για να απο­κτή­σουν αφο­ρο­λό­γη­τη πρό­σβα­ση στην αμε­ρι­κα­νι­κή αγορά. Του­λά­χι­στον το 20% της συ­νο­λι­κής αξίας των με­ξι­κα­νι­κών εξα­γω­γών προς τις ΗΠΑ είναι από κι­νε­ζι­κές εται­ρί­ες ή από εται­ρί­ες-βι­τρί­να της Κίνας. Όπως το έθεσε ο Τραμπ όταν απεί­λη­σε με δα­σμούς όλα τα με­ξι­κα­νι­κά προ­ϊ­ό­ντα: Κά­να­με συμ­φω­νία με το Με­ξι­κό, όχι με την Κίνα.

Αλλά πώς επα­να­φέ­ρεις την πα­ρα­γω­γή πίσω στις ΗΠΑ; Οι αμε­ρι­κα­νι­κές εται­ρί­ες δεν αντι­με­τώ­πι­σαν καμιά κρα­τι­κή πει­θάρ­χη­ση επί δε­κα­ε­τί­ες και προ­κει­μέ­νου να βγά­λουν με­γα­λύ­τε­ρα κέρδη με­τέ­φε­ραν την πα­ρα­γω­γή τους στην Κίνα, την Ινδία, το Βιετ­νάμ και άλλα μέρη όπου η ερ­γα­σία είναι φτη­νό­τε­ρη.

Οι προ­τά­σεις του Τραμπ έχουν σχε­δια­στεί για να πεί­σουν τις αμε­ρι­κα­νι­κές εται­ρί­ες να επα­να­πα­τρι­στούν και να κα­τα­στή­σουν την πα­ρα­γω­γή στις ΗΠΑ πιο κερ­δο­φό­ρα από οπου­δή­πο­τε αλλού.

Οι δα­σμοί συ­νή­θως χρη­σι­μο­ποιού­νται για την προ­στα­σία νε­α­ρών βιο­μη­χα­νιών σε ανα­πτυσ­σό­με­νες χώρες. Αλλά οι ΗΠΑ -η πλου­σιό­τε­ρη, πιο ανα­πτυγ­μέ­νη και ισχυ­ρή χώρα του πλα­νή­τη- θυ­μί­ζουν ανα­πτυσ­σό­με­νη χώρα σε πολ­λούς βιο­μη­χα­νι­κούς κλά­δους. Οι δα­σμοί του Τραμπ στο­χεύ­ουν να προ­στα­τεύ­σουν την αμε­ρι­κα­νι­κή πα­ρα­γω­γή απο­κλεί­ο­ντας τον εξω­τε­ρι­κό αντα­γω­νι­σμό, που θα επι­τρέ­ψει στις εγ­χώ­ριες εται­ρί­ες να αυ­ξή­σουν τις τιμές και τα κέρδη τους.

Προ­τεί­νει να μειώ­σει τη φο­ρο­λό­γη­ση των επι­χει­ρή­σε­ων από το 21% στο 15% (ίσως ακόμα πε­ρισ­σό­τε­ρο για τις αμε­ρι­κα­νι­κές επι­χει­ρή­σεις που πα­ρά­γουν στις ΗΠΑ) και να αυ­ξή­σει τη φο­ρο­λό­γη­ση της πα­ρα­γω­γής τους στο εξω­τε­ρι­κό.

Ένα πολύ ση­μα­ντι­κό στοι­χείο για την αύ­ξη­ση των κερ­δών είναι να πα­ρα­χω­ρη­θεί στους κα­πι­τα­λι­στές η «ελευ­θε­ρία» να πα­ρά­γουν όπως θέ­λουν, μέσω της απορ­ρύθ­μι­σης, της κα­τα­στρο­φής όλων των νόμων που προ­στα­τεύ­ουν τους ερ­γα­ζό­με­νους και το κοινό, του στραγ­γα­λι­σμού ή της διά­λυ­σης όλων των κρα­τι­κών υπη­ρε­σιών που επι­βά­λουν τέ­τοιους κα­νό­νες και ρυθ­μί­σεις.

Η κυ­βέρ­νη­ση Τραμπ πρό­κει­ται να κα­ταρ­γή­σει κάθε πε­ριο­ρι­σμό στην πα­ρα­γω­γή πε­τρε­λαί­ου και φυ­σι­κού αε­ρί­ου για να πα­ρέ­χει φτη­νό­τε­ρη ενέρ­γεια. Δεν στο­χεύ­ουν μόνο στην ενερ­γεια­κή ανε­ξαρ­τη­σία των ΗΠΑ, αλλά στην ενερ­γεια­κή κυ­ριαρ­χία των ΗΠΑ, με την ενέρ­γεια της αμε­ρι­κα­νι­κής βιο­μη­χα­νί­ας να είναι φτη­νό­τε­ρη από όλων των αντα­γω­νι­στών της. Η προ­στα­σία του πε­ρι­βάλ­λο­ντος μας τε­λεί­ω­σε.

Ο Τραμπ θέλει να ανα­θε­ω­ρή­σει σε βάθος τον κρα­τι­κό και τον στρα­τιω­τι­κό προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό. Το ετή­σιο ΑΕΠ των ΗΠΑ είναι 30 τρισ. δο­λά­ρια. Ο φε­τι­νός κρα­τι­κός προ­ϋ­πο­λο­γι­σμός ήταν 6,75 τρισ. δο­λά­ρια, με έλ­λει­μα 1,6 τρισ. δο­λα­ρί­ων. Οι τόκοι του εθνι­κού χρέ­ους ήταν 1 τρισ. δο­λά­ρια, ένα ποσό ίσο με το 1 τρισ. των πο­λε­μι­κών δα­πα­νών. Ο Τραμπ πρό­τει­νε μια γρή­γο­ρη αύ­ξη­ση του πο­λε­μι­κού προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού στο 5% του ΑΕΠ, δη­λα­δή σε 1,5 τρισ. δο­λά­ρια. Και αυτή θα είναι μόνο η αρχή. Στη διάρ­κεια του Ψυ­χρού Πο­λέ­μου, ο πο­λε­μι­κός προ­ϋ­πο­λο­γι­σμός ήταν κάθε χρόνο στο 6-8% του ΑΕΠ και με­ρι­κές φορές έφτα­νε και στο 10%. Χρειά­ζο­νται αυτά τα χρή­μα­τα για να εκ­συγ­χρο­νί­σουν τον στρα­τό, να επι­δο­τή­σουν τα ερ­γο­στά­σια πυ­ρο­μα­χι­κών και να ανα­πτύ­ξουν νέες μορ­φές διε­ξα­γω­γής πο­λέ­μου με χρήση υψη­λών τε­χνο­λο­γιών και της τε­χνη­τής νοη­μο­σύ­νης.

Τα σχέ­διά τους πε­ρι­λαμ­βά­νουν πε­ρι­κο­πές στο 40% του πο­λε­μι­κού προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού που πη­γαί­νει σε μι­σθούς, έξοδα υγεί­ας και επι­δό­μα­τα για τον επαγ­γελ­μα­τι­κό εθε­λο­ντι­κό στρα­τό, μέτρα που εφαρ­μό­στη­καν μετά την κα­τάρ­ρευ­ση του αμε­ρι­κα­νι­κού στρα­τεύ­μα­τος στο Βιετ­νάμ. Θέ­λουν να αντι­στρέ­ψουν το Βιετ­νάμ και όλα όσα συ­νέ­βη­σαν κοι­νω­νι­κά μετά τη δε­κα­ε­τία του 1960. Μα­κρο­πρό­θε­σμα, σκέ­φτο­νται να επα­να­φέ­ρουν τη στρα­το­λό­γη­ση κλη­ρω­τών, χωρίς τους κα­τα­να­γκα­σμούς των ακρι­βών μι­σθών και των επι­δο­μά­των.

Χρειά­ζε­ται να πα­λι­νορ­θώ­σουν τον κλάδο των ναυ­πη­γεί­ων. Αν δεν το πε­τύ­χουν μέσω ιδιω­τι­κών επι­χει­ρή­σε­ων, θα επι­χει­ρή­σουν να ξε­κι­νή­σουν με τον κρα­τι­κό προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό.

Η κυ­βέρ­νη­ση Τραμπ επί­σης προ­σπα­θεί να αλ­λά­ξει τις αντι­λή­ψεις για τον πό­λε­μο. Σή­με­ρα, το 77% των αντρών στρα­τεύ­σι­μης ηλι­κί­ας θα κό­βο­νταν από τα τεστ της στρα­το­λο­γί­ας γιατί είναι υπέρ­βα­ροι, παίρ­νουν ναρ­κω­τι­κά, έχουν φαρ­μα­κευ­τι­κή αγωγή κλπ. Αυτό απο­τε­λεί μέρος της ερ­μη­νεί­ας για όλη αυτήν την anti-woke αρ­ρε­νω­πή ενέρ­γεια: η προ­σπά­θεια να ξα­να­βρε­θεί ο πλη­θυ­σμός στην κα­τάλ­λη­λη κα­τά­στα­ση για να «πα­λι­νορ­θω­θεί το ήθος του πο­λε­μι­στή».

Η κουλ­τού­ρα που πρέ­πει να ανα­πτυ­χθεί είναι αυτή που χρειά­ζε­ται ένας στρα­τός όπως ο Ισ­ραη­λι­νός -που μπο­ρεί να δια­πράτ­τει εγκλή­μα­τα πο­λέ­μου και «πα­ρά­πλευ­ρες απώ­λειες αμά­χων». Πολύς κό­σμος θε­ω­ρεί ότι ο Ισ­ραη­λι­νός στρα­τός απο­τε­λεί τον μόνο γε­νο­κτο­νι­κό στρα­τό που υπάρ­χει. Αλλά και οι ΗΠΑ είναι γε­νο­κτο­νι­κές. Μέσα σε μια νύχτα βομ­βαρ­δι­σμού της Δρέσ­δης, οι ΗΠΑ σκό­τω­σαν 25.000 αν­θρώ­πους. Στο Αμ­βούρ­γο 37.000. Στο βομ­βαρ­δι­σμό του Τόκιο 100.000 αν­θρώ­πους. Κι έπει­τα υπάρ­χει η Χι­ρο­σί­μα, το Να­γκα­σά­κι, το Βιετ­νάμ και η Ιν­δο­κί­να, όπου 2-3 εκα­τομ­μύ­ρια άν­θρω­ποι σκο­τώ­θη­καν, η πλειο­ψη­φία τους άμα­χοι. Στον πό­λε­μο του Ιράκ, οι ΗΠΑ σκό­τω­σαν 500.000 αν­θρώ­πους, οι μισοί άμα­χοι. Αυτό ση­μαί­νει να είσαι anti-woke. Γι’ αυτό επι­χει­ρούν να απαλ­λα­γούν από αν­θρώ­πους που δεί­χνουν συ­μπά­θεια στις ιδέες της δια­φο­ρε­τι­κό­τη­τας και της συ­μπε­ρί­λη­ψης. Θέ­λουν πο­λε­μι­στές για όταν θα πάνε σε πό­λε­μο.

Η με­τα­νά­στευ­ση επί­σης παί­ζει ρόλο. Αν πρό­κει­ται να πας σε πό­λε­μο, χρειά­ζε­σαι ασφα­λή σύ­νο­ρα. Δεν μπο­ρείς να αφή­σεις τον κα­θέ­να να περνά τα σύ­νο­ρά σου. Υπάρ­χει επί­σης η προ­σπά­θεια να δη­μιουρ­γη­θούν πα­τριω­τι­κά, ξε­νο­φο­βι­κά, ρα­τσι­στι­κά αι­σθή­μα­τα στον πλη­θυ­σμό. Ότι δη­λα­δή εί­μα­στε όλοι ενω­μέ­νοι και όχι διαι­ρε­μέ­νοι από την δια­φο­ρε­τι­κό­τη­τα. Εί­μα­στε όλοι ενω­μέ­νοι ενά­ντια στον υπό­λοι­πο πλα­νή­τη.

Οι ΗΠΑ βρί­σκο­νται σε καλή θέση για να εγκαι­νιά­σουν αυτήν την νέα φάση του πα­γκό­σμιου ιμπε­ρια­λι­σμού. Αλλά μέσα σε λίγες εβδο­μά­δες, φά­νη­κε επί­σης το πώς ο Τραμπ και οι άρ­χο­ντες των ΗΠΑ είναι ικα­νοί για τόσο εξω­φρε­νι­κές, πα­ρά­λο­γες, ερα­σι­τε­χνι­κές και ηλί­θιες πο­λι­τι­κές κα­τα­στρο­φές που μπο­ρούν να εμπο­δί­σουν, ανα­κό­ψουν ή επι­βρα­δύ­νουν αυτή την προ­σπά­θεια.

Τα αρα­βι­κά κράτη υπο­χρέ­ω­σαν τον Τραμπ σε μια βια­στι­κή ανα­δί­πλω­ση από την «τε­λι­κή λύση» του σχε­δί­ου του για εθνο­κά­θαρ­ση των Πα­λαι­στι­νί­ων της Γάζας. Λίγο νω­ρί­τε­ρα, εί­χα­με την από­πει­ρα των βα­σι­κών εκ­προ­σώ­πων του Τραμπ, των Μασκ και Βανς, να συ­σπει­ρώ­σουν τους Γερ­μα­νούς στην υπο­στή­ρι­ξη της φα­σι­στι­κής AfD, που εξε­λί­χθη­κε σε φάρσα.

Το πιο απί­στευ­το ήταν ο αμε­ρι­κα­νι­κός ισχυ­ρι­σμός ότι ο Πού­τιν δεν ει­σέ­βα­λε στην Ου­κρα­νία και ότι η Ου­κρα­νία άρ­χι­σε τον πό­λε­μο. Αυτό κο­ρυ­φώ­θη­κε με τις μα­φιό­ζι­κου τύπου απαι­τή­σεις του Τραμπ για πλη­ρω­μή 500 δισ. σπά­νιων ορυ­κτών ένα­ντι προ­στα­σί­ας, την ώρα που οι ΗΠΑ απα­γό­ρευε στην Ου­κρα­νία να συμ­με­τέ­χει στις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις της μοί­ρας της με τον Πού­τιν. Αυτό θα πάει στα βι­βλία της ιστο­ρί­ας ως ένα από τα πιο επο­νεί­δι­στα σκάν­δα­λα των ΗΠΑ που θα βλά­ψουν τη φήμη τους. Το βα­σι­κό μή­νυ­μα εδώ είναι να πει­στεί ο πλα­νή­της ότι δεν μπο­ρείς να εμπι­στεύ­ε­σαι τους Αμε­ρι­κά­νους.

Η αμε­ρι­κα­νι­κή άρ­χου­σα τάξη δεν έχει υιο­θε­τή­σει όλες αυτές τις πο­λι­τι­κές του Τραμπ. Σε όλη τη διάρ­κεια αυτής της έναρ­ξης της προ­σπά­θειας «Να Ξα­να­γί­νει η Αμε­ρι­κή Με­γά­λη» οι κα­πι­τα­λι­στές ήταν γε­νι­κά ντρο­πια­σμέ­νοι, θυ­μω­μέ­νοι, απο­θαρ­ρυ­μέ­νοι, αλλά πα­ρέ­μει­ναν σιω­πη­λοί. Αλλά ως τάξη, είναι πολύ αφο­σιω­μέ­νη στο συ­νο­λι­κό οι­κο­νο­μι­κό και στρα­τιω­τι­κό σχέ­διο του Τραμπ για να δια­τυ­πώ­σουν δη­μό­σιες δια­φω­νί­ες. Παρά τον τε­ρά­στιο πλού­το και τη με­γά­λη ιδέα που έχουν για τον εαυτό τους, είναι πο­λι­τι­κά ηλί­θιοι, αδύ­να­μοι, δει­λοί και φο­βι­σμέ­νοι από έναν ημι-Βο­να­πάρ­τη Τραμπ: Έχουν στη­θεί στην ουρά για να του φι­λή­σουν το δα­χτυ­λί­δι και συ­νε­χί­ζουν να πλα­νιού­νται από την απλη­στία τους και τις υπο­σχέ­σεις του για αμύ­θη­τα πλού­τη.

Η ενα­ντί­ω­ση στο πρό­γραμ­μα του Τραμπ θα απαι­τή­σει ένα λαϊκό ξε­ση­κω­μό από τα κάτω. Θα χρεια­στεί χρό­νος για να ανα­πτυ­χθεί η ανα­γκαία αυ­το­πε­ποί­θη­ση, η συ­νεί­δη­ση και οι δομές που θα επι­τρέ­ψουν μια απο­τε­λε­σμα­τι­κή απά­ντη­ση. Αλλά ήδη, από τον πρώτο «μήνα του μέ­λι­τος» της προ­ε­δρί­ας Τραμπ, η εχθρό­τη­τα απέ­να­ντι στις πο­λι­τι­κές του έχει προ­κα­λέ­σει λαϊκό θυμό, ρα­γδαία πτώση της εμπι­στο­σύ­νης των κα­τα­να­λω­τών και ένα αί­σθη­μα απέ­χθειας προς την πα­θη­τι­κό­τη­τα που δεί­χνουν οι φι­λε­λεύ­θε­ροι. Τί­πο­τε από αυτά δεν έχει βε­βαιό­τη­τες, αλλά είναι όλα πρώ­ι­μα ελ­πι­δο­φό­ρα ση­μά­δια μιας μο­ρια­κής δια­δι­κα­σί­ας προς την ανοι­κο­δό­μη­ση μιας μα­χό­με­νης Αρι­στε­ράς.

Ποια είναι τα κα­θή­κο­ντα των επα­να­στα­τών σο­σια­λι­στών σε αυτή τη νέα εποχή του ιμπε­ρια­λι­σμού;

Όπου υπάρ­χει ιμπε­ρια­λι­σμός, εμ­φα­νί­ζε­ται κά­ποια στιγ­μή κι ο αντι-ιμπε­ρια­λι­σμός.

Αυτήν τη στιγ­μή, η Αρι­στε­ρά που αφυ­πνί­στη­κε από τη Γάζα είναι ενά­ντια στον πό­λε­μο και τη γε­νο­κτο­νία. Αλλά στο με­γα­λύ­τε­ρο μέρος της απο­τε­λεί­ται από μια νέα γενιά στην οποία σχε­δόν κα­νείς δεν έχει κά­ποιου εί­δους αντί­λη­ψη για την έν­νοια του ιμπε­ρια­λι­σμού.

Για τη δική μου γενιά, το ζή­τη­μα του πο­λέ­μου και του ιμπε­ρια­λι­σμού εμ­φα­νί­στη­κε γύρω από το Βιετ­νάμ. Για τη δική σας γενιά, θα είναι ανά­με­σα σε ΗΠΑ και Κίνα.

Οι επα­να­στά­τες σο­σια­λι­στές πρέ­πει να είναι οι άν­θρω­ποι που εξη­γούν στον κόσμο της νέας ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποί­η­σης τι συμ­βαί­νει πραγ­μα­τι­κά, ποιες είναι οι δυ­να­μι­κές, ποιες είναι οι πι­θα­νό­τη­τες και πώς ο ιμπε­ρια­λι­σμός κάνει δύο πράγ­μα­τα.

Πρώ­τον, δη­μιουρ­γεί τον σο­σιαλ­πα­τριω­τι­σμό. Στον Πρώτο Πα­γκό­σμιο Πό­λε­μο, οι Γερ­μα­νοί Σο­σιαλ­δη­μο­κρά­τες και τα σο­σια­λι­στι­κά κόμ­μα­τα σε άλλες χώρες υπο­στή­ρι­ξαν τις κυ­βερ­νή­σεις τους. Αυτό κα­τέ­στρε­ψε το σο­σια­λι­στι­κό κί­νη­μα. Στη διάρ­κεια του Ψυ­χρού Πο­λέ­μου, οι σο­σιαλ­δη­μο­κρά­τες υπο­στή­ρι­ζαν την «δη­μο­κρα­τι­κή» Ουά­σινγ­κτον και οι στα­λι­νι­κοί με τους ορ­θό­δο­ξους τρο­τσκι­στές την «Ρωσία των ερ­γα­τών». Στη διάρ­κεια του Ψυ­χρού Πο­λέ­μου το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα διε­θνώς ξε­κοι­λιά­στη­κε από τον ιμπε­ρια­λι­σμό.

Αλλά ο ιμπε­ρια­λι­σμός επί­σης ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποιεί τους αν­θρώ­πους. Αυτός οδή­γη­σε σε πολ­λές ερ­γα­τι­κές επα­να­στά­σεις, από τη Ρωσία το 1905 ως την Πορ­το­γα­λία το 1974-75. Αυτές οι επα­να­στά­σεις προ­έ­κυ­ψαν από την ενα­ντί­ω­ση στον πό­λε­μο και τον ιμπε­ρια­λι­σμό και ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποί­η­σαν τμή­μα­τα της ερ­γα­τι­κής τάξης.

Καθώς εξε­λίσ­σε­ται η σύ­γκρου­ση ανά­με­σα στις δύο υπερ­δυ­νά­μεις, δου­λειά μας είναι να πεί­σου­με μια νέα γενιά να αγω­νι­στεί ενά­ντια στον ιμπε­ρια­λι­σμό, να αγω­νι­στεί ενά­ντια στις άρ­χου­σες τά­ξεις των ΗΠΑ, της Κίνας, της Αυ­στρα­λί­ας, της Ρω­σί­ας κ.ο.κ. Για να υπάρ­ξει ένα πε­τυ­χη­μέ­νο σο­σια­λι­στι­κό κί­νη­μα, οφεί­λει να ανοι­κο­δο­μη­θεί με βάση την πλήρη ενα­ντί­ω­σή του στον ιμπε­ρια­λι­σμό και τις άρ­χου­σες τά­ξεις. Αλ­λιώς θα κα­ταρ­ρεύ­σει, όπως συ­νέ­βη με τη σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τία και το στα­λι­νι­σμό. Αν το σο­σια­λι­στι­κό κί­νη­μα δεν χτί­ζε­ται σε αντι­πα­ρά­θε­ση με τον ιμπε­ρια­λι­σμό, χτί­ζε­ται πάνω στην άμμο.

https://rproject.gr/article/o-tramp-kai-o-amerikanikos-imperialismos