(Γραμμένο για την Πρωτοχρονιά του 1901)
(Το κείμενο που ακολουθεί είναι γραμμένο από τον νεαρό Λέον Τρότσκι, ηλικίας 22 χρόνων τότε, για την Πρωτοχρονιά του 1901. Είναι απόσπασμα από ευρύτερο άρθρο του με τίτλο Για την απαισιοδοξία, την αισιοδοξία, τον 20ό αιώνα και πολλά άλλα [ρωσικός τίτλος: О ПЕССИМИЗМЕ, ОПТИМИЗМЕ, XX СТОЛЕТИИ И МНОГОМ ДРУГОМ.
Ο 20ός αιώνας που εν τω μεταξύ μεσολάβησε αποδείχθηκε ότι ξεπερνούσε κάθε φαντασία σε φρίκη : πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, φασισμός, δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, Άουσβιτς – εκατομμύρια νεκροί, όλη η Ευρώπη κατεστραμμένη – ατομική βόμβα σε Ναγκασάκι και Χιροσίμα. Αλλά συγχρόνως, ο 20ός αιώνας αποδείχθηκε ο αιώνας των επαναστάσεων, της νικηφόρας πρωτίστως Οκτωβριανής Επανάστασης, της Ισπανικής επανάστασης, της αντιφασιστικής νίκης που συνέτριψε τον ναζισμό, των αντάρτικων στα Βαλκάνια και στα ελληνικά βουνά – της Κινέζικης επανάστασης, της αντιαποικιακής επανάστασης σε Ασία και Αφρική – αλλά και των προδοσιών και των καταρρεύσεων εξ αιτίας των παρωπίδων της σταλινικής πολιτικής του (γραφειοκρατικού) “σοσιαλισμού σε μία μόνο χώρα”.
Ήδη, διανύσαμε το πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα. Η τιτανομαχία του πεσιμισμού με τον οπτιμισμό συνεχίζεται. Η κρίση του γερασμένου και παρηκμασμένου καπιταλισμού προμηνύει νέες ασύλληπτες τερατωδίες – ήδη ζούμε τον αιματηρό πόλεμο “δι’ αντιπροσώπου” στην Ουκρανία και τη συνεχιζόμενη γενοκτονία στη Γάζα όπου οι βόμβες θανάτου συμπληρώνονται από το ψύχος και τη βροχή στις πάνινες σκηνές, απ’ την πείνα και τις ασθένειες, στη δε Δυτική Όχθη από τη δράση του στρατού του Ισραήλ και των φασιστών εποίκων.
Να μην αφήσουμε τους εκφυλισμένους παράφρονες του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού, τους Τραμπ – Μιλέι και σία, τους χρεοκοπημένους βοναπαρτίσκους του ReArm Eurpope, το σιωνιστικό μπουλντόκ του ιμπεριαλισμού Νετανιάχου και τον ολίγιστο Μητσοτάκη της Δεξιάς, να οδηγήσουν τον κόσμο ξανά στο δρόμο του αίματος και της Καταστροφής. Είναι η χούφτα βδέλες των εκμεταλλευτών και ληστών του χρηματιστικού κεφαλαίου – είμαστε τα εκατομμύρια μαχόμενων ανθρώπων, της εργατικής τάξης, της αγροτιάς και του εργαζόμενου λαού.
Δωμάτιο
Μπορούμε, πρέπει και θα κερδίσουμε τη μάχη με τις δυνάμεις του ιμπεριαλιστικού σκότους. Με το προλεταριάτο και τους καταπιεσμένους λαούς, για την παγκόμια επανάσταση και τον ελευθεριακό κομμουνισμό. Με οργάνωση, έμπνευση και ανυποχώρητο αγώνα. Πατώντας στους ώμους των γιγάντων που πάλεψαν πριν από εμάς – δείχνοντάς μας με το παράδειγμα, τη θυσία και τη διδασκαλία τους την κατεύθυνση. Το δρόμο, το μονοπάτι της ελευθερίας θα το ανοίξουμε εμείς. Χτίζοντας στην πορεία τη διεθνή επαναστατική οργάνωση της εργατικής τάξης, για την αντιμετώπιση της “μαύρης διεθνούς” των συνασπισμένων και αλληλοσπαρασσόμενων ιμπερια-ληστών και φασιστών, την Τέταρτη Διεθνή που μας άφησε ως ανολοκλήρωτο καθήκον ο περασμένος 20ός αιώνας.
Θόδωρος Κουτσουμπός)
Λέον Τρότσκι
Dum spito spero! Όσο ζω, ελπίζω! – αναφωνεί ο αισιόδοξος του μέλλοντος. – Αν ήμουν ουράνιο σώμα, θα αδιαφορούσα πλήρως γι’ αυτόν τον άθλιο σβώλο λάσπης χαμένο στην απεραντοσύνη του σύμπαντος. Θα έλαμπα εξίσου και στο καλό και στο κακό… Αλλά είμαι άνθρωπος! Και η «παγκόσμια ιστορία», που για σένα, τον απαθή ιερέα της επιστήμης, τον λογιστή της αιωνιότητας, φαίνεται σαν μια ασήμαντη στιγμή στον υπολογισμό του χρόνου, είναι τα πάντα για μένα! Και όσο αναπνέω, θα αγωνίζομαι για το μέλλον, αυτό το λαμπρό και φωτεινό μέλλον όπου ο άνθρωπος, δυνατός και όμορφος, θα κυριαρχήσει στην πορεία της ιστορίας του και θα την κατευθύνει προς τους απεριόριστους ορίζοντες της ομορφιάς, της χαράς και της ευτυχίας!.. Dum spiro spero!
Και στον αξιολύπητο φιλισταίο με την άρνησή του για αλλαγή στον υποσελήνιο κόσμο, ο αισιόδοξος του μέλλοντος του αντιτάσσει λογιστικούς υπολογισμούς της επιστήμης, που στρέφονται εναντίον του. «Κοίτα!», αναφωνεί, «από 5 δευτερόλεπτα παγκόσμιας ιστορίας, λιγότερο από μισό δευτερόλεπτο διατίθεται για ολόκληρη την μικροαστική σας ύπαρξη – και ίσως λιγότερο από ένα δέκατο του δευτερολέπτου απομένει μέχρι το τέλος της ιστορικής σας ύπαρξης. Ζήτω το μέλλον!
Οι αιώνες πέρασαν διαδοχικά, αδιάφοροι, όπως η κίνηση της γης γύρω από τον ήλιο, και μόνο δραματικά επεισόδια του αδιάκοπου αγώνα για το μέλλον έδωσαν έντονο χρώμα σ’ αυτές τις γυμνές αριθμητικές συμβάσεις, αυτούς τους γίγαντες ημερολογιακής προέλευσης.
Ο δέκατος ένατος αιώνας, έχοντας ικανοποιήσει σε μεγάλο βαθμό και ακόμη περισσότερο έχοντας διαψεύσει τις προσδοκίες του αισιόδοξου για το μέλλον, τον ανάγκασε να μεταφέρει το μεγαλύτερο μέρος των ελπίδων του στον εικοστό αιώνα. Κάθε φορά που βρισκόταν αντιμέτωπος με κάποιο φρικαλέο γεγονός, αναφωνούσε: «Τι; Στις παραμονές του εικοστού αιώνα!…». Όταν ξεδίπλωσε θαυμαστές εικόνες ενός αρμονικού μέλλοντος, τις τοποθέτησε στον εικοστό αιώνα…
Και να – αυτός ο εικοστός αιώνας έφτασε! Τι συνάντησε στο κατώφλι του;
Στη Γαλλία – τον δηλητηριώδη αφρό του φυλετικού μίσους· στην Αυστρία – τις εθνικιστικές διαμάχες των αστών σοβινιστών· στη νότια Αφρική – την αγωνία ενός μικρού έθνους, συντριμμένου από έναν κολοσσό· στο «ελεύθερο» νησί, θριαμβευτικοί ύμνοι στη νικηφόρα απληστία των σοβινιστών χρηματιστών· δραματικές «επιπλοκές» στην Ανατολή· επαναστατικά κινήματα των πεινασμένων μαζών – στην Ιταλία, τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία… Μίσος και δολοφονίες, πείνα και αίμα…
Φαίνεται σαν ο νέος αιώνας, αυτός ο γιγάντιος ξένος, την ίδια στιγμή της άφιξής του να σπεύδει να καταδικάσει τον αισιόδοξο του μέλλοντος στην απόλυτη απαισιοδοξία, στην πολιτική νιρβάνα.
– Θάνατος στις ουτοπίες! Θάνατος στην πίστη! Θάνατος στην αγάπη! Θάνατος στην ελπίδα! – ο εικοστός αιώνας μπήκε με ομοβροντίες τουφεκιών και κανονιών. «Παραιτήσου, αξιολύπητε ονειροπόλε! Εδώ είμαι, ο πολυαναμενόμενος εικοστός αιώνας σου, το «μέλλον» σου!..»
«Όχι!» απαντά ο προκλητικός αισιόδοξος: «Είσαι μόνο το παρόν!»
«Восточное Обозрение» (Ανατολική Επιθεώρηση) N 36, 17 февраля 1901 г.
https://www.neaprooptiki.gr/leon-trotski-gia-tin-aisiodoxia-kai-tin-apaisiodoxia/
Σχόλια (0)