«Να με θυμάσαι και να μ’ αγαπάς»

Έκθεση αφιερωμένη στη Μελίνα Μερκούρη, πραγματοποιείται στην Τεχνόπολη (Γκάζι, από 19/1 έως 11/3/2022, με ελεύθερη είσοδο), με τον παραπάνω τίτλο, ο οποίος προέρχεται από το ομότιτλο τραγούδι, που είχε ερμηνεύσει με πολύ αισθαντικό τρόπο η ίδια. Το εν λόγω αφιέρωμα ήταν να πραγματοποιηθεί το 2020, με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννησή της (18-10-1920), το οποίο αναβλήθηκε λόγω πανδημίας.

Δημήτρης Κατσορίδας

Η Με­λί­να υπήρ­ξε γυ­ναί­κα σύμ­βο­λο, λόγω της ελεύ­θε­ρης και ανε­ξάρ­τη­της προ­σω­πι­κό­τη­τάς της, ενώ πά­λε­ψε με σθέ­νος για την ανα­τρο­πή της δι­κτα­το­ρί­ας (1967-74), γι’ αυτό και η χού­ντα της αφαί­ρε­σε την ελ­λη­νι­κή υπη­κο­ό­τη­τα. Μά­λι­στα, το 1969, έγινε βομ­βι­στι­κή από­πει­ρα ενα­ντί­ον της στη Γέ­νο­βα.

Υπήρ­ξε η μα­κρο­βιό­τε­ρη υπουρ­γός Πο­λι­τι­σμού τόσο στην πρώτη οκτα­ε­τία δια­κυ­βέρ­νη­σης από το ΠΑΣΟΚ (1981-89), όσο και γε­νι­κά. Το 1981 πρι­μο­δό­τη­σε το Ελ­λη­νι­κό Κέ­ντρο Κι­νη­μα­το­γρά­φου, ενώ καθ’ όλη τη δε­κα­ε­τία του 1980 στή­ρι­ξε τα Κι­νη­μα­το­γρα­φι­κά Φε­στι­βάλ και χρη­μα­το­δό­τη­σε ση­μα­ντι­κές ται­νί­ες, συμ­βάλ­λο­ντας έτσι σε μια νέα άνοι­ξη του ελ­λη­νι­κού σι­νε­μά. Την ίδια δε­κα­ε­τία ανά­πτυ­ξε τον θεσμό των Δη­μο­τι­κών Πε­ρι­φε­ρεια­κών Θε­ά­τρων (ΔΗ­ΠΕ­ΘΕ), εν­θαρ­ρύ­νο­ντας την το­πι­κή δη­μιουρ­γία, ενώ ταυ­τό­χρο­να δη­μιουρ­γή­θη­καν και νέες θέ­σεις ερ­γα­σί­ας. Τα ΔΗ­ΠΕ­ΘΕ εξε­λί­χτη­καν σε εστί­ες θε­α­τρι­κής τέ­χνης και πνευ­μα­τι­κής καλ­λιέρ­γειας, κά­νο­ντας πε­ριο­δεί­ες και στα πιο απο­μα­κρυ­σμέ­να χωριά. Το 1985 ξε­κί­νη­σε τον θεσμό των Πο­λι­τι­στι­κών Πρω­τευου­σών στην Ευ­ρώ­πη, αρχής γε­νο­μέ­νης από την Αθήνα. Την ίδια πε­ρί­ο­δο ξε­κί­νη­σε τα Εκ­παι­δευ­τι­κά Προ­γράμ­μα­τα, με σκοπό την ευαι­σθη­το­ποί­η­ση των εκ­παι­δευ­τι­κών και μα­θη­τών στον πο­λι­τι­σμό, εν­θαρ­ρύ­νο­ντας την άν­θη­ση των τε­χνών στην σχο­λι­κή κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα (μου­σι­κή, χορός, αγ­γειο­πλα­στι­κή, κε­ρα­μι­κή, σε­μι­νά­ρια για θέ­α­τρο και βι­βλίο κ.λπ.). Διεκ­δί­κη­σε με πάθος την επι­στρο­φή των κλεμ­μέ­νων γλυ­πτών του Παρ­θε­νώ­να από τη Βρε­τα­νία και   πρω­το­στά­τη­σε για το νέο Μου­σείο της Ακρό­πο­λης. Τέλος, στή­ρι­ξε μια σειρά Μου­σεία σε πολ­λές πό­λεις της χώρας, ενώ το 1989 επα­νέ­φε­ρε το όραμα ενο­ποί­η­σης των αρ­χαιο­λο­γι­κών χώρων στην Αθήνα.

Η Έκ­θε­ση είναι χω­ρι­σμέ­νη σε τρεις ενό­τη­τες: κι­νη­μα­το­γρα­φι­κή κα­ριέ­ρα, θέ­α­τρο, πο­λι­τι­κή δράση. Πα­ρου­σιά­ζε­ται πλού­σιο φω­το­γρα­φι­κό και οπτι­κο­α­κου­στι­κό υλικό, κο­στού­μια από πα­ρα­στά­σεις, αφί­σες από με­γά­λες κι­νη­μα­το­γρα­φι­κές επι­τυ­χί­ες, προ­σω­πι­κά της αντι­κεί­με­να, ιδιό­χει­ρες ση­μειώ­σεις, επι­στο­λές, σε­νά­ρια, στοι­χεία από την αντι­δι­κτα­το­ρι­κή της δράση κ.λπ.

Το πόσο αγα­πή­θη­κε φά­νη­κε στην πάν­δη­μη κη­δεία της, στην οποία προ­σέ­τρε­ξε πλή­θος κό­σμου για να την τι­μή­σει και να την απο­χαι­ρε­τί­σει. Εξάλ­λου ήταν και το πάγιο μέ­λη­μα της, να την αγα­πούν, διότι όπως η ίδια έλεγε «από μικρή μου έμα­θαν ότι είναι ωραίο να σ’ αγα­πά­νε».

Η εν λόγω Έκ­θε­ση απο­τε­λεί μια ευ­και­ρία να γνω­ρί­σου­με κα­λύ­τε­ρα τη Με­λί­να, της οποί­ας βα­σι­κή μέ­ρι­μνα ήταν να υπάρ­ξει μια νέα άν­θι­ση του πο­λι­τι­σμού στη χώρα μας. Πόσο ση­μα­ντι­κό στους απο­λί­τι­στους και­ρούς που ζούμε!

rproject.gr/