Επειδή πολλά ακούγονται και γράφονται περί δημοσίου χρήματος που σπαταλιέται σε περιόδους ισχνών αγελάδων, για να ανεβάζουν παραστάσεις με αποσπάσματα από το βιβλίο Ξηρού κάτι θεατρίνοι (Δείτε ΕΔΩ), έχω την ανάγκη να πω τα εξής:
- του Γιάννη Καρούνη |
| red line
Ως άνθρωπος που υπηρετώ στο θέατρο, οφείλω να σας πω αγαπητοί, κάτι που ίσως σας διαφεύγει. Το θέμα δεν είναι ποιός βάζει τα φράγκα για να γίνει μια παράσταση. Το θέμα είναι πως, όποιος και να τα βάζει, είτε ιδιώτης, είτε δημόσιο, οφείλει να γνωρίζει μια απαραίτητη συνθήκη. Και η συνθήκη είναι η εξής: Η ελευθερία του λόγου στις θεατρικές παραστάσεις δεν είναι κάτω από καμία διαπραγμάτευση με κανέναν.
Οι δημιουργοί του θεάτρου δεν δίνουμε λόγο σε κανέναν για το τι θα πούμε. Δεν αναγνωρίζουμε καμία αρχή, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, θα απαγορεύσει ή θα πιέσει, για να κατέβει μια παράσταση.
Το θέατρο έχει άσυλο.
Στην καθημερινή κοινωνική μας ζωή όλοι μας μετράμε τα λόγια μας πολλές φορές. Στο θέατρο όμως λέμε, ό,τι θέλουμε, είτε μας πληρώνει ο επιχειρηματίας, είτε ο φορολογούμενος. Αν ο καθένας που πληρώνει, θέλει να του κάνουμε και τις μαιμούδες στο τσίρκο, συγνώμη αλλά είμαστε δημιουργοί και είναι άλλη η δουλειά μας. Και αυτό οφείλουν να το γνωρίζουν όλοι, όσοι μας τιμούν στις παραστάσεις μας, είτε κόβουν εισιτήριο σε έναν ιδιώτη, είτε από την φορολογία τους στηρίζουν το καλλιτεχνικό μας έργο.
Αυτοί που στην ουσία φωνάζουν και πιέζουν, δεν είναι άλλοι από εκείνους που μισούν τη δημιουργία, που πετάνε πανέρια στα σκυλάδικα και που προσβάλλουν με την αισθητική τους και με το λόγο τους καθημερινά τον πολιτισμό αυτής της χώρας..
Αν δεν υπήρχε ο Μπρέχτ ο κόσμος θα ήταν φτωχός.
Εμείς οι άνθρωποι που μοχθούμε στο θέατρο το κάνουμε για να γλυκάνουμε την ανθρώπινη ψυχή. Για να κρατήσουμε ψηλά τη συνείδηση. Για ενώσουμε τον κόσμο. Όχι για να σπείρουμε τη βία και την διχόνοια.
Για ποιόν άλλο λόγο νομίζετε πως ανεβαίνουμε στη σκηνή; Για τα πολλά χρήματα που παίρνουμε; Φτωχοί είμαστε όλοι οι θεατρίνοι πλέον.
Κρατάμε τον λόγο ελεύθερο, αυτό κάνουμε. Και όσο ο λόγος μας είναι ελεύθερος κάποια ψήγματα δημοκρατίας υπάρχουν. Όταν ο λόγος μας θα έχει απαγορευτεί, τότε όλοι σας θα έχετε ξυπνήσει μέσα σε ένα απολυταρχικό καθεστώς.
Για εμάς, αν επιτραπεί λογοκρισία παράστασης μια φορά, είναι σαν να αποδεχόμαστε και την δεύτερη, και την Τρίτη… και την τελειωτική βολή.
Από όλους εσάς που αγαπάτε το θέατρο ζητάμε να είστε μαζί μας..
