Τη σημερινή φωτο-ιστορία συνθέτουν κυρίως πρόσωπα και αντιθέσεις! Πρόσωπα που αν και «βαπτίζονται» στις έντονες δονήσεις του φωτός δε χάνουν τίποτε από την εσωτερική τους στατικότητα, που αν και εντάσσονται με αυστηρή αυτοπειθαρχία στο χώρο, παραμένουν για πάντα δεμένα μέσα στην ίδια τη φύση της ουσίας τους, που ενώ «γεννιούνται» μέσα στη «βία» της σκληρής αντίθεσης του μαύρου με το λευκό, εξασφαλίζουν ιδανική ισορροπία και ατμοσφαιρική ενότητα με τον τρυφερό λυρισμό που αποπνέουν. Οι φιγούρες του Κώστα Αρβανίτη, ισορροπούν εύθραυστα ανάμεσα σ’ αυτά τα λεπτά διαχωριστικά του φαινόμενου κόσμου, ταξιδεύοντάς μας πέρα από τα άκαμπτα όριά του.
- Συνέντευξη-Παρουσίαση:Νικολέτα Γερολιμίνη
Πώς ορίζεις την φωτογραφία;
Ο γενικός, επιστημονικός ορισμός της φωτογραφίας, μπορεί να βρεθεί πολύ εύκολα χρησιμοποιώντας το google. Όταν απομακρυνθείς από τον γενικό ορισμό, βλέπεις ότι για τον κάθε φωτογράφο ορίζεται διαφορετικά, ανάλογα με τα βιώματά του, το προσωπικό του γούστο, το μέσο που χρησιμοποιεί για να συλλάβει το φως κτλ. Για μένα φωτογραφία είναι το πάγωμα του χρόνου και του χώρου, και τα δυο διαστρεβλωμένα μέσα από την ματιά του φωτογράφου. Αν η διαστρέβλωση πετύχει και η φωτογραφία ισορροπήσει, τότε μάλλον μιλάμε για καλλιτεχνική φωτογραφία.
Πότε ξεκίνησε η φωτογραφική σου διαδρομή και ποιοι ήταν οι άνθρωποι η τα γεγονότα που την επηρέασαν καθοριστικά;
Θα σε κουράσω λίγο αναφέροντας κάποια πράγματα για την γενικότερη πορεία μου, για να μπορέσουν να ενταχθούν μέσα άνθρωποι και καταστάσεις ομαλά και όχι ξερά και άχαρα. Έχω βλέπεις, πολύ σπάνια την ευκαιρία να αναφέρω ονομαστικά ανθρώπους και θέλω να το κάνω. Το καλοκαίρι του 2012, κάνοντας διακοπές στην Ικαρία ένας φίλος Ιταλός φωτογράφος, ο Marco Corsetti έβγαζε τα πορτραίτα μας. Τον παρατήρησα τι κάνει και τον μιμήθηκα. Κάπως άτεχνα θα έλεγα, αλλά το αποτέλεσμα άρεσε στους φίλους μου. Τον επόμενο χειμώνα στρώθηκα στο διάβασμα. Δεν διάβαζα τεχνικά, αυτά τα γνώριζα σχετικά καλά. Διάβαζα συζητήσεις και απόψεις μελών, θαμμένες μέσα σε ένα ελληνικό φωτογραφικό forum. Παλιά thread για να σου δώσω να καταλάβεις μιας και πλέον δεν έγραφε κανείς. Με κάποιο τρόπο κατάλαβα ή νομίζω πως κατάλαβα αρκετά πράγματα από εκεί μέσα. Κάτι έλειπε από τις φωτογραφίες μου και η απάντηση μού δινόταν απλόχερα μέσα στα γραφόμενα, αν και έπρεπε πιο πολύ να τα χωνέψω παρά να τα καταλάβω ή να τα αποστηθίσω . Άρχισα να ανεβάζω φωτογραφίες μου στην πεθαμένη πλέον κριτική φωτογραφιών του forum. Εκεί συνάντησα τους πολύ καλούς φωτογράφους, Κώστα Καραϊσκο και τον Άκη Καραμάνο. Με συμβούλεψαν και με ξύπνησαν, παρόλο που δεν νομίζω ότι κατάλαβαν ποτέ το καλό που μου έκαναν. Τους χρωστάω πολλά… Συνέχισα να φωτογραφίζω αποκομμένος από τις φωτογραφικές κοινότητες με μία μηχανή που μου αγόρασε τον χειμώνα του 2012 η αδελφή μου μιας και είχα μείνει άνεργος. Χωρίς την μηχανή και την ανεργία μάλλον δεν θα είχα ξεκινήσει ποτέ. Από το 2014 και μετά άρχισα να κρατάω περισσότερες φωτογραφίες. Φωτογράφιζα σιγά σιγά καλύτερα. Το 2016 πήρα για πρώτη φορά μέρος σε δύο διαγωνισμούς. Ο ένας ήταν του Τάσου Σχίζα και του φωτογραφικού ειδώλου, και ο άλλος κλειστός διαγωνισμός την φωτογραφικής ομάδας που ανήκω Photopia.
Τα πήγα καλά και στους δύο διαγωνισμούς και έτσι για τον πρώτο μου δόθηκε η ευκαιρία να λάβω μέρος με 4 φωτογραφίες στην ομαδική έκθεση με θέμα “Λεπτομέρειες” του φωτογραφικού ειδώλου πάνω στην Θεσσαλονίκη. Ο Τάσος Σχίζας και η ομάδα του με αγκάλιασαν και με έκαναν να αισθανθώ πολύ όμορφα και ήταν ιδιαίτερη τιμή για εμένα η παρουσία του Σταύρου Σταματίου, που πέρασε το βράδυ μαζί μου . Ο δεύτερος διαγωνισμός της Photopia αποδείχθηκε ακόμα πιο σημαντικός. Με έφερε μετά από πρόσκληση του Ντιράν Καλαιτζιάν, σε διαρκή επαφή με ανθρώπους μοναδικούς. Γνώρισα τον Γιώργο τον Βουτσινά εκεί, ο οποίος άσκησε τεράστια επιρροή πάνω μου και ήταν μία επιβεβαίωση για εμένα ότι βαδίζω “σωστά”. Έλαβα συμβουλές από μία από τις αγαπημένες μου φωτογράφους, την Μαρία Καππάτου, με την οποία γίναμε και φίλοι. Θα σου πω κλείνοντας πως κάθε ένας από τους ανθρώπους που αναφέρω, με έκαναν καλύτερο, άλλοι με συμβουλές και άλλοι κάνοντάς με να πιστέψω στον εαυτό μου και να μην τα παρατήσω. Βλέπεις ότι αναφέρω τον Σταύρο και την Μαρία, δύο πολύ καλούς και φτασμένους φωτογράφους, που όμως έδειξαν ενδιαφέρον και ήρθαν να με γνωρίσουν από κοντά. Αυτό είναι πολύ σπουδαίο για έναν νέο φωτογράφο και όποτε θέλω να ανέβω στο καλάμι, τούς θυμάμαι και κατεβαίνω. Ο επίδοξος καλλιτέχνης πρέπει πρώτα από όλα να είναι άνθρωπος και μετά όλα τα υπόλοιπα.
Στη φωτογραφική σου διαδρομή είσαι αυτοδίδακτος ή με κάποιο τρόπο διδάχτηκες τη φωτογραφία; Τελικά τι πιστεύεις , η φωτογραφία διδάσκεται;
Είμαι αυτοδίδακτος όσο μπορεί να ισχυριστεί κάποιος πως είναι, την εποχή του διαδικτύου. Άποψή μου είναι ότι η φωτογραφία διδάσκεται τεχνικά και μάλιστα πολύ πιο εύκολα σε σχέση με άλλες τέχνες. Πάρε παράδειγμα την μουσική. Διδάσκεται πολύ πιο δύσκολα από την φωτογραφία και για να μπορέσει κάποιος να τιθασεύσει το μουσικό του όργανο απαιτούνται χρόνια. Από την άλλη όμως με βάση πάντα την καλλιτεχνική προέκταση που μπορεί να λάβει το μέσο, τα τεχνικά από μόνα τους δεν δίνουν καλή φωτογραφία. Αν ξέρεις καλό μπουζούκι δεν σημαίνει ότι μπορείς να γράψεις και καλή μουσική. Μπορείς να αντιγράψεις πετυχημένα αλλά όχι να πρωτοτυπήσεις. Για να πρωτοτυπήσεις απαιτείται μία διαδικασία που δυστυχώς ή ευτυχώς δεν διδάσκεται. Για να έχεις πιθανότητες να κάνεις το διαφορετικό, και λέγοντας διαφορετικό εννοώ, να αποκτήσεις το προσωπικό σου ύφος και ταυτότητα θέλει δουλειά. Και θέλει και επαφή με κόσμο που θα προσπαθήσει να σε ερεθίσει εγκεφαλικά. Αυτός ο κόσμος έχει περισσότερο τα χαρακτηριστικά του μέντορα παρά του δάσκαλου. Φυτεύει σπόρους και αν εσύ ξεκουνήσεις και τους ποτίσεις, τότε μπορεί να γεννηθεί κάτι μοναδικό. Αλλά θέλει χρόνο και υπομονή. Αν κάποιος διαβάζει καλή μουσική, ακούει καλή μουσική, συναναστρέφεται με καλούς μουσικούς, έχει περισσότερες πιθανότητες στο μέλλον να ξεκλειδώσει τον εγκέφαλό του και να εναρμονιστεί, με αποτέλεσμα να παράγει καλή μουσική. Έτσι και στην φωτογραφία, η καλή εικόνα έρχεται δύσκολα και δεν μπορείς να διδάξεις κάποιον άμεσα πώς να παράγει καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Και για να σε προλάβω, επειδή σου λέω καλή μουσική και καλή φωτογραφία συνέχεια, μπορεί να με ρωτήσεις τι εννοώ. Αν προσωπικά σου αρέσει κάτι και σε αγγίζει , τότε είναι καλό για εσένα και αυτό φτάνει. Το τι είναι για τους άλλους και αν το θεωρούν καλό είναι ψιλά γράμματα, τόσο απλά.
Υπάρχει κάποιος λόγος που φωτογραφίζεις;
Νιώθω εθισμένος πλέον με την φωτογραφία. Αυτή η αίσθηση ότι μπορείς να συνθέσεις κάτι μαγικό χρησιμοποιώντας τον χώρο και τον χρόνο, δίνοντας μία δική σου διάσταση σε πράγματα που πολλές φορές περνάνε απαρατήρητα στους υπόλοιπους ανθρώπους, είναι μοναδική .Όταν δε φωτογραφίζω νιώθω τύψεις. Είναι κάτι που έρχεται να βουλώσει τρύπες και κενά στον χαρακτήρα μου. Είναι το μοναδικό πράγμα που με ηρεμεί πλέον. Σαν χαρακτήρας είμαι ανταγωνιστικός και πολύ μαχητικός όταν με ερεθίσεις. Με την φωτογραφία αυτό φεύγει, εξαφανίζεται. Δεν είμαι ανταγωνιστικός καθόλου και αυτό με ηρεμεί. Θα μπορούσα να σου πω ότι είναι όλη μου η ζωή. Αλλά αυτό θα ήταν ψέμα. Έχω πολλά υπέροχα πράγματα στην ζωή μου και η φωτογραφία είναι ένα από αυτά.
Κουβαλάς πάντα την κάμερα μαζί σου;
Το 2016 αποφάσισα να το κάνω. Για αυτό και ο μεγαλύτερος όγκος της δουλειάς που έχω κρατήσει είναι από εκείνη την περίοδο. Το 2017 δεν το κράτησα μιας και ήταν δύσκολη χρονιά για εμένα. Θεωρώ ότι είναι πολύ καλό να έχουμε την κάμερα μαζί μας. Συνήθως βέβαια όταν την έχεις μαζί δεν συμβαίνει τίποτα γύρω σου και όταν την ξεχνάς σπίτι, μπορεί μπροστά στα μάτια σου να κατέβουν εξωγήινοι και να χορεύουν samba δίπλα σου, μέσα σε ένα τέλειο σκηνικό, με τέλειο φως. Νόμος του Μέρφι. Οπότε ή επιλέγεις να την έχεις μαζί σου συνέχεια ή απλά βγαίνεις την βόλτα σου και δεν κοιτάς και δεν περιμένεις τίποτα, γιατί σίγουρα κάτι θα συμβεί και θα απογοητευτείς.
Βάλε μας λίγο σε όλη τη φωτογραφική διαδικασία: λήψη, επιλογή, επεξεργασία …. Πώς ‘’γεννιούνται’’ οι φωτογραφίες σου;
Η διαδικασία είναι απλή. Ή βγαίνω στοχοποιημένα για να κάνω φωτογραφία ή απλά τυχαίνει να έχω την φωτογραφική μου μηχανή μαζί. Κάποιες είναι στημένες, όχι όμως πολλές. Γενικά βαριέμαι την διαδικασία του στησίματος και η χαρά που παίρνω με το αποτέλεσμα δεν με ικανοποιεί. Επίσης κάτι που δεν κάνω και το οποίο λέω να διορθώσω είναι ότι δεν στήνομαι στον δρόμο να περιμένω. Προχωράω συνέχεια και δεν έχω την υπομονή να διαλέξω ένα όμορφο backround περιμένοντας κάτι να συμβεί. Νομίζω ότι αυτό είναι λάθος μιας και όσες φορές είχα την υπομονή να το κάνω αποζημιώθηκα και με το παραπάνω. Αφού τελειώσει η λήψη και εφόσον θεωρώ ότι έχω κάτι καλό τρέχω στον υπολογιστή. Ξεκινάω να βλέπω. Ό,τι δεν μου αρέσει, το σβήνω αμέσως. Για ό,τι δεν είμαι σίγουρος, το αφήνω να το δω στο μέλλον. Ό,τι μου αρέσει πραγματικά, το κρατάω. Του κάνω ένα πρόχειρο post production και το αφήνω. Συνήθως το βλέπω πάλι μετά από 1-2-3 μέρες και του κάνω τις τελικές διορθώσεις. Σε επεξεργασία παίζω πολύ με contrast, λευκά, μαύρα, καμία βινιέτα. Γενικά είμαι πολύ προσεκτικός στο τι ανεβάζω στο δίκτυο αν και καμία φορά βάζω και καμία όχι τόσο καλή για να αισθανθώ ότι κάτι κάνω και ότι δεν έχω βγάλει ρίζες. Πιστεύω ότι πρέπει να μοιραζόμαστε το καλύτερο μέρος της δουλειάς μας παρόλο που δεν είναι εύκολο. Δεν πρέπει να αφήνουμε την μετριότητα να ρίχνει το μέσο όρο του έργου μας.
Μέσα στη φωτογραφική σου διαδρομή είδες τις φωτογραφίες σου να αλλάζουν; Τι θα έλεγες για το έργο σου τελικά;
Οι φωτογραφίες μου οι ίδιες έμειναν, εγώ άλλαξα. Κάποιες παλιές για παράδειγμα τις κατέβασα από το δίκτυο και είναι και άλλες πολλές που πρέπει να φύγουν. Τις κρατάω όμως γιατί είναι η πορεία μου και τις θεωρώ παιδιά μου. Αλλάζεις όσο ασχολείσαι με κάτι, βλέπεις καλύτερα ή και χειρότερα. Δεν έχει σημασία. Αλλάζεις. Όσο για το έργο μου θα σου πω ότι είναι ατελές. Θέλει δουλειά ακόμα. Γεροί να είμαστε και όλα θα γίνουν ή δε θα γίνουν.
Ποια φωτογραφία σου είναι εξαιρετικά ‘’αγαπημένη’’ και γιατί;
Μου ξανάγινε αυτή η ερώτηση πριν μερικούς μήνες. Συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσα να επιλέξω κρίνοντας φωτογραφικά, οπότε έπρεπε να αφήσω τον εαυτό μου ελεύθερο και να επιλέξω με άλλα κριτήρια. Πρόκειται για μία από τις πρώτες μου φωτογραφίες. Είναι η πρώτη φωτογραφία που συνειδητοποίησα το φως και ήξερα τι θα πάρω ακριβώς. Ήταν μαγικό για εμένα και θυμάμαι την λήψη αυτή με όλες τις λεπτομέρειες γιατί ήταν πρωτόγνωρη σαν αίσθηση . Απεικονίζει δύο πολύ αγαπημένα μου πρόσωπα σε μία αυλή σπιτιού. Δεν έχει ίσως ιδιαίτερη αξία καλλιτεχνική, αλλά για μένα είναι πολύ σημαντική.
Τι κάνεις αυτό τον καιρό φωτογραφικά; Έχεις μελλοντικά σχέδια;
Φωτογραφικά τίποτα. Είμαι για κάποιο διάστημα στον Καναδά. Πολλά συμβαίνουν γύρω μου και πρέπει να ηρεμήσω. Βγήκα 2-3 φορές για φωτογραφία και ένιωσα την πόλη να με καταπίνει. Πολλά ερεθίσματα και πολλές παγίδες φωτογραφικές. Κινδυνεύεις να αρχίσεις να βγάζεις τετριμμένα θέματα και χιλιοτραβηγμένα καρέ. Οπότε έκανα πίσω. Σιγά σιγά το μάτι μου συνηθίζει όμως όλες τις καινούργιες πληροφορίες και σύντομα θα είμαι σε θέση μάχης ξανά. Στο μέλλον θέλω να γνωρίσω φωτογράφους της περιοχής και σκοπεύω να εξερευνήσω λίγο περισσότερο το χρώμα στην φωτογραφία.
Πώς βλέπεις την κύρια τάση της καλλιτεχνικής φωτογραφίας σήμερα;
Πραγματικά δε γνωρίζω. Θα μπορούσα να σου πω για πράγματα που ακούω και διαβάζω εδώ και εκεί, αλλά δεν μου αρέσει να συζητώ για πράγματα που δεν έχω πραγματική άποψη. Θα πω μονάχα ότι άσχετα με τις τάσεις της εποχής, πιστεύω πως η καλή φωτογραφία θα ξεχωρίσει και θα αναδειχτεί αργά ή γρήγορα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Δυστυχώς ο όγκος των φωτογραφιών εκεί έξω είναι τεράστιος και έτσι δεν είναι εύκολο να διακρίνεις. Οπότε είναι δική μας δουλειά όταν κουτουλάμε σε κάτι καλό, να το σπρώχνουμε να πηγαίνει παραπέρα. Για καλή μου τύχη κάποιοι άνθρωποι κουτούλησαν στην δική μου δουλειά επάνω και αισθάνομαι πολύ τυχερός για αυτό. Κάπου εκεί έξω υπάρχουν απίστευτοι φωτογράφοι που περιμένουν να τους ανακαλύψουμε.
Ο Κωνσταντίνος Αρβανίτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1981. Αυτοδίδακτος, ξεκίνησε να φωτογραφίζει ερασιτεχνικά το 2012. Από το 2016 μέχρι σήμερα ασχολήθηκε με την ψηφιακή φωτογραφία πιο εντατικά. Την περίοδο 2016 και μετά έχει συμμετάσχει σε διάφορες ομαδικές εκθέσεις και είναι ενεργό μέλος της φωτογραφικής ομάδας Photopia.
Site : www.cosarvanitis.com
Facebook: https://www.facebook.com/C.Arvanitisphotography/
nstagam: https://www.instagram.com/cosarvanitis/
Οποιαδήποτε αναδημοσίευση υλικού επιτρέπεται μόνο με την άδεια του φωτογράφου
και την ενημέρωση του red line
