Για ένα κοινό κατέβασμα των δυνάμεων της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στις δημοτικές εκλογές

Στις 8 Οκτωβρίου θα πραγματοποιηθεί ο πρώτος γύρος των εκλογών για την τοπική αυτοδιοίκηση (δήμοι και περιφέρειες), προσφέροντας ακόμα μια κρίσιμη εκλογική μάχη μέσα στο 2023.

Και καθώς οι διερ­γα­σί­ες για την αντι­με­τώ­πι­ση των εθνι­κών εκλο­γών από τις δυ­νά­μεις της ρι­ζο­σπα­στι­κής και αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς έχουν εντα­θεί, το ίδιο ακρι­βώς χρειά­ζε­ται να γίνει και στο το­πι­κό επί­πε­δο και όχι μόνο ως αντα­νά­κλα­ση των κε­ντρι­κών διερ­γα­σιών. Η εμπει­ρία των προ­σπα­θειών εν όψει αλλά και μετά από τις προη­γού­με­νες δη­μο­τι­κές εκλο­γές έφερε στο προ­σκή­νιο αρ­κε­τές συ­νερ­γα­σί­ες και ενω­τι­κά κα­τε­βά­σμα­τα (αλλά και αντι­πα­ρά­θε­ση εντός και με­τα­ξύ άλλων σχη­μά­των) στην Αθήνα, την Θεσ­σα­λο­νί­κη κ.α. Προ­σφέ­ρε­ται έτσι για χρή­σι­μα συ­μπε­ρά­σμα­τα που εφό­σον αξιο­ποι­η­θούν με ει­λι­κρί­νεια, μπο­ρούν να απο­τε­λέ­σουν  πεδίο γεί­ω­σης και «εχέγ­γυο» για την συ­νερ­γα­σία τόσο των ορ­γα­νω­μέ­νων δυ­νά­με­ων, όσο και με­τα­ξύ αυτών και των μη ενταγ­μέ­νων αγω­νι­στριών/στων που δρα­στη­ριο­ποιού­νται γύρω από τα το­πι­κά θέ­μα­τα. 

Θάνος Λυκουργιάς, Ράνια Παπαγεωργίου

Είναι σαφές πως εδώ και καιρό, ει­δι­κά μετά τους μνη­μο­νια­κούς νό­μους του «Καλ­λι­κρά­τη» και του «Κλει­σθέ­νη» (sic), όπως και του πρό­σφα­του νόμου Βο­ρί­δη (Ν. 4804/2021), το μο­ντέ­λο νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης δια­χεί­ρι­σης που εφαρ­μό­ζε­ται στην κε­ντρι­κή Διοί­κη­ση γί­νε­ται όλο και πιο συ­μπα­γές και άτεγ­κτο και στην το­πι­κή αυ­το­διοί­κη­ση. Ο συν­δυα­σμός της εκ­χώ­ρη­σης όλο και πε­ρισ­σό­τε­ρων αρ­μο­διο­τή­των από τη μία και της αυ­στη­ρής επι­τρο­πεί­ας και στα­θε­ρής υπο­χρη­μα­το­δό­τη­σης από την άλλη, δη­μιουρ­γεί ένα ασφυ­κτι­κό πλαί­σιο που υπο­νο­μεύ­ει την άσκη­ση ακόμα και των πιο στοι­χειω­δών κα­θη­κό­ντων.  Ταυ­τό­χρο­να και σε συ­νέ­χεια των πα­ρα­πά­νω, θε­σμο­θε­τού­νται ερ­γα­λεία όπως οι «ανα­πτυ­ξια­κοί ορ­γα­νι­σμοί» στους ΟΤΑ που θα δια­χει­ρί­ζο­νται με­γά­λα πο­σο­στά του προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού χωρίς πο­λι­τι­κό έλεγ­χο, αυ­ξά­νο­νται τα όρια απευ­θεί­ας ανα­θέ­σε­ων και συ­νο­λι­κά η αδια­φά­νεια, οι ελεύ­θε­ροι, δη­μό­σιοι χώροι αντι­με­τω­πί­ζο­νται ως φι­λέ­τα και οι κοι­νω­νι­κές υπη­ρε­σί­ες εκ­χω­ρού­νται σε επι­χει­ρη­μα­τί­ες και ΜΚΟ ή ρη­μά­ζουν (με τις πλημ­μύ­ρες και τον χιο­νιά να απο­τε­λούν αδιά­ψευ­στους, αλλά όχι τους μό­νους, μάρ­τυ­ρες αυτής της πραγ­μα­τι­κό­τη­τας).  Εν ολί­γοις, στή­νε­ται ένα πλαί­σιο, εντός του οποί­ου θα υπάρ­χει όλο και πιο ανε­ξέ­λεγ­κτη  επι­χει­ρη­μα­τι­κο­ποί­η­ση των δήμων και ενί­σχυ­ση του το­πι­κού κε­φα­λαί­ου μέσω των χρη­μα­το­δο­τού­με­νων προ­γραμ­μά­των από κρά­τος και ΕΕ με τα χρή­μα­τα των πο­λι­τών, των οποί­ων οι ανά­γκες δεν εξε­τά­ζο­νται καν. Υπό αυτή την έν­νοια, τα πε­ρι­θώ­ρια χά­ρα­ξης δια­φο­ρε­τι­κής, όπως και πραγ­μα­τι­κά αυ­το­διοι­κη­τι­κής πο­λι­τι­κής με την συμ­με­το­χή των κα­τοί­κων/δη­μο­τών  – ει­δι­κά από θέση ανά­λη­ψης δη­μαρ­χιών – εκ­μη­δε­νί­ζο­νται.  Ως προς το σκέ­λος της εφαρ­μο­γής των πα­ρα­πά­νω, που απο­τε­λούν συ­νο­λι­κό πλαί­σιο για όλη την επι­κρά­τεια, η πε­ρί­πτω­ση του Δήμου Αθη­ναί­ων, του Με­γά­λου Πε­ρι­πά­του, των «δω­ρε­ών με­λε­τών», των ερ­γο­λα­βιών στις υπη­ρε­σί­ες κλπ απο­τε­λεί πραγ­μα­τι­κά αρ­χέ­τυ­πο.

Κι­νή­μα­τα αντί­στα­σης

Στον αντί­πο­δα όμως του ασφυ­κτι­κού πλαι­σί­ου και της γε­νι­κευ­μέ­νης επί­θε­σης που ξε­δι­πλώ­νε­ται, εμ­φα­νί­ζε­ται η ελ­πι­δο­φό­ρα διά­στα­ση της ανά­πτυ­ξης κοι­νω­νι­κών αγώ­νων για την υπε­ρά­σπι­ση των κοι­νω­νι­κών υπη­ρε­σιών και δη­μό­σιων χώρων και συ­νο­λι­κά των δι­καιω­μά­των στην πόλη, ενώ συ­νο­λι­κό­τε­ρα διευ­ρύ­νε­ται η συ­νει­δη­το­ποί­η­ση ότι οι πό­λεις που ζούμε δεν απευ­θύ­νο­νται σε εμάς. Με πιο εύ­γλωτ­τα τα πα­ρα­δείγ­μα­τα αντί­στα­σης στην εξα­φά­νι­ση της πλα­τεί­ας Εξαρ­χεί­ων και την ανά­πλα­ση του Στρέ­φη, σε μια σειρά από γει­το­νιές της Αθή­νας – και όχι μόνο –  ξε­πη­δούν ή ανα­βιώ­νουν πρω­το­βου­λί­ες υπε­ρά­σπι­σης των ελεύ­θε­ρων δη­μό­σιων χώρων, ενά­ντια στην εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση και τον εξευ­γε­νι­σμό. Αντί­στοι­χα έχουν πραγ­μα­το­ποι­η­θεί κι­νη­το­ποι­ή­σεις ενά­ντια στη χρήση προ­κάτ κα­τα­σκευών για την προ­σχο­λι­κή αγωγή (πχ σε Ζω­γρά­φου και Αθήνα), για την υπε­ρά­σπι­ση της Δη­μό­σιας Υγεί­ας και για το εκ νέου άνοιγ­μα δομών Υγεί­ας που είχαν κλεί­σει επί πρώ­των μνη­μο­νί­ων (πχ Λοι­μω­δών Θεσ­σα­λο­νί­κης), για την υπε­ρά­σπι­ση του δι­καιώ­μα­τος χρή­σης των δη­μό­σιων χώρων και ενά­ντια στην αστυ­νο­μο­κρα­τία, προ ακόμα των γε­γο­νό­των της Ν. Σμύρ­νης (πχ άνω πλα­τεία Αγ. Πα­ρα­σκευ­ής), ενά­ντια σε ρα­τσι­στι­κές και σε­ξι­στι­κές κρα­τι­κές πο­λι­τι­κές (πρό­γραμ­μα ESTIA, Ελαιώ­νας, απου­σία δομών υπο­στή­ρι­ξης θυ­μά­των εμφ. βίας) και φυ­σι­κές επι­θέ­σεις  κλπ. Οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις όμως δεν πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­καν μόνο από δη­μό­τες και κα­τοί­κους, καθώς υπήρ­ξαν και αντί­στοι­χες από ερ­γα­ζό­με­νους/ες στους ΟΤΑ, ενά­ντια στην υπο­στε­λέ­χω­ση και την υπο­βάθ­μι­ση των υπη­ρε­σιών (βρε­φο­νη­πια­κοί σταθ­μοί Καλ­λι­θέ­ας), ενά­ντια στις ελα­στι­κές σχέ­σεις ερ­γα­σί­ας (Βο­ή­θεια στο Σπίτι, συμ­βα­σιού­χοι Covid) αλλά και σε ρα­τσι­στι­κούς απο­κλει­σμούς ερ­γα­ζο­μέ­νων (με­τα­νά­στριες σχο­λι­κές κα­θα­ρί­στριες) κ.α. Προ­φα­νώς με δια­κυ­μάν­σεις στη μα­ζι­κό­τη­τα, τη διάρ­κεια ή το βαθμό σύν­δε­σης με­τα­ξύ τους, όλα τα πα­ρα­πά­νω απο­τε­λούν μια με­γά­λη βε­ντά­λια θε­μά­των, στα οποία οι πα­ρα­τά­ξεις της ρι­ζο­σπα­στι­κής και αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς είχαν στα­θε­ρά συμ­με­το­χή και συμ­βο­λή στην στή­ρι­ξη τους και στο προ­χώ­ρη­μα της κου­βέ­ντας. Κυ­ρί­ως όμως, ανε­ξαρ­τή­τως θέ­μα­τος ή γε­ω­γρα­φι­κής το­πο­θε­σί­ας, οι πο­λι­τι­κές το­πο­θε­τή­σεις των σχη­μά­των που απαρ­τί­ζουν αυτό τον χώρο είχαν τις ίδιες στο­χεύ­σεις και όμοια επι­χει­ρη­μα­το­λο­γία.

Ένωση δυ­νά­με­ων

Η τε­λευ­ταία δια­πί­στω­ση μας θέτει μπρο­στά σε συ­γκε­κρι­μέ­νες ευ­θύ­νες και ερω­τή­μα­τα. Οι προη­γού­με­νες αυ­το­διοι­κη­τι­κές εκλο­γές πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­καν υπό κα­θε­στώς απλής ανα­λο­γι­κής, η οποία έδωσε τη δυ­να­τό­τη­τα σε μια σειρά από πα­ρα­τά­ξεις να έχουν εκ­προ­σώ­πη­ση στα  ΔΣ, η οποία ήταν κρί­σι­μη για την γνώση της ατζέ­ντας, για τη με­τα­φο­ρά αυτής στα το­πι­κά κι­νή­μα­τα και την ενί­σχυ­ση της δρά­σης τους, όπως και αντί­στρο­φα για την έκ­φρα­ση και εκ­προ­σώ­πη­ση των τε­λευ­ταί­ων εντός των δη­μο­τι­κών συμ­βου­λί­ων. Εν ολί­γοις, η συμ­με­το­χή αυτών των αι­ρε­τών ήταν κρί­σι­μη και χρή­σι­μη για την ορ­γά­νω­ση των κοι­νω­νι­κών αντι­στά­σε­ων.  Γνω­ρί­ζο­ντας πως η εφαρ­μο­ζό­με­νη πο­λι­τι­κή θα είναι η ίδια και η κλί­μα­κα των επι­θέ­σε­ων θα εντα­θεί, και με δε­δο­μέ­νο ότι οι προ­βλέ­ψεις του νόμου Βο­ρί­δη κα­ταρ­γούν την απλή ανα­λο­γι­κή και αυ­ξά­νουν το εκλο­γι­κό μέτρο, το ερώ­τη­μα της συ­νερ­γα­σί­ας στις επερ­χό­με­νες εκλο­γές τί­θε­ται επι­τα­κτι­κά και επί ποινή απο­κλει­σμού, σε πε­ρί­πτω­ση που συ­νε­χι­στεί ο κα­τα­κερ­μα­τι­σμός. Το ζή­τη­μα όμως δεν τί­θε­ται μόνο αρ­νη­τι­κά, αλλά και με την αντί­στρο­φη ανά­γνω­ση, που είναι ση­μα­ντι­κό­τε­ρη: καθώς οι αντι­στά­σεις πλη­θαί­νουν, είναι ασφα­λής εκτί­μη­ση πως ο κό­σμος των κι­νη­μά­των θα δει ως ελ­πι­δο­φό­ρο μή­νυ­μα και ση­μά­δι ανά­καμ­ψης τα κοινά κα­τε­βά­σμα­τα δυ­νά­με­ων, των οποί­ων οι δια­φο­ρές σε όσα πε­ρι­γρά­φη­καν είναι μάλ­λον δυσ­διά­κρι­τες. Έχο­ντας επί­γνω­ση πως τέ­τοιες ωσμώ­σεις δεν μπο­ρούν να γί­νουν με­μιάς και χρειά­ζε­ται συ­ζή­τη­ση, η δη­μο­τι­κή κί­νη­ση Ανυ­πό­τα­κτη Αθήνα έχει ξε­κι­νή­σει ρα­ντε­βού με τα δρώ­ντα σχή­μα­τα της αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς στο δήμο Αθη­ναί­ων, ώστε να ανοί­ξει από τώρα ο διά­λο­γος και να γί­νουν πρώτα βή­μα­τα συ­νερ­γα­σί­ας. Θα είναι ευχής έργον να υπάρ­ξουν και αλλού τέ­τοιες πρω­το­βου­λί­ες. Συ­νο­λι­κά πά­ντως, είτε μέσω με­τω­πι­κών κα­τε­βα­σμά­των, είτε μέσω δια­μόρ­φω­σης κοι­νών σχη­μά­των  (ήδη υπάρ­χουν πα­ρα­δείγ­μα­τα πλου­ρα­λι­στι­κών σχη­μά­των και των δύο πε­ρι­πτώ­σε­ων), η κα­τεύ­θυν­ση θα πρέ­πει να είναι αυτή.

rproject.gr