Η Γαλλία δεν είναι πια διχοτομημένη ανάμεσα στο δίπολο των δύο μεγάλων κομμάτων, αλλά τριχοτομημένη. ● Η (Ακρο)Δεξιά, το Κέντρο και η Αριστερά θα αναμετρηθούν ξανά στις βουλευτικές εκλογές, στις οποίες οι ισορροπίες θα είναι εξαιρετικά ρευστές.
Θα επιτύχει ο Εμανουέλ Μακρόν αυτό που κανένας πρόεδρος ώς σήμερα δεν κατάφερε στη Γαλλία, δηλαδή να την κυβερνήσει για δύο θητείες έχοντας όχι μόνο την προεδρική αλλά και την κοινοβουλευτική πλειοψηφία; Αυτό είναι το ερώτημα που πλανάται μετά τη νίκη του Μακρόν στις γαλλικές προεδρικές εκλογές και εν όψει των βουλευτικών του Ιουνίου.
Μανώλης Σπινθουράκης
Οι πρώτες εν θερμώ δημοσκοπήσεις, δηλαδή αυτές που έγιναν χθες, εμφανίζουν την πλειοψηφία των Γάλλων να μην έλκεται από αυτό το ενδεχόμενο, δηλαδή να μη θέλει τον Μακρόν απόλυτο άρχοντα για άλλα πέντε χρόνια. Από την άλλη όμως το πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα της χώρας επιβραβεύει το πρώτο κόμμα και συνθλίβει τα υπόλοιπα. Το σύστημα αυτό λειτούργησε αποτελεσματικά τα τελευταία εξήντα χρόνια στα οποία κατά βάση υπήρξαν δύο παρατάξεις στη Γαλλία: η Δεξιά και η Αριστερά.
Σε αυτή τη διχοτομημένη πολιτικά Γαλλία υπήρχε εξ ορισμού ένας νικητής και ένας ηττημένος. Οπως όμως έδειξαν και οι προεδρικές εκλογές, η σημερινή Γαλλία είναι πλέον τριχοτομημένη. Η Δεξιά, το Κέντρο και η Αριστερά συγκινούν σχεδόν εξίσου τους Γάλλους κάνοντας τα πολιτικά πράγματα πολύ πιο σύνθετα σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν. Και αυτό, διότι στον δεύτερο γύρο των επικείμενων βουλευτικών εκλογών ναι μεν στις περισσότερες περιφέρειες κατά πάσα πιθανότητα θα υπάρχει ένας υποψήφιος από το κόμμα του νικητή των προεδρικών εκλογών Μακρόν, πλην όμως αλλού θα έχει αντίπαλο από τον χώρο της Δεξιάς και αλλού από τον χώρο της Αριστεράς. Αν είναι από τον χώρο της Δεξιάς, όπου κυριαρχούν πλέον οι ακροδεξιοί, η επικράτηση του κεντρώου υποψηφίου θα είναι, όπως έδειξαν και οι προεδρικές εκλογές, εξαιρετικά πιθανή. Αν όμως είναι από τον χώρο της Αριστεράς ουδείς μπορεί να είναι σήμερα βέβαιος για το τι μέλλει γενέσθαι.
Ο αριθμός των υποψήφιων βουλευτών που, είτε από τον χώρο της Δεξιάς είτε από τον χώρο της Αριστεράς, θα βρεθούν στον δεύτερο γύρο θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από τις πολιτικές διεργασίες των προσεχών ημερών. Στον χώρο της Αριστεράς οι Οικολόγοι και οι Κομμουνιστές δείχνουν να πλησιάζουν σε συμφωνία με την Ανυπότακτη Γαλλία του Μελανσόν.
Στην περίπτωση αυτή οι πιθανότητες των υποψηφίων τους να βρεθούν στον δεύτερο γύρο είναι σημαντικές αφού με βάση τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών τα τρία κόμματα αθροιστικά υπερβαίνουν σημαντικά σε αριθμό ψήφων το κόμμα της Λεπέν, όπως άλλωστε και του Μακρόν. Αν βέβαια οι δυνάμεις της Ακροδεξιάς ενωθούν τα πράγματα δυσκολεύουν. Ωστόσο Λεπέν και Ζεμούρ δεν δείχνουν προς το παρόν διαθέσεις συνεργασίας, αφού ο ένας αμφισβητεί την πρωτοκαθεδρία της άλλης. Τούτων δοθέντων όταν ο Μελανσόν λέει «ψηφίστε με να γίνω πρωθυπουργός» δεν μπορεί να χαρακτηριστεί εντελώς αιθεροβάμων.
Ο Μακρόν θα περιμένει βεβαίως να δει πού θα καταλήξουν αυτές οι διαβουλεύσεις και στη συνέχεια θα δει πώς θα κινηθεί. Γνωρίζει πως πολλές από τις πολιτικές προσωπικότητες που «ανδρώθηκαν» στις δύο πολιτικές παρατάξεις που κυβέρνησαν τη μεταπολεμική Γαλλία, δηλαδή στους Γκολικούς και τους Σοσιαλιστές, στηρίζουν σε αυτόν τις όποιες ελπίδες πολιτικής επιβίωσης διαθέτουν, πλην όμως δεν είναι βέβαιος αν η επιβίωσή τους είναι υπέρ του ή σε βάρος του. Κάποια πρώτα δείγματα γραφής ως προς το πώς θα κινηθεί θα δοθούν ασφαλώς την ερχόμενη εβδομάδα, οπότε θα παρουσιάσει το πρώτο κυβερνητικό σχήμα της δεύτερης θητείας του, έχοντας ήδη υποσχεθεί ότι θα είναι υψηλής περιβαλλοντικής ευαισθησίας.
Θα επισκεφθεί, τέλος, το Βερολίνο όπου μεταξύ άλλων θα εξηγήσει πως ο μέσος Γάλλος δεν θέλει αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης, αλλά θέλει τιμαριθμικές αναπροσαρμογές σε μισθούς και συντάξεις και επειγόντως πλαφόν στις τιμές των καυσίμων. Θα υπενθυμίσει, δε, πως αν η Ακροδεξιά στη Γαλλία συνεχίσει να γιγαντώνεται με τους ρυθμούς των τελευταίων ετών, το 2027 που αυτός θα φύγει, δύσκολα θα βρεθεί κάποιος στη χώρα που θα εμποδίσει την άνοδό της στην εξουσία.
.efsyn.gr
