Γνωστή η δημόσια συζήτηση για «τη μεγάλη παραίτηση» των εργαζομένων από τις δουλειές τους και την αναζήτηση άλλων ευκαιριών. Φαινόμενο που εντοπίστηκε εδώ και καιρό στις ΗΠΑ, ενώ στην Ελλάδα επικεντρώθηκε κυρίως στις χιλιάδες κενές θέσεις στον τουρισμό. Διαφορετικές οι ερμηνείες. Αλλες σοβαρές, άλλες απλουστευτικές – όπως αυτές που λοιδορούν τους νέους γιατί, τάχα, κακόμαθαν από τα πλουσιοπάροχα επιδόματα της καραντίνας.
Χριστίνα Κοψίνη
Ομως, από τι ακριβώς παραιτούνται αυτά τα «κακομαθημένα» παιδιά, όταν τα δύο τρίτα των επονομαζόμενων Millennials ή των Echo Boomers που άφησαν τις δουλειές τους προτάσσουν λόγους ψυχικής υγείας (έρευνα των Mind Share Partners);
Το φαινόμενο της «μεγάλης παραίτησης», κυρίως από εξουθενωτικές, κακοπληρωμένες ή και μονότονες δουλειές, είναι βαθύ. Πολύ πιθανό να συνδέεται με αλλαγές στο αξιακό σύστημα της νέας γενιάς. Αυτής που επαναφέρει τη σημασία των συνδικάτων στην πρώτη γραμμή (ακόμα και στις ΗΠΑ με το παράδειγμα της Amazon). Ισως να είμαστε μπροστά σε επαναξιολογήσεις ζωής και εργασίας που συνδέονται με το γεγονός ότι η πανδημία μάς έφερε αντιμέτωπους με τον θάνατο. Κι όταν φτάνεις τόσο κοντά στον θάνατο, όλα –ακόμα και η καλοπληρωμένη δουλειά που μπορεί να σε ξεζουμίζει καθημερινά– αποκτούν άλλο νόημα. Η επαφή με τον θάνατο αναδεικνύει το πόσο πολύτιμο είναι να ζεις με αυθεντικό τρόπο. Και σε αυτήν την κατεύθυνση του σοκ λειτουργεί ακόμα και η αιφνίδια εισβολή στην Ουκρανία.
Οι νέοι είναι, έτσι ή αλλιώς, προορισμένοι να βουτήξουν στον κόσμο. Και γι’ αυτόν τον λόγο μπορούν να αναγνωρίσουν τη μεγάλη ανατροπή που επιφέρει ο Covid-19: Η συνθήκη της πανδημίας που έφερε 30 εκατομμύρια ανθρώπους πρωθύστερα στο ραντεβού με τον θάνατο –ένα ραντεβού που όλοι προσδοκάμε να πραγματοποιηθεί όσο πιο αργά γίνεται– μας δίνει και μια μοναδική ευκαιρία, να αλλάξουμε την οπτική γωνία από την οποία βλέπουμε τη ζωή και την εργασία, απομυθοποιώντας τους καταναλωτικούς καταναγκασμούς με τους οποίους μας δελεάζει η αγορά.
efsyn.gr
