Την προηγούμενη εβδομάδα ο Ελον Μασκ έστειλε τελεσίγραφο στους εναπομείναντες υπαλλήλους του στο Twitter: είτε πρέπει να δεχτούν να εργάζονται «περισσότερες ώρες και πολύ εντατικά» (long hours at high intensity) είτε να εγκαταλείψουν την εταιρεία. Μετά τις κλασικές δηλώσεις πολιτικής μετανοίας, έρχονται οι ψηφιακές δηλώσεις εργασιακής μετανοίας.
Αφροδίτη Τζιαντζή
Οι πρώτες είχαν αναδρομική ισχύ: οι παλιοί υπογράψαντες δεν αποκήρυτταν απλώς «τον κομμουνισμό και τις παραφυάδες του», αλλά τον παλιό εαυτό τους, απαρνιούνταν ό,τι είχαν κάποτε πιστέψει: ιδέες, ιδανικά, λάβαρα. Ομως τώρα πρόκειται για ψηφιακές δηλώσεις τωρινής και μελλοντικής εργασιακής μετανοίας και υποταγής και μάλιστα χωρίς μολύβι και χαρτί. Δεν χρειάζεται ιδιόχειρη υπογραφή, αρκεί το ψηφιακό αποτύπωμα, ένα κλικ στην οθόνη, στο κατάλληλο σημείο. Τι σημασία έχει που δεν προσδιορίζεται πόσο «περισσότερο» πρέπει κανείς να δουλεύει, πόσο long είναι το long, πώς ορίζεται η «high intensity», η υψηλή ένταση; Πράγματι η εργασία απελευθερώνει (Arbeit macht frei), όπως ήταν γραμμένο στην πύλη του Αουσβιτς.
Η εργασία στo Twitter και στις άλλες big tech εταιρείες απελευθερώνει το κεφάλαιο, την επιχειρηματικότητα από τα βαρίδια του παρελθόντος: το οκτάωρο, τις άδειες, τον συνδικαλισμό, τα δικαιώματα. Μήπως προς αυτή την κατεύθυνση δεν κινείται η πολιτική της κυβέρνησης στα εργασιακά; Μήπως και οι Ελληνες επιχειρηματίες δεν κάνουν κάτι ανάλογο με τον Μασκ, έστω και σε μικρότερη κλίμακα; (Π.χ. ανοιχτά καταστήματα τις Κυριακές.) Από το «πίστευε και μη ερεύνα», στο δούλευε και μη ερεύνα – νυν και αεί.
efsyn.gr
