Την εποχή που οι δικοί μας «μενουμευρώπη» στήριξαν στον Σόιμπλε τις ελπίδες τους να αποφευχθεί η… «μετατροπή της χώρας σε Σοβιετία» τις κρίσιμες μέρες της πρώτης διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και του δημοψηφίσματος του Ιουλίου του 2015, το «βάστα Σόιμπλε!» έγινε η σκωπτική έκφραση της συλλογικής μας ευφυΐας. Δεν επρόκειτο όμως για μεμονωμένο παράδειγμα παραδοξότητας αυτού του τύπου. Τις τελευταίες μέρες θρήνοι και οιμωγές διαπέρασαν σαν ρίγος το πλανητικό σώμα των αγορών.
Πάνος Κοσμάς
Ο Κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ έγινε η μεγάλη τους έγνοια, η ελπίδα τους και το στήριγμά τους. Οι μαζικές λαϊκές εκδηλώσεις ενάντια στις συνέπειες των αλλεπάλληλων λοκντάουν που επιβάλλει σε μεγάλες περιοχές της αχανούς χώρας η κυβέρνηση της Κίνας πλημμύρισαν τα dealing rooms με τον φόβο ενός νέου «πολιτικού ρίσκου» – κι αυτή τη φορά πολύ υψηλού για να τιμολογηθεί με ψυχραιμία: του ρίσκου πιθανής κοινωνικής και πολιτικής αστάθειας στην Κίνα.
Θα ρωτήσει κάποιος/α: Μα οι απανταχού της Γης νεοφιλελεύθεροι δεν θα έπρεπε να προσβλέπουν σε μια τέτοια αστάθεια ή, ακόμη καλύτερα, σε ανατροπή του κινεζικού καθεστώτος; Κι όμως! Ολες οι αντιδράσεις είχαν αυτόν τον κοινό παρονομαστή: «Βάστα Σι!». Αν πρόκειται για ανέξοδη προπαγάνδα, οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι δεν έχουν πρόβλημα να εξαπολύσουν μύδρους κατά του καταπιεστικού χαρακτήρα του κινεζικού καθεστώτος. Αν πρόκειται όμως για την τιμολόγηση του ρίσκου, τότε η υποκριτική υποστήριξη των ανθρώπινων δικαιωμάτων περιττεύει. Η Κίνα είναι η βιομηχανική καρδιά του πλανήτη και ο ισχυρότερος τροφοδότης και «παίκτης» του παγκόσμιου εμπορίου. Αν κλυδωνιστεί πραγματικά, τότε οι αγορές θα χάσουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους.
Οπότε… «βάστα Σι!». Εξάλλου, οι λαϊκές κινητοποιήσεις είναι «εχθρός του κράτους» και της «οικονομικής σταθερότητας» όχι μόνο στην Ανατολή, αλλά και στη Δύση: στην Ελλάδα του 2015, στην Ευρώπη του 2022, στις εκθέσεις των οίκων αξιολόγησης και των τμημάτων ανάλυσης των επενδυτικών τραπεζών. «Ενας είναι ο εχθρός», λέει ο ιμπεριαλισμός, ανεξαρτήτως χρώματος, προέλευσης και κοπής… Ο λαός, ως φορέας του «άλογου» στοιχείου που οδηγεί στην κοινωνική και πολιτική αστάθεια και «τρελαίνει» τους αλγόριθμους τιμολόγησης του ρίσκου.
efsyn.gr
