Xαλάλι σου -αχ!- βασιλικέ για το νερό που πίνεις, γιατί το κάνεις άρωμα και πίσω μας το δίνεις. Μαντινάδα που σκάρωσε ο εβδομηκοντούτης Ρεθύμνιος Κώστας Σπυριδάκης, παλιός ζωγράφος και μουσικός [ναυτικός, μπάρμαν κ.ά.], που ζει πλέον με διακόσια σαράντα ευρώ σύνταξη στην παλιά πόλη, γνωστός σε όλο το Ρέθυμνο και πολύ αγαπητός στα παιδιά που εργάζονται στα τρία-τέσσερα συνεταιριστικά καφενεία. Μακάρι να μπορούσαμε να πούμε κάτι ανάλογο για το αδηφάγο κράτος-τέρας, που ναι μεν πίνει ακόρεστα τον ιδρώτα και το αίμα του ελληνικού λαού πλην όμως δεν τα μετατρέπει σε κοινωνικό έργο, που θα ανακούφιζε αυτόν τον λαό.
Γιώργος Σταματόπουλος
Υψηλοί τόνοι στη Βουλή, σου λέει, ή τρεις λαλούν και δυο χορεύουν· και ποιος είναι πιο ευφυής αρχηγός κόμματος και ποιος θα πει τη μεγαλύτερη εξυπνάδα -ποιος είναι καλύτερος ηθοποιός δηλαδή και ποιος θα καταφέρει να πείσει τους αφελείς [ή τους αδιάφορους, απαθείς, αδρανείς και λοιπούς] ψηφοφόρους ώστε οι τελευταίοι να προτιμήσουν το κόμμα του καθενός στις επερχόμενες εκλογές. Γνωστές, βαρετές [και οπισθοδρομικές] εικόνες, που διαμορφώνουν εντούτοις τον ψυχισμό αλλά και τη συνείδηση πολλών τηλεθεατών. Επιμένουν δε οι διαπληκτιζόμενοι ότι δεν είναι θεατρική η παράστασή τους αλλά αντιπαράθεση ιδεολογιών [λες και το κράτος έχει ιδεολογία] -ναι, παίδων αθύρματα τ’ ανθρώπινα δοξάσματα, όπως είχε πικρά κατανοήσει και διαπιστώσει ο παλιός διανοητής της Εφέσου (παιγνίδια παιδιών οι ανθρώπινες δοξασίες) -δυστυχώς [ή μήπως ευτυχώς;] έτσι πορεύεται η πολιτική ζωή απανταχού.
Και τι να πεις για την κυρία Διαμαντοπούλου, «εξέχουσα» πολιτική προσωπικότητα του «εκσυγχρονισμού», αλλά κυρίως της συντήρησης. «Μα πού είδατε αστυνομική βία;» αναρωτιέται η κυρία αυτή, «καθαρή άμυνα ήταν», αναφερόμενη στον ένοπλο ένστολο που πυροβόλησε στο κεφάλι ένα δεκαεξάχρονο τσιγγανόπουλο επειδή δεν πλήρωσε τα είκοσι ευρώ βενζίνη, που έβαλε στο αυτοκίνητό του. Καλά τόνισε ο Νίκος Φίλης ότι η γυναίκα δίνει εξετάσεις μπας και της δώσουν καμία θεσούλα στην κυβέρνηση των ακροδεξιών, δεξιών, σοσιαλιστών, πρώην κομμουνιστών, σε όλο αυτό το κυβερνητικό συνονθύλευμα. Αυτού του είδους οι πολιτικοί είναι οι αυτοαποκαλούμενοι ευρωπαϊστές, παρακαλώ, που προτιμάνε να μιλάνε αγγλικά π.χ., παρά ελληνικά -γιατί πώς θα επέλθει η ευρωπαϊκή ένωση, να σκεφτόμαστε δηλαδή με τον ίδιο τρόπο και να μιλάμε με τον ίδιο τρόπο. Χαίρετε οι ομοιόστατοι και ομοιοπαγείς νέοι άνθρωποι της Ευρώπης, χαίρε η αγέλη των «μορφωμένων» του μέλλοντος.
Μεσούντος του Δεκεμβρίου εξακολουθούν να λάμπουν τα περισσότερα τραπεζάκια έξω -σχεδόν καλοκαίρι στο όμορφα στολισμένο εορταστικό Ρέθυμνο. Συγκινείται κανείς βλέποντας τη χαρά στα προσωπάκια των παιδιών και ακούγοντας τις χαρούμενες κραυγούλες τους, αντικρίζοντας τα πολύχρωμα φώτα στους δρόμους και τις πλατείες της παλιάς κυρίως πόλης. Για πολλούς ο χρόνος κυλάει, αργά ή γρήγορα δεν έχει σημασία, για λίγους έχει μείνει στάσιμος, από τότε που ήρθαν αντιμέτωποι με το αδιανόητο και το αφύσικο.
Πίσω λοιπόν, στους βασιλικούς και τις εύποτες τσικουδιές της Κρήτης.
efsyn.gr
