Στη συγκυρία που διανύουμε, το κεντρικό πρόβλημα της χώρας είναι τα πλήγματα που δέχονται το κράτος δικαίου και η δημοκρατία ή το κοινωνικό ζήτημα με την ακρίβεια, τη φτώχεια και τη ρηγμάτωση της κοινωνίας; Προφανώς είναι και τα δύο μαζί.
Παρ’ όλα αυτά, η μεγάλη ένταση όσο συμπυκνώνεται ο προεκλογικός χρόνος προκύπτει από την αντιπαράθεση κυβέρνησης και αντιπολίτευσης για τις υποκλοπές, τη θεσμική θωράκιση της δημοκρατίας κ.λπ. Από εκεί παράγεται και η βασική πολιτική τροφή της επικαιρότητας.
Φιλήμων Καραμήτσος
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει το κοινωνικό ζήτημα στις προγραμματικές προτεραιότητες. Ο Αλέξης Τσίπρας ήδη από τη ΔΕΘ τον Σεπτέμβριο αναδεικνύει ένα εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο για τη στήριξη της κοινωνίας, ενώ και ο Κυριάκος Μητσοτάκης στις περιοδείες του σηκώνει πολύ τα έργα και τις παρεμβάσεις της κυβέρνησης για τις τοπικές κοινωνίες.
Η πόλωση όμως πάνω στον ρόλο του κράτους και το ζήτημα της δημοκρατίας, σε συνθήκες όλο και μεγαλύτερης πολιτικής έντασης όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές, ενέχει έναν διπλό κίνδυνο: από τη μία να μην επιτρέψει σε Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ να αναπτύξουν το σχέδιό τους για την κοινωνία, αφ’ ετέρου να μην ακουστεί η φωνή των από κάτω, όλων αυτών που υφίστανται τη βία της κρίσης, τη μεγάλη ανησυχία για τις ζωές τους.
Κι αν δεν μπορεί να ακουστεί αυτή η φωνή όσων έχουν ανάγκη να ακουστούν, αν δεν μπορούν να έχουν λόγο στη διαμόρφωση του πολιτικού σχεδίου που τους αφορά, τότε ενδέχεται και η μετατροπή του πολίτη σε μονοδιάστατο εκλογέα μιας χρήσης την Κυριακή των εκλογών να μην αποτυπώσει και την πραγματικότητα του κοινωνικού προβλήματος.
Κι από μια τέτοια κατάσταση, αυτή που χάνει πάντα είναι η αριστερή πτέρυγα, εκείνη που ανασαίνει μόνο όταν ακούει την ανάσα όσων προσδοκούν από αυτήν την αλλαγή.
efsyn.gr
