Επίδειξη ισχύος

Επίδειξη ισχύος

  • |

Αν η πολιτική και δη οι κυβερνώντες ασχολούνταν επί της ουσίας με την κοινωνία και όχι αφ’ υψηλού, όλος αυτός ο ορυμαγδός των αποκαλύψεων για την κακοδαιμονία στη λειτουργία θεμελιακών θεσμών της Δημοκρατίας μας, όπως η Δικαιοσύνη ή τα σώματα ασφαλείας, θα ήταν περιττός.

Η μικρή πείρα που έχω ασχολούμενη με το γυναικείο κίνημα μέσω της Πρωτοβουλίας κατά των Γυναικοκτονιών με κάνει να ανησυχώ βαθύτατα σχετικά με το πόσο υπερασπιστικοί για τα θύματα παραμένουν οι εν λόγω θεσμοί. Ή συμβαίνει αυτό του οποίου την παραλλαγή συναντάμε τόσο μα τόσο συχνά τον τελευταίο καιρό: το θύμα διαμαρτυρόμενο να επαναθυματοποιείται και οι θύτες να μένουν στο απυρόβλητο;

Εβίτα Καραγεώργου*

Πρόκειται για μια νέα εκδοχή επίδειξης ισχύος, όπου δυνατοί είναι όσοι διαθέτουν το χρήμα, όσοι διατηρούν προνομιακές προσβάσεις στις Αρχές καλυπτόμενοι από ένα δίκτυο «ημετέρων» ή, πολύ περισσότερο, όσοι έχουν την ευχέρεια να νομοθετούν, να κανονίζουν δηλαδή εκ των άνω τις τύχες μας κόβοντας και ράβοντας τους νόμους και την εφαρμογή τους κατά το δοκούν, δηλαδή σε απλά ελληνικά, καταπώς τους βολεύει.

Οσοι και όσες δεν δυστύχησαν να εμπλακούν αυτοπροσώπως σε δικαστική διευθέτηση προσωπικών υποθέσεων, όπως μη συναινετικών διαζυγίων και επιμέλειας παιδιών, δεν είναι σε θέση να έχουν αντίληψη του ψυχολογικού και οικονομικού κόστους των καθυστερήσεων και της μεροληψίας υπέρ των δυνατών, κατά συντριπτική πλειονότητα διάβαζε υπέρ των ανδρών.

Πολύ προσφάτως έχει καταγγελθεί και στη χώρα μας η περίφημη φάμπρικα των ψεύτικων ιατρικών πιστοποιητικών για «αποξενωτική» συμπεριφορά των μανάδων προς τα παιδιά τους έναντι των πατεράδων, προκειμένου προσφεύγοντας οι τελευταίοι στα δικαστήρια να αφαιρούν την επιμέλεια των παιδιών υπέρ τους.

Ο ασαφής, γενικόλογος και ατεκμηρίωτος αυτός όρος είναι το αμαρτωλό επικάλυμμα μέσω του οποίου τίθεται σε εφαρμογή ο αντικοινωνικός νόμος Τσιάρα της Ν.Δ. για τη συνεπιμέλεια που είχε καταγγελθεί και από σοβαρά γυναικεία στελέχη του κόμματός του, όπως η αείμνηστη Μαριέττα Γιαννάκου και άλλες βουλεύτριες.

Μία γυναίκα καταγγέλλουσα κακοποιητική συμπεριφορά του συζύγου ή του συντρόφου στις αστυνομικές είτε στις δικαστικές αρχές, όχι μόνο μπορεί να βρεθεί ακάλυπτη και απροστάτευτη με συνέπειες συχνά τραγικές για την ασφάλεια ή και τη ζωή της ακόμα, μα εκτίθεται στη διπλή βία, τη «μεταβία» τόσο του ίδιου του περιβάλλοντος που καταγγέλλει όσο και εντός των ίδιων των Αρχών.

Κατά καιρούς από πολύκροτες υποθέσεις επικαιρότητας που έλκουν τα ροζ βλέμματα της δημοσιότητας (όπως π.χ. η υπόθεση της Γεωργίας Μπίκα στη Θεσσαλονίκη ή της τραγωδίας του Κολωνού, όπου εμπλέκονταν «επιφανείς παράγοντες» και έπρεπε με κάθε τρόπο να πρυτανεύσει ο νόμος της σιωπής), γίνεται φανερό ότι όχι μόνο δεν υπάρχει δικαιοσύνη για όλους, αλλά ένα βήμα παραπέρα, μέσω της μεταστροφής του θύτη σε θύμα, βρίσκει και το μπελά του ο καταγγέλλων.

Ο σεβασμός στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι ζήτημα ηθικής και συνταγματικής τάξης. Κανένα δίκαιο του ισχυρού δεν μπορεί να υπερνικήσει τη φυσική και νομική ισότητα μεταξύ των πολιτών. Η αξιοπιστία στη λειτουργία του δημοκρατικού μας πολιτεύματος είναι επείγουσα επιταγή των καιρών. Η αρχή για την αλλαγή πρέπει να γίνει από τη Δικαιοσύνη και τις Αρχές Ασφαλείας.

* Φιλόλογος, συγγραφέας

efsyn.gr