Οι εγκληματικές πολιτικές και τα κροκοδείλια δάκρυα του αστικού πολιτικού συστήματος

Οι εγκληματικές πολιτικές και τα κροκοδείλια δάκρυα του αστικού πολιτικού συστήματος

  • |

 

«Όταν ένα άτομο προκαλεί σωματικές βλάβες σε ένα άλλο άτομο, με αποτέλεσμα να προκληθεί ο θάνατός του, ονομάζουμε την πράξη αυτή ανθρωποκτονία. Όταν ο δράστης γνωρίζει εκ των προτέρων ότι ο τραυματισμός θα είναι θανάσιμος, ονομάζουμε την πράξη του αυτή δολοφονία. Αλλά όταν το αστικό κράτος (η αστική τάξη) βάζει εκατοντάδες ανθρώπους σε έναν τέτοιο κίνδυνο που αναπόφευκτα οδηγεί σε έναν πολύ πρόωρο και αφύσικο θάνατο, έναν θάνατο που είναι τόσο θάνατος όσο ένας θάνατος που προκαλείται με ένα σπαθί ή από μια σφαίρα, όταν στερεί από χιλιάδες τη ζωή τους, ή όταν τους θέτει σε συνθήκες στις οποίες κινδυνεύει η ζωή τους, όταν τους αναγκάζει, μέσω του σιδερένιου βραχίονα των αστικών νόμων, να εκτείθονται σε τέτοιες συνθήκες που οδηγούν στον θάνατο ως αναπόφευκτη συνέπεια – και όταν ξέρει ότι αυτές οι χιλιάδες των ατόμων θα πεθάνουν υπό αυτές τις συνθήκες, και παρ’ όλα αυτά επιτρέπει να παραμένουν αυτές οι συνθήκες, η πράξη του είναι φόνος εξίσου με την πράξη του μεμονωμένου ατόμου. Είναι ένας μεταμφιεσμένος, ύπουλος φόνος, φόνος εναντίον του οποίου κανείς δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του, ένας φόνος που δεν φαίνεται αυτό που είναι πραγματικά, γιατί κανείς δεν βλέπει τον δολοφόνο, γιατί ο θάνατος των θυμάτων, το αδίκημα αυτό φαίνεται περισσότερο σαν μια παράλειψη, παρά σαν διάπραξη. Αλλά ο φόνος παραμένει» (Φρ. Ένγκελς, «Η κατάσταση της εργατικής τάξης στην Αγγλία»).

Οι εργάτες, οι φοιτητές και οι μαθητές που διαδηλώνουν κάτω από το κάλεσμα των ταξικών συνδικάτων, των φοιτητικών συλλόγων, των μαθητικών συντονιστικών, με απόλυτη ορθότητα βροντοφωνάζουν ότι τέτοια «δυστυχήματα» δεν είναι απλώς «δυστυχήματα» που οφείλονται σε τυχαία γεγονότα, λόγω κάποιου προσωπικού λάθους (που φυσικά και αυτό μπορεί να υπάρχει, αλλά δεν είναι το κύριο, δεν είναι η κύρια αιτία), ή σε παραλείψεις που θα μπορούσαν δήθεν να αποφευχθούν μέσα στην αστική δημοκρατία, ή λόγω της ανικανότητας κάποιων κυβερνήσεων ή υπουργών, αλλά ότι είναι «προδιαγεγραμμένα εγκλήματα».

Για να αποδείξουμε το παραπάνω, πρέπει να αποδείξουμε ότι το αστικό κράτος, οι κυβερνήσεις του, αστικά κόμματα και αστικά ΜΜΕ ξέρουν πόσο επικίνδυνες ή ακόμα και πόσο θανατηφόρες είναι αυτές οι συνθήκες για τα λαϊκά στρώματα, ωστόσο δεν κάνουν τίποτα για να βελτιώσουν αυτές τις συνθήκες, αντιθέτως προωθούν, εφαρμόζουν και επιβάλλουν τις πολιτικές που έχουν ως συνέπεια αυτές τις συνθήκες, με τους νόμους τους και την καταστολή. Θα τεκμηριώσουμε το παραπάνω με αδιαμφισβήτητα στοιχεία και μελέτες, εκθέσεις και ψηφισμένους νόμους της Βουλής, των κυβερνήσεων και της ΕΕ.

Οι θανατηφόρες πολιτικές ιδιωτικοποιήσεων και η λειτουργία δημόσιων υπηρεσιών με όρους αγοράς

Το σύστημα δημόσιας Υγείας

Το αστικό πολιτικό σύστημα και τα επιτελεία του αστικού κράτους προσπαθούν να πείσουν τον λαό ότι νοιάζονται για το καλό του, εξωραΐζοντας τα αντεργατικά – αντιλαϊκά μέτρα που προωθούν διαχρονικά, με το αφήγημα των καλύτερων ημερών που θα έρθουν με το άρμα της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Στο πλαίσιο αυτής της ανάπτυξης, όμως, ακόμα και ζωτικής σημασίας υπηρεσίες όπως είναι το δημόσιο σύστημα Υγείας μπαίνουν στην προκρούστεια κλίνη του «κόστους – οφέλους».

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή συνέστησε στα κράτη – μέλη 63 φορές μεταξύ 2011 και 2018 να ιδιωτικοποιήσουν τμήματα και υπηρεσίες του δημόσιου συστήματος Υγείας και να μειώσουν τις δημόσιες δαπάνες για την Υγεία1. Αυτή η πολιτική εμπορευματοποίησης της Υγείας, της ΕΕ, αναφέρεται π.χ. στη «Στρατηγική της ΕΕ για την Υγεία», όπου αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι οι κύριοι άξονες είναι «η δημιουργία ενός συστήματος με μεγαλύτερη απόδοση μεταξύ κόστους και αποτελεσματικότητας και μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα»2.

Ένα από τα κύρια εργαλεία προς αυτήν την κατεύθυνση είναι οι Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), οι οποίες και στην Ελλάδα από το αστικό πολιτικό προσωπικό και αστικά ΜΜΕ διαφημίζονται και προωθούνται ως «καλές πρακτικές», ως «παράδειγμα προς μίμηση άλλων σύγχρονων και προηγμένων κρατών στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική», ως «ευκαιρία για τη χώρα».

Τι σημαίνει όμως καπιταλιστική ανάπτυξη και τι σημαίνουν ΣΔΙΤ για τα λαϊκά στρώματα, ποιο ήταν και είναι το τραγικό αποτέλεσμα αυτού του μοντέλου στις «προηγμένες χώρες της Ευρώπης», το γνωρίζουμε πολύ καλά.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ), συνολικά στην Ευρώπη από το ξεκίνημα της πανδημίας έχουν πεθάνει περισσότεροι από 2,2 εκατ., ενώ στην Ελλάδα έχουν χάσει τη ζωή τους περισσότεροι από 36 χιλιάδες. Όλοι θυμόμαστε τις καθημερινές εκατόμβες νεκρών και στην Ελλάδα αλλά και σε ισχυρά καπιταλιστικά κράτη, όπως η Αγγλία, η Γερμανία, η Γαλλία, η Ιταλία, όπου τα δημόσια συστήματα Υγείαςκατέρρευσανλόγω των διαχρονικών πολιτικών υποχρηματοδότησης και της ταυτόχρονης προώθησης των ιδιωτικοποιήσεων και του μοντέλου των ΣΔΙΤ.

Επιπρόσθετα, σε συνδυασμό με τα αντιλαϊκά μέτρα (μειώσεις μισθών, συντάξεων, φορολογία, νόμοι για απολύσεις, κατάργηση ΣΣΕ κ.λπ.), που πάνε χέρι χέρι με την καπιταλιστική ανάπτυξη, έχουν οδηγήσει σε αποκλεισμό για οικονομικούς λόγους από το σύστημα Υγείας μεγάλες μάζες λαϊκών στρωμάτων.

Περισσότερα στοιχεία για τη δολοφονική, εκ της πραγματικότητας, αυτή πολιτική της εμπορευματοποίησης της Υγείας και στην Ελλάδα και στην ΕΕ μπορούν να αναζητηθούν στην έκδοση του Τμήματος Υγείας – Πρόνοιας της ΚΕ του ΚΚΕ, «Πανδημία COVID-19: Ο Καπιταλισμός στη Δύση του».

Για τις συνέπειες αυτών των πολιτικών είναι αποκαλυπτικά τα ευρήματα από μελέτη που δημοσιεύτηκε στο κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό «The Lancet Public Health» από ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Η ανάλυση έδειξε ότι «η εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών του Εθνικού Συστήματος Υγείας στην Αγγλία μεταξύ 2013 και 2020 συνδέεται με υψηλότερα ποσοστά θανάτων, που θα μπορούσαν να αποφευχθούν με έγκαιρη, αποτελεσματική υγειονομική περίθαλψη – υποδηλώνοντας σημαντική μείωση της ποιότητας της υγειονομικής περίθαλψης κατά την περίοδο αυτή, λόγω των ιδιωτικοποιήσεων» και ότι «μια ετήσια αύξηση της χρηματοδότησης προς όφελος του ιδιωτικού τομέα της Υγείας κατά 1% σχετίζεται με αύξηση της θεραπεύσιμης θνησιμότητας κατά 0,38% το επόμενο έτος»3.

Συνολικά από τις κυβερνήσεις της Αγγλίας σε αυτήν την περίοδο «δόθηκαν περισσότερα από 11,5 δισ. λίρες για την ανάθεση υπηρεσιών Υγείας στον ιδιωτικό τομέα», περικόπτοντας ανάλογη χρηματοδότηση από το δημόσιο σύστημα Υγείας.

Επίσης, διεθνείς οργανισμοί, όπως είναι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ), διαπιστώνουν τις τραγικές επιπτώσεις της εμπορευματοποίησης της Υγείας για τα λαϊκά στρώματα. Σε μελέτη του Corporate Europe Observatory για τις χώρες της ΕΕ, με τίτλο «Όταν η αγορά γίνεται θανατηφόρα», αποδεικνύεται ότι «μια αύξηση της τάξης του 10% στον ιδιωτικό τομέα συσχετίζεται με 4,3% αύξηση των κρουσμάτων COVID-19 και με 4,9% αύξηση στους θανάτους από COVID-19 (…) δηλαδή περισσότερος ιδιωτικός τομέας αυξάνει σημαντικά τα ποσοστά κρουσμάτων και θανάτων σε όλες τις χώρες»4.

Σε άλλη μελέτη του ΠΟΥ υπογραμμίζεται ότι «πριν την πανδημία περισσότεροι από μισό δισεκατομμύριο άνθρωποι εξωθήθηκαν προς την απόλυτη φτώχεια λόγω του ότι έπρεπε να πληρώσουν για την υγειονομική περίθαλψή τους από την τσέπη τους (…) η πανδημία απλώς χειροτέρεψε την κατάσταση»5.

Η τραγωδία των Τεμπών: Το χρονικό ενός προδιαγεγραμμένου εγκλήματος

Ας στρέψουμε όμως την προσοχή μας στην πρόσφατη μεγάλη τραγωδία των Τεμπών. Η κυβέρνηση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, τα άλλα αστικά κόμματα αναφέρονται σε «ανθρώπινα λάθη» (που υπάρχουν, αλλά δεν αποτελούν το κύριο σε αυτήν την τραγωδία), σε «παραλείψεις», «διαχειριστική ανικανότητα» νυν και πρώην κυβερνήσεων ή υπουργών, σε «παθογένειες» και «συντεχνίες», τελικά «στην κακιά τη (χ)ώρα». Ας ξεδιπλώσουμε όμως τα γεγονότα για να ανακαλύψουμε την αιτία της τραγωδίας.

1991 (Οδηγία 91/440/EEC). Η ΕΕ εκδίδει την πρώτη ευρωπαϊκή Οδηγία για τους σιδηρόδρομους, θεσπίζοντας τον διαχωρισμό της υποδομής από τις λειτουργίες και ανοίγοντας τον δρόμο για ιδιωτικοποιήσεις. Η Οδηγία προωθεί (α) την ιδιωτικοποίηση των κρατικών σιδηροδρόμων, (β) τη διάκριση της λογιστικής και διαχειριστικής εκμετάλλευσης των υπηρεσιών μεταφοράς και υποδομής, (γ) την ελευθερία σε σιδηροδρομικές επιχειρήσεις να ασκούν δραστηριότητες σε άλλες χώρες της ΕΕ.

1996 (Οδηγία 96/48/ΕΕC). Η ΕΕ προωθεί την «απελευθέρωση» – ιδιωτικοποίηση των σιδηροδρόμων, για τη «στήριξη της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών βιομηχανιών». Η εφαρμογή της Οδηγίας αυτής οδήγησε στην ιδιωτικοποίηση των σιδηροδρόμων σε πολλές χώρες της ΕΕ.

1998. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τον νόμο 2671/98 προσαρμόζει την ελληνική νομοθεσία στη νομοθεσία της ΕΕ, διαχωρίζοντας τις λειτουργίες υποδομής από την εκμετάλλευση των σιδηροδρομικών υπηρεσιών, θεσπίζοντας τη λειτουργία τους με όρους «αγοράς». Σύμφωνα με τον 2671/98, «οι δραστηριότητες του ΟΣΕ που αφορούν τη διαχείριση της σιδηροδρομικής υποδομής και την εκμετάλλευση των υπηρεσιών μεταφορών μπορούν να διαχωριστούν και να ασκηθούν από ιδιαίτερες ανώνυμες εταιρείες. Η εταιρεία που αναλαμβάνει τη διαχείριση της σιδηροδρομικής υποδομής ανήκει εξολοκλήρου στο Δημόσιο. Οι δραστηριότητες που αφορούν την εκμετάλλευση των υπηρεσιών μεταφορών μπορούν να ασκούνται από μία ή περισσότερες ανώνυμες εταιρείες».

2001. Η ΕΕ προωθεί το λεγόμενο «πρώτο σιδηροδρομικό πακέτο» (2001/12/EC, 2001/13/EC, 2001/14/EC, 2001/16/EC) για τη «διαλειτουργικότητα του συμβατικού διευρωπαϊκού σιδηροδρομικού συστήματος», όπου προβλέπει τον «διαχωρισμό των υπηρεσιών μεταφοράς επιβατών και των υπηρεσιών μεταφοράς φορτίου και τη δυνατότητα της ανάθεσης λειτουργιών όπως η συντήρηση του δικτύου σε μη σιδηροδρομικές επιχειρήσεις», δηλαδή σε ιδιωτικές επιχειρήσεις.

2004. Η ΕΕ προωθεί το «δεύτερο σιδηροδρομικό πακέτο» (2004/49/ΕC, 2004/50/ΕC, 2004/51/ΕC,881/2004) επεκτείνοντας την «απελευθέρωση» των εμπορικών σιδηροδρομικών μεταφορών και καθορίζοντας και τους «Κοινούς Στόχους Ασφάλειας», που «συνοδεύονται από την αξιολόγηση του εκτιμώμενου κόστους και ωφέλειας, με περιγραφή του πιθανού αντίκτυπου σε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς και οικονομικούς παράγοντες, και της κοινωνικής αποδοχής του κινδύνου». Δηλαδή σχεδιάζει την ασφάλεια με όρους κόστους – οφέλους.

2007. Η ΕΕ προωθεί το «τρίτο σιδηροδρομικό πακέτο» (2007/58/EC, 2007/59/EC, 1370/2007, 1371/2007) για τη διεύρυνση της «απελευθέρωσης» της αγοράς υπηρεσιών των διεθνών μεταφορών επιβατών.

Ολα αυτά είναι όσα προηγήθηκαν, με βάση τα οποία εξελίχθηκαν οι πολιτικές υλοποίησης της «απελευθέρωσης» των μεταφορών, όπως χαρακτηριστικά παρουσίασε ο «Ριζοσπάστης» αναλυτικά στις 4-5 Μάρτη. Αποκαλύπτοντας έτσι όχι κάποιες γενικές και αόριστες «διαχρονικές ευθύνες», αλλά τις συγκεκριμένες ευθύνες των κυβερνήσεων της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, που υλοποίησαν από το 2009 μέχρι σήμερα αυτήν την πολιτική.

Τραγικά αποτελέσματα για τους εργαζόμενους και τον λαό

Τα τραγικά αποτελέσματα αυτών των πολιτικών ιδιωτικοποιήσεων και λειτουργίας των κρατικών σιδηροδρόμων στην ΕΕ «με τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας» αντικατοπτρίζονται στο Σχήμα 1 (πηγή: Ευρωπαϊκός Οργανισμός Σιδηροδρόμων), όπου δίνεται ο συνολικός αριθμός των νεκρών στις χώρες της ΕΕ από σιδηροδρομικά «δυστυχήματα» από το 2010 έως το 2021.

Σε 10 χρόνια (2010 – 2019) σκοτώθηκαν περισσότεροι από 10.000 άνθρωποι6, ενώ κάθε χρόνο σκοτώνονται κατά μέσο όρο 30 σιδηροδρομικοί εργάτες και άλλοι 60 τραυματίζονται σοβαρά.

Ενδεικτικά, μόνο το 2018 στις χώρες της ΕΕ σημειώθηκαν συνολικά 1.721 σημαντικά σιδηροδρομικά «δυστυχήματα», με αποτέλεσμα 885 θανάτους και 760 σοβαρούς τραυματισμούς, ενώ όπως σημειώνεται «οι μειώσεις των σιδηροδρομικών ατυχημάτων, των θανάτων και των σοβαρά τραυματισμένων την περίοδο 2019 – 2021 συνέπεσαν με μια απότομη πτώση στις σιδηροδρομικές μεταφορές επιβατών, που προκλήθηκε από την πανδημία COVID-19»7.

Η σχέση αιτιότητας των πολιτικών ιδιωτικοποιήσεων και του μοντέλου της αγοράς με τους θανάτους έχει αποδειχθεί ήδη και στην περίπτωση του Ηνωμένου Βασιλείου, όπου κατά την περίοδο από το 1979 έως το 1991 έγιναν εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις, μεταξύ άλλων και στον τομέα των σιδηροδρομικών μεταφορών.

Σε επιστημονική μελέτη ερευνητών από το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Ιρλανδίας και το Πανεπιστήμιο Stirling της Σκοτίας, αποδεικνύεται ότι οι ιδιωτικοποιήσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο οδήγησαν σε σημαντική αύξηση του αριθμού των «τεχνολογικών καταστροφών», προκαλώντας πολλούς θανάτους και στις σιδηροδρομικές μεταφορές. Η μελέτη καταλήγει ότι «αυτά τα στοιχεία θα πρέπει να θεωρηθούν αποτρεπτικά για παρόμοιες πολιτικές σε άλλες χώρες, που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε τέτοια παρόμοια καταστροφικά αποτελέσματα»8.

Το ΚΚΕ επισήμαινε συνεχώς όλα τα προηγούμενα χρόνια τους κινδύνους για την ασφάλεια από την ιδιωτικοποίηση και τη λειτουργία δημόσιων υπηρεσιών και των σιδηροδρόμων με όρους αγοράς, οργανώνοντας τον αγώνα κατά των θανατηφόρων αυτών πολιτικών.

Ενδεικτικά, στο δελτίο Τύπου της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ στις 25 Μαΐου 2020 μεταξύ άλλων τονίζεται: «Στη βάση αυτής της αντιδραστικής κατεύθυνσης προωθούνται άλλωστε νέες απολύσεις, όπως αυτές των 75 εξειδικευμένων εργαζομένων της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, που μαζί με τον προηγούμενο κύκλο απολύσεων αποτελούν το 40% των τεχνιτών της ΤΡΑΙΝΟΣΕ – ΕΕΣΣΤΥ, στοιχείο που μαρτυρά τους μεγάλους κινδύνους που δημιουργούνται για επιβάτες και εργαζόμενους με την ελλιπή συντήρηση, την έλλειψη μέτρων ασφαλείας».

Στις 12 Ιανουαρίου 2023 το ΚΚΕ είχε κρούσει επίσης τον «κώδωνα του κινδύνου» στη Βουλή για τον κίνδυνο σοβαρού ατυχήματος, λόγω των ελλείψεων στα συστήματα ασφαλείας και της έλλειψης προσωπικού, από τη διαχρονική πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων από όλες τις κυβερνήσεις.

Οι εργαζόμενοι, εκλεγμένοι με την παράταξη του ΚΚΕ στην Ομοσπονδία Σιδηροδρομικών, προειδοποιούσαν συνεχώς για τους κινδύνους στην ασφάλεια όλα τα προηγούμενα χρόνια την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, τις κυβερνήσεις. Λίγες μέρες πριν την τραγωδία (στις 7/2/2023) τόνιζαν σε ανακοίνωσή τους: «Οπως οι προηγούμενες κυβερνήσεις, έτσι και η σημερινή έχει άλλες προτεραιότητες και όχι την ασφαλή μετακίνηση των πολιτών. Αντιλαμβάνονται την ασφάλεια ως κόστος. ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΚΟΡΟΪΔΙΑ. Δεν θα περιμένουμε το δυστύχημα που έρχεται, για να τους δούμε να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα κάνοντας διαπιστώσεις».

Με τα πλακάτ, με την ελπίδα, με τα λάβαρα, με το ΚΚΕ!

Τα παραπάνω αποδεικτικά στοιχεία, τόσο στον τομέα του δημόσιου συστήματος Υγείας όσο και στις Μεταφορές, είναι σίγουρα περισσότερο από επαρκή ώστε να κάνουν κάποιον να πειστεί για τις ολέθριες συνέπειες των πολιτικών ιδιωτικοποιήσεων και του «μοντέλου της αγοράς» για τις δημόσιες υπηρεσίες.

Ο λαός, η εργατική τάξη έχει την πείρα να βγάλει συμπεράσματα για τον ρόλο του αστικού πολιτικού συστήματος, της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων. Ότι το αστικό πολιτικό σύστημα γνωρίζει πολύ καλά για τις ολέθριες συνέπειες των πολιτικών που προωθεί και επιβάλλει. Ότι για την αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό, ζωτικής σημασίας θέματα, όπως είναι η Υγεία, η ασφάλεια στους χώρους εργασίας, στις μεταφορές, η ίδια η ζωή της εργατικής τάξης, είναι απλώς ένας κυνικός υπολογισμός ως προς το τι είναι πιο συμφέρον για αυτήν.

Ότι ενώ τόσο η σημερινή όσο και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, αστικά κόμματα, αστικά ΜΜΕ, έβαλαν και βάζουν πλάτες να περάσουν όλες οι αντιλαϊκές πολιτικές που υπηρετούν τα σχέδια της αστικής τάξης, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, ότι ενώ χύνουν δηλητήριο για τις εργατικές κινητοποιήσεις, ότι ενώ βγάζουν με τους νόμους που ψηφίζουν παράνομες και καταχρηστικές τις απεργίες και καταστέλλουν τις κινητοποιήσεις με τη βία, χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για να ξεγελάσουν και πάλι τον λαό ότι τάχα νοιάζονται για αυτόν. Παλιά τους τέχνη κόσκινο!

Φρένο σε αυτήν την κοροϊδία, φρένο σε αυτές τις εγκληματικές πολιτικές μπορεί να βάλει μόνο ο ίδιος ο λαός, με την οργανωμένη πάλη του μέσα από τους ταξικούς φορείς, μέσα από τα ταξικά συνδικάτα.

Φρένο σε αυτές τις εγκληματικές πολιτικές μπορεί να βάλει μόνο ο ίδιος ο λαός, η εργατική τάξη, όχι μόνο αν απλώς γυρίσει την πλάτη στα κόμματα της αστικής τάξης, αλλά αν συμπορευτεί με το ΚΚΕ για να προασπίσει και να προωθήσει τα συμφέροντα της δικής του τάξης, για την ενίσχυση της αντίστασης, για την οργάνωση της αντεπίθεσης, για να πάρει ο ίδιος ο λαός στα χέρια του την εξουσία, έτσι ώστε να βάλει οριστικό τέλος σε αυτές τις εγκληματικές πολιτικές, για μια κοινωνία, για ένα κράτος που θα λειτουργεί με κίνητρο την αξία της ανθρώπινης ζωής, για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και όχι για τα κέρδη της αστικής τάξης. Τώρα ήρθε η ώρα να συμπορευθούμε, πλάι πλάι με το ΚΚΕ:

«Εσύ κι εσύ, ο εργάτης και ο αγρότης

εσύ κι ο σπουδαστής κι ο εργάτης

σύντροφοι, σύντροφοι,

η Ελλάδα, ο κόσμος,

πλάι – πλάι

ωραία συντροφική φωνή

εδώ, εδώ, εδώ,

με τα πλακάτ, με την ελπίδα, με τα λάβαρα,

οι αγωνιστές παρόντες

κοντά, κοντά, μέσα στον κόσμο

για όλο τον κόσμο»

(Γ. Ρίτσος: «Στο ΚΚΕ»)

 

Παραπομπές:

1. https://www.theguardian.com/world/2019/dec/16/600-french-doctors-threaten-to-quit-health-funding-row

2. https://ec.europa.eu/health/human-use/strategy_en

3. Goodair, Β., Reeves, A., Outsourcing health-care services to the private sector and treatable mortality rates in England, 2013-20: an observational study of NHS privatization. The Lancet Public Health, 7 (7), E638-E-646, 2022.

4. https://corporateeurope.org/sites/default/files/2021-01/healthcare-privatisation-final.pdf

5. https://www.who.int/news/item/12-12-2021-more-than-half-a-billion-people-pushed-or-pushed-further-into-extreme-poverty-due-to-health-care-costs

6. https://ec.europa.eu/eurostat/statistics-explained/index.php?title=File:20230112_railwayaccidents_web_v1.png#file

7. https://www.saferail.nl/ERA/ERAPUBLICATIONS/2020_Report-Railway-Safety+Interoperability.pdf

8. Beck M, Watterson, A., Privatization and Multi-Fatality Disasters: A Causal Connection Exposing Both Worker and Citizen Health and Safety Failures in the UK? International Journal of Environmental Research and Public Health, 19(20), 13138, 2022

Άρθρο του Κώστα Σιέττου, καθηγητή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο της Νάπολης, υποψήφιου βουλευτή Αιτωλοακαρνανίας του ΚΚΕ

Εκτρωφείο Λαγων Καρφής Ευαγγελος