«Ένα μικρό φτιασίδωμα είναι ανεπαρκές για να αλλάξει τις ζωές των πολλών (…) Στο ΜΕΡΑ25 προτείνουμε τη ρήξη»

Η ιστο­ρία που ξε­κί­νη­σε με τη χρε­ο­κο­πία της χώρας και συ­νε­χί­στη­κε με τα μνη­μό­νια, απα­νω­τά το ένα μετά το άλλο, οδή­γη­σε σε πλήρη απο­σύν­θε­ση τον κοι­νω­νι­κό ιστό. Άν­θρω­ποι που δεν μπο­ρού­σαν να αντα­πο­κρι­θούν στις κα­θη­με­ρι­νές τους ανά­γκες, που βρέ­θη­καν από τη μία στιγ­μή στην άλλη χρε­ο­κο­πη­μέ­νοι οι ίδιοι, στην ανερ­γία και στην από­γνω­ση.

Την κα­τά­στα­ση αυτή ακο­λού­θη­σε το πλή­ρες ξε­πού­λη­μα της χώρας. Επι­χει­ρή­σεις βα­σι­κές για την κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα των πο­λι­τών, αλλά και για τη λει­τουρ­γία του κρά­τους και για την εθνι­κή ασφά­λεια, ιδιω­τι­κο­ποι­ή­θη­καν, στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα ξε­που­λή­θη­καν στο ξένο κε­φά­λαιο. Τη­λε­πι­κοι­νω­νί­ες, ενέρ­γεια, με­τα­φο­ρές, πέ­ρα­σαν ολο­κλη­ρω­τι­κά ή κατά μέρος σε άλ­λους ιδιο­κτή­τες από τον ίδιο τον ελ­λη­νι­κό λαό.

Αντώνης Σιγάλας*

Οι κυ­βερ­νή­σεις με πε­ρισ­σή σπου­δή, ακο­λού­θη­σαν αυτό το μο­ντέ­λο. Άλλες γιατί το πί­στευαν, και άλλες γιατί ισχυ­ρί­στη­καν ότι δεν είχαν άλλη επι­λο­γή. Όλες πά­ντως, σε κά­ποιο βαθμό ισχυ­ρί­στη­καν ότι ήταν δέ­σμιες συμ­βά­σε­ων και συμ­φω­νιών. Υπήρ­χε δη­λα­δή κρε­μά­με­νη επί της κε­φα­λής τους η δα­μό­κλειος σπάθη των ξένων δα­νει­στών που τους υπα­γό­ρευαν τα μέτρα. Και πάνω σε αυτό η τα­πεί­νω­ση τού να πρέ­πει να δα­νεί­σεις εσύ ο ίδιος αυτόν που θα σε αγο­ρά­σει.

Μετά το ξε­πού­λη­μα του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος του 2015 από την κυ­βέρ­νη­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, εί­χα­με τέσ­σε­ρα χρό­νια απα­νω­τών αντι­λαϊ­κών μέ­τρων, που οδή­γη­σαν σχε­δόν αμέ­σως από την εφαρ­μο­γή των πρώ­των από αυτά, την κυ­βέρ­νη­ση στο να χάσει πλή­ρως οποιο­δή­πο­τε έρει­σμα είχε στον ελ­λη­νι­κό λαό. Μόλις λί­γους μήνες αφού είχε κερ­δί­σει τις εκλο­γές του Σε­πτεμ­βρί­ου βρέ­θη­κε ξαφ­νι­κά πίσω στις δη­μο­σκο­πή­σεις με ακόμα και 8 ή 10% για να μην ανα­κάμ­ψει ποτέ στα χρό­νια που ακο­λού­θη­σαν. Η κυ­βέρ­νη­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που είχε τον ούριο άνεμο της λαϊ­κής υπο­στή­ρι­ξης τον Ια­νουά­ριο του 2015, για να τον κα­τα­στρέ­ψει η ίδια αμέ­σως μετά, εφαρ­μό­ζο­ντας το πιο σκλη­ρό μνη­μό­νιο και θε­σπί­ζο­ντας μέτρα τέ­τοια που οδη­γούν στην πλήρη κα­τα­στρο­φή πολύ με­γά­λο κομ­μά­τι του λαού παίρ­νο­ντας τους τα πάντα. Η κυ­βέρ­νη­ση αυτή που θέ­σπι­σε το ιδιώ­νυ­μο της πα­ρα­κώ­λυ­σης του πλει­στη­ρια­σμού και οδή­γη­σε τον πρώην υπουρ­γό Λα­φα­ζά­νη σε ποι­νι­κή δίωξη, με­τα­τρά­πη­κε από ελευ­θε­ρω­τή σε δε­σμώ­τη στα μάτια αυτών που την υπο­στή­ρι­ξαν λίγο καιρό πριν. Η συ­ντρι­βή των εκλο­γών του 2019 ήταν η ανα­με­νό­με­νη κα­τάρ­ρευ­ση και απο­κα­θή­λω­ση.

Η τε­λευ­ταία κυ­βέρ­νη­ση που εί­χα­με μέχρι σή­με­ρα ήταν αυτή της πιο σκλη­ρής νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης δε­ξιάς που γνώ­ρι­σε ποτέ ο τόπος, από τη με­τα­πο­λί­τευ­ση και μετά. Η κυ­βέρ­νη­ση αυτή που ήρθε δυ­να­μω­μέ­νη από την απο­τυ­χία της προη­γού­με­νης, χωρίς προσ­δο­κί­ες για κα­λυ­τέ­ρευ­ση της ζωής αυτών που την ψή­φι­σαν, πά­τη­σε επάνω στο κα­μέ­νο έδα­φος της δε­κα­ε­τούς προη­γού­με­νης δια­κυ­βέρ­νη­σης. Η απώ­λεια του ηθι­κού πλε­ο­νε­κτή­μα­τος της λαϊ­κής υπο­στή­ρι­ξης από την κυ­βέρ­νη­ση της αρι­στε­ράς, έδωσε στα νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρα αρ­πα­κτι­κά την αί­σθη­ση ότι μπο­ρούν να κά­νουν τα πάντα γιατί ακρι­βώς μπο­ρούν. Σε ένα κα­μέ­νο τοπίο με κα­ταρ­ρα­κω­μέ­νους τους πυ­ρή­νες αντί­στα­σης, αφού το λαϊκό κί­νη­μα κατά τη διάρ­κεια της πε­ριό­δου του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είχε φτά­σει σε ιστο­ρι­κά χα­μη­λά, και με μία παν­δη­μία που της έλυσε ακόμα πε­ρισ­σό­τε­ρο τα χέρια, κα­θό­τι ο κό­σμος ήταν φυ­λα­κι­σμέ­νος στο σπίτι του, επι­χεί­ρη­σε να κάνει αυτό που κα­νείς δεν έχει κάνει στη χώρα μας. Να τη με­τα­τρέ­ψει δη­λα­δή σε νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη έρημο στα πρό­τυ­πα της Χιλής του Πι­νο­τσέτ. Τα πάντα έγι­ναν μία συ­νε­χής μπίζ­να, και το μόνο κρι­τή­ριο ήταν ποιος ωφε­λεί­ται και πόσο.

Τα τέσ­σε­ρα τε­λευ­ταία χρό­νια το ΜΕ­ΡΑ­25 κλή­θη­κε να εν­σαρ­κώ­σει το με­γά­λο κομ­μά­τι της λαϊ­κής αντί­στα­σης στην πλήρη διά­λυ­ση. Με το ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να ασκεί αναι­μι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση, έχο­ντας συμ­φω­νή­σει εκ των προ­τέ­ρων σε πολλά από αυτά που περ­νού­σε η κυ­βέρ­νη­ση Μη­τσο­τά­κη, όπως το χρη­μα­τι­στή­ριο ενέρ­γειας ή οι νόμοι για τα funds και τους πλει­στη­ρια­σμούς που η ίδια πέ­ρα­σε, και την όλο και πιο δεξιά στρο­φή εν­σω­μα­τώ­νο­ντας αν­θρώ­πους που καμία σχέση δεν έχουν με την αρι­στε­ρά, έγινε φα­νε­ρό ότι αυτό που προ­τεί­νει ως αξιω­μα­τι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση δεν είναι μία ρι­ζι­κή αλ­λα­γή αυτής της κα­τά­στα­σης που ζούμε αλλά ένα φτια­σί­δω­μα.

Όμως εδώ που βρι­σκό­μα­στε σή­με­ρα ένα μικρό φτια­σί­δω­μα είναι ανε­παρ­κές για να αλ­λά­ξει τις ζωές των πολ­λών. 8 χρό­νια πε­ρί­που μετά το δη­μο­ψή­φι­σμα του 2015 και το 62% του ελ­λη­νι­κού λαού που κα­τα­ψή­φι­σε τις πο­λι­τι­κές που του επι­βλή­θη­καν, η δι­καί­ω­ση πα­ρα­μέ­νει και σή­με­ρα επί­και­ρη. Όχι γιατί ζη­τά­με κά­ποιου εί­δους ιστο­ρι­κή εξι­λέ­ω­ση, αλλά γιατί η κα­τά­στα­ση που ζούμε, με την ακρί­βεια να θε­ρί­ζει και τη συ­ντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία του κό­σμου να μην έχει διέ­ξο­δο και να πε­ρι­μέ­νει τα κάθε εί­δους κου­πό­νια για να βγά­λει το μήνα, είναι αβί­ω­τη.

Στο ΜΕ­ΡΑ­25 προ­τεί­νου­με τη ρήξη. Ρήξη με τις πο­λι­τι­κές που μας έφε­ραν ως εδώ, ρήξη με τις αδιέ­ξο­δες λο­γι­κές του πο­λι­τι­κα­ντι­σμού για τη διεκ­δί­κη­ση της εξου­σί­ας, ρήξη με τις κάθε εί­δους μη­χα­νορ­ρα­φί­ες για να εφαρ­μο­στούν ακόμα πιο επα­χθείς πο­λι­τι­κές στην πλάτη των πολ­λών. Η συ­μπα­ρά­τα­ξή μου με το ΜΕ­ΡΑ­25 είναι για όλους αυ­τούς τους λό­γους. Για να μπο­ρέ­σου­με κά­ποια στιγ­μή να στα­θού­με όρ­θιοι και να σκε­φτού­με ότι υπάρ­χει μέλ­λον. Γιατί όλα μπο­ρούν να είναι αλ­λιώς!

*Μέλος της Πο­λι­τι­κής Γραμ­μα­τεί­ας του ΜΕ­ΡΑ­25, υπο­ψή­φιος βου­λευ­τής στο Νότιο Τομέα της Αθή­νας

//rproject.gr