Οι πρόσφατες διπλές εκλογές έδωσαν έναυσμα για αναλύσεις που προσπάθησαν –και ακόμα προσπαθούν– να δώσουν ερμηνεία σε δύο βασικές διαστάσεις του αποτελέσματος. Αφενός τη μεγάλη διαφορά μεταξύ των δύο πρώτων και αφετέρου την αιτία της, δηλαδή τη μεγάλη πτώση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Φαίνεται ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες δεν ξέχασαν τη φορολογική αντιμετώπιση που είχαν την περίοδο 2015-2019, με βασικό αγκάθι την προκαταβολή φόρου 100%. Φαίνεται ότι οι Βορειοελλαδίτες δεν ξέχασαν τη Συμφωνία των Πρεσπών. Φαίνεται ότι οι συνταξιούχοι δεν ξέχασαν τον νόμο Κατρούγκαλου. Φαίνεται ότι οι κάτοικοι του Λεκανοπεδίου δεν ξέχασαν τις τραγωδίες του Ματιού και της Μάνδρας.
Ανδρέας Καλλιώρας*
Από την άλλη, το παράδοξο είναι ότι για την περίοδο 2019-2023 οι πολίτες ξέχασαν πολύ γρήγορα τις δεκάδες χιλιάδες νεκρούς από Covid, με τη χώρα μας να βρίσκεται στην κορυφή της σχετικής παγκόσμιας λίστας.
Ξεχάστηκε πολύ γρήγορα η αδυναμία του κρατικού μηχανισμού να ανταποκριθεί σε οποιαδήποτε καταστροφή –πυρκαγιές ή χιονοθύελλες– σε διάφορες εποχές του χρόνου.
Ξεχάστηκε πολύ γρήγορα το πρωτοφανές σκάνδαλο των υποκλοπών και παρακολουθήσεων, με τη μετατροπή της ευαίσθητης ΕΥΠ σε παραμάγαζο του πρωθυπουργικού γραφείου. Ξεχάστηκε πολύ γρήγορα η προβληματική διοίκηση των δικτύων σιδηροδρόμων, με παλαιοκομματικές πρακτικές διορισμών «ημετέρων» ακόμα και σε πόστα υψηλής ευθύνης.
Ξεχάστηκαν πολύ γρήγορα η εκτίναξη της ακρίβειας –λόγω αισχροκέρδειας και όχι λόγω πληθωρισμού– και οι σχεδόν προσβλητικοί για τη νοημοσύνη μας χειρισμοί της κυβέρνησης με «γεμάτα καλάθια που απευθύνονται σε άδειες τσέπες».
Ξεχάστηκε πολύ γρήγορα το αφορολόγητο καθεστώς για τα μυθικά κέρδη των μεγάλων ομίλων ενέργειας και καυσίμων, με τις τιμές του ηλεκτρικού να καθορίζονται 100% από το χρηματιστήριο ενέργειας, ως αποτέλεσμα τζόγου χωρίς ρίσκο. Ξεχάστηκε πολύ γρήγορα η πρωτοφανής, ακόμα και για τα ελληνικά χρονικά της ελληνικής διοίκησης, προβληματική ολοκλήρωση της απογραφής του πληθυσμού ή η προβληματική διεξαγωγή διαγωνισμού του ΑΣΕΠ.
Τι συμβαίνει όμως και στις πρώτες περιπτώσεις η μνήμη μας λειτουργεί στον μέγιστο βαθμό ενώ στις δεύτερες φαίνεται ότι πάσχουμε από μερική έως ολική αμνησία; Ποιος ο λόγος που θυμόμαστε επιλεκτικά την κάθε λεπτομέρεια σε διαφορετικές περιόδους διακυβέρνησης;
Η μόνη απάντηση που μπορεί να δοθεί σε αυτό το κρίσιμο για την ποιότητα της δημοκρατίας σημείο είναι η πρωτόγνωρη παντοκρατορία των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Η χειραγώγηση του κόσμου με τέτοιας έντασης αλλοίωση και διαστρέβλωση της πραγματικότητας –με τον τρόπο που συμβαίνει την τελευταία 15ετια στη χώρα– είναι κάτι που θα έκανε τον Στιβ Μπάνον να αναθεωρήσει και να πάρει παραδείγματα από την Ελλάδα για το πώς στήνεται μια δημοκρατία σε συνθήκες δυστοπίας.
Υποχρέωση, λοιπόν, της αντιπολίτευσης είναι να αντιδράσει απέναντι σε αυτό. Η ιστορία έδειξε ότι οποιεσδήποτε κινήσεις για εφαρμογή ενός στοιχειωδώς δημοκρατικού πλαισίου λειτουργίας των ΜΜΕ είναι βέβαιο ότι θα πέσουν στο κενό.
Η εικόνα του μιντιακού τοπίου στην παρούσα φάση δεν αφήνει και πολλά περιθώρια ανάπτυξης στρατηγικών κινήσεων· πλην μιας: της οργανωτικής ανασυγκρότησης των κομματικών μηχανισμών. Του μόνου τρόπου επανασύνδεσης με την κοινωνία, από τη στιγμή που οποιοιδήποτε άλλοι δίαυλοι δεν είναι προσβάσιμοι.
*Επίκουρος καθηγητής ΕΜΠ
efsyn.gr
