Το ζήτημα της κυβέρνησης που προσπαθεί να ανυψωθεί σε κάτι που δεν είναι, με περιγραφικές κι όχι πολιτικές αναγνώσεις της πραγματικότητας, με το πολλοστό αιτιολογικό της «σοβαρής αβλεψίας και αρρυθμίας και αναποτελεσματικότητας της Ελληνικής Αστυνομίας στο ζήτημα αυτό» (Μ. Βορίδης), παίρνει τη μορφή ενός μόνιμου θρήνου των κυβερνωμένων, ενός ερωτηματικού «γιατί συμβαίνουν μόνο σε εμάς;» και μιας ευχής -«ο Μιχάλης Κατσουρής να είναι το τελευταίο θύμα που θρηνούμε»- που δύσκολα πρόκειται να εκπληρωθεί.
Από τη στιγμή που αποκλείονται -όχι μόνον στην περίπτωση της εγκληματικής οργάνωσης των Κροατών, αλλά σε πολλά μείζονα που απασχολούν τους Ελληνες- τα πολιτικά αντανακλαστικά και οι αντιδράσεις για πολύ σοβαρά πράγματα, το θέμα της «σοβαρής αβλεψίας και αρρυθμίας» γίνεται σκόπιμη κυβερνητική στάση και ειμαρμένη με καθαρά ιδεολογικό περιεχόμενο -αν υποθέσουμε ότι εδώ υπάρχει κάτι το ιδεολογικό.
Παρότι το καλοκαίρι, παραμονές Δεκαπενταύγουστου, προσφέρεται για ρεμβασμούς, προσφέρεται επίσης για αναγνώσεις των κυβερνητικών αντιδράσεων σε δύσκολες καταστάσεις. Εχουν αρχίσει πλέον να μην κρύβονται τα πλήρη φιάσκα. Το μοιραίο ναυάγιο της Πύλου, όπου έχασαν τη ζωή τους περί τα 600 άτομα, είναι σαν να μη συνέβη ποτέ. Υπό τα διεθνή βλέμματα, απλώς περιορίστηκαν προσωρινά οι επαναπροωθήσεις.
Παρότι οι Αρχές γνώριζαν την πραγματικότητα στην περίπτωση της Πύλου, οι συγκρουόμενες και αμφισβητούμενες διεθνώς επίσημες αφηγήσεις εκθέτουν αυτή τη στιγμή και την ελληνική κυβέρνηση και τη χώρα. Η τραγωδία των Τεμπών επίσης είναι σαν να μην έγινε ποτέ, παρότι ήταν γνωστά τα προβλήματα, με τις δημόσιες επενδύσεις στο σιδηροδρομικό δίκτυο να μπαίνουν την τελευταία στιγμή – και κάτω από τις επενδύσεις στους αυτοκινητοδρόμους.
Στην Αττική, τη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας, έχουν καεί από τις δασικές πυρκαγιές τα τελευταία τρία χρόνια περίπου 450.000 στρέμματα – με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία. Κατακαίγεται ο εθνικός πλούτος και η μισή Ρόδος και η αντίδραση είναι ότι «βγαίνει δουλίτσα».
Προαναγγέλλεται νέος γύρος αποδόμησης των εργασιακών σχέσεων. Προαναγγέλλονται υποχωρήσεις στα εθνικά θέματα και στο Αιγαίο. Μία από τις πιο σημαντικές στρατιωτικές βάσεις της χώρας παραδίδεται στις εκρήξεις και εκκενώνεται για προληπτικούς λόγους και συμπεριφερόμαστε σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Ο πληθωρισμός και η κερδοσκοπία καλπάζουν ανενόχλητα στη χώρα και η κυβέρνηση δεν προτίθεται να πάρει κανένα απολύτως μέτρο.
Οι εταιρείες διαχείρισης των μεγάλων αυτοκινητοδρόμων αναγγέλλουν μεγάλες αυξήσεις των διοδίων και αυτό ερμηνεύεται ως αποτέλεσμα της προσφοράς και της ζήτησης. Το ίδιο και οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας και υπηρεσιών του Διαδικτύου. Είναι γνωστό ότι, δεδομένης της παγκόσμιας κατάστασης, θα αυξηθεί η διεθνής τιμή του πετρελαίου (θα υπερδιπλασιαστεί) και δεν κουνιέται φύλλο. Οι διεθνείς μειώσεις δεν γίνονται αισθητές, παρά μόνον οι διεθνείς αυξήσεις.
Το αυθόρμητο κίνημα για την απελευθέρωση των παραλιών από τους καταπατητές και τους παράνομους εκμεταλλευτές των δημόσιων χώρων και των δημόσιων, συλλογικών αγαθών έδειξε ένα πολιτικό, ηθικό και πολιτιστικό ξεστράβωμα. Εδειξε ότι πολλοί αμφισβητούν ένα ολόκληρο σύστημα μέσα στο οποίο ζουν. Και εδώ, οι κυβερνητικές αντιδράσεις ήρθαν εκ των υστέρων με το απλό αίτημα της εφαρμογής του ρυθμιστικού πλαισίου.
Ακόμα και σ’ αυτήν την περίπτωση δεν εξετάστηκε από την κυβέρνηση κανένας πιθανός τρόπος με τον οποίο η πολιτική -η εννοούμενη δημοκρατική πολιτική- θα μπορούσε να μετασχηματιστεί ώστε να επιτρέπει στους πολίτες να συμμετέχουν πιο αποτελεσματικά στη διαμόρφωση και την οργάνωση της ίδιας τους της ζωής. Από τους πλειστηριασμούς πρώτων κατοικιών για ψίχουλα, τις επαναλαμβανόμενες «αβλεψίες και τις αρρυθμίες» έως την κερδοσκοπία, την ανομία και το κιτς, δεν έχουν διερευνηθεί ούτε το θέμα της λογοδοσίας των δημόσιων αρχών αλλά ούτε τα όρια της κυβερνητικής λογοδοσίας που δρα μονίμως εκ των υστέρων και υπόσχεται αλλαγές που δεν αλλάζουν τίποτα. Γίνονται απλώς δουλίτσες, με «διακριτική παρακολούθηση» και «αυτόματους σταθεροποιητές» με την κυρίως δουλειά να μένει απ’ έξω.
Ετσι, βλέπουμε αντιδράσεις εκ των υστέρων, σε ένα πλαίσιο που δεν συμμαζεύεται και δύσκολα θεραπεύεται. Βλέπουμε τον πολυδιάστατο εκσυγχρονισμό να πηγαίνει σφαίρα. Πράγματι, ο παλιός καλός αυτοφωράκιας σήμερα αποκαλείται «προσωρινά υπεύθυνος καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος» και συλλαμβάνεται ώστε να μπορούν οι πραγματικά ενδιαφερόμενοι να βρίσκονται έξω και να κάνουν τις μπίζνες τους ανενόχλητοι.
Τις προηγούμενες μέρες, η γερμανική εφημερίδα ΤΑΖ είχε δημοσιεύσει ένα βαρύ «κατηγορώ» για την ελληνική κυβέρνηση, μιλώντας για ζητήματα νεποτισμού, διαφθοράς, λαθρεμπορίου, κατασπατάλησης του δημόσιου χρήματος για κομματικές δουλειές, για προσπάθειες ελέγχου της Δικαιοσύνης, για συγκαλύψεις εγκληματικών δραστηριοτήτων και, βέβαια, για προσπάθειες ελέγχου των μίντια από τον κ. Μητσοτάκη. Αλλά η επωδός σε όλα αυτά είναι μία. «Τα κάνουμε όλα σωστά, ακόμα κι όταν σφάλλουμε. Κανείς δεν είναι τέλειος». Και κανείς τόσο δήθεν.
efsyn.gr
