ΑΔΕΔΥ: Απεργία-Αποχή από την «αξιολόγηση» εργαζομένων

Με την προθεσμία για ολοκλήρωση της «αξιολόγησης» δημοσίων υπαλλήλων να λήγει στις 31 Μάρτη και την ΑΔΕΔΥ να αποφασίζει- επιτέλους (!)-την κήρυξη απεργίας-αποχής των εργαζομένων από τις σχετικές διαδικασίες, το εργατικό κίνημα στο Δημόσιο καλείται να επαναλάβει το επιτυχημένο μπλοκάρισμα που είχε γίνει επί Κυριάκου Μητσοτάκη.

Ο νόμος (4369/2016) είχε ψη­φι­στεί ένα χρόνο νω­ρί­τε­ρα, με προ­σε­κτι­κές δια­τυ­πώ­σεις (έχο­ντας μάθει από την «αγαρ­μπο­σύ­νη» Μη­τσο­τά­κη με το 15% που υπο­χρε­ω­τι­κά θα λάμ­βα­ναν «κακό βαθμό») και με επι­φά­σεις δη­μο­κρα­τί­ας (πχ ολο­μέ­λειες τμη­μά­των και διευ­θύν­σε­ων, βαθ­μο­λό­γη­ση προϊ­στα­μέ­νων από υφι­στα­μέ­νους), προ­σπα­θώ­ντας να κα­λύ­ψει το βαθιά αντι­δρα­στι­κό και αντα­γω­νι­στι­κό χα­ρα­κτή­ρα της «νέας αξιο­λό­γη­σης».

Ωστό­σο, όποιος δια­βά­σει τα κρι­τή­ρια «αξιο­λό­γη­σης» υπαλ­λή­λων (άρθρο 17) θα δια­πι­στώ­σει εύ­κο­λα την υπο­κει­με­νι­κό­τη­τα και τη σκό­πι­μη αο­ρι­στία βαθ­μο­λό­γη­σης χα­ρα­κτη­ρι­στι­κών όπως η «αφο­σί­ω­ση», η «επί­δει­ξη εν­δια­φέ­ρο­ντος», η «πρω­το­βου­λία» και οι «και­νο­το­μί­ες».

Επί­σης, στο ίδιο άρθρο (17), αλλά και στα έντυ­πα «αξιο­λό­γη­σης» που έχουν φτά­σει, αλλά δεν έχουν μοι­ρα­στεί ακόμα στους χώ­ρους δου­λειάς, είναι εμ­φα­νέ­στα­τη η κα­τεύ­θυν­ση συρ­ρί­κνω­σης του Δη­μο­σί­ου και των προ­σφε­ρό­με­νων προς τους πο­λί­τες υπη­ρε­σιών του. Για πα­ρά­δειγ­μα προ­βλέ­πε­ται βαθ­μο­λό­γη­ση της «ικα­νό­τη­τας άσκη­σης πολ­λα­πλών κα­θη­κό­ντων», κάτι στο οποίο ήδη εξα­σκεί­ται το σύ­νο­λο του υπο­στε­λε­χω­μέ­νου δη­μο­σί­ου.

Όσο για την ατο­μι­κή στο­χο­θε­σία (που πι­θα­νό­τα­τα δεν θα εφαρ­μο­στεί από την πρώτη φορά, καθώς εκ­κρε­μεί η συ­νο­λι­κή στο­χο­θε­σία), ο τρό­πος που θα γίνει δεν αφή­νει πε­ρι­θώ­ρια πα­ρα­νό­η­σης. Θα γίνει από τους υπουρ­γούς και προς τα κάτω (δη­λα­δή θα πε­ρά­σει σε Γε­νι­κούς Διευ­θυ­ντές, Διευ­θυ­ντές, Τμη­μα­τάρ­χες) κι όταν θα φτά­σει στον κάθε ερ­γα­ζό­με­νο, θα είναι υπο­χρε­ω­τι­κοί και κα­θο­ρι­σμέ­νοι οι «στό­χοι» του.

Είναι φα­νε­ρό ότι οι Δη­μό­σιοι Υπάλ­λη­λοι θα βαθ­μο­λο­γη­θούν για το πόσο ικα­νοί και απο­δο­τι­κοί θα είναι στην εκ­χώ­ρη­ση των αντι­κει­μέ­νων ερ­γα­σί­ας τους στους ιδιώ­τες, πόσο θα τους εξυ­πη­ρε­τούν (εις βάρος του κοι­νω­νι­κού συ­νό­λου). Δη­λα­δή πόσο πρό­θυ­μοι θα είναι να δώ­σουν τον ΑΔΜΗΕ της ΔΕΗ, την ΕΥΔΑΠ στη Suez, να νο­μο­θε­τή­σουν για την ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση των  πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κών ελέγ­χων, των ελέγ­χων στα λι­πά­σμα­τα και τα τρό­φι­μα, για την «ερ­γο­λα­βι­κή» δια­χεί­ρι­ση υπη­ρε­σιών σί­τι­σης, κα­θα­ριό­τη­τας, λο­γι­στη­ρί­ων σε νο­σο­κο­μεία, πα­νε­πι­στή­μια κλπ.

Η συ­σχέ­τι­ση με προη­γού­με­νους μνη­μο­νια­κούς νό­μους είναι εμ­φα­νής. Στο νόμο για το μι­σθο­λό­γιο (ν. 4354/2015), στο άρθρο 12, υπάρ­χει σαφής επί­δρα­ση της «αξιο­λό­γη­σης» στα μι­σθο­λο­γι­κά κλι­μά­κια, αλλά και στη βαθ­μο­λο­γι­κή εξέ­λι­ξη και τις προ­α­γω­γές.

Οι αντι­δρα­στι­κοί χα­ρα­κτη­ρι­σμοί των βαθ­μο­λο­γη­μέ­νων υπαλ­λή­λων όπως «επαρ­κείς», «μέ­τριοι», «ανε­παρ­κείς» και «ακα­τάλ­λη­λοι» θα συ­νο­δεύ­ουν το φά­κε­λο κάθε ερ­γα­ζό­με­νου και είναι προ­φα­νές ότι σε κάθε στιγ­μή και ευ­και­ρία θα «αξιο­ποιού­νται» από τους εκά­στο­τε ανω­τέ­ρους.

Όσο για την αντι­κει­με­νι­κό­τη­τα της όλης δια­δι­κα­σί­ας είναι προ­δή­λως δια­βλη­τή, αφού οι ερ­γα­ζό­με­νοι θα «αξιο­λο­γού­νται» από τους δυο ιε­ραρ­χι­κά ανω­τέ­ρους τους, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νης και συμ­βου­λευ­τι­κής συ­νέ­ντευ­ξης.

Τέλος, ακόμα ένα με­λα­νό ση­μείο του νόμου για την «αξιο­λό­γη­ση» είναι η Ει­δι­κή Επι­τρο­πή Αξιο­λό­γη­σης (άρθρο 21), που θα εξε­τά­ζει τις εν­στά­σεις και θα απο­τε­λεί­ται μόνο από Γε­νι­κούς Διευ­θυ­ντές, ενώ οι αι­ρε­τοί εκ­πρό­σω­ποι των ερ­γα­ζο­μέ­νων θα συμ­με­τέ­χουν χωρίς δι­καί­ω­μα ψήφου. Τόσο…δη­μο­κρα­τι­κά!

Η απερ­γία-απο­χή, που έστω και κα­θυ­στε­ρη­μέ­να απο­φά­σι­σε η ΕΕ της ΑΔΕΔΥ (πα­ρε­μπι­πτό­ντως η συν­δι­κα­λι­στι­κή πα­ρά­τα­ξη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ κα­τα­ψή­φι­σε τη δράση), είναι μια κρί­σι­μη ευ­και­ρία για να επα­να­δρα­στη­ριο­ποι­η­θεί το κί­νη­μα των ερ­γα­ζο­μέ­νων στο Δη­μό­σιο και το βάρος αυτό πέ­φτει στις πα­ρα­τά­ξεις της Αρι­στε­ράς.

Οι ΠΑ­ΣΚΕ-ΔΑ­ΚΕ ανα­γκα­στι­κά και χλια­ρά ψή­φι­σαν την απερ­γία-απο­χή, εστιά­ζο­ντας στο ότι οι προϊ­στά­με­νοι που θα κλη­θούν να βαθ­μο­λο­γή­σουν είναι το­πο­θε­τη­μέ­νοι από τις πο­λι­τι­κές ηγε­σί­ες (πα­λιές και νέες), άρα, δεν έχουν το «ηθικό» δι­καί­ω­μα και τη νο­μι­μο­ποί­η­ση να «αξιο­λο­γή­σουν» τους υφι­στά­με­νους. Αυτό το επι­χεί­ρη­μα ισχύ­ει, αλλά το κυ­ρί­ως πρό­βλη­μα της «αξιο­λό­γη­σης» δεν είναι αυτό.

Με την «αξιο­λό­γη­ση» θα βαθ­μο­λο­γεί­ται το πόσο πα­θια­σμέ­να οι υπάλ­λη­λοι θα εκτε­λούν τις κυ­βερ­νη­τι­κές πο­λι­τι­κές ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης και διά­λυ­σης του Δη­μο­σί­ου, ενώ θα κλη­θούν να αντα­γω­νί­ζο­νται με­τα­ξύ τους ατο­μι­κά και σε επί­πε­δο τμη­μά­των και διευ­θύν­σε­ων, αλλά και να «χα­φιε­δί­ζουν» (βαθ­μο­λο­γώ­ντας δήθεν μυ­στι­κά) τους προϊ­στα­μέ­νους τους.

Σαν ΜΕΤΑ κα­λού­με σε συ­νερ­γα­σία, εδώ και καιρό, όλη την Αρι­στε­ρά, ώστε με συλ­λο­γι­κό τρόπο, στην ΑΔΕΔΥ, τις Ομο­σπον­δί­ες, τα πρω­το­βάθ­μια σω­μα­τεία, με συ­νε­λεύ­σεις, πε­ριο­δεί­ες, εξορ­μή­σεις και άλλες κι­νη­το­ποι­ή­σεις, να αντι­με­τω­πί­σου­με τις επι­θέ­σεις της κυ­βέρ­νη­σης και όλου του συ­στή­μα­τος (από τη ΝΔ, μέχρι τη σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τία).

rproject.gr