Το αθλητικό success story μυρίζει μνημόνιο

Νικόλας Κολυτάς

Η ριζοσπαστική-αντικαπιταλιστική Αριστερά οφείλει πρωτίστως να αναδείξει ότι η συζήτηση που έχει ανοίξει δεν είναι οπαδική και δεν σχετίζεται με τις ομάδες. Είναι επιχειρηματική και σχετίζεται με τους επιχειρηματίες και εφοπλιστές που κρύβονται από πίσω τους.

Εγκλω­βι­σμέ­νη στο πο­λι­τι­κό της αδιέ­ξο­δο, η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ προ­σφεύ­γει σε μια ακα­τά­σχε­τη πα­ρο­χο­λο­γία που θυ­μί­ζει άλλες επο­χές. Κάπως έτσι υπό­σχε­ται γή­πε­δα στους πά­ντες. Είναι σαφές ότι η πλή­ρης εν­σω­μά­τω­σή της στο μνη­μο­νια­κό μο­νό­δρο­μο, αλ­λά­ζει και τον τρόπο που η κυ­βέρ­νη­ση στή­νε­ται επι­κοι­νω­νια­κά. Πλέον δεν μπε­το­νά­ρει καν το εκλο­γι­κό της ακρο­α­τή­ριο σε μια δήθεν μάχη ενά­ντια στη δια­πλο­κή όπως έκανε π.χ. το περ­σι­νό κα­λο­καί­ρι με τους κα­να­λάρ­χες. Αντι­θέ­τως, δια­πλέ­κε­ται και η ίδια προ­κλη­τι­κά εφαρ­μό­ζο­ντας το δόγμα «άρτος και θε­ά­μα­τα».

 

Γή­πε­δα σε όλους

Γή­πε­δα σε όλους λοι­πόν και με κάθε τρόπο. Χωρίς την άποψη των το­πι­κών κοι­νω­νιών, χωρίς τη στοι­χειώ­δη μέ­ρι­μνα για το πε­ρι­βάλ­λον, χωρίς αντιρ­ρή­σεις στους κα­πι­τα­λι­στές που θα τα εκ­με­ταλ­λεύ­ο­νται. Κάπως έτσι εν μέσω μιας μα­κράς πε­ριό­δου δια­πραγ­μά­τευ­σης για το κλεί­σι­μο της δεύ­τε­ρης αξιο­λό­γη­σης όπου η κυ­βέρ­νη­ση δίνει γη και ύδωρ στους δα­νει­στές, μια με­γά­λη με­ρί­δα κό­σμου πλή­ρως απο­προ­σα­να­το­λι­σμέ­νη πε­ρι­μέ­νει γή­πε­δα από ευ­ερ­γέ­τες. Στη Νέα Φι­λα­δέλ­φεια, μετά τους τρα­μπου­κι­σμούς, τους ξυ­λο­δαρ­μούς και τη στο­χο­ποί­η­ση του Δήμου από με­ρί­δες φε­ρό­με­νων οπα­δών και δη­μο­σιο­γρά­φων που είχαν κάνει κα­τά­λη­ψη στο κέ­ντρο της πόλης τον τε­λευ­ταίο μήνα, η κυ­βέρ­νη­ση έρ­χε­ται να λύσει την κα­τά­στα­ση, ει­σά­γο­ντας η ίδια τρο­πο­λο­γία που αφαι­ρεί από τους δή­μους την υπο­χρέ­ω­ση να έχουν λόγο σε τε­ρά­στια έργα που μπο­ρεί να ξε­κι­νή­σουν στην επι­κρά­τειά τους.

Πα­ράλ­λη­λα άνοι­ξε η γη­πε­δι­κή πίτα και για μια σειρά άλλες ΠΑΕ και ΚΑΕ. Ο ίδιος ο πρω­θυ­πουρ­γός υπό το πρό­σχη­μα του προ­γράμ­μα­τος ανά­πλα­σης της Αθή­νας, σε συ­νερ­γα­σία με τον Κα­μί­νη, προ­ώ­θη­σαν την ιδέα ανέ­γερ­σης γη­πέ­δου για τον ΠΑΟ στο Γουδή. Μέσα σε μία μέρα πα­ρου­σί­α­σαν ένα ολο­κλη­ρω­μέ­νο πλάνο που πε­ριε­λάμ­βα­νε έτοι­μο σχέ­διο, σε συ­γκε­κρι­μέ­νη πε­ριο­χή, με έτοι­μο χρη­μα­το­δό­τη και πρό­θυ­μο «κο­λοσ­σό δια­χει­ρι­στή» από το εξω­τε­ρι­κό. Όλες αυτές οι συ­νεν­νο­ή­σεις βέ­βαια δεν έγι­ναν, ούτε με βάση κά­ποια δια­βού­λευ­ση με την το­πι­κή κοι­νω­νία, ούτε στη­ρί­χθη­καν σε κά­ποιες με­λέ­τες για τις πι­θα­νές επι­πτώ­σεις ενός τέ­τοιου έργου.

Το γή­πε­δο στου Γουδή όμως δεν απο­τε­λεί το μόνο νέο στο φόντο των γη­πε­δι­κών υπο­σχέ­σε­ων. Μια σειρά από ολυ­μπια­κά ακί­νη­τα τα οποία προ­φα­νώς το ελ­λη­νι­κό κρά­τος δεν σκέ­φτη­κε να αξιο­ποι­ή­σει από το 2004 κι έπει­τα ως δη­μό­σια αθλη­τι­κά κέ­ντρα ανοι­χτά στο λαό, πλέον πα­ρηκ­μα­σμέ­να και δύ­σκο­λα συ­ντη­ρή­σι­μα, αφού πέ­ρα­σαν στο υπερ­τα­μείο απο­κρα­τι­κο­ποι­ή­σε­ων, απο­τε­λούν «φι­λέ­τα» για τους ιδιο­κτή­τες ομά­δων. Κάπως έτσι ο μπα­σκε­τι­κός Ολυ­μπια­κός ζη­τά­ει από την Πο­λι­τεία να του πα­ρα­χω­ρη­θεί το ΣΕΦ για 49 χρό­νια για χρήση, μί­σθω­ση και εμπο­ρι­κή εκ­με­τάλ­λευ­ση, ενώ το ίδιο επι­διώ­κει και ο μπα­σκε­τι­κός Πα­να­θη­ναϊ­κός για το ΟΑΚΑ ζη­τώ­ντας πα­ρα­χώ­ρη­ση με τους ίδιους όρους για 99 χρό­νια. Πρό­κει­ται για δη­μό­σιες αθλη­τι­κές εγκα­τα­στά­σεις οι οποί­ες αντί να αξιο­ποιού­νται προς όφε­λος του μα­ζι­κού λαϊ­κού αθλη­τι­σμού, περ­νούν σε μία νύχτα σε ιδιώ­τες.

Αντί­στοι­χα, η μπα­σκε­τι­κή ΑΕΚ αξιώ­νει να της πα­ρα­χω­ρη­θεί το γή­πε­δο τένις του ΟΑΚΑ προ­κει­μέ­νου να το ανα­πλά­σει αφού η υπό­θε­ση του πο­δη­λα­το­δρο­μί­ου δεν τε­λε­σφό­ρη­σε λόγω της πει­σμα­τι­κής άρ­νη­σης της ομο­σπον­δί­ας πο­δη­λα­σί­ας να μεί­νει χωρίς στέγη.

Οι ορέ­ξεις βέ­βαια ανοί­γουν σε κάθε λογής επι­χει­ρη­μα­τί­ες που βλέ­πουν την επι­κοι­νω­νια­κή τα­κτι­κή της κυ­βέρ­νη­σης ως μια πρώ­της τά­ξε­ως ευ­και­ρία για επεν­δύ­σεις και κέρδη. Στον τρελό γη­πε­δι­κό χορό προ­στέ­θη­κε και το όνομα του Ιβάν Σαβ­βί­δη που αγο­ρά­ζει τα πάντα στη Βό­ρεια Ελ­λά­δα τα τε­λευ­ταία χρό­νια. Έτσι λοι­πόν άνοι­ξε η συ­ζή­τη­ση και για νέο γή­πε­δο στον ΠΑΟΚ ή στη χει­ρό­τε­ρη πε­ρί­πτω­ση για ανά­πλα­ση της Τού­μπας. Τι μπο­ρεί να πει κα­νείς όμως αν σκε­φτεί ότι ο υπουρ­γός Αθλη­τι­σμού Γιώρ­γος Βα­σι­λειά­δης συ­ζη­τά­ει μέχρι και για ανέ­γερ­ση γη­πέ­δου του Εθνι­κού (!) στην πε­ριο­χή του Πει­ραιά…

 

Συμ­φέ­ρο­ντα

Είναι σαφές ότι η κυ­βέρ­νη­ση προ­σπα­θεί να χτί­σει σχέ­σεις με κομ­μά­τια του εφο­πλι­στι­κού και επι­χει­ρη­μα­τι­κού κε­φα­λαί­ου στην Ελ­λά­δα την ίδια στιγ­μή που συ­σπει­ρώ­νει εκλο­γι­κά ακρο­α­τή­ρια πάνω στα συμ­φέ­ρο­ντά τους. Οι ομά­δες λει­τουρ­γούν ως προ­σω­πεία πίσω από τα οποία κρύ­βο­νται ακρι­βές μπίζ­νες για τους κα­πι­τα­λι­στές και πο­λι­τι­κά οφέλη για τους κυ­βερ­νώ­ντες. Το αθλη­τι­κό success story που προ­ω­θεί η κυ­βέρ­νη­ση είναι άλλη μία προ­σπά­θεια απο­προ­σα­να­το­λι­σμού της κοι­νής γνώ­μης από τα σκλη­ρά προ­βλή­μα­τα της μνη­μο­νια­κής πραγ­μα­τι­κό­τη­τας και οι­κο­δό­μη­σης συ­μπα­γών σχέ­σε­ων με ση­μα­ντι­κά κομ­μά­τια του ελ­λη­νι­κού αστι­σμού.

Κάπως έτσι το νέο πο­λι­τι­κό κα­τε­στη­μέ­νο το οποίο υπο­τί­θε­ται θα συ­γκρουό­ταν με τα με­γά­λα συμ­φέ­ρο­ντα, δεν δι­στά­ζει να τα εξυ­πη­ρε­τεί απο­σπώ­ντας κοι­νω­νι­κή νο­μι­μο­ποί­η­ση μέσα από τα εμ­βλή­μα­τα και τα χρώ­μα­τα των ομά­δων.

Συ­νερ­γός σε αυτή τη με­τα­στρο­φή είναι και ένας ολό­κλη­ρος δη­μο­σιο­γρα­φι­κός μη­χα­νι­σμός ο οποί­ος δεν δι­στά­ζει να δη­μο­σιο­ποιεί ονό­μα­τα όσων δια­φω­νούν με τα φα­ρα­ω­νι­κά αρ­χι­τε­κτο­νι­κά πλάνα και προ­σφεύ­γουν στη δι­καιο­σύ­νη, να δη­μο­σιεύ­ει φω­το­γρα­φί­ες τους από προ­σω­πι­κούς λο­γα­ρια­σμούς στα μέσα κοι­νω­νι­κής δι­κτύ­ω­σης και να προ­βάλ­λει τους τρα­μπου­κι­σμούς και τις απει­λές ως ει­ρη­νι­κές δια­μαρ­τυ­ρί­ες. Μια δη­μο­σιο­γρα­φία στην υπη­ρε­σία του κε­φα­λαί­ου με όπλα το οπα­δι­λί­κι, το σε­ξι­σμό και το πα­ρα­μύ­θι της «επεν­δυ­τι­κής ανά­καμ­ψης» που­λά­ει ακρι­βές αυ­τα­πά­τες σε πρό­θυ­μα φτηνά ακρο­α­τή­ρια. Σε αυτή τη δη­μο­σιο­γρα­φία δί­νουν ρα­πόρ­το αρ­κε­τά κυ­βερ­νη­τι­κά στε­λέ­χη και βου­λευ­τές του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

 

Απά­ντη­ση

Η ρι­ζο­σπα­στι­κή-αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή Αρι­στε­ρά πρέ­πει να απα­ντή­σει σε αυτή τη γε­λοιό­τη­τα. Οφεί­λει πρω­τί­στως να ανα­δεί­ξει ότι η συ­ζή­τη­ση που έχει ανοί­ξει δεν είναι οπα­δι­κή και δεν σχε­τί­ζε­ται με τις ομά­δες. Είναι επι­χει­ρη­μα­τι­κή και σχε­τί­ζε­ται με τους επι­χει­ρη­μα­τί­ες και εφο­πλι­στές που κρύ­βο­νται από πίσω τους. Η λύση στην κρίση δεν είναι τα ακρι­βά επι­χει­ρη­μα­τι­κά σχέ­δια αλλά η σύ­γκρου­ση με τους επι­χει­ρη­μα­τί­ες και τα συμ­φέ­ρο­ντά τους. Η δια­σφά­λι­ση της δη­μο­κρα­τί­ας στις γε­το­νιές, ο αγώ­νας για επα­να­νοη­μα­το­δό­τη­ση του δη­μό­σιου χώρου, η πάλη για την προ­στα­σία του πε­ρι­βάλ­λο­ντος και η επι­μο­νή στο να μην πα­ρα­δο­θού­με ολο­κλη­ρω­τι­κά στις εκά­στο­τε ορέ­ξεις των ιδιω­τών είναι ένα στοί­χη­μα που δεν πρέ­πει να το αφή­σου­με να χαθεί στη ζο­φε­ρή μνη­μο­νια­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα.

rproject.gr