«Ένα νέο φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη», έγραφε η Washington Post, στις 16 Απριλίου, παρουσιάζοντας ένα εκτενές πορτρέτο, όχι της ακροδεξιάς Μαρίν Λεπέν, αλλά του Jean-Luc Mélenchon. Τον αριστερό Μελανσόν φοβούνται, λοιπόν, οι νεοφιλελεύθεροι και όχι την ακροδεξιά Λεπέν. Η ραγδαία άνοδος του αριστερού Μελανσόν δημιουργεί άγχος και ρίγη στις χρηματοπιστωτικές αγορές. Ενώ όλοι παρακολουθούσαμε τη μεγάλη αύξηση των δημοσκοπικών ποσοστών της Marine Le Pen, είναι ο Mélenchon, που βγαίνει με αξιώσεις στην τελική ευθεία… Όπως και πολλές άλλες εφημερίδες, η Washington Post παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς τον ηγέτη της γαλλικής αριστεράς και εκτιμά ότι είναι πιο επικίνδυνος σε σύγκριση με την υποψήφια του Εθνικού Μετώπου. Φθάνει μάλιστα στο σημείο να συγκρίνει την Marine Le Pen και τον Jean-Luc Mélenchon, λέγοντας πως έχουν κοινά σημεία. Το ίδιο κάνει και η επίσης ανησυχούσα εφημερίδα Süddeutsche Zeitung, χρησιμοποιώντας τη γαλλική έκφραση σύμφωνα με την οποία «τα άκρα συναντιούνται»! Και ως κοινά σημεία θεωρούνται: Η αποστροφή στην παγκοσμιοποίηση(σ.σ. ο Μελανσόν δεν είναι αντίθετος στην παγκοσμιοποίηση, αλλά θέλει μία μη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, υπέρ των απόκληρων και των “κάτω”), η περιφρόνηση στις φιλελεύθερες οικονομικές μεταρρυθμίσεις(σ.σ. ο Μελανσόν περιφρονεί τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις που είναι άλλο πράγμα από τις φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις), την οργή κατά της Γερμανίας και της Ευρώπης (Ο Μελανσόν δεν είναι κατά της Ευρώπης αλλά της γερμανικής Ευρώπης). Αλλά παραβλέποντας τις αποχρώσεις, αμέσως οι Μελανσόν και Λεπέν φαντάζουν ίδιοι! Φυσικά, ο Jean-Luc Mélenchon είναι λίγο πιο… υποφερτός από ό,τι η Le Pen καθώς δεν είναι ρατσιστής. Έτσι για να κρατάμε τα προσχήματα. Σε κάθε περίπτωση σύμφωνα με τα αφιερώματα των συντηρητικών εφημερίδων οι Le Pen και Mélenchon αποτελούν πραγματικό κίνδυνο για την Ευρώπη και η «προοπτική από τη σύγκρουσή τους στο δεύτερο γύρο είναι ο εφιάλτης της ΕΕ.»
Όμως, οι περισσότερες γερμανικές εφημερίδες ανησυχούν για τη ραγδαία άνοδο στις δημοσκοπήσεις του Mélenchon, όπως η Frankfurter Allgemeine Zeitung, που εκφράζει τη λύπη της για τη «βαριά δόση αντιγερμανισμού» στην ομιλία του γάλλου υποψηφίου, συνήθως επικριτικού για την Γερμανία και την Άνγκελα Μέρκελ. Στην ίδια γραμμή κινείται και η ισπανική εφημερίδα El Mundo. Η εφημερίδα της Μαδρίτης θεωρεί ότι οι δύο υποψήφιοι συνιστούν την έκδοση του κόκκινου και του μαύρου λαϊκισμού.
Σε ένα φόρουμ που υπερασπίζεται τις προτάσεις της, η The New York Times ρωτά: «Ένας αριστερός μπορεί να φέρει την ανάπτυξη στη Γαλλία;» (…) Από την πλευρά της, η ιστοσελίδα Bloomberg σημειώνει ότι «η προοπτική της νίκης Mélenchon φοβίζει τους πλούσιους.» Ο Mélenchon εμπνέει φόβο σε πολλούς εύπορους ψηφοφόρους που θυμούνται τη δεκαετία του 1980, όταν Μιτεράν έφτασε στο Elysee με την υποστήριξη των κομμουνιστών και υποσχέθηκε να εθνικοποιήσει τις τράπεζες. «Η οικονομική ιστοσελίδα των ΗΠΑ αναφέρει τις προτάσεις του αριστερού υποψηφίου για τους μισθούς, το φόρο 90% για τα εισοδήματα πάνω από 400.000 ευρώ και μεγαλύτερη φορολόγηση στις κληρονομιές…».
Κι ενώ γράφονται όλα τα παραπάνω, η άνοδος του Μελανσόν ανακόπηκε υπέρ της Μαρίν Λεπέν και του Μακρόν μετά από την τελευταία τρομοκρατική επίθεση και το φόνο ενός αστυνομικού στα Ηλύσια Πεδία. Μακριά από εμάς οι συνωμοσιολογικές προσεγγίσεις, αλλά παντού όπου διεξάγονται εκλογές, οι τρομοκρατικές επιθέσεις ενισχύουν τους συντηρητικούς και τους ακροδεξιούς. Αυτό καταδεικνύει ότι οι δύο φονταμενταλισμοί, ο ισλαμικός φανατισμός και ο ακροδεξιός ρατσισμός λειτουργούν δίκην συγκοινωνούντων δοχείων και έχουν κοινή αναφορά. Αποδεικνύεται, δηλαδή, ότι οι «πάνω», όταν διακυβεύονται τα συμφέροντά τους, είναι ικανοί να επιστρατεύσουν ακόμη και ακροδεξιούς πολιτικούς όπως η Μαρίν Λεπέν. Το ίδιο είχαν κάνει, υποστηρίζοντας τον Μουσολίνι στην Ιταλία παλαιότερα, ή τον Πινοσέτ στην Χιλή κατά του αριστερού Αλιέντε.
artinews.gr
