Ο πόλεμος των (επιχειρηματικών) ρόδων

Γιάννης Νικολόπουλος

Είτε «έτσι», είτε «αλλιώς», όπως τόνισε και μια επιχειρηματική «ψυχή», δεν έχουμε δει τίποτα ακόμη σε έναν σάπιο τόπο όπως η καθ’ημάς Δανειμαρκία… Φροντίζουν για αυτό, όλοι οι ενδιαφερόμενοι και οι εμπλεκόμενοι.

Πρώτα από όλους, η δι­πο­λι­κής δια­τα­ρα­χής και υπό­στα­σης κυ­βέρ­νη­ση. Έκλι­νε σε όλους τους τό­νους και με όλους τους τρό­πους τη λέξη «δια­πλο­κή» και σή­με­ρα, κλί­νει ευ­λα­βι­κά το γόνυ, προ­σκυ­νά και φιλά ευ­λα­βι­κά τη δεξιά χείρα του κάθε επι­δρο­μέα και δια­γου­μι­στή της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας. Κραύ­γα­ζε για χα­ρι­στι­κές και φω­το­γρα­φι­κές ρυθ­μί­σεις ει­δι­κών συμ­φε­ρό­ντων και γε­νι­κών απο­κα­θαρ­μών, και προ­χθές έφερε τον εκτρω­μα­τι­κό Παρ­θε­νώ­να της ντρο­πο-λο­γί­ας, σε στιλ «πάρε κόσμε, το αφε­ντι­κό τρε­λά­θη­κε» και απαλ­λάσ­σει νυν και αεί και στους αιώ­νες των αιώ­νων αμήν κάθε κε­φα­λαιού­χο από τα χρέη, τα πρό­στι­μα, τον ΦΠΑ και ό,τι άλλο δεν βρέ­θη­κε ποτέ πρό­χει­ρο και ει­σπρά­ξι­μο για τα δη­μό­σια τα­μεία, τον κρα­τι­κό κου­μπα­ρά και την τσι­μπί­δα του νόμου.

Κα­τό­πιν, οι Ιζ­νο­γκούτ της αντι­πο­λί­τευ­σης, της λε­λο­γι­σμέ­νης «ανταρ­σί­ας» κό­ντρα στους «επεν­δυ­τές – πει­ρα­τές» (όχι αυτό δεν το έλεγε ο Ιζ­νο­γκούτ, ο χα­λί­φης πρω­θυ­πουρ­γός το έλεγε, παλιά στην εποχή της…αυ­τα­πά­της). Και στην ανταρ­σία με το γάντι, απά­ντη­σαν οι Βό­ρειοι γα­λά­ζιοι βου­λευ­τές με…ανταρ­σία στην ανταρ­σία! Άλλοι πήραν το αε­ρο­πλά­νο μια ώρα αρ­χύ­τε­ρα, άλλοι εξα­φα­νί­στη­καν από την ολο­μέ­λεια της Βου­λής αυτής της σά­πιας Δα­νει­μαρ­κί­ας, άλλοι χά­θη­καν μυ­στη­ριω­δώς, μόνο η δη­μο­σιο­γρά­φος – ρε­πόρ­τερ – ντε­τέ­κτιβ δεν επι­στρα­τεύ­τη­κε για να τους βρει κρυμ­μέ­νους στις μι­κρο­πο­λι­τι­κές, ψη­φο­θη­ρι­κές και το­πι­κι­στι­κές τους τρύ­πες.

Στο τέλος, για να δέσει το γλυκό και για να βγει ο «λευ­κός κα­πνός» των κα­τάλ­λη­λων ση­μά­των προς πάσα κα­τεύ­θυν­ση, κυ­κλο­φό­ρη­σαν τα κα­τάλ­λη­λα πρω­το­σέ­λι­δα και δη­μο­σιεύ­τη­καν οι κα­τάλ­λη­λες συ­νε­ντεύ­ξεις, την ημέρα της ερ­γο­δο­τι­κής, το­ξι­κο­ε­πι­χει­ρη­μα­τι­κής Δευ­τε­ρο­μα­γιάς, η οποία δεν τι­μά­ται ακόμη επί­ση­μα στη σάπια Δα­νει­μαρ­κία, αλλά και αυτή η αδι­κία σε βάρος του ντό­πιου και ξένου κε­φα­λαί­ου θα απο­κα­τα­στα­θεί σε επό­με­νο μνη­μό­νιο. Νέα βο­σκο­τό­πια και άνομα πα­ρα­σκη­νια­κά ντα­ρα­βέ­ρια ανα­κά­λυ­ψαν οι μεν, νέες εφό­δους «είτε έτσι, είτε αλ­λιώς» στο μι­ντια­κό τοπίο προ­α­νήγ­γει­λε ο δε, αυτός που ξε­κί­νη­σε πέ­ρυ­σι λαγός της τη­λε­ο­πτι­κής άδειας και φέτος μο­στρά­ρε­ται λιο­ντά­ρι των media.

Πώς είναι το… έτσι, και πώς είναι το… αλ­λιώς δεν χρειά­ζε­ται κα­νείς να μας το εξη­γή­σει – δεν εί­μα­στε άπι­στοι Θω­μά­δες, δεν πά­σχου­με από πο­λι­τι­κή ή κοι­νω­νι­κή μυω­πία και κυ­ρί­ως δεν ανα­κα­λύ­πτου­με ξαφ­νι­κά και πέ­φτο­ντας από τα σύν­νε­φα την Αμε­ρι­κή ή κα­λύ­τε­ρα την Ιτα­λία του πο­δο­σφαι­ρο­μι­ντια­κού μπερ­λου­σκο­νι­σμού και τη με­τα­σο­βιε­τι­κή Ρωσία των κρα­τι­κο­δί­αι­των ολι­γαρ­χών στο ιδιό­τυ­πο κράμα της νε­ο­μνη­μο­νια­κής Δα­νει­μαρ­κί­ας μας.

Εν αρχή, αγο­ρά­ζε­ται η λα­ο­φι­λής ομάδα, αλλού ερυ­θρό­λευ­κη, αλλού με­λα­νό­λευ­κη. Μετά, αρ­πά­ζο­νται άμεσα ή έμ­με­σα, λι­μά­νια, βιο­μη­χα­νί­ες και υπο­δο­μές για ένα κομ­μά­τι ψωμί – και αν συ­νερ­γούν πχ Κι­νέ­ζοι, Ρώσοι ή Γάλ­λοι στο έγκλη­μα ακόμη κα­λύ­τε­ρα, η διε­θνής κά­λυ­ψη ποτέ δεν έβλα­ψε σε αποι­κί­ες χρέ­ους και σε προ­τε­κτο­ρά­τα λι­τό­τη­τας. Στο με­σο­διά­στη­μα, χτί­ζο­νται ισχυ­ροί και ακα­τά­λυ­τοι δε­σμοί με μη­τρο­πο­λι­τά­δες και ενο­ρί­ες, με σω­μα­τεία και συλ­λό­γους, δι­ψα­σμέ­νους και ακό­ρε­στους για μι­κρο­πο­λι­τι­κά παι­χνί­δια, ρου­σφέ­τια, εξυ­πη­ρε­τή­σεις και πα­ρα­γο­ντι­σμούς – αν έχουν και έντο­νο, το­πι­κι­στι­κό και σω­βι­νι­στι­κό χα­ρα­κτή­ρα ακόμη κα­λύ­τε­ρα, έτσι στρα­το­λο­γού­νται μέλη, στε­λέ­χη και οπα­δοί, έτσι κα­θο­δη­γού­νται ψήφοι και δια­μορ­φώ­νο­νται συ­νει­δή­σεις. Κε­ρα­σά­κι στην τούρ­τα, έρ­χο­νται τα μί­ντια – ένα κα­νά­λι,δύο-τρεις εφη­με­ρί­δες, αθλη­τι­κές και πο­λι­τι­κές, κανά ρα­διο­φω­νά­κι και μπό­λι­κα τρο­λά­κια στο δια­δί­κτυο. Αν μά­λι­στα, η το­πι­κή αυ­το­διοί­κη­ση στη­ρί­ζει και όλα τα πα­ρα­πά­νω, είτε «έτσι», είτε «αλ­λιώς», τότε οι στρα­τοί είναι έτοι­μοι, οι πυ­ρο­βο­λαρ­χί­ες έχουν στη­θεί, οι αξιω­μα­τού­χοι αξιω­μα­τι­κοί έχουν βάλει τα τσί­γκι­να πα­ρά­ση­μά τους, τα πυ­ρο­μα­χι­κά έχουν στοι­βα­χτεί και ο πό­λε­μος επί­κει­ται.

Είτε «έτσι», είτε «αλ­λιώς»…

Τα… χα­ρα­κώ­μα­τα θα ανοι­χτούν «στον Όλυ­μπο και τον Κίσ­σα­βο, τα δύο βουνά μα­λώ­νουν», με την ευ­γε­νι­κή χο­ρη­γία των εθνι­κών ερ­γο­λά­βων και των πα­ρα­χω­ρη­σιού­χων και με αντί­τι­μο 11,50 ευρώ για κάθε διέ­λευ­ση μά­χι­μης μο­νά­δας.

rproject.gr