Γράφει η ψυχολόγος Άρτεμις Βαμβουνάκη.
Κάποιοι άνθρωποι το έχουν στο πετσί τους να ψεύδονται καθημερινά. Παραμυθιάζουν τους γύρω τους με ένα σωρό ψέματα λες και έχουν μαλώσει με την αλήθεια.
Φυσικά δεν αναφέρομαι στα αθώα ψεματάκια που κατά καιρούς έχουν ειπωθεί από όλους εμάς. Αναφέρομαι σε αυτούς τους ψευταράδες της ζωής που επιδιώκουν να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα, να λανσάρουν τη δική τους ψεύτικη αλήθεια που δεν σχετίζεται καθόλου με αυτό που συμβαίνει Αρχικά, φαίνεται ακατόρθωτο να ανακαλυφθούν γιατί η ψευτιά αποτελεί το δεύτερο τους επάγγελμα. Είναι μαθημένοι να κοροϊδεύουν τους γύρω τους, να καλύπτουν τα νώτα τους και να ξεγλιστρούν με απόλυτο φυσιολογικό τρόπο. Έχουν έτοιμη πάντοτε μια δικαιολογία για κάθε ερώτηση που τους γίνεται και έτσι κρύβονται καλά από όλους και όλα.
Δείχνοντας ένα ψεύτικο προφίλ , όπως εκείνοι επιθυμούν ,γίνονται πιστευτοί από τους άλλους καθώς αποτελούν δήθεν υπόδειγμα ανθρωπιάς, αθωότητας, καλοσύνης . Άνθρωποι που ζουν μέσα στην υποκρισία, το απέραντο κενό και το παραμύθι. Κάποτε όμως το ψέμα τους αποκαλύπτεται και ξεπροβάλλει η αλήθεια. Ακόμα και αυτοί , “οι καλά δουλεμένοι ψεύτες” θα φανερωθούν γιατί κάποτε θα λάμψει η πραγματικότητα.. Έτσι όπως λέει και η ακόλουθη παροιμία “ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται”.
Ξέρεις κάτι; Το ψέμα δεν κρύβεται παντοτινά. Το απεχθάνομαι μάτια μου, το διακρίνω στα μάτια και το αναγνωρίζω στις λέξεις και κυρίως στις πράξεις πια. Προτιμώ και αγαπώ την αλήθεια σου όσο κι αν πονάει, διότι δεν έχω μάθει να κρύβομαι πίσω από το δάκτυλό μου.
αναπνοές
