Όταν τα ελληνικά ΜΜΕ δεν βλέπουν τους σύγχρονους σκλάβους

Γιάννης Νικολόπουλος

Η γερμανική, κρατική τηλεόραση σε ειδικό της αφιέρωμα μιλά απερίφραστα για «σύγχρονους σκλάβους» στον ελληνικό τουρισμό.

Την Πέμ­πτη, 20 του μήνα, έχει προ­κη­ρυ­χθεί απερ­γία στους ερ­γα­ζό­με­νους στον του­ρι­σμό και τον επι­σι­τι­σμό. Οι ερ­γα­ζό­με­νοι στον κλάδο θα απερ­γή­σουν διεκ­δι­κώ­ντας αν­θρώ­πι­νες συν­θή­κες ερ­γα­σί­ας, τή­ρη­ση των συλ­λο­γι­κών συμ­βά­σε­ων, σε­βα­σμό στα δι­καιώ­μα­τά τους και αμοι­βές, που να αντα­πο­κρί­νο­νται στον νόμο και τις συμ­φω­νί­ες συν­δι­κά­των και ερ­γο­δο­τών-ό,τι δη­λα­δή πα­ρα­βιά­ζουν συ­στη­μα­τι­κά, προ­κλη­τι­κά και κυ­νι­κά οι με­γά­λοι, μι­κροί και μι­κρο­με­σαί­οι επι­χει­ρη­μα­τί­ες του του­ρι­σμού, σχε­δόν πά­ντο­τε ατι­μώ­ρη­τα.

Η απερ­γία έχει προ­κα­λέ­σει αντι­δρά­σεις στους γνω­στούς κύ­κλους-της…νη­φα­λιό­τη­τας, της…υγιούς επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας, των «Μέ­νου­με Ευ­ρώ­πη», των προ­στα­τών (ή ντα­βα­τζή­δων) της ευ­θύ­νης και της συ­ναί­νε­σης. Λένε ότι η απερ­γία θα πλή­ξει την ει­κό­να της Ελ­λά­δας διε­θνώς. Λένε ότι θα τραυ­μα­τί­σει τον του­ρι­σμό ακρι­βώς στην κο­ρύ­φω­σή του. Λένε ότι θα προ­κα­λέ­σει αλ­γει­νές εντυ­πώ­σεις στους του­ρί­στες, που επι­σκέ­πτο­νται τη χώρα, κά­νουν την κρουα­ζιέ­ρα τους στα νησιά, δια­μέ­νουν στα ξε­νο­δο­χεία, τρώνε στα εστια­τό­ρια και πε­ρι­η­γού­νται στις αρ­χαιό­τη­τες. Λένε πολλά, έχο­ντας το απο­κλει­στι­κό προ­νό­μιο συ­νε­χούς και αδιά­λει­πτης πα­ρου­σί­ας σε κα­νά­λια, ρα­διό­φω­να και δια­δί­κτυο-τα ίδια που λει­τουρ­γούν σαν συ­γκοι­νω­νού­ντα δο­χεία δια­φή­μι­σης και αλ­λη­λο­ϋ­πο­στή­ρι­ξης των τα­ξι­κών συμ­φε­ρό­ντων τους.

Και βέ­βαια, όπως πάντα, έπε­σαν πολύ μέσα στις προ­βλέ­ψεις τους. Γιατί όντως, η Ελ­λά­δα από χθες δια­σύ­ρε­ται διε­θνώς και πλήτ­τε­ται η του­ρι­στι­κή της ει­κό­να-όχι όμως για τους λό­γους ή τις αι­τί­ες, που θέ­λουν τα ελ­λη­νι­κά ΜΜΕ να προ­βά­λουν και οι επι­χει­ρη­μα­τί­ες και ερ­γο­δό­τες του χώρου να υπο­στη­ρί­ξουν από κυ­ρί­αρ­χη, τα­ξι­κή θέση.

Η γερ­μα­νι­κή, κρα­τι­κή τη­λε­ό­ρα­ση σε ει­δι­κό της αφιέ­ρω­μα μιλά απε­ρί­φρα­στα για «σύγ­χρο­νους σκλά­βους» στον ελ­λη­νι­κό του­ρι­σμό. Για αν­θρώ­πους που φο­βού­νται να πε­ρι­γρά­ψουν ακόμη και ανώ­νυ­μα τις άθλιες και εξο­ντω­τι­κές συν­θή­κες ερ­γα­σί­ας τους και τις γλί­σχρες αμοι­βές τους, επει­δή απει­λού­νται με από­λυ­ση και ει­σα­γω­γή σε μαύ­ρες λί­στες. Για ερ­γα­ζό­με­νους που δου­λεύ­ουν αστα­μά­τη­τα ακόμη και επτά μήνες, χωρίς ρεπό ή άδειες. Για ένα κλίμα τρο­μο­κρα­τί­ας και μια ομερ­τά που συ­ντη­ρεί τη λου­στρα­ρι­σμέ­νη βι­τρί­να της από­λαυ­σης και του «ζήσε τον μύθο σου στην Ελ­λά­δα», ενώ πίσω από αυτή κυ­ριαρ­χεί η άγρια, η στυ­γνή εκ­με­τάλ­λευ­ση.

Στο ρε­πορ­τάζ ανα­φέρ­θη­καν σπο­ρα­δι­κά και απο­σπα­σμα­τι­κά, ορι­σμέ­νες ελ­λη­νι­κές ενη­με­ρω­τι­κές ιστο­σε­λί­δες-για τα κα­νά­λια, ιδιω­τι­κά τε και κρα­τι­κά ούτε λόγος. Και έπει­τα, ακο­λού­θη­σε το γνω­στό μο­τί­βο-το πόσο υπέ­ρο­χη είναι η Ελ­λά­δα το κα­λο­καί­ρι, πόσο κα­τα­πλη­κτι­κά τα νησιά της, πόσο ασυ­να­γώ­νι­στες οι διευ­κο­λύν­σεις και οι πα­ρο­χές προς τους του­ρί­στες, πόσα ρεκόρ επι­σκε­πτών θα σπά­σει φέτος η χώρα και άλλα συ­να­φή.

Και βέ­βαια την Πέμ­πτη, θα ανοί­ξουν ξανά τα στό­μα­τα όσων θα κα­ταγ­γέλ­λουν ερ­γα­ζό­με­νους, συν­δι­κά­τα και απερ­γούς για το…με­γά­λο κακό που προ­κα­λούν και τις…πλη­γές που ανοί­γουν στον του­ρι­σμό.

Τα στό­μα­τα θα ανοί­ξουν, αλλά δεν θα μπο­ρούν να κλεί­σουν τους σκε­λε­τούς στην ευ­ρύ­χω­ρη και σκο­τει­νή ντου­λά­πα του ελ­λη­νι­κού του­ρι­σμού, που απο­κά­λυ­ψε ξανά ένα ξένο κα­νά­λι και μια ξένη, ει­δη­σε­ο­γρα­φι­κή ομά­δα-όπως συ­νέ­βαι­νε και συμ­βαί­νει σε χώρες όπου η ελευ­θε­ρο­τυ­πία φι­μώ­νε­ται (με την ένοχη συ­νε­νο­χή των δη­μο­σιο­γρά­φων ή όχι), το πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα διο­λι­σθαί­νει στον αυ­ταρ­χι­σμό και ο κοι­νω­νι­κός και οι­κο­νο­μι­κός λο­γα­ρια­σμός για την ερ­γα­τι­κή τάξη γί­νε­ται όλο και πιο βαρύς.

Με άλλα λόγια, πάλι από ξένες πηγές επα­λη­θεύ­ε­ται ότι στην Ελ­λά­δα η φράση του Γουό­ρεν Μπά­φετ «έχου­με τα­ξι­κό πό­λε­μο και η δική μου τάξη κερ­δί­ζει κατά κρά­τος» έχει γίνει το κα­θη­με­ρι­νό ευαγ­γέ­λιο των δικών μας κε­φα­λαιού­χων και αστών. Και αυτή η δια­πί­στω­ση έχει πάψει προ πολ­λού να απο­τε­λεί εί­δη­ση…

rproject.g