Συντάκτης:
Τάσος Παππάς
Πλανητάρχης είναι, πιστεύει κι αυτός (όπως σχεδόν όλοι οι προηγούμενοι πρόεδροι) ότι το αμερικανικό έθνος «έχει επιλεγεί από τον Θεό να είναι το πρότυπο για όλο τον κόσμο», κάποια πράγματα από την πρόσφατη ιστορία της χώρας του τα γνωρίζει μέσες-άκρες, κρατήθηκε, κρατήθηκε, αλλά δεν άντεξε και την ξεστόμισε την απειλή.
Ο Ντόναλντ Τραμπ, ανάμεσα σε δύο χτυπήματα στο γήπεδο του γκολφ, δήλωσε για την κατάσταση στη Βενεζουέλα: «Εχουμε πολλές επιλογές για τη Βενεζουέλα, περιλαμβανομένης μιας ενδεχόμενης στρατιωτικής επιλογής, αν είναι απαραίτητο».
Πώς το λέμε εμείς σ’ αυτήν εδώ τη γωνιά της Βαλκανικής, που κάτι ξέρουμε από τις ευεργετικές για τη δημοκρατία επεμβάσεις των Αμερικανών; Ο λύκος κι αν εγέρασε… κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ. Ναι, αλλά ο πρόεδρος των ΗΠΑ διέπραξε γκάφα ολκής.
Πρώτον, γιατί τέτοια πράγματα δεν λέγονται δημοσίως. Επεμβάσεις και πραξικοπήματα δεν προαναγγέλλονται. Γίνονται. Εκτός αν πρόκειται για μπαρούφα. Με τον Τραμπ όμως ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για το τι υπάρχει στο θολωμένο του μυαλό.
Δεύτερον, γιατί η χώρα του κάνει φιλότιμες προσπάθειες τα τελευταία χρόνια να αποδείξει ότι έχει εγκαταλείψει τις βρόμικες πρακτικές του παρελθόντος. Τρίτον, γιατί με την αστόχαστη παρέμβασή του δημιούργησε πρόβλημα στους συμμάχους του στη Λ. Αμερική.
Οι φιλοαμερικανικές κυβερνήσεις στην περιοχή έχουν αποδυθεί σ’ έναν αγώνα για να ανατρέψουν το καθεστώς στη Βενεζουέλα, αλλά μέχρι τώρα απέφευγαν να μιλήσουν για εισβολή και πραξικόπημα.
Τους χάλασε τη συνταγή. Και των χωρών αυτών οι κάτοικοι κάτι θυμούνται από πραξικοπήματα και στρατιωτικές δικτατορίες. Επιπλέον πρόκειται για κυβερνήσεις που κάθε άλλο παρά συμπαθείς είναι στους ντόπιους πληθυσμούς. Υποχρεώθηκαν να αντιδράσουν.
■ Το υπουργείο Εξωτερικών της Αργεντινής είπε ότι τα μόνα αποδεκτά μέσα για την προώθηση της δημοκρατίας στη Βενεζουέλα είναι ο διάλογος και η διπλωματία. Μάλιστα. Δεν λέει καμιά κουβέντα σχετικά και στην αντιπολίτευση της Βενεζουέλας, που αρνείται κάθε διάλογο με τους τσαβίστες;
■ «Η κρίση στη Βενεζουέλα δεν μπορεί να επιλυθεί με στρατιωτικές ενέργειες προερχόμενες από το εσωτερικό ή από το εξωτερικό» ανέφερε στο Twitter ο Μεξικανός υπουργός Εξωτερικών, Λουίς Βιντεγκαράι. Σωστό, μόνο που η αντιπολίτευση στη Βενεζουέλα κάνει συνεχώς εκκλήσεις στον στρατό για να αποσύρει την υποστήριξή του από τον Μαδούρο.
■ «Η απόρριψη της βίας και κάθε επιλογής που περιλαμβάνει χρήση βίας είναι σταθερή και αποτελεί τη θεμελιώδη βάση της δημοκρατικής συγκατοίκησης, σε εσωτερικό επίπεδο όπως και στις διεθνείς σχέσεις» επισημαίνει σε ανακοίνωσή του το υπουργείο Εξωτερικών της Βραζιλίας. Δίκιο βουνό έχει το υπουργείο της Βραζιλίας.
Μήπως όμως θα ήταν καλύτερα να σιωπά για το θέμα της βίας γιατί ο πρόεδρος της χώρας χρησιμοποιεί τη βία ασυστόλως, προκειμένου να καταστείλει τις μαζικές διαμαρτυρίες των Βραζιλιάνων οι οποίοι ζητούν την παραίτησή του επειδή είναι βουτηγμένος μέχρι τον λαιμό στα σκάνδαλα;
Με την ευκαιρία: Δεν είδα να ενοχλούνται οι υπερευαίσθητες σε θέματα δημοκρατίας και ελευθεριών ευρωπαϊκές κυβερνήσεις με τη δήλωση Τραμπ.
Δεν είδα επίσης κάποια ανακοίνωση ούτε από τη Νέα Δημοκρατία, η οποία έχει κάνει τη Βενεζουέλα σημαία της αντιπολιτευτικής γραμμής της, ούτε από τα κόμματα του Κέντρου (προοδευτικού, εξτρεμιστικού, αντιαριστερού ή όπως αλλιώς λέγεται) τα οποία θεωρούν τον Μαδούρο εχθρό της δημοκρατίας.
Προφανώς για όλους αυτούς ο σκοπός (πτώση του Μαδούρο) αγιάζει τα μέσα (γενικευμένο εμπάργκο, πραξικόπημα, στρατιωτική επέμβαση).
Ανάγωγα
«Η Ελλάδα δεν είναι “Μαδουριστάν” και ούτε θα επιτρέψουμε να γίνει ποτέ» είπε ο Αδωνις Γεωργιάδης μιλώντας στον «Ελεύθερο Τύπο». «Δεν θα επιτρέψουμε να γίνει η χώρα ΠΑΣΟΚιστάν» έλεγαν οι δεξιοί τη δεκαετία του 1970. Απέτυχαν.
«Δεν θα επιτρέψουμε να έρθουν οι συριζαίοι στα πράγματα» έλεγαν (μαζί τους και ο Αδωνις) τα στελέχη της Ν.Δ. πριν από τον Γενάρη του 2015. Απέτυχαν. Οπότε μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μη λες.
