Η ΕΕ μετά την κυβερνητική κρίση στη Γερμανία

Η ΕΕ μετά την κυβερνητική κρίση στη Γερμανία

  • |

Στις 13 Νοέμβρη η Γερμανία, αν και έχει «υπηρεσιακή» κυβέρνηση, υπέγραψε την ενεργοποίηση της ευρωπαϊκής Διαρκούς Συνεργασίας στην Ασφάλεια (PeSCo).

Μαρία Μπόλαρη

Πρό­κει­ται για την πρό­βλε­ψη της Συν­θή­κης της Λι­σα­βό­νας για τη σύ­σφι­ξη της στρα­τιω­τι­κής συ­νερ­γα­σί­ας με­τα­ξύ των χω­ρών-με­λών της ΕΕ και τη δη­μιουρ­γία μό­νι­μου ευ­ρω­παϊ­κού στρα­τού. Την υπο­γρα­φή τους έβα­λαν 23 χώ­ρες-μέ­λη και με­τα­ξύ τους (σωστά μα­ντέ­ψα­τε…) η Ελ­λά­δα του «ρι­ζο­σπά­στη αρι­στε­ρού» πρω­θυ­πουρ­γού Αλ. Τσί­πρα και του έμπει­ρου επί των μαρ­ξι­στι­κών ανα­λύ­σε­ων για τον ιμπε­ρια­λι­σμό υπ. Εξω­τε­ρι­κών, Νίκου Κο­τζιά.

Όπως σωστά υπο­γράμ­μι­σε σε άρθρο της στην «Εφ.Συν.» η Θε­ο­δώ­ρα Στα­θού­λια (με βαθιά γνώση στα ευ­ρω­παϊ­κά ζη­τή­μα­τα και υπε­ρά­νω πάσης υπο­ψί­ας για εκ προ­οι­μί­ου εχθρό­τη­τα απέ­να­ντι στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ), οι υπο­γρα­φές στην ίδρυ­ση του ευ­ρω­στρα­τού είναι ένα κρί­σι­μο, ιστο­ρι­κής ση­μα­σί­ας, βήμα. Ξε­περ­νιού­νται έτσι οι επί δε­κα­ε­τί­ες σχε­τι­κές αντι­στά­σεις κυ­ρί­ως της Αρι­στε­ράς στην Ευ­ρώ­πη, αλλά και ενός τμή­μα­τος δη­μο­κρα­τι­κού «ρε­που­μπλι­κα­νι­σμού» που η ισχύς του έχει μειω­θεί κατά πολύ τόσο στη Γαλ­λία όσο και στη Γερ­μα­νία.

Το κεί­με­νο για τη «Συ­νερ­γα­σία στην Ασφά­λεια» συν­δέ­ει ευ­θέ­ως την ίδρυ­ση του ευ­ρω­στρα­τού με την «ανά­γκη για πα­ρου­σία της ΕΕ» στις εξε­λί­ξεις στην Αφρι­κή. Υπεν­θυ­μί­ζε­ται ότι σή­με­ρα ο γαλ­λι­κός στρα­τός είναι παρών σε πέντε (!) αφρι­κα­νι­κές χώρες, ενώ η εξο­πλι­στι­κή διείσ­δυ­ση της Γερ­μα­νί­ας στη Μαύρη Ήπει­ρο αυ­ξά­νε­ται με γορ­γούς ρυθ­μούς. Αυτές οι ιμπε­ρια­λι­στι­κές βλέ­ψεις και προ­ο­πτι­κές, που δεν πε­ριο­ρί­ζο­νται ασφα­λώς στην Αφρι­κή, ήταν η βάση της συμ­φω­νί­ας που συ­νυ­πέ­γρα­ψε η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ.

«Τα με­γά­λα προ­βλή­μα­τα (της ΕΕ) τα βλέπω σε όλους τους οι­κο­νο­μι­κούς φα­κέ­λους, αλλά όχι στην άμυνα», δή­λω­σε, σύμ­φω­να με το «Βήμα», ένας Γερ­μα­νός δι­πλω­μά­της εξη­γώ­ντας τη βια­σύ­νη για την υπο­γρα­φή. Βλέ­πε­τε, στην Αφρι­κή αλλά και στη Μέση Ανα­το­λή υπάρ­χει πολύ «ψητό» για τα δυ­τι­κο­ευ­ρω­παϊ­κά γε­ρά­κια.

Όμως σε όλα τα άλλα πεδία κυ­ριαρ­χούν τα «με­γά­λα προ­βλή­μα­τα».

Στις αρχές Δε­κεμ­βρί­ου επρό­κει­το να αρ­χί­σει η συ­ζή­τη­ση στις Βρυ­ξέλ­λες σχε­τι­κά με τις ανα­γκαί­ες αλ­λα­γές στην ευ­ρω­ζώ­νη και στην ΕΕ προ­κει­μέ­νου να επι­τα­χυν­θεί η δια­δι­κα­σία «εμ­βά­θυν­σης της ευ­ρω­παϊ­κής ενο­ποί­η­σης». Ο Μα­κρόν που έχει κα­τα­θέ­σει τις πιο προ­ω­θη­μέ­νες προ­τά­σεις σε αυτήν την κα­τεύ­θυν­ση (εκ­κι­νώ­ντας από την ισχυ­ρή θέση του εκ­προ­σώ­που της πυ­ρη­νι­κής Γαλ­λί­ας, της ισχυ­ρό­τε­ρης στρα­τιω­τι­κά δύ­να­μης στην Ευ­ρώ­πη) δή­λω­σε ήδη ότι «δεν είναι προς το συμ­φέ­ρον μας» να πα­γώ­σει αυτή η δια­δι­κα­σία.

Αλλά τα προ­βλή­μα­τα της Μέρ­κελ δεν πε­ριο­ρί­ζο­νται στο στενό πο­λι­τι­κό παι­χνί­δι –στην αδυ­να­μία της να συ­γκρο­τή­σει γρή­γο­ρα στα­θε­ρή κυ­βέρ­νη­ση.

Όλα τα οι­κο­νο­μι­κά στοι­χεία δεί­χνουν ότι οι τά­σεις «ανά­καμ­ψης» στην ΕΕ είναι εύ­θρα­στες, επι­σφα­λείς και αβέ­βαιες. Σε αυτό το τοπίο δεν είναι εύ­κο­λο για τους Γερ­μα­νούς κα­πι­τα­λι­στές να πά­ρουν τις απο­φά­σεις που θα έφερ­ναν τη Γερ­μα­νία στη θέση της ατμο­μη­χα­νής για μια απο­τε­λε­σμα­τι­κή «με­ταρ­ρύθ­μι­ση της αρ­χι­τε­κτο­νι­κής στην ευ­ρω­ζώ­νη». Το Brexit και η κα­τά­στα­ση των τρα­πε­ζών είναι μόνο δύο πα­ρα­δείγ­μα­τα στα κρί­σι­μα ζη­τή­μα­τα, που πε­ρι­μέ­νουν αντι­με­τώ­πι­ση.

Το προ­σφυ­γι­κό είναι το επό­με­νο αγκά­θι. Μια στοι­χειω­δώς αν­θρώ­πι­νη και δη­μο­κρα­τι­κή αντι­με­τώ­πι­σή του έρ­χε­ται σε σύ­γκρου­ση με τη δη­μα­γω­γι­κή ρη­το­ρι­κή των κυ­ρί­αρ­χων κυ­βερ­νη­τι­κών κομ­μά­των στα προη­γού­με­να χρό­νια, που έστρω­σαν το χαλί στην ξε­νο­φο­βι­κή ακρο­δε­ξιά. Ο πα­ρο­ξυ­σμός της ισλα­μο­φο­βί­ας, που βό­λευε τα συ­ντη­ρη­τι­κά κόμ­μα­τα στην εσω­τε­ρι­κή πο­λι­τι­κή τους, δη­μιουρ­γεί ήδη δύ­σκο­λα δι­πλω­μα­τι­κά ζη­τή­μα­τα όπως η εκτός ελέγ­χου αντι­πα­ρά­θε­ση των ευ­ρω­παϊ­κών «θε­σμών» με την Τουρ­κία του Ερ­ντο­γάν.

Η κα­τάρ­ρευ­ση των δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων για τη δη­μιουρ­γία τρι­κομ­μα­τι­κής κυ­βέρ­νη­σης –του συ­να­σπι­σμού «Τζα­μάι­κα» – στη Γερ­μα­νία και το εν­δε­χό­με­νο κα­τα­φυ­γής σε νέες εκλο­γές, δη­μιουρ­γούν σο­βα­ρά προ­βλή­μα­τα στις ευ­ρω­η­γε­σί­ες σε μια κρί­σι­μη πε­ρί­ο­δο.

Το προ­ϋ­πάρ­χον υπό­βα­θρο επι­τρέ­πει να παίρ­νο­νται κά­ποιες απο­φά­σεις, ακόμα και εξαι­ρε­τι­κά σο­βα­ρές όπως στην πε­ρί­πτω­ση του ευ­ρω­στρα­τού. Όμως στα ζη­τή­μα­τα της οι­κο­νο­μί­ας και της πο­λι­τι­κής διευ­θέ­τη­σης της «ΕΕ των δύο τα­χυ­τή­των», όλα τα προ­βλή­μα­τα πα­ρα­μέ­νουν μπρο­στά και η γερ­μα­νι­κή πο­λι­τι­κή κρίση δεί­χνει ότι το χρο­νο­διά­γραμ­μα της αντι­με­τώ­πι­σής τους γί­νε­ται απροσ­διό­ρι­στο. Η κυ­βέρ­νη­ση Τσί­πρα, πα­ρό­λα τα δείγ­μα­τα προ­σαρ­μο­γής που πα­ρου­σιά­ζει ανελ­λι­πώς, κιν­δυ­νεύ­ει με τη μοίρα των βα­τρα­χιών όταν μέσα στο βάλτο χο­ρεύ­ουν τα βου­βά­λια.

rproject.gr

Εκτρωφείο Λαγων Καρφής Ευαγγελος