Συμφωνία fast track και σε… καλό κλίμα

Έκλεισε η τρίτη αξιολόγηση, το Μάιο – Ιούνιο η «υπεραξιολόγηση»

Πάνος Κοσμάς

Αυτή τη φορά η κυ­βέρ­νη­ση των ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ – ΑΝΕΛ δεν κρά­τη­σε ούτε τα προ­σχή­μα­τα: η συμ­φω­νία για την τρίτη αξιο­λό­γη­ση έκλει­σε γρή­γο­ρα-γρή­γο­ρα, προ­κα­λώ­ντας τα εν­θου­σιώ­δη σχό­λια των εκ­προ­σώ­πων των δα­νει­στών. Ο εθι­σμός στο «ναι σε όλα» είναι πλέον βα­ριάς μορ­φής, η δε απο­ε­νο­χο­ποί­η­ση έχει προ­χω­ρή­σει τόσο, ώστε ο Ευ­κλεί­δης Τσα­κα­λώ­τος, επι­κε­φα­λής της υπο­τι­θέ­με­νης αρι­στε­ρής πτέ­ρυ­γας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, να υπε­ρη­φα­νεύ­ε­ται για τη fast track συμ­φω­νία, να δη­λώ­νει… πε­ρι­χα­ρής ότι δε­σμεύ­τη­κε για τη νο­μο­θέ­τη­ση όλων των προ­α­παι­τού­με­νων μέχρι τις αρχές Ια­νουα­ρί­ου και να φεύ­γει ήσυ­χος για τη Νέα Υόρκη για να εξη­γή­σει στους «επεν­δυ­τές» ότι η Ελ­λά­δα είναι πλέον ασφα­λής επεν­δυ­τι­κός προ­ο­ρι­σμός…

Για να τους πεί­σει, θα έχει -με­τα­ξύ άλ­λων- ένα πολύ πει­στι­κό επι­χεί­ρη­μα: με­τα­ξύ των μέ­τρων που δε­σμεύ­τη­κε να νο­μο­θε­τή­σει, είναι και η σχε­δόν κα­τάρ­γη­ση του δι­καιώ­μα­τος της απερ­γί­ας…

Ας αφή­σου­με όμως τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, για τον οποίο ου­δε­μία χρεία πε­ραι­τέ­ρω απο­δεί­ξε­ων υπάρ­χει όσον αφορά τη μνη­μο­νια­κή του πει­θαρ­χία, για να δούμε τη «με­γά­λη ει­κό­να», η οποία εξη­γεί γιατί αυτή τη φορά δεν εί­χα­με με­γά­λες κα­θυ­στε­ρή­σεις ή -σκη­νο­θε­τη­μέ­νες ή μη- «κό­ντρες» με­τα­ξύ κυ­βέρ­νη­σης και δα­νει­στών.

 

Η συμ­φω­νία έκλει­σε… τον πε­ρα­σμέ­νο Ιού­νιο

Η συμ­φω­νία του πε­ρα­σμέ­νου Ιου­νί­ου για το κλεί­σι­μο της δεύ­τε­ρης αξιο­λό­γη­σης, ύστε­ρα από μήνες δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων σε κλίμα αστά­θειας και με μπό­λι­κη εσάνς δρα­μα­το­ποι­ή­σε­ων, δεν αφο­ρού­σε μόνο τα προ­α­παι­τού­με­να της δεύ­τε­ρης αξιο­λό­γη­σης, αλλά πε­ριε­λάμ­βα­νε και ευ­ρύ­τε­ρες, πο­λι­τι­κού χα­ρα­κτή­ρα δε­σμεύ­σεις. Οι δα­νει­στές ποτέ δεν αντι­με­τώ­πι­σαν τα ζη­τή­μα­τα του ελ­λη­νι­κού μνη­μο­νια­κού προ­γράμ­μα­τος στενά τε­χνο­κρα­τι­κά, αλλά έδι­ναν πάντα με­γά­λη βα­ρύ­τη­τα στις πο­λι­τι­κές «εγ­γυ­ή­σεις» που έδι­ναν οι ελ­λη­νι­κές κυ­βερ­νή­σεις αλλά και ευ­ρύ­τε­ρα το πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα.

Η πρώτη αξιο­λό­γη­ση πέ­ρα­σε με πολ­λές ανα­τα­ρά­ξεις, η δεύ­τε­ρη με πολύ λι­γό­τε­ρες, η τρίτη με αναι­μι­κές. Επι­πλέ­ον, με τη δεύ­τε­ρη αξιο­λό­γη­ση το κόμμα ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είχε ήδη «ωρι­μά­σει» αρ­κε­τά, ώστε να μπο­ρεί ο Τσί­πρας και άλλα κυ­βερ­νη­τι­κά στε­λέ­χη να δη­λώ­νουν ανοι­χτά ότι ανα­λαμ­βά­νουν την «ιδιο­κτη­σία» του προ­γράμ­μα­τος – έκ­φρα­ση-κλει­δί, που ισο­δυ­να­μεί με ανοι­χτή πο­λι­τι­κή δια­βε­βαί­ω­ση στους δα­νει­στές ότι «θα γί­νουν όλα όσα χρειά­ζε­ται να γί­νουν» – το πε­ρι­βό­η­το whatever it takes.

Αυτού του τύπου η μνη­μο­νια­κή «ωρί­μαν­ση» της κυ­βέρ­νη­σης και του κόμ­μα­τος ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ σε συν­δυα­σμό με το whatever it takes ήταν η «με­γά­λη υπό­σχε­ση», η με­γά­λη πο­λι­τι­κή δέ­σμευ­ση της υπό τον Αλέξη Τσί­πρα κομ­μα­τι­κής και κυ­βερ­νη­τι­κής εξου­σί­ας που έδωσε στη συμ­φω­νία του πε­ρα­σμέ­νου Ιου­νί­ου χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά «πο­λι­τι­κού deal». Οι δα­νει­στές, από την πλευ­ρά τους, υπο­σχέ­θη­καν πο­λι­τι­κή στή­ρι­ξη στην κυ­βέρ­νη­ση: «θα τε­λειώ­σου­με τη ‘‘δου­λειά­’’ με σας, αρκεί να υλο­ποι­ή­σε­τε τις δε­σμεύ­σεις σας»…

Πράγ­μα­τι, ό,τι έγινε από τον Ιού­νιο και ύστε­ρα υπο­γραμ­μί­ζει όλα τα πα­ρα­πά­νω: ούτε δρα­μα­το­ποι­ή­σεις, ούτε κα­θυ­στε­ρή­σεις, ούτε «καυτά» ρε­πορ­τάζ για δια­φω­νί­ες κ.λπ. Και σαν επι­στέ­γα­σμα, οι δα­νει­στές συ­ναί­νε­σαν πολύ γεν­ναιό­δω­ρα στη δια­νο­μή του κοι­νω­νι­κού με­ρί­σμα­τος με βάση τα προ­σω­ρι­νά στοι­χεία εκτέ­λε­σης του προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού – που κάλ­λι­στα θα μπο­ρού­σαν να αμ­φι­σβη­τή­σουν…

Αυτό βέ­βαια δεν ση­μαί­νει ότι οι σχέ­σεις κυ­βέρ­νη­σης – δα­νει­στών είναι σχέ­σεις πο­λι­τι­κής εμπι­στο­σύ­νης ή ότι όσον αφορά το ελ­λη­νι­κό πρό­γραμ­μα είναι όλα «τα­κτο­ποι­η­μέ­να»: ο ελ­λη­νι­κός κα­πι­τα­λι­σμός δεν έπαψε να είναι ένας ντε φάκτο χρε­ο­κο­πη­μέ­νος και σε βαθιά κρίση, η δε μορφή που παίρ­νει ο διε­θνής ιμπε­ρια­λι­στι­κός οι­κο­νο­μι­κός έλεγ­χος δεν επι­τρέ­πει την έξοδο από την κρίση. Ωστό­σο, πρό­σκαι­ρα έστω, έχει πα­ρα­με­ρι­στεί μια πηγή άμε­σης πο­λι­τι­κής αστά­θειας: η «κρίση εμπι­στο­σύ­νης» με­τα­ξύ κυ­βέρ­νη­σης – δα­νει­στών και οι οξεί­ες αντι­πα­ρα­θέ­σεις με­τα­ξύ των δα­νει­στών που δη­μιουρ­γού­σαν κλίμα άμε­σης πο­λι­τι­κής αστά­θειας.

Εν ολί­γοις, οι κ. Τσί­πρας και Τσα­κα­λώ­τος είναι… πα­νευ­τυ­χείς γιατί έγι­ναν -μέ­χρι… νε­ω­τέ­ρας- η βα­σι­κή επι­λο­γή των δα­νει­στών, γιατί οι δα­νει­στές απο­φά­σι­σαν να τε­λειώ­σουν τη «δου­λειά» με αυ­τούς. Πραγ­μα­τι­κός… τί­τλος τιμής που μπο­ρεί να «δι­καιώ­σει» μια πο­λι­τι­κή κα­ριέ­ρα…

Τι πε­ρι­λαμ­βά­νει η συμ­φω­νία

Οι γρή­γο­ρες δια­δι­κα­σί­ες και το φι­λι­κό κλίμα με­τα­ξύ κυ­βέρ­νη­σης και δα­νει­στών δεν οφεί­λο­νται στην υπο­τι­θέ­με­νη υπο­βαθ­μι­σμέ­νη ση­μα­σία των μέ­τρων που πε­ρι­λαμ­βά­νει η τρίτη αξιο­λό­γη­ση. Μια «χο­ντρι­κή» κω­δι­κο­ποί­η­ση των βα­σι­κών από αυτά πεί­θει για του λόγου το αλη­θές:

Κα­τάρ­γη­ση της προ­στα­σί­ας της πρώ­της κα­τοι­κί­ας από πλει­στη­ρια­σμούς, ηλε­κτρο­νι­κοί πλει­στη­ρια­σμοί, αστυ­νο­μι­κή επι­τή­ρη­ση των πλει­στη­ρια­σμών στα Ει­ρη­νο­δι­κεία.
Κα­θιέ­ρω­ση ηλε­κτρο­νι­κών πλει­στη­ρια­σμών και για οφει­λές προς τα ασφα­λι­στι­κά τα­μεία και την εφο­ρία, με βάση την εμπο­ρι­κή και όχι την αντι­κει­με­νι­κή αξία. Η έναρ­ξη τέ­τοιων πλει­στη­ρια­σμών έχει τεθεί ως προ­α­παι­τού­με­νο της «υπε­ρα­ξιο­λό­γη­σης» του Μαΐου – Ιου­νί­ου.
Πώ­λη­ση των λι­γνι­τι­κών μο­νά­δων της ΔΕΗ και απε­λευ­θέ­ρω­ση της αγο­ράς φυ­σι­κού αε­ρί­ου.
Αύ­ξη­ση των οι­κο­γε­νεια­κών επι­δο­μά­των για το πρώτο και δεύ­τε­ρο παιδί, αλλά μεί­ω­σή τους για τις τρί­τε­κνες και πο­λύ­τε­κνες οι­κο­γέ­νειες, ταυ­τό­χρο­να με νέο «ψα­λί­δι» σε άλλα κοι­νω­νι­κά και προ­νοια­κά επι­δό­μα­τα.
Κα­τάρ­γη­ση του ΕΚΑΣ μέχρι το τέλος του 2019. Από το μέτρο προ­βλέ­πο­νται εξοι­κο­νο­μή­σεις 800 εκατ. ευρώ το 2018 και 853 εκατ. ευρώ το 2019.
Νέα νο­μο­θε­σία για την προ­κή­ρυ­ξη απερ­γιών, που θα προ­βλέ­πει ότι για να λη­φθεί από­φα­ση απαι­τεί­ται πλειο­ψη­φία σε σώμα με απαρ­τία 50% των ερ­γα­ζο­μέ­νων.
Αύ­ξη­ση των ασφα­λι­στι­κών ει­σφο­ρών των αυ­το­α­πα­σχο­λού­με­νων. Εναλ­λα­κτι­κά, η κυ­βέρ­νη­ση έχει θέσει την πρό­τα­ση για μεί­ω­σή τους με κά­λυ­ψη των όποιων απω­λειών μέσω αύ­ξη­σης των συ­ντε­λε­στών του ΕΝΦΙΑ!
Πλήρη συγ­χώ­νευ­ση όλων των ασφα­λι­στι­κών τα­μεί­ων στον ΕΦΚΑ.
Η κυ­βέρ­νη­ση ελ­πί­ζει ότι το ΔΝΤ δεν θα προ­σθέ­σει άλλα δη­μο­σιο­νο­μι­κά ζη­τή­μα­τα… πλην της επί­σπευ­σης εφαρ­μο­γής του μειω­μέ­νου αφο­ρο­λο­γή­του ορίου από το 2019 αντί του 2020 – η κυ­βέρ­νη­ση δεν έχει δια­ψεύ­σει ότι ανέ­λα­βε ήδη τέ­τοια δέ­σμευ­ση, σύμ­φω­να με τα… ομό­φω­να σχε­τι­κά ρε­πορ­τάζ.
Όταν ο κ. Τσα­κα­λώ­τος είναι «ευ­τυ­χής» και «ανα­κου­φι­σμέ­νος» που με δική του υπο­γρα­φή κα­ταρ­γεί­ται η προ­στα­σία της πρώ­της κα­τοι­κί­ας και διευ­ρύ­νε­ται για εκα­το­ντά­δες χι­λιά­δες και εκα­τομ­μύ­ρια ο τρό­μος των πλει­στη­ρια­σμών, σχε­δόν κα­ταρ­γεί­ται το δι­καί­ω­μα στην απερ­γία, ιδιω­τι­κο­ποιεί­ται η ΔΕΗ κ.λπ., τι άλλο μένει για να σχο­λιά­σει κα­νείς… Προ­φα­νώς ήταν υπο­δε­έ­στε­ρης ση­μα­σί­ας θέ­μα­τα για να χα­λά­σουν το καλό κλίμα με τους δα­νει­στές και να «σπα­τα­λη­θεί» χρό­νος…

 

Νέες αξιο­λο­γή­σεις

Οι κυ­βερ­νη­τι­κοί ισχυ­ρι­σμοί ότι η συμ­φω­νία «για πρώτη φορά δεν πε­ρι­λαμ­βά­νει δη­μο­σιο­νο­μι­κά μέτρα» είναι εντε­λώς πα­ρα­πλα­νη­τι­κοί.

Πρώτο, γιατί είναι τμήμα μιας ευ­ρύ­τε­ρης συμ­φω­νί­ας που υλο­ποιεί­ται τμη­μα­τι­κά. Έτσι, τα πιο σκλη­ρά μέτρα δη­μο­σιο­νο­μι­κού χα­ρα­κτή­ρα (δη­λα­δή πε­ρι­κο­πής δα­πα­νών) μέ­νουν εκ­κρε­μή για την επό­με­νη, τέ­ταρ­τη αξιο­λό­γη­ση, η οποία θα πραγ­μα­το­ποι­η­θεί τον Μάιο – Ιού­νιο και θα έχει χα­ρα­κτή­ρα «υπε­ρα­ξιο­λό­γη­σης», δη­λα­δή κα­θο­ρι­σμού του συ­νο­λι­κού πλαι­σί­ου της δι­πλής επι­τή­ρη­σης από «κουαρ­τέ­το» και αγο­ρές μετά τον Αύ­γου­στο του 2018 που λήγει το τρέ­χον πρό­γραμ­μα. Τότε, βάσει συμ­φω­νί­ας και όχι χάρη στις ανύ­παρ­κτες «αντι­στά­σεις» της κυ­βέρ­νη­σης, θα έρθει η ώρα για τα «βαριά» δη­μο­σιο­νο­μι­κά μέτρα. Επι­πλέ­ον, για να αξιο­λο­γή­σουν με με­γα­λύ­τε­ρη ακρί­βεια τα «απα­ραί­τη­τα» νέα δη­μο­σιο­νο­μι­κά μέτρα, οι δα­νει­στές θα πά­ρουν πρώτα υπόψη τους την επί­ση­μη ανα­κοί­νω­ση των ελ­λη­νι­κών δη­μο­σιο­νο­μι­κών στοι­χεί­ων του 2017 από τη Eurostat στα τέλη Απρι­λί­ου. Τέλος, για τα όποια νέα δη­μο­σιο­νο­μι­κά μέτρα πρέ­πει να συ­νυ­πο­λο­γι­στεί και η άποψη του ΔΝΤ. Πριν την «υπε­ρα­ξιο­λό­γη­ση» του επό­με­νου Μαΐου – Ιου­νί­ου, θα πραγ­μα­το­ποι­η­θεί η εμ­βό­λι­μη αξιο­λό­γη­ση του ΔΝΤ το Φε­βρουά­ριο. Διότι δεν πρέ­πει να ξε­χνά­με ότι η «αντι­στα­σια­κή» μας κυ­βέρ­νη­ση ψή­φι­σε τον πε­ρα­σμέ­νο Ιού­νιο δύο μνη­μό­νια στη συ­σκευα­σία του ενός: ένα με την ευ­ρω­παϊ­κή τρόι­κα και ένα με το ΔΝΤ, κα­θέ­να με τις δικές του δια­δι­κα­σί­ες αξιο­λό­γη­σης! Τα δύο αυτά μνη­μό­νια δεν απο­κα­λού­νται μνη­μό­νια για ένα και μο­να­δι­κό λόγο: επει­δή δεν συ­νο­δεύ­τη­καν από νέα χρη­μα­το­δό­τη­ση…;’

rproject.gr