Ταξική ενότητα, συμπόρευση, δημιουργία μετώπων, αντίσταση

Το ΜΕΤΑ έχοντας χρόνια παρακαταθήκης του σταθερά ταξικού προσανατολισμού του, χωρίς αμφιταλαντεύσεις (ακόμα και σε κομβικές ιστορικές φάσεις) και με σταθερό στόχο την ταξική ενότητα και την κοινή δράση απέναντι στον βασικό αντίπαλο, το κεφάλαιο, οργανώνει την ετήσια πανελλαδική του συνέλευση, στις 9 Οκτώβρη, στον κήπο του ΣΕΑ, με υγειονομικά ασφαλή δια ζώσης παρουσία και διαδικτυακή σύνδεση.

Κατερίνα Γιαννούλια

Οι φε­τι­νές ανα­ζη­τή­σεις αφο­ρούν τρό­πους με­γα­λύ­τε­ρης συ­μπό­ρευ­σης των τα­ξι­κών και ρι­ζο­σπα­στι­κών δυ­νά­με­ων, για την όσο το δυ­να­τό τα­χύ­τε­ρη και απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τε­ρη αντι­με­τώ­πι­ση των ισχυ­ρών αντερ­γα­τι­κών προ­κλή­σε­ων που δε­χό­μα­στε.

Προ­κλή­σεις που φω­τί­ζο­νται από τη νίκη των ντη­λι­βε­ρά­δων της E-FOOD και από την εντυ­πω­σια­κή συ­μπα­ρά­στα­ση που εκ­φρά­στη­κε μα­ζι­κά από τους «πε­λά­τες», που όμως αντέ­δρα­σαν ως «συ­νά­δελ­φοι και συ­να­δέλ­φισ­σες» με τις ίδιες αγω­νί­ες, όχι για το φα­γη­τό τους, αλλά για τις συν­θή­κες δου­λειάς.

Οι νέες συν­θή­κες που δια­μορ­φώ­νο­νται απαι­τούν νέες τα­κτι­κές, συ­γκέ­ντρω­ση δυ­νά­με­ων, έμπνευ­ση σε μα­ζι­κό επί­πε­δο και συ­σπεί­ρω­ση στα σω­μα­τεία και συν­δι­κά­τα.

Οι χρο­νι­κές ανα­βο­λές για «κα­λύ­τε­ρες συν­θή­κες στο αό­ρι­στο μέλ­λον», η πε­ρι­φρό­νη­ση της αξίας της ίδιας της ύπαρ­ξης των συν­δι­κά­των, η «θρη­σκευ­τι­κή προ­σή­λω­ση» στην υπε­ρα­νά­λυ­ση χωρίς ιε­ραρ­χή­σεις και προ­τε­ραιό­τη­τες, δεν αντι­στοι­χούν στις θέ­σεις μάχης που επεί­γουν, ούτε προ­σφέ­ρουν τα­ξι­κές υπη­ρε­σί­ες στα συμ­φέ­ρο­ντα της ερ­γα­τι­κής τάξης που βάλ­λο­νται τα πολλά μνη­μο­νια­κά χρό­νια, ενώ προ­στέ­θη­κε ο θα­να­τε­ρός κίν­δυ­νος της υγειο­νο­μι­κής κρί­σης.

Οι ενο­ποι­ή­σεις σχη­μά­των, η συ­μπό­ρευ­ση δυ­νά­με­ων, που ει­δι­κά στο συν­δι­κα­λι­στι­κό επί­πε­δο δεν πα­ρου­σιά­ζουν ανυ­πέρ­βλη­τες δια­χω­ρι­στι­κές, ορα­τές στον πολύ κόσμο των συ­να­δελ­φισ­σών και συ­να­δέλ­φων, βρί­σκο­νται στο επί­κε­ντρο των προ­σπα­θειών του ΜΕΤΑ, για τη δη­μιουρ­γία με­τω­πι­κών συ­σπει­ρώ­σε­ων, ικα­νών να διευ­ρύ­νουν τις υπάρ­χου­σες πα­ρα­τά­ξεις και να γί­νουν πόλοι έντα­ξης νέων ερ­γα­ζο­μέ­νων και επα­νέ­ντα­ξης πα­λιό­τε­ρων.

Η οι­κο­νο­μι­κή και υγειο­νο­μι­κή κρίση απο­τέ­λε­σαν ευ­και­ρί­ες για το κε­φά­λαιο, όχι απλά για αντερ­γα­τι­κές επι­θέ­σεις με­γά­λης έντα­σης, αλλά και κρί­σι­μων αλ­λα­γών του συ­νό­λου της ζωής της ερ­γα­ζό­με­νης κοι­νω­νί­ας.

Το σχο­λείο και πα­νε­πι­στή­μιο των τα­ξι­κών φραγ­μών, η υγεία και η παι­δεία για τους «λί­γους κι εκλε­κτούς», η απα­ξί­ω­ση της ίδια της ζωής με τη δια­χεί­ρι­ση της παν­δη­μί­ας, οι εγκα­τα­λειμ­μέ­νες κοι­νω­νι­κές υπη­ρε­σί­ες που γυρ­νά­νε τις γυ­ναί­κες «πίσω στο σπίτι», αφή­νο­ντάς τες εκτε­θει­μέ­νες στην έμ­φυ­λη βία, οι δια­λυ­μέ­νοι κρα­τι­κοί μη­χα­νι­σμοί που αφή­νουν τις λαϊ­κές πε­ριου­σί­ες βορά στις κα­τα­στρο­φι­κές πυρ­κα­γιές των 2 μπο­φόρ, η ακρί­βεια και οι φόροι μόνο για την ερ­γα­τι­κή τάξη, οι ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις βα­σι­κών υπη­ρε­σιών για τη ζωή της με­γά­λης πλειο­ψη­φί­ας, η αγορά επι­θε­τι­κών πο­λε­μι­κών εξο­πλι­σμών αντί για ΜΕΘ, αλλά και η λυσ­σα­λέα κρα­τι­κή κι ερ­γο­δο­τι­κή πα­ρέμ­βα­ση στα σω­μα­τεία και συν­δι­κά­τα, δεν περ­νά­νε απα­ρα­τή­ρη­τα από μα­ζι­κά τμή­μα­τα του κό­σμου της δου­λειάς, που, όπως φά­νη­κε και στις απερ­γί­ες του Ιου­νί­ου για το ν/σ Χα­τζη­δά­κη, αλλά και στην πε­ρί­πτω­ση της E-FOOD, ψά­χνει τρό­πους αντί­δρα­σης κι αντε­πί­θε­σης.

Το επό­με­νο διά­στη­μα θα εντα­θεί η τα­ξι­κή αντι­πα­ρά­θε­ση. Αυτή η τα­ξι­κή αντι­πα­ρά­θε­ση δεν αφορά μόνο τις ερ­γα­ζό­με­νες και ερ­γα­ζό­με­νους των χώρων δου­λειάς, αλλά και την κοι­νω­νία που έχει ανά­γκη τις υπη­ρε­σί­ες του κάθε χώρου και οι πι­θα­νό­τη­τες νίκης θα αυ­ξά­νο­νται με τη συν­δυα­σμέ­νη πάλη όλων των μερών.

Αυτό θα είναι στοί­χη­μα για τις δυ­νά­μεις της ρι­ζο­σπα­στι­κής και τα­ξι­κής αρι­στε­ράς στα συν­δι­κά­τα, που μπο­ρούν να δη­μιουρ­γή­σουν πα­νεκ­παι­δευ­τι­κό μέ­τω­πο, εκ­παι­δευ­τι­κών, μα­θη­τών-φοι­τη­τών, γο­νέ­ων, πα­ράλ­λη­λα με την απερ­γία-απο­χή από την «αξιο­λό­γη­ση». Θα είναι στοί­χη­μα για τη δη­μιουρ­γία παλ­λαϊ­κού με­τώ­που σε κάθε γει­το­νιά για να «σωθεί το ΕΣΥ», για την υπε­ρά­σπι­ση της δη­μό­σιας υγεί­ας. Θα είναι στοί­χη­μα για τη δη­μιουρ­γία ισχυ­ρού με­τώ­που «αντάρ­τι­κου» στα με­γά­λα συν­δι­κά­τα, Ερ­γα­τι­κά Κέ­ντρα, με­γά­λες ομο­σπον­δί­ες για την ανυ­πα­κοή και ακύ­ρω­ση στην πράξη του Νόμου Χα­τζη­δά­κη. Θα είναι στοί­χη­μα η έντα­ξη των με­τα­να­στών-τριών στους ερ­γα­τι­κούς αγώ­νες, κό­ντρα στο θε­σμι­κό ρα­τσι­σμό που πε­τά­ει τις σχο­λι­κές κα­θα­ρί­στριες που δεν είναι ελ­λη­νί­δες, μετά από χρό­νια δου­λειάς.

Οι επό­με­νοι αγώ­νες θα ορ­γα­νω­θούν από τα σω­μα­τεία των χώρων δου­λειάς, αλλά για να νι­κή­σουν θα δο­θούν από τον κόσμο της δου­λειάς, με τη συ­μπα­ρά­στα­ση, συ­μπό­ρευ­ση και αλ­λη­λεγ­γύη του.

Το άλλο βα­σι­κό μέ­τω­πο που είναι πα­ρα­με­λη­μέ­νο από τα σω­μα­τεία/συν­δι­κά­τα, αλλά και από τη συ­ντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία των πα­ρα­τά­ξε­ων, είναι τα προ­βλή­μα­τα των γυ­ναι­κών ερ­γα­ζό­με­νων. Οι γυ­ναι­κο­κτο­νί­ες και το #metoo μας τα θυ­μί­ζουν με τρα­γι­κό τρόπο, αλλά αυτά δεν είναι έξω από το ερ­γα­τι­κό και συν­δι­κα­λι­στι­κό πε­ρι­βάλ­λον. Η πα­ρα­δειγ­μα­τι­κή στάση του ΣΕΗ και οι συ­νε­χό­με­νες κα­ταγ­γε­λί­ες στον χώρο του αθλη­τι­σμού και του πο­λι­τι­σμού κα­τα­δει­κνύ­ουν τον χώρο και τον «τόπο του εγκλή­μα­τος»!

Τα προ­βλή­μα­τα των γυ­ναι­κών στο σπίτι, μόνο άσχε­τα δεν είναι από την αντι­με­τώ­πι­σή τους στη δου­λειά και τις ανύ­παρ­κτες κοι­νω­νι­κές υπη­ρε­σί­ες στή­ρι­ξης των ανα­γκών των ερ­γα­ζο­μέ­νων (κοι­νω­νι­κή ανα­πα­ρα­γω­γή).

Ο νόμος Χα­τζη­δά­κη, στο Μέρος ΙΙΙ (που ψη­φί­στη­κε και από το ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ) υπο­τί­θε­ται ότι ρυθ­μί­ζει την «ισορ­ρο­πία με­τα­ξύ επαγ­γελ­μα­τι­κής και ιδιω­τι­κής ζωής».

Τα σω­μα­τεία και τα συν­δι­κά­τα δεν επι­τρέ­πε­ται να αυ­τα­πα­τώ­νται. Η ευ­θύ­νη πέ­φτει και πάλι στις συν­δι­κα­λι­στι­κές πα­ρα­τά­ξεις της ρι­ζο­σπα­στι­κής αρι­στε­ράς και των τα­ξι­κών δυ­νά­με­ων για πα­ρέμ­βα­ση στα σω­μα­τεία με στόχο τη δια­τύ­πω­ση και διεκ­δί­κη­ση αι­τη­μά­των για πραγ­μα­τι­κή ισορ­ρο­πία επαγ­γελ­μα­τι­κής και ιδιω­τι­κής ζωής, για δη­μό­σιες και δω­ρε­άν κοι­νω­νι­κές δομές, για αντι­σε­ξι­στι­κές κα­μπά­νιες και θε­σμι­κές προ­βλέ­ψεις για την εξά­λει­ψη της βίας κατά των γυ­ναι­κών, για ίσες ευ­και­ρί­ες και δι­καιώ­μα­τα, για την ισό­τη­τα. Η πρό­σφα­τη ιστο­ρία της απόρ­ρι­ψης γυ­ναί­κας για­τρού, για τη θέση  Επι­με­λη­τή Β’ κλά­δου ΕΣΥ, επει­δή, στην πα­ρού­σα φάση έχει δυο μικρά παι­διά και προ­σπα­θεί να προ­σαρ­μό­σει την επαγ­γελ­μα­τι­κή της ζωή, στο πλαί­σιο που της θέτει η οι­κο­γε­νεια­κή της ζωή (κατά το πρα­κτι­κό της κρί­σης του Συμ­βου­λί­ου Επι­λο­γής) είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κή της κα­τά­στα­σης που επι­κρα­τεί και δεν πρό­κει­ται για «με­μο­νω­μέ­νο πε­ρι­στα­τι­κό».

Το ΜΕΤΑ ασχο­λή­θη­κε ιδιαί­τε­ρα με την έμ­φυ­λη διά­στα­ση του ν/σ Χα­τζη­δά­κη, ανα­δει­κνύ­ο­ντας επα­κρι­βώς και κατ΄ άρθρο τα ζη­τή­μα­τα που προ­έ­κυ­πταν και την υπο­κρι­σία που πε­ρίσ­σευε! Στο αμέ­σως επό­με­νο διά­στη­μα είναι ανά­γκη να προ­χω­ρή­σου­με στο σχε­δια­σμό και την υλο­ποί­η­ση αντι­σε­ξι­στι­κής και φε­μι­νι­στι­κής πα­ρέμ­βα­σης στα σω­μα­τεία και τον κόσμο της δου­λειάς.

Έχου­με εν­δια­φέ­ρου­σα «δου­λειά» να κά­νου­με για την ενο­ποί­η­ση δυ­νά­με­ων, ξε­περ­νώ­ντας μη ση­μα­ντι­κές «δια­φο­ρές» και με βα­σι­κό στόχο τον τα­ξι­κό αντί­πα­λο, για τη μα­ζι­κο­λαϊ­κή πα­ρέμ­βα­ση και τη δη­μιουρ­γία ευ­ρύ­τε­ρων με­τώ­πων για τη συ­γκέ­ντρω­ση δυ­νά­με­ων αντί­στα­σης και διεκ­δί­κη­σης, για την ακύ­ρω­ση του Ν. Χα­τζη­δά­κη και την υπε­ρά­σπι­ση της ανε­ξαρ­τη­σί­ας των συν­δι­κά­των και σω­μα­τεί­ων μας.

rproject.gr