Πολύς λόγος γίνεται, προφορικώς και γραπτώς, για το μέγα «κατόρθωμα» της διεθνοποίησης του προβλήματος της Ελλάδας, στη διάρκεια των επτά μηνών του «Σωτήριου» έτους 2015, κατόπιν ενεργειών του παρατημένου πρωθυπουργού. Διεθνοποιήθηκε, λένε, ότι η χώρα μας ζει σε μνημόνια αλλεπάλληλα κι ότι κολυμπάει στη λίμνη του φαύλου χρέους, αντιμέτωπη με τη λερναία ύδρα της θεσμικής τοκογλυφίας.
Και εμφανίζεται αυτή η διεθνοποίηση από τους «πρωτοκλασάτους» παρατημένους κυβερνήτες και απ’ τους αφοσιωμένους τους «δευτεροκλασάτους»(και τους συν αυτοίς), σαν η απόλυτη πανάκεια, να λησμονήσουμε τον πόνο μας. Πα’ να πει, δε χρειάζεται να λυθεί το πρόβλημα! Αρκεί για λίγο να λησμονηθεί το πρόβλημα και πάμε μια χαρά. Και μες στη χαρά, αδιαφορούμε για το κόμμα, αδιαφορούμε για τους συμπολίτες που χειμάζονται, αδιαφορούμε για την Ελλάδα. Και μες στη χαρά πάμε σε εκλογές, ότι ο παρατημένος πρωθυπουργός φρονεί πως ο λαός είναι ξεχασιάρης!
Όμως, το παραμύθι με το νεαρό τσοπανόπουλο, που χωράτευε, φωνάζοντας «λύκος στα πρόβατα, λύκος στα πρόβατα» το ξέρουμε και το θυμόμαστε. Φαίνεται ίσως να το λησμόνησε ο παρατημένος πρωθυπουργός, εμείς όμως ΟΧΙ. Μια φορά μας γέλασε στις 25 Γενάρη, δυο φορές μας γέλασε στις 5 Αλωνάρη, την Τρίτη φορά στις 20 του Τρυγητή, κανείς μας δε θα τον πιστέψει!
Η διεθνοποίηση ωστόσο επιχειρήθηκε κι έδωκε το στίγμα των παρατημένων καθαρό. Προσπάθησε ο παρατημένος πρωθυπουργός και η παρέα του να διεθνοποιήσουν πως είναι εύκολο, να περιφρονούν ένα ολάκερο λαό, να υποθηκεύει ο καθένας, που τάκα-τάκα γίνεται ένοικος του Μαξίμου, την υπόσταση της χώρας και της εθνικής της ανεξαρτησίας, να αναστέλλει τη λειτουργία της δημοκρατίας, να ακυρώνει την αξία και το ηθικό πολιτικό και αξιακό πλεονέκτημα της αριστεράς, να ποδοπατεί την Ελληνική πνευματική και εν γένει ιστορία και να φτύνει τον Ευρωπαϊκό ουμανισμό και τις πανανθρώπινες αξίες! Ναι είναι αλήθεια, αυτά προσπάθησαν να τα διεθνοποιήσουν!
Η Ελλάδα όμως δε μπορεί να γίνει τσιφλίκι, γιατί το ειδικό της βάρος(πολιτιστικό-ιστορικό-γεωπολιτικό-πολιτικό) είναι πάνω απ’ την απληστία των πρόσκαιρων της εξουσίας. Η δημοκρατία είναι πάνω απ’ τη συνθηκολόγηση των προσκυνημένων. Η αριστερά είναι πάνω από το άδειο ανοιχτό πουκάμισο του παρατημένου πρωθυπουργού. Το πνευματικό κίνημα και η βαθειά λαϊκή επιθυμία ξεπερνούν το μέρμηγκα που βγάνει φτερά, ξεπερνούν την ασέβεια του αχάριστου Τσίπρα.
Οι επικείμενες εξεγέρσεις του Ελληνικού λαού και της νεολαίας, αλλά και των λαών της Ευρώπης δε θα καμφθούν ούτε απ’ τον πολιτικό αμοραλισμό, ούτε απ’ τη συνθηκολόγηση των εξαρτημένων της εξουσίας με τα κεντρικά ΜΜΕ και το βόρβορο των διαπλεκόμενων, ούτε απ’ τα τέρατα της ΕΕ. Θα σηκωθούν και θα εκφραστούν πολιτικά και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και θα σπείρουν, θ’ ανθίσουν και θα καρπίσουν τη νέα αναγέννηση!
Στις 20 του Τρυγητή, ο καθένας θα θερίσει ότι έσπειρε!