Ένας εσμός κυρίαρχων μειοψηφικών θιάσων, που περιφέρουν την μίζερη υπόσχεση μιας καλύτερης διαχείρισης της εξαθλίωσης από τη μια, κι από την άλλη ο μελαγχολικός πολλαπλασιασμός μιας κόκκινης αμοιβάδας, η οποία αναπαράγει τη φύση των αδιεξόδων της με τον αυτοτεμαχισμό της, για να ζήσει από την αρχή τις ίδιες διαλεκτικές παθογένειες, που καθιστούν τον μονοκύτταρο οργανισμό της αθάνατο μεν, αμελητέο δε.
- του Λευτέρη Τηλιγάδα |
| red line
Αυτά δυστυχώς είναι τα δομικά υλικά που στήνουν το σκηνικό της εκλογικής διαδικασίας της 20ης του Σεπτέμβρη.
Αυτά· και ο σαρκοφάγος ελέφαντας, που είναι ήδη εγκαταστημένος και κυρίαρχος μέσα στους μηχανισμούς της αστικής μας δημοκρατίας. Άκου… Τροχίζει τους εφαρμοστικούς του χαυλιόδοντες, προετοιμάζοντας την τρίτη του ανθρωποφαγία.
Όλα είναι από νωρίς ξεκάθαρα.
Μερικοί καταθλιπτικοί ψηφοφόροι, λουόμενοι του τρόμου ήδη, χάσκουν αποκλεισμένοι στις δύσκαμπτες και απειλούμενες ιδιωτίες τους, έκθετοι στα προεκλογικά κελεύσματα της επιλογής του εκδορέα τους.
(Κι αυτή η σφαγή θα υλοποιηθεί με όρους ασύμμετρους).
Μόνο που αυτές οι εκλογές γίνονται για να νομιμοποιηθεί η απόφαση της 6ης Ιουλίου, που πρόλαβε και κρύφτηκε μέσα στα «απόρρητα» πρακτικά της συνδιαλλαγής με τους ηττημένους, μπολιάζοντας τη φυσιολογία της ανατροπής με την υποταγή και τη συναίνεση της δειλίας μπροστά στους αναμενόμενους εκβιασμούς.
Στην κουζίνα οι υπηρέτες που υπέγραψαν τους όρους αυτής της μεγάλης ανθρωποφαγίας, γυαλίζουν τα μαχαιροπήρουνα και ξεσκονίζουν τις πορσελάνες.
Η ουτοπία σε όλο της το μεγαλείο: «Το θηρίο θα φάει σαν άνθρωπος», λένε. «Θα του διδάξουμε εμείς τους τρόπους».
Ένας εικονικός ανταγωνισμός, ένας προεκλογικός αγώνας επίδειξης της τέχνης του σερβιτόρου για να διαλέξουμε τον ιδανικό μαιτρ, που θα ρυθμίσει τις διαδικασίες της καταβρόχθισής μας.
Ας τελειώσουμε επιτέλους μ’ αυτόν τον σουρεαλισμό. Να μην μπούμε ούτε στη λογική του, ούτε στον φόβο του.
Να τολμήσουμε, να αντιστρέψουμε την αναπαραγωγή της αμοιβάδας, καταργώντας τις ελλείπεις γραφειοκρατίες των μονοκυττάρων, επιχειρώντας την πολυπλοκότητα της μετωπικής ρήξης. Να πιάσουμε τον ελέφαντα από την προβοσκίδα και να τον αποσύρουμε από τη ζωή μας. Άλλωστε, μια σύμβαση είναι κι αυτή. Μια συνειδητή μας απόφαση αρκεί, για να την καταργήσει.
Αυτό θα πει επανάσταση: Να μπορείς να στέκεσαι όρθιος απέναντι στους φόβους σου.
