Τις προηγούμενες μέρες “θαύμασα” τη μαζική υστερία της πληγωμένης αξιοπρέπειας των μέσων ενημέρωσης της χώρας, που επενδύοντας πάνω στην μοναδική αρχή μιας δημοσιογραφίας που «πουλάει», υπηρέτησαν για άλλη μια φορά, με όρους αγανάκτησης και καταγγελίας μάλιστα, το κερδοφόρο τρίπτυχο κάθε σύγχρονου μέσου ενημέρωσης: «ΑΙΜΑ | ΣΠΕΡΜΑ | ΣΤΕΜΜΑ» (το τελευταίο ως σύμβολο της κάθε εξουσίας), βροντοφωνάζοντας αριστερά και δεξιά το «ασύστολο ψεύδος» των TIMES, το οποίο, αν και έγκυρο, «ξεπέρασε κάθε εκσκαμμένο» με την αναφορά του στην «πουτανιά της τυρόπιτας».
- του Λευτέρη Τηλιγάδα |
| red line
Το όλο ζήτημα παρουσιάστηκε ως τεράστια ηθική πρόκληση-συκοφαντία, αναδεικνύοντας όμως μόνο το ευτελές του αντιτίμου της εκπόρνευσης των νέων ανθρώπων και όχι αυτής καθ’ αυτής της εκπόρνευσης. Αυτό που ενόχλησε δηλαδή, ήταν η «τυρόπιτα» και όχι η «πουτανιά». Άλλωστε, όπως έχουμε συνηθίσει χρόνια τώρα, η «εκπόρνευση» είναι μια λειτουργία που δεν ενοχλεί τη συντηρητική ηθική κανενός, όταν με αυτή μπορείς να αγοράσεις μια πανάκριβη loui vuitton, κάνοντας πιάτσα έξω από την αντιπροσωπεία που την εμπορεύεται στη Βουκουρεστίου ή όταν εκπορνεύεσαι μαζικά για να αποκομίσουν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, οι «νταβατζήδες εραστές σου», έτσι ώστε να αποπληρώσουν τους διεθνής τοκογλύφους δανειστές ΤΟΥΣ.
Τα 150 ευρώ το μήνα, ως αντίτιμο νόμιμο μάλιστα, της εκπόρνευσης που ονομάζεται «μαύρη εργασία», απ΄ ότι φαίνεται, δεν ενοχλεί τη συντηρητική ηθική κανενός. Οι εξαθλιωμένες τιμές σε αυτό το υποκριτικό χρηματιστήριο της «πουτανιάς» στους τομείς της κοινωνικής ασφάλειας και των συντάξεων, εξ ίσου δεν ενοχλούν κανέναν. Το τεράστιο και τραγικό πρόβλημα είναι που κάποιες φοιτήτριες ή κάποιοι φοιτητές (γιατί, αν δεν το γνωρίζεται, υπάρχουν και αγόρια πεινασμένα) εκπορνεύονται για να χορτάσουν με μια «τυρόπιτα». Για τους λόγους που οι φοιτητές και οι φοιτήτριες πεινάνε, ούτε κουβέντα. Αλλά αυτά είναι άσχημα πράγματα, τα οποία χαλάνε τη βιτρίνα της γκλάμουρ «πουτανιάς» και δεν δίνουν σεξιστική τροφή για να «παίξει» κανείς με το «πουλάκι» του (το twitter του εννοώ).
Φυσικά και υπάρχει αντίλογος. Και ίσως να συμφωνήσω με όσους θα τον υποστηρίξουν, αφού έτσι κι αλλιώς είναι από όλους αποδεκτό, ότι η «τυρόπιτα» του μισθού της μαύρης εργασίας, αντίτιμο ασύστολής και παραφύσιν «πορνείας», καθώς και της πετσοκομμένης σύνταξης δεν είναι μια φτηνή και ανήθικη «τυρόπιτα» κάποιου ανασφάλιστου επιτηδευματία τυροπιτά. Είναι μια ακριβή «τυρόπιτα», ζυμωμένη με την συναίνεση των εγχώριων ηγεσιών, ψημένη στο φούρνο της Συνόδου Κορυφής των Βρυξελλών και σερβιρισμένη πάνω στην λερωμένη μεν, αλλά κρυστάλλινη πιατέλα της ρητορείας και του εκμαυλισμού των «πολιτικών απατεώνων» κάθε συγκυβέρνησης των τελευταίων χρόνων της πρόσφατης ιστορίας της χώρας μας. Με άλλα λόγια, είναι κάτι σαν «loui vuitton της τυρόπιτας», την οποία αντέχει και η ηθική των «νταβατζήδων» μας. Το μέρισμά τους άλλωστε από αυτή μας την εκπόρνευση είναι κάτι παραπάνω από σημαντικό. Είναι η εγγύηση της διατήρησης τους στην εξουσία.
