Βρέθηκα χθες στο μαγαζί ενός φίλου στο κέντρο της πόλης και πραγματικά ένοιωσα ότι ένας ολόκληρος κλάδος της τοπικής κοινωνίας αυτό-υπονομεύεται με πρακτικές που κάθε άλλο παρά τα πάγια και σταθερά του αιτήματα υπηρετούν.
- του Λευτέρη Τηλιγάδα |
| red line
Ο λόγος για τον Εμπορικό Σύλλογο Αγρινίου και τη τελευταία Κυριακή του έτους, για την οποία κάποια μέλη του Δ.Σ. του Συλλόγου έβαλαν ζήτημα λειτουργίας των καταστημάτων.
Αποτέλεσμα αυτής της πρότασης ήταν να αποφασισθεί «μίνι και ιδιωτικό δημοψήφισμα», «χαρούμενο» κατά την εκτίμησή μου, μεταξύ των εμπόρων, για ένα ζήτημα που το σύνολο των Γενικών Συνελεύσεων του Εμπορικού Συλλόγου, της Ομοσπονδίας, καθώς και οι τοπικοί και πανελλαδικοί αγώνες των εμπόρων και των εμποροϋπαλλήλων της περιοχής, έχουν ξεκάθαρα απαντήσει χρόνια πίσω.
Ψάχνοντας στο αρχείο βρήκα ένα παλιό δελτίο τύπου του συλλόγου, που είχε δει το φως της δημοσιότητας την Πέμπτη 31 Οκτωβρίου του 2013, το οποίο ανέφερε κατά λέξη τα εξής:
«ΘΕΜΑ: ΣΥΛΛΟΓΗ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΡΓΙΑ
»Ο Εμπορικός Σύλλογος Αγρινίου διακίνησε τις τελευταίες μέρες στην αγορά της πόλης ένα κείμενο επαναβεβαίωσης και αυτοδέσμευσης για την θέση των εμπόρων σε σχέση με το θέμα της Κυριακάτικης Αργίας.
»Στην πρωτοβουλία αυτή του Συλλόγου υπήρξε καθολική ανταπόκριση από τους συναδέλφους – μέλη και μη μέλη του Συλλόγου μας – και τους τιμούμε γι αυτό.
»Κάτω από το κείμενο που ακολουθεί υπάρχουν τα ονοματεπώνυμα και οι υπογραφές 742 συναδέλφων που είναι στην διάθεση κάθε μέσου μαζικής ενημέρωσης ή άλλου ενδιαφερόμενου.
»ΤΟ Δ.Σ. ΤΟΥ ΕΣΑ»
Με το ίδιο δελτίο είχε δοθεί στη δημοσιότητα τότε και το κείμενο αυτής της καθολικής απόφασης των εμπόρων, το οποίο είχε ως εξής:
«ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ | ΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ
»ΠΡΟΣ: την κοινωνία, τους κοινωνικούς φορείς, όλους τους εργαζόμενους, τα όργανα αποφάσεων και εξουσίας, τους συναδέλφους, τα παιδιά μας.
»Όλοι εμείς που συνυπογράφουμε εδώ σήμερα, δηλώνουμε απερίφραστα και προς κάθε κατεύθυνση:
»1) Την απόλυτη διαφωνία μας με το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές.
»2) Διατρανώνουμε την απαίτηση μας για την νομοθετική κατοχύρωση της κυριακάτικης αργίας (1 μόνο Κυριακή ανοιχτά το χρόνο | Αυτή πριν από τα Χριστούγεννα) και
»3) Δεσμευόμαστε απέναντι σε όλους ότι τον τελευταίο νόμο – ταφόπλακα θα τον ακυρώσουμε στην πράξη κρατώντας τα μαγαζιά μας και την αγορά κλειστή την Κυριακή 3-11-2013 αλλά και όλες τις Κυριακές!!!
»Απαιτούμε τον σεβασμό στη ζωή μας.
»Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα μας στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο για εμάς και τις οικογένειες μας»
Από κείνη την ημέρα μέχρι και πέρυσι τέτοιον καιρό οι αγώνες που δόθηκαν ήταν προς αυτή την κατεύθυνση και σε όλες τις Γενικές Συνελεύσεις που αφορούσαν την Κυριακάτική Αργία η απόφαση ήταν συγκεκριμένη: «1 μόνο Κυριακή ανοιχτά το χρόνο | Αυτή πριν από τα Χριστούγεννα».
Πέρυσι και χωρίς ο Σύλλογος να έχει εγκαταλείψει το παραπάνω αίτημα, μέσα από την ίδια πρακτική τέθηκε ξανά το ζήτημα του ανοίγματος. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την εξαιρετικά αξιοπρεπή στάση του Προέδρου του Συλλόγου κ. Μπεσίνη, ο οποίος «αρνήθηκε άλλα να υποστηρίζει και άλλα να κάνει», κατέθεσε την παραίτηση του και τα μαγαζιά της πόλης άνοιξαν την Κυριακή 28 Δεκεμβρίου του 2014.
Το ποια «μελαγχολία» πλάκωσε την τοπική αγορά εκείνη την ημέρα, δεν περιγράφεται. Ήταν τόση η κίνηση (!!!) που ακόμα κι αυτοί που είχαν υποστηρίξει το άνοιγμα, πήραν την απόφαση και έκλεισαν τα μαγαζιά τους 4 και 5 ώρες, πριν από το ωράριο που οι ίδιοι είχαν ορίσει, «κακοχρονίζοντας» τον κακό καιρό και την βροχή εκείνης της μέρας.
Εκείνο όμως που πάνω και πέρα από τις όποιες «τακτικές» υπονομεύεται με τις συγκεκριμένες «ερασιτεχνικές δημοκρατικές διαδικασίες» – και αυτό δεν είναι μόνο αποτέλεσμα του κακού χαμού που επικρατεί στην τοπική αγορά ως φαινόμενο των καιρών – είναι η σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζονται, κατά την εκτίμηση μου, κάποια σημαντικά ζητήματα, τα οποία είναι απορίας άξιο πως προκρίνονται από ανθρώπους με αρκετή συνδικαλιστική εμπειρία.
Τα ερωτήματα είναι ουσιώδη:
Ποια η αξία της Γενικής Συνέλευσης όταν οι αποφάσεις της υπονομεύονται από την εφαρμογή μη συλλογικών μεθόδων και χωρίς να έχει προηγηθεί διαλογική αντιπαράθεση των απόψεων των μελών μιας συλλογικότητας;
Η παρέκκλιση από το καθολικό αίτημα ενός αγώνα δεν είναι «βούτυρο στο ψωμί» εκείνων που νομοθετούν την κατάργηση της Κυριακής αργίας;
Υ.Γ.
Οφείλω να σημειώσω ότι αυτό που με δυσκόλεψε εξαιρετικά στην ανάρτηση του συγκεκριμένου άρθρου ήταν ο τίτλος. Από σεβασμό στον αγώνα των εμπόρων της περιοχής και της πόλης αυτο-λογοκρίθηκα με την μέθοδο των εισαγωγικών.
