- του Κωνσταντίνου Μελισσά
——————–——————–
εμπνευσμένο από το τραγούδι “The Whole of the Moon’
των “The Waterboys’
Τ’ ολόγιομο φεγγάρι των νεροκουβαλητών
εμφανίζεται συχνά στ’ όνειρά μου
πότε σαν άπιαστο «είναι»
που θρυμματίζει την ανολοκλήρωσή του
και πότε σαν ένα «θα μπορούσε να είναι»
που όμως δεν θα γίνει ποτέ.
Τ’ ολόγιομο φεγγάρι των Νεροκουβαλητών
με συντροφεύει στις αφέγγαρες νύχτες
φωτίζοντας ανεξιχνίαστες διαδρομές
που έγιναν βιαστικά και λαθεμένα,
έμειναν άξαφνα στη μέση
ή κατέληξαν σε μυστικά αδιέξοδα.
Οι στίχοι του τραγουδιού λένε πως κάποτε
ένας άντρας έφτιαξε ένα ουράνιο τόξο με απειροελάχιστη ζωή
ίσα-ίσα για να γλιστρήσει στις σχισμές των δακτύλων σου
αλλά αφού περιπλανήθηκε για χρόνια πολλά
ανακάλυψε πως το μυστικό του ουράνιου τόξου
κρυβόταν στ’ ολόγιομο φεγγάρι
που μόνο εσύ μπορούσες
να θαυμάσεις
από τη σοφίτα του σπιτιού
σου
Ενώ εκείνος μπορούσε να δει
μονάχα χιλιάδες μισο-τεταρτο-οκτώ-δεκαξιφέγγαρα
όπου κι αν βρισκόταν.
Τότε ο άντρας αποφάσισε
να τεντώσει την ύπαρξή του στ’ αστέρια
τόσο μακριά
τόσο ψηλά
τόσο σύντομα
μολονότι αυτό ήταν πάντοτε εξαιρετικά επικίνδυνο.
Γρήγορα βέβαια κατάλαβε πως
το πιο μαγικό σημείο της αναπόδραστης πορείας καθόδου
ήταν η πρόσκρουση με τ’ ολόγιομο φεγγάρι.
