- της Müesser Yeniay | μετφρ.-επίμετρο: Πασχάλης Νικολάου
——————–————–————————————-
Μακραίνει η απελπισία στα μαλλιά μου μέσα·
είναι δικές μου, αναμφίβολα, οι ρίζες της.
Είμαι ακατέργαστη όπως η γη
βαθιά στο κέντρο της γης.
Σ’ ένα παράπηγμα βάζω τις αναμνήσεις μου
– και σε ένα άλλο πάλι μέσα, τον εαυτό μου –
οι βολβοί των ματιών μου βυθίζονται
μέσα μου, το νιώθω πως γεννιέται ο σπόρος
και πως η ίδια εντός του θα βρεθώ.
Μοιάζω έτσι με οπλής το αποτύπωμα.
Και καλπασμός πάνω στο πρόσωπο της μέρας.
Στον κόσμο και το σώμα μου ανάμεσα
πρέπει να προκαλέσω αποστάσεις.
