της Κατερίνας Μάτσα
Στο Κέντρο Κράτησης Ατόμων Προς Απέλαση, κοντά στο αεροδρόμιο Gatwick του Λονδίνου κάνουν απεργία πείνας 17 πρόσφυγες από Συρία, Σουδάν, Αίγυπτο και άλλες χώρες. Το μοναδικό τους αίτημα είναι να μην απελαθούν στη μακρινή χώρα της Αφρικής, τη Ρουάντα, μια φτωχή χώρα όπου είχε γίνει στη δεκαετία του ‘90 η γενοκτονία 1 εκατομμυρίου Τούτσι από τους Χούτου, τις δύο κύριες φυλές της χώρας.
Με αυτή τη χώρα η κυβέρνηση Μπόρις Τζόνσον έχει υπογράψει ειδική οικονομική συμφωνία προκειμένου να γίνονται δεκτοί οι πρόσφυγες που ζητούν άσυλο στη Βρετανία. Η πρώτη πτήση με 70 επιβάτες προγραμματιζόταν για τα μέσα Ιουνίου. Οι πρόσφυγες κάνουν απεργία πείνας, πολλοί κάνουν απόπειρα αυτοκτονίας.
Ανάμεσά τους και ασυνόδευτα ανήλικα προσφυγόπουλα, που η βρετανική αστυνομία τα εμφανίζει ότι είναι πάνω από 20 χρόνων, για να αποφύγει τις διεθνείς υποχρεώσεις της. Αυτά εγκαταλείπουν μαζικά τους ξενώνες φιλοξενίας προκειμένου να μην απελαθούν στη Ρουάντα, και περιφέρονται στους δρόμους, διατρέχοντας τεράστιους κινδύνους για την ασφάλειά τους.
Ανθρωπιστικές οργανώσεις, αλλά και συνδικάτα, όπως των εργαζομένων στο Υπουργείο Εσωτερικών και τη Συνοριοφυλακή, εκφράζουν ανοιχτά την αντίθεσή τους και ζητούν να μην εφαρμοστεί η επαίσχυντη απόφαση. Η βρετανική κυβέρνηση επιμένει. (βλ. άρθρο Βίκυς Καπετανοπούλου, Εφ. Συν. 6/6/22).
Η απόγνωση αυτών των ανθρώπων, που έρχονται από πολέμους και καταστροφές, είναι τεράστια.
Τελικά, δεν είναι μόνο η Ελλάδα με τις βάρβαρες επαναπροωθήσεις χιλιάδων προσφύγων στην Τουρκία, μια επιχείρηση που γίνεται με τη συνδρομή της Frontex και έχει κοστίσει –και συνεχίζει να κοστίζει- τη ζωή σε χιλιάδες πρόσφυγες. Ακόμα και η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ υποχρεώθηκε να το αναγνωρίσει δημόσια.
Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι η βιοπολιτική των ιμπεριαλιστών δεν είναι παρά απροκάλυπτη θανατοπολιτική.
.neaprooptiki.gr
