«Γυναίκα! Ζωή! Ελευθερία!»: Η κοινωνική επανάσταση στο Ιράν

Μετά τη δολοφονία της 22χρονης Κούρδισσας Ζίνα (Μάχσα) Αμίνι στα χέρια της αστυνομίας των ηθών, και τις πανεθνικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, το Ιράν έχει εισέλθει σε ένα νέο στάδιο της κοινωνικής επαναστατικής διαδικασίας του.

Τα έμ­βρυα επι­τρο­πών γει­το­νιάς, σε συ­νερ­γα­σία με το φοι­τη­τι­κό κί­νη­μα, συν­δι­κα­λι­στι­κές δυ­νά­μεις και ένα χα­λα­ρά δο­μη­μέ­νο δί­κτυο φε­μι­νι­στριών ακτι­βι­στριών σε με­γά­λες πό­λεις όπως η Τε­χε­ρά­νη και το Ραστ, έχουν κα­τα­φέ­ρει να ορ­γα­νώ­σουν δια­δη­λώ­σεις σε πε­ρισ­σό­τε­ρες από 100 πό­λεις σε όλο το Ιράν. Οι μάζες επα­να­διεκ­δι­κούν τον έλεγ­χο των δρό­μων.

Gh. H. Saedi | μετάφραση Κορίνα Σχισμένου

Με­τα­ξύ των μυ­ριά­δων γε­γο­νό­των της τε­λευ­ταί­ας εβδο­μά­δας [αρχές Οκτώ­βρη], ορι­σμέ­να ξε­χω­ρί­ζουν ως ιδιαί­τε­ρης πο­λι­τι­κής ση­μα­σί­ας για το ιρα­νι­κό πο­λι­τι­κό τοπίο. Πρώ­τον, η πα­νε­θνι­κή  εξά­πλω­ση του συν­θή­μα­τος «Γυ­ναί­κες! Ζωή! Ελευ­θε­ρία!», το οποίο ακού­στη­κε για πρώτη φορά στην κη­δεία της Ζίνα στην πα­τρί­δα της, το Σακέζ στο [ιρα­νι­κό] Κουρ­δι­στάν. Αν και αυτό το σύν­θη­μα έχει ξε­κά­θα­ρη σύν­δε­ση με το σύν­θη­μα των ερ­γα­ζο­μέ­νων στις κι­νη­το­ποι­ή­σεις του 2019 (Ψωμί! Δου­λειά! Ελευ­θε­ρία!), δεν πρέ­πει να ξε­χνά­με ότι αρ­χι­κά χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­κε από τις [κουρ­δι­κές] γυ­ναι­κεί­ες πο­λι­το­φυ­λα­κές αυ­το­ά­μυ­νας στη Συρία [στη Ρο­ζά­βα] και την Ένωση Ελεύ­θε­ρων Γυ­ναι­κών του Ανα­το­λι­κού Κουρ­δι­στάν (Kjar). Έτσι, το τρα­γού­δι αυτού του συν­θή­μα­τος στο Κουρ­δι­στάν έχει ένα ιδιαί­τε­ρο νόημα, το οποίο ανα­δει­κνύ­ει τις πα­ρα­δό­σεις των κουρ­δι­κών σο­σια­λι­στι­κών και αυ­το­νο­μι­στι­κών πο­λι­τι­κών σχε­δί­ων σε αυτήν την πε­ριο­χή.

Δεύ­τε­ρον, η συ­γκε­ντρω­μέ­νη κι­νη­το­ποί­η­ση φε­μι­νι­στριών ακτι­βι­στριών στις με­γά­λες πό­λεις του Ιράν μας δεί­χνει ότι τα χα­λα­ρά δο­μη­μέ­να δί­κτυα είναι χρή­σι­μα για την κι­νη­το­ποί­η­ση και την κα­θο­δή­γη­ση μα­ζι­κών δια­δη­λώ­σε­ων και την εν­σω­μά­τω­ση των δια­φο­ρε­τι­κών αι­τη­μά­των των φτω­χών των πό­λε­ων, των ερ­γα­ζο­μέ­νων, των φτω­χών με­σαί­ων στρω­μά­των και άλλων πο­λι­τι­κά πε­ρι­θω­ριο­ποι­η­μέ­νων κοι­νο­τή­των. Ωστό­σο, αυτά τα δί­κτυα είναι απρο­στά­τευ­τα μπρο­στά στη σφο­δρή και βίαιη κα­τα­πί­ε­ση της αστυ­νο­μί­ας, της ασφά­λειας και των στρα­τιω­τι­κών μο­νά­δων της Ισλα­μι­κής Δη­μο­κρα­τί­ας. Η σύλ­λη­ψη πολ­λών φε­μι­νι­στριών ακτι­βι­στριών τις προη­γού­με­νες μέρες δεί­χνει ότι αυτά τα δί­κτυα πρέ­πει να προ­στα­τεύ­ο­νται από πιο ορ­γα­νω­μέ­νες δομές όπως τα συν­δι­κά­τα και οι ερ­γα­τι­κές επι­τρο­πές.

Ανα­κοι­νώ­σεις από ορ­γα­νώ­σεις όπως το Συ­ντο­νι­στι­κό Συμ­βού­λιο των Ιρα­νι­κών Ενώ­σε­ων Εκ­παι­δευ­τι­κών (CCITTA), το Ορ­γα­νω­τι­κό Συμ­βού­λιο Συμ­βα­σιού­χων Ερ­γα­ζο­μέ­νων στη Βιο­μη­χα­νία Πε­τρε­λαί­ου, το Συν­δι­κά­το Ζα­χα­ρο­κά­λα­μου Haft Tapeh, το Ελεύ­θε­ρο Συν­δι­κά­το Ιρα­νών Ερ­γα­ζο­μέ­νων, καθώς και πολ­λές ανε­πί­ση­μες δη­λώ­σεις από συν­δι­κα­λι­στές στα πα­νε­πι­στή­μια, δεί­χνουν ότι κά­ποια τμή­μα­τα ερ­γα­ζό­με­νων στο Ιράν προ­ε­τοι­μά­ζο­νται για γε­νι­κή απερ­γία αλ­λη­λεγ­γύ­ης στις πα­νε­θνι­κές μα­ζι­κές δια­δη­λώ­σεις. Ορι­σμέ­να πα­νε­πι­στή­μια έχουν ήδη ξε­κι­νή­σει τις απερ­γί­ες με το άμεσο αί­τη­μα να απε­λευ­θε­ρω­θούν οι συλ­λη­φθέ­ντες φοι­τη­τές.

Τα γε­γο­νό­τα στις 2 Οκτω­βρί­ου δεί­χνουν ότι το κα­θε­στώς απο­φά­σι­σε να εντεί­νει τη χρήση βίας για την κα­τα­στο­λή των μα­ζι­κών δια­δη­λώ­σε­ων και απερ­γιών. Οι δυ­νά­μεις του κα­θε­στώ­τος προ­κά­λε­σαν ένα λου­τρό αί­μα­τος στο Ζα­χε­ντάν (νο­τιο­α­να­το­λι­κό Ιράν), σκο­τώ­νο­ντας δε­κά­δες Βα­λού­χους [εθνι­κή ομάδα συ­γκε­ντρω­μέ­νη σε αυτό το τμήμα του Ιράν] που δια­δή­λω­ναν στους δρό­μους. Οι δυ­νά­μεις κα­τα­στο­λής πο­λιόρ­κη­σαν επί­σης το πα­νε­πι­στή­μιο Σαρίφ στην Τε­χε­ρά­νη και τραυ­μά­τι­σαν και συ­νέ­λα­βαν εκα­το­ντά­δες φοι­τη­τές για να τρο­μο­κρα­τή­σουν τα άλλα πα­νε­πι­στή­μια. Την επό­με­νη μέρα, φοι­τη­τές/τριες σε πολλά πα­νε­πι­στή­μια σε όλη τη χώρα απά­ντη­σαν προ­χω­ρώ­ντας σε απερ­γί­ες και κα­λώ­ντας δια­δη­λώ­σεις. Αυτή τη φορά, μα­θή­τριες/ες σχο­λεί­ων συμ­με­τέ­χουν στην απερ­γία [αποχή] και κα­λούν σε αλ­λη­λεγ­γύη τους δα­σκά­λους τους. Η CCITTA κά­λε­σε επί­σης σε απερ­γία από τις 4 Οκτω­βρί­ου, η οποία θα προ­στε­θεί στο κύμα απερ­γιών που ξε­κί­νη­σε στα τέλη Σε­πτεμ­βρί­ου.

Πο­λι­τι­κές διαι­ρέ­σεις εντός της ιρα­νι­κής δια­σπο­ράς

Η ανα­τα­ρα­χή στο Ιράν έχει εμπνεύ­σει την ιρα­νι­κή δια­σπο­ρά σε όλο τον πλα­νή­τη να δια­δη­λώ­σει την αλ­λη­λεγ­γύη της στον αγώνα. Στα τέλη Σε­πτεμ­βρί­ου και ξανά το πε­ρα­σμέ­νο Σαβ­βα­το­κύ­ρια­κο, με­γά­λες πό­λεις στην Ευ­ρώ­πη, τη Βό­ρεια Αμε­ρι­κή και την Αυ­στρα­λία είδαν δε­κά­δες χι­λιά­δες Ιρα­νούς, Ιρα­νές και υπο­στη­ρί­κτριές τους να δια­δη­λώ­νουν στη μνήμη της Ζίνα (Μάχσα) Αμινί και κατά της Ισλα­μι­κής Δη­μο­κρα­τί­ας. Ως επί το πλεί­στον, ο στό­χος των διορ­γα­νω­τών ήταν αντη­χή­σει η ση­μα­σία του αγώνα των γυ­ναι­κών για την ελευ­θε­ρία και την αξιο­πρέ­πειά τους, που βρί­σκε­ται στο επί­κε­ντρο της κοι­νω­νι­κής επα­νά­στα­σης του Ιράν. Ωστό­σο, ένα από τα κύρια προ­βλή­μα­τα που αντι­με­τω­πί­ζει η ιρα­νι­κή δια­σπο­ρά είναι η ισχυ­ρή πα­ρου­σία αν­δρο­κρα­τού­με­νων μο­ναρ­χι­κών ομά­δων που προ­σπα­θούν να «κα­τα­λά­βουν» τις δια­δη­λώ­σεις, συχνά βίαια. Στό­χος τους είναι να φι­μώ­σουν τις φωνές των γυ­ναι­κών και να κυ­ριαρ­χή­σουν στις δια­δη­λώ­σεις με μο­ναρ­χι­κές ση­μαί­ες και αντι­δρα­στι­κά συν­θή­μα­τα που δεν αντι­προ­σω­πεύ­ουν τις φωνές των γυ­ναι­κών, των ερ­γα­ζο­μέ­νων, των εθνι­κών μειο­νο­τή­των και άλλων πο­λι­τι­κά πε­ρι­θω­ριο­ποι­η­μέ­νων κοι­νο­τή­των.

Η δια­μαρ­τυ­ρία της 25ης Σε­πτεμ­βρί­ου στο Μάν­τσε­στερ απει­κό­νι­σε την κρί­σι­μη κα­τά­στα­ση που βιώ­νει το προ­ο­δευ­τι­κό τμήμα Ιρα­νών ακτι­βιστ(ρι)ών. Αυτή η δράση ορ­γα­νώ­θη­κε από το «Red Roots Collective», μια ομάδα με­τα­να­στριών φε­μι­νί­στριων και σο­σια­λι­στών ακτι­βι­στών σε συ­νερ­γα­σία με ορι­σμέ­νες Βρε­τα­νί­δες φε­μι­νί­στριες, μέλη συν­δι­κά­των και σο­σια­λι­στές. Στην αρχή της εκ­δή­λω­σης, μο­ναρ­χι­κοί άρ­χι­σαν να πα­ρε­νο­χλούν την πρώτη ομι­λή­τρια σκε­πά­ζο­ντας την ομι­λία με απο­δο­κι­μα­σί­ες και χτύ­πη­σαν βίαια έναν από τους διορ­γα­νω­τές της εκ­δή­λω­σης. Ωστό­σο, χάρη στην υπο­στή­ρι­ξη από Βρε­τα­νούς ακτι­βι­στές και ακτι­βί­στριες και από κουρ­δι­κές σο­σια­λι­στι­κές ορ­γα­νώ­σεις, το Red Roots Collective κα­τά­φε­ρε να με­τα­φέ­ρει τη δια­δή­λω­ση στην πλα­τεία του Αγίου Πέ­τρου όπου και οι υπό­λοι­ποι ομι­λη­τές-τριες μπό­ρε­σαν να υψώ­σουν τις φωνές τους υπέρ του «Γυ­ναί­κες! Ζωή! Ελευ­θε­ρία!».

Η κοι­νω­νι­κή επα­νά­στα­ση στο Ιράν πρέ­πει να αμυν­θεί απέ­να­ντι σε δύο απει­λές. Πρώ­τον, οι δυ­νά­μεις της Ισλα­μι­κής Δη­μο­κρα­τί­ας απέ­κτη­σαν στη Συρία εμπει­ρία στην κα­τα­στο­λή επα­να­στά­σε­ων με λου­τρά αί­μα­τος σε πό­λεις που προ­σπα­θού­σαν να αυ­το­νο­μη­θούν και να απε­λευ­θε­ρω­θούν από τη δι­κτα­το­ρία του Άσαντ. Δεύ­τε­ρον, οι μο­ναρ­χι­κοί προ­σπα­θούν σκλη­ρά να επι­φέ­ρουν μια «ελεγ­χό­με­νη κα­τάρ­ρευ­ση» του κα­θε­στώ­τος και να κα­τα­λά­βουν την επα­νά­στα­ση κι­νη­το­ποιώ­ντας δε­ξιές εθνι­κι­στι­κές δυ­νά­μεις στο εσω­τε­ρι­κό του Ιράν. Απέ­να­ντι και στις δύο απει­λές, οι φε­μι­νι­στι­κές, οι σο­σια­λι­στι­κές, οι συν­δι­κα­λι­στι­κές και άλλες δυ­νά­μεις που συμ­με­τέ­χουν σε αυτή την κοι­νω­νι­κή επα­νά­στα­ση χρειά­ζο­νται την αλ­λη­λεγ­γύη των ερ­γα­ζό­με­νων τά­ξε­ων στο Ηνω­μέ­νο Βα­σί­λειο. Αυτό θα απαι­τή­σει μια με­γά­λη πο­λι­τι­κή αλ­λα­γή στη στάση της βρε­τα­νι­κής Αρι­στε­ράς, προς την κα­τεύ­θυν­ση εν­σω­μά­τω­σης του διε­θνι­σμού στους κα­θη­με­ρι­νούς της αγώ­νες.

Η προ­ο­πτι­κή της απο­τυ­χί­ας της κοι­νω­νι­κής επα­νά­στα­σης στο Ιράν, λόγω έλ­λει­ψης διε­θνούς αλ­λη­λεγ­γύ­ης, θα ήταν, όπως το έθετε ο Γουί­λιαμ Μπλέικ [σε ποί­η­μά του], «μια δυ­στυ­χία για όλους μας».

rproject.gr