Μετά από 50 χρόνια διαδρομής, το κόμμα των Λεπέν είναι πιο επικίνδυνο από ποτέ

Στη διάρκεια της χρονιάς η ακροδεξιά απειλή στην Ευρώπη γίνεται όλο και χειρότερη. Οι πρόσφατες εκλογικές νίκες φασιστών στην Ιταλία, την Ουγγαρία και την Σουηδία και η ακόλουθη θερμή αντιμετώπισή τους από τους πιο mainstream πρωθυπουργούς και προέδρους, δείχνουν ότι έχουμε μπροστά μας έναν παρατεταμένο, σκληρό αγώνα. Στη Γαλλία, τα κόμμα της Μαρίν Λεπέν είχε μια σειρά από επιτυχίες και ελπίζει να τις αξιοποιήσει για την περεταίρω ενδυνάμωσή του τους επόμενους μήνες. Θα είναι κρίσιμο να αντιμετωπίσει αποφασισμένη εναντίωση.

Τζον Μάλεν* |

Έχο­ντας κερ­δί­σει 13 εκα­τομ­μύ­ρια ψή­φους στις προ­ε­δρι­κές εκλο­γές και κερ­δί­ζο­ντας 89 έδρες στις κοι­νο­βου­λευ­τι­κές εκλο­γές νω­ρί­τε­ρα φέτος (ενώ μέχρι πρό­τι­νος είχε μόλις 8 βου­λευ­τές), ο Εθνι­κός Συ­να­γερ­μός (Εθνι­κό Μέ­τω­πο ως το 2018) της Μαρίν Λεπέν έχει μπει σε μια τρο­μα­κτι­κή τρο­χιά. Στο 50ό ετή­σιο συ­νέ­δριό του, στο Πα­ρί­σι το Σάβ­βα­το 5 Νο­έμ­βρη, επέ­λε­ξε έναν νέο πρό­ε­δρο ως αντι­κα­τα­στά­τη της Μαρίν Λεπέν. Πρό­κει­ται για τον Ζορ­ντάν Μπαρ­ντε­λά, ένα αντι­πα­θη­τι­κό κα­λό­παι­δο μόλις 26 χρό­νων. Με­γά­λω­σε στα πιο φτωχά προ­ά­στια του Πα­ρι­σιού, οπότε δεν είναι εκα­τομ­μυ­ριού­χος όπως τα μέλη της οι­κο­γέ­νειας Λεπέν και ελ­πί­ζει να δώσει στο κόμμα μια νέα και δυ­να­μι­κή ει­κό­να. Εκτε­λού­σε ήδη χρέη προ­έ­δρου τον τε­λευ­ταίο ένα χρόνο καθώς η Μαρίν Λεπέν ήταν απα­σχο­λη­μέ­νη με την προ­ε­κλο­γι­κή εκ­στρα­τεία, και επε­λέ­γη από το 85% των 37.000 μελών του κόμ­μα­τος. Ο Μπαρ­ντε­λά είναι γνω­στός για τις επι­θέ­σεις του στον ομό­φυ­λο γάμο, τους δε­σμούς με τον Ιταλό ακρο­δε­ξιό Ματέο Σαλ­βί­νι και τις σχέ­σεις του με να­ζι­στι­κά ρεύ­μα­τα στη Γαλ­λία όπως η «Génération identitaire».

Η εκλο­γή του δεν ση­μα­το­δο­τεί κά­ποια αλ­λα­γή στην ουσία της πο­λι­τι­κής στρα­τη­γι­κής του κόμ­μα­τος, και ασφα­λώς δεν απο­τε­λεί μια απόρ­ρι­ψη της Μαρίν Λεπέν, η οποία πα­ρα­μέ­νει ως η δύ­να­μη που στέ­κε­ται «πίσω από τον θρόνο»: Είναι σχε­δόν βέ­βαιο ότι θα είναι και πάλι υπο­ψή­φια στις προ­ε­δρι­κές εκλο­γές σε 5 χρό­νια.

Ο ητ­τη­μέ­νος αντί­πα­λος του Μπαρ­ντε­λά ήταν ο Λουί Αλιό, ο οποί­ος εκ­προ­σω­πού­σε την πο­λι­τι­κή άποψη της με­τα­κί­νη­σης εγ­γύ­τε­ρα στα πα­ρα­δο­σια­κά δεξιά κόμ­μα­τα. Όμως, καθώς ο Εθνι­κός Συ­να­γερ­μός (RN) αντι­με­τώ­πι­σε τον πε­ρα­σμέ­νο χρόνο αντα­γω­νι­σμό στα δεξιά του, από τον Ερίκ Ζε­μούρ και την ορ­γά­νω­σή του «Reconquest» [«Επα­να­κα­τά­κτη­ση»], που μιλά ανοι­χτά για τον κίν­δυ­νο εξα­φά­νι­σης της αυ­θε­ντι­κής γαλ­λι­κής φυλής… ο Μπαρ­ντε­λά προ­τί­θε­ται να κρα­τή­σει στις γραμ­μές του τους χει­ρό­τε­ρους ρα­τσι­στές και να πε­ριο­ρί­σει αυ­στη­ρά κάθε πε­ραι­τέ­ρω με­τα­τό­πι­ση προς το «κέ­ντρο».

Ο Μπαρ­ντε­λά συ­γκρό­τη­σε άμεσα μια πα­νε­θνι­κή επι­τρο­πή στην οποία συμ­με­τέ­χουν μόνο οι πιο στε­νοί υπο­στη­ρι­κτές του, στους οποί­ους συ­μπε­ρι­λαμ­βά­νο­νται αρ­κε­τά μέλη που έχουν δια­συν­δέ­σεις με μι­κρές να­ζι­στι­κές ομά­δες. Στην πρώτη του ομι­λία, κά­λε­σε το λαό να αντι­στα­θεί σε «μια Γαλ­λία η οποία αντι­με­τω­πί­ζει τη γαλ­λι­κή ταυ­τό­τη­τα ως κακιά λέξη».

Πά­ντο­τε κομψά ντυ­μέ­νος και ικα­νός στο δη­μό­σιο διά­λο­γο, ο Ζορ­ντάν Μπαρ­ντε­λά βοη­θή­θη­κε στην άνοδό του θη­ριω­δώς από τα με­γά­λα ΜΜΕ της Γαλ­λί­ας, μό­νι­μα κα­λε­σμέ­νος σε όλα τα με­γά­λα talk show για να μι­λή­σει για τις πο­λι­τι­κές του από­ψεις, τα γού­στα του και την προ­σω­πι­κή του ζωή.

Καθώς τα πα­ρα­δο­σια­κά κόμ­μα­τα δια­κυ­βέρ­νη­σης –και της Αρι­στε­ράς και της Δε­ξιάς– κα­τέρ­ρευ­σαν τα τε­λευ­ταία 10 χρό­νια, έχει αυ­ξη­θεί η δη­μο­φι­λία προ­τά­σε­ων που κά­νουν λόγο για με­γά­λες αλ­λα­γές. Αν από τη μια η ρι­ζο­σπα­στι­κή αρι­στε­ρή Ανυ­πό­τα­κτη Γαλ­λία απο­τε­λεί μια ιστο­ρία επι­τυ­χί­ας μέχρι τώρα (εντός μια συμ­μα­χί­ας που κέρ­δι­σε 8 εκα­τομ­μύ­ρια ψή­φους στις προ­ε­δρι­κές εκλο­γές και δια­θέ­τει σή­με­ρα 151 βου­λευ­τές), πολ­λοί άλλοι ψη­φο­φό­ροι στρά­φη­καν προς την ακρο­δε­ξιά, η οποία έχει σχε­τι­κά επι­τυ­χη­μέ­να πεί­σει πολ­λούς αν­θρώ­πους ότι έχει εγκα­τα­λεί­ψει πλέον την παλιά της να­ζι­στι­κή ιδε­ο­λο­γία.

Αλλά όποιος πι­στεύ­ει ότι ο Εθνι­κός Συ­να­γερ­μός δεν απο­τε­λεί­ται πλέον από ρα­τσι­στι­κά κα­θάρ­μα­τα, πραγ­μα­τι­κά δεν δίνει προ­σο­χή στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Μόλις πρό­σφα­τα στη Βουλή, οι βου­λευ­τές του Εθνι­κού Συ­να­γερ­μού πρό­τει­ναν μια τρο­πο­λο­γία που θα αφαι­ρού­σε το δι­καί­ω­μα ψήφου στις εκλο­γές για εκ­προ­σώ­πους στο χώρο δου­λειάς από κάθε ερ­γά­τη-τρια που δεν έχει τη γαλ­λι­κή υπη­κο­ό­τη­τα (είναι ένα δι­καί­ω­μα που υπάρ­χει από το 1946!). Εν τω με­τα­ξύ, πριν 2 μήνες, ο ακρο­δε­ξιός δή­μαρ­χος του Περ­πι­νιάν πέ­ρα­σε από το δη­μο­τι­κό συμ­βού­λιο την πρό­τα­ση να με­το­νο­μα­στεί μια πλα­τεία της πόλης σε «Πιερ Σαρ­ζάν», το όνομα ενός ακρο­δε­ξιού τρο­μο­κρά­τη από την εποχή του πο­λέ­μου της Αλ­γε­ρί­ας.

Ρα­τσι­σμός εντός Βου­λής

Ένα ρα­τσι­στι­κό πε­ρι­στα­τι­κό στη Βουλή την πε­ρα­σμέ­νη βδο­μά­δα δη­μιουρ­γεί προ­βλή­μα­τα στον ισχυ­ρι­σμό του Εθνι­κού Συ­να­γερ­μού ότι ένα κόμμα όπως όλα τα άλλα. Την ώρα που ένας μαύ­ρος βου­λευ­τής, ο Κάρ­λος Μπι­λόν­γκο Μάρ­τενς της Ανυ­πό­τα­κτης Γαλ­λί­ας μι­λού­σε για την ανά­γκη να βοη­θή­σου­με τους Αφρι­κα­νούς με­τα­νά­στες στη Με­σό­γειο, ο βου­λευ­τής του RN, Γκρε­γκουάρ ντε Φουρ­νάς φώ­να­ξε κάτι που θα μπο­ρού­σε να ση­μαί­νει είτε «Να πάνε πίσω στην Αφρι­κή!» (οι με­τα­νά­στες) ή «Να πάει πίσω στην Αφρι­κή!» (ο μαύ­ρος βου­λευ­τής, ο οποί­ος πα­ρε­μπι­πτό­ντως έχει γεν­νη­θεί στη Γαλ­λία). Οι δύο προ­τά­σεις προ­φέ­ρο­νται με τον ίδιο ακρι­βώς τρόπο στα γαλ­λι­κά και η αμ­φι­ση­μία θα μπο­ρού­σε να είναι απο­λύ­τως σκό­πι­μη. Ο ντε Φουρ­νάς έχει μακρά προϊ­στο­ρία ρα­τσι­στι­κών σχο­λί­ων. Απα­ντώ­ντας σε ερώ­τη­ση για τις πο­λυ­ε­θνι­κές γει­το­νιές της πόλης του, απά­ντη­σε «Όποιος θέλει να βλέ­πει Μαύ­ρους, μπο­ρεί να πάει στην Αφρι­κή». Όποτε ανα­φέ­ρε­ται στο προ­σφυ­γι­κό, κάνει λόγο για «ει­σβο­λές» και συ­γκρί­νει τους πρό­σφυ­γες με αρου­ραί­ους.

Ο ντε Φουρ­νάς απο­πέμ­φθη­κε από το κοι­νο­βού­λιο για 2 βδο­μά­δες, ενώ ακόμα και κα­να­δυό βου­λευ­τές του RN ισχυ­ρί­στη­καν ότι το πα­ρά­κα­νε. Πα­ρό­λα αυτά, τα με­γά­λα ΜΜΕ όπως το BFMTV ξό­δε­ψαν τον δι­πλά­σιο τη­λε­ο­πτι­κό χρόνο σε συ­νε­ντεύ­ξεις με τον ντε Φουρ­νάς από ό,τι με τον Μπι­λόν­γκο Μάρ­τενς.

Αδύ­να­μα ση­μεία των φα­σι­στών

Αν οι εκλο­γι­κές νίκες του RN σωστά ανη­συ­χούν τους πά­ντες στην Αρι­στε­ρά, κά­ποιες συ­ζη­τή­σεις μέσα στο συ­νέ­δριό του ανα­δει­κνύ­ουν τα αδύ­να­μα ση­μεία του RN τα οποία πρέ­πει να αξιο­ποι­ή­σου­με για να αντε­πι­τε­θού­με. Ακόμα και σή­με­ρα, που δια­θέ­τει τόσα πολλά εκα­τομ­μύ­ρια ψη­φο­φό­ρους, η κομ­μα­τι­κή δομή του RN πα­ρα­μέ­νει εξαι­ρε­τι­κά αδύ­να­μη. Οι ετή­σιες δια­δη­λώ­σεις την Πρω­το­μα­γιά που συ­νή­θι­ζε να ορ­γα­νώ­νει το κόμμα ήταν τόσο χλια­ρές που τα τε­λευ­ταία χρό­νια στα­μά­τη­σε να τις ορ­γα­νώ­νει

Έχο­ντας επί­γνω­ση της ανά­γκης να χτί­σουν το­πι­κές υπο­δο­μές, ο Μπαρ­ντε­λά ανα­κοί­νω­σε στο συ­νέ­δριο την πρό­θε­σή του να κα­τα­στεί πρώτη προ­τε­ραιό­τη­τα «η πα­ρου­σία μας στην πο­λι­τι­σμι­κή ζωή». Δή­λω­σε ότι «πρό­κει­ται να αρ­χί­σου­με να ορ­γα­νώ­νου­με πάρα πολ­λές συ­ζη­τή­σεις, πάρα πολ­λές ομι­λί­ες». Ένα άλλο ηγε­τι­κό στέ­λε­χος, ο Ζου­λιάν Σαν­τσέζ δή­λω­σε ότι «Πρέ­πει να γί­νου­με πε­ρισ­σό­τε­ρο ορα­τοί… πρέ­πει να ορ­γα­νώ­νου­με πε­ρισ­σό­τε­ρες δη­μό­σιες συ­γκε­ντρώ­σεις και να απευ­θυ­νό­μα­στε στους αν­θρώ­πους».

Τέ­τοιου τύπου το­πι­κά γε­γο­νό­τα θα πρέ­πει να αντι­με­τω­πί­ζουν συ­στη­μα­τι­κά πι­κε­το­φο­ρί­ες ή αντι­συ­γκε­ντρώ­σεις με πλα­τιά συμ­με­το­χή. Στα τέλη της δε­κα­ε­τί­ας του 1990, αυτή η τα­κτι­κή (που οι διορ­γα­νω­τές απο­κα­λού­σαν «δη­μο­κρα­τι­κή πα­ρε­νό­χλη­ση») είχε κά­ποιες επι­τυ­χί­ες, αλλά πιο πρό­σφα­τα υπάρ­χει μόνο σε λίγες το­πι­κές πρω­το­βου­λί­ες. Το πε­ρα­σμέ­νο Σάβ­βα­το υπήρ­ξε μια αντι­δια­δή­λω­ση στο συ­νέ­δριο του RN. Κα­λέ­στη­κε ελά­χι­στες μέρες πριν, υπο­στη­ρί­χθη­κε μόνο από το­πι­κές συλ­λο­γι­κό­τη­τες και προ­σέλ­κυ­σε 200 αν­θρώ­πους, αλλά ήταν μια αρχή. Το να εμπο­δί­σου­με τους φα­σί­στες να χτί­σουν συ­μπα­γείς κομ­μα­τι­κές δομές και δρά­σεις οφεί­λει να είναι με­γά­λη προ­τε­ραιό­τη­τα για την Αρι­στε­ρά. Αυτό απαι­τεί πο­λι­τι­κή αντι­πα­ρά­θε­ση με τις πιο κυ­ρί­αρ­χες από­ψεις μέσα στην Αρι­στε­ρά που ισχυ­ρί­ζο­νται είτε ότι μόνο οι επα­να­στά­τες μπο­ρούν να πο­λε­μή­σουν πραγ­μα­τι­κά το φα­σι­σμό (και άρα δεν επι­χει­ρούν να διευ­ρύ­νουν την συμ­με­το­χή), είτε ότι το RN θα ητ­τη­θεί μόνο αν αντι­με­τω­πι­στεί η ανερ­γία και η φτώ­χεια, και άρα δεν υπάρ­χει ανά­γκη για συ­γκε­κρι­μέ­νες αντι­φα­σι­στι­κές κα­μπά­νιες και δρά­σεις.

*Ο Τζον Μάλεν είναι αντι­κα­πι­τα­λι­στής αγω­νι­στής που ζει στο Πα­ρί­σι. Τα κεί­με­νά του υπάρ­χουν στο http://​ran​domb​olsh​evik.​org

rproject.gr