Το προεκλογικό σκηνικό στην Κύπρο

Αντι­δρά­σεις σε ένα πο­λι­τι­κό πε­ρι­βάλ­λον όπου η συ­ναί­νε­ση απο­τε­λεί τον κα­νό­να. Τα λόγια του εί­χε­αν ως εξής: «Θέλω να σας βε­βαιώ­σω ότι ανε­ξάρ­τη­τα του ποιος θα είναι ο Πρό­ε­δρος, δε­δο­μέ­νου ότι όπως δια­φαί­νε­ται θα είναι ένας εκ των τριών συ­νερ­γα­τών μου, θα έχω την επιρ­ροή έτσι ώστε αυτή η αγάπη να με­τα­λα­μπα­δευ­τεί και να συ­νε­χί­σει κατά τον ίδιο τρόπο η κρα­τι­κή συ­μπα­ρά­στα­ση» (15/10/2022 σε φι­λαν­θρω­πι­κό δεί­πνο  του Με­λά­θρου Αγω­νι­στών ΕΟΚΑ). Πα­ρό­τι τις επό­με­νες μέρες ο Ανα­στα­σιά­δης επι­χεί­ρη­σε να ανα­σκευά­σει λέ­γο­ντας ότι αστειευό­ταν, δυ­στυ­χώς αυτή του η δή­λω­ση πε­ρι­γρά­φει εξαι­ρε­τι­κά και με συ­νο­πτι­κό τρόπο την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα… Οι τρεις βα­σι­κοί διεκ­δι­κη­τές της προ­ε­δρί­ας υπήρ­ξαν όντως στε­νοί συ­νερ­γά­τες του και η πε­ποί­θη­ση πως η επιρ­ροή του είναι δε­δο­μέ­νη δεν είναι αστείο.  

Πέτρος Γιαννούλης

Οι υπο­ψή­φιοι  

Οι εκλο­γές θα διε­ξα­χθούν στις 5 Φλε­βά­ρη και ο υπο­ψή­φιος που εμ­φα­νί­ζε­ται πρώ­τος στις δη­μο­σκο­πή­σεις είναι ο πρώην Υπουρ­γός Εξω­τε­ρι­κών της κυ­βέρ­νη­σης Νίκος Χρι­στο­δου­λί­δης. Δεν έχει πάρει το επί­ση­μο χρί­σμα του Δη­μο­κρα­τι­κού Συ­να­γερ­μού και η υπο­ψη­φιό­τη­τα του πα­ρου­σιά­στη­κε πε­ρί­που ως «απο­στα­σία» αλλά είναι βγαλ­μέ­νος από τα σπλά­χνα του κόμ­μα­τος και δια­γρά­φη­κε από αυτό μόλις πριν λίγες μέρες. Το «που­λέν» του Ανα­στα­σιά­δη ήταν από τους πρω­ταί­τιους του ναυα­γί­ου στο Κραν Μο­ντα­νά και έχει διείσ­δυ­ση σε με­γά­λη με­ρί­δα του «πα­τριω­τι­κού χώρου» τόσο εντός του ΔηΣυ όσο και ευ­ρύ­τε­ρα. Υπο­στη­ρί­ζε­ται από τα κόμ­μα­τα του επο­νο­μα­ζό­με­νου κέ­ντρου (ΕΔΕΚ, ΔΗΚΟ, ΔΗΠΑ) που συ­γκο­λή­θη­καν για μια ακόμη φορά ευ­και­ρια­κά βλέ­πο­ντας στο πρό­σω­πο του μια ευ­και­ρία πρό­σβα­σης στην κε­ντρι­κή εξου­σία.

O επί­ση­μος υπο­ψή­φιος του ΔηΣυ είναι ο Αβέ­ρωφ Νε­ο­φύ­του. Εκλέ­χτη­κε πρό­ε­δρος του ΔΗΣΥ το 2013 στη θέση του Ανα­στα­σιά­δη. Αν και όχι ιδιαί­τε­ρα χα­ρι­σμα­τι­κός επι­κοι­νω­νια­κά, ο Νε­ο­φύ­του έχει απο­δεί­ξει πως είναι ικα­νό­τα­τος στους πα­ρα­σκη­νια­κούς πο­λι­τι­κούς χει­ρι­σμούς και απο­τε­λεί βα­σι­κό εκ­φρα­στή των συμ­φε­ρό­ντων των από πάνω. Η σχέση του με τον Ανα­στα­σιά­δη υπήρ­ξε συχνά συ­γκρου­σια­κή και ο Νε­ο­φύ­του είχε εκ­φρά­σει τη δυ­σα­ρέ­σκεια του για το γε­γο­νός ότι η υπο­ψη­φιό­τη­τα του δεν υπο­στη­ρί­χθη­κε επαρ­κώς από τον απερ­χό­με­νο πρό­ε­δρο. Μπαί­νο­ντας όμως στην τε­λι­κή ευ­θεία της προ­ε­κλο­γι­κής πε­ριό­δου οι πιέ­σεις του απέ­δω­σαν καρ­πούς και του­λά­χι­στον το επί­ση­μο κόμμα έχει ευ­θυ­γραμ­μι­στεί πίσω του. Πα­ρό­λα αυτά, ως επί­ση­μος υπο­ψή­φιος του ΔηΣυ χρε­ώ­νε­ται τη φθορά της απερ­χό­με­νης κυ­βέρ­νη­σης, μιας κυ­βέρ­νη­σης που διεκ­δι­κεί επά­ξια τον τίτλο της χει­ρό­τε­ρης. Αυτό σε συν­δυα­σμό με την επαμ­φο­τε­ρί­ζου­σα στάση του Ανα­στα­σιά­δη απέ­να­ντι στους δύο υπο­ψη­φί­ους της δε­ξιάς φαί­νε­ται να του στοι­χί­ζει, καθώς -δη­μο­σκο­πι­κά του­λά­χι­στον- βρί­σκε­ται πολύ πίσω από τον Χρι­στο­δου­λί­δη.

Και αν όσα συμ­βαί­νουν στο στρα­τό­πε­δο της δε­ξιάς είναι λίγο ως πολύ ανα­με­νό­με­να, η υπο­ψη­φιό­τη­τα του ΑΚΕΛ, που διεκ­δι­κεί ασθμαί­νο­ντας τη δεύ­τε­ρη θέση, είναι μια πο­νε­μέ­νη ιστο­ρία. Το ΑΚΕΛ απο­φά­σι­σε φαί­νε­ται «να αλώ­σει από τα μέσα το κά­στρο της δε­ξιάς» και επέ­λε­ξε ως υπο­ψή­φιο πρό­ε­δρο τον Αν­δρέα Μαυ­ρο­γιάν­νη, δι­πλω­μά­τη κα­ριέ­ρας, ο οποί­ος  το 2013 διο­ρί­στη­κε από τον Ανα­στα­σιά­δη ως δια­πραγ­μα­τευ­τής της ελ­λη­νο­κυ­πρια­κής πλευ­ράς στις συ­νο­μι­λί­ες για το Κυ­πρια­κό. Από αυτή τη θέση πα­ραι­τή­θη­κε εκ­φρά­ζο­ντας τη δια­φω­νία του με τη γραμ­μή Ανα­στα­σιά­δη -λίγο κα­θυ­στε­ρη­μέ­να ομο­λο­γου­μέ­νως- τον Απρί­λη του 2022. Δεν γνω­ρί­ζου­με αν το σχέ­διο από­σπα­σης ψήφων από τη δεξιά θα δου­λέ­ψει (μάλ­λον όχι από ότι φαί­νε­ται προς το παρόν) αλλά είναι σί­γου­ρο πως η επι­λο­γή Μαυ­ρο­γιάν­νη έχει απο­γοη­τεύ­σει ένα με­γά­λο μέρος της αρι­στε­ρής βάσης του κόμ­μα­τος που ακού­ει τον υπο­ψή­φιο του να δη­λώ­νει πε­ρή­φα­να  «δεν έχω ψη­φί­σει ποτέ ΑΚΕΛ».

Και εκεί που φαι­νό­ταν ότι η κυ­πρια­κή κοι­νω­νία βρί­σκε­ται μπρο­στά σε πλή­ρες αδιέ­ξο­δο ξεσπά μια συ­ντα­ρα­κτι­κή απερ­γία των ερ­γα­ζό­με­νων στη εται­ρία δια­νο­μής «wolt» που μας θυ­μί­ζει ότι η μόνη χα­μέ­νη μάχη είναι αυτή που δεν δί­νε­ται… Όμως για το χρο­νι­κό αυτής της απερ­γί­ας που ορ­γα­νώ­θη­κε από με­τα­νά­στες, φοι­τη­τές και αι­τη­τές ασύ­λου με μη­δε­νι­κά ερ­γα­σια­κά και πο­λι­τι­κά δι­καιώ­μα­τα θα αφιε­ρώ­σου­με ένα ξε­χω­ρι­στό άρθρο στο Rproject τις επό­με­νες μέρες. [βλ. Οι με­τα­νά­στες και οι πρό­σφυ­γες δεί­χνουν το δρόμο απέ­να­ντι στα πει­ρά­μα­τα απορ­ρύθ­μι­σης της ερ­γα­σί­ας]

Η κα­τά­στα­ση στο Βορρά 

Η εκλο­γή του Ερσίν Ταταρ πριν δύο χρό­νια στη Βό­ρεια Κύπρο εγκαι­νί­α­σε μια νέα πε­ρί­ο­δο όπου ο έλεγ­χος της τουρ­κο­κυ­πρια­κής κοι­νό­τη­τας από τους μη­χα­νι­σμούς του Ερ­ντο­γάν έγινε πιο ασφυ­κτι­κός. Όμως οι δη­μο­τι­κές εκλο­γές  που έγι­ναν στις 25 Δε­κέμ­βρη επι­βε­βαί­ω­σαν την εκτί­μη­ση πως όλα αυτά τα χρό­νια ο αγώ­νας συ­νε­χί­ζε­ται και τί­πο­τα δεν έχει κρι­θεί. Η τουρ­κο­κυ­πρια­κή αρι­στε­ρά κα­τά­φε­ρε να κερ­δί­σει επτά δή­μους και μά­λι­στα με­ρι­κούς από τους πιο κρί­σι­μους (Λευ­κω­σί­ας, Κε­ρύ­νειας, Αμ­μο­χώ­στου). Έτσι, το επι­χεί­ρη­μα πως οι Τουρ­κο­κύ­πριοι είναι το μακρύ χέρι του Ερ­ντο­γάν κα­ταρ­ρί­πτε­ται ακόμη μια φορά από την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Μια πολύ με­γά­λη με­ρί­δα Τουρ­κο­κυ­πρί­ων εξα­κο­λου­θεί να ελ­πί­ζει στην προ­ο­πτι­κή λύσης του Κυ­πρια­κού και ει­ρη­νι­κής συ­νύ­παρ­ξης και προ­σπα­θεί μα­χη­τι­κά  να κρα­τή­σει ζω­ντα­νή αυτή την προ­ο­πτι­κή παρά τις αντι­ξο­ό­τη­τες και τις απο­γοη­τεύ­σεις. Αν αυτή η διά­θε­ση πε­ρά­σει και στην άλλη πλευ­ρά του συρ­μα­το­πλέγ­μα­τος, αυτή η προ­ο­πτι­κή μπο­ρεί να γίνει πραγ­μα­τι­κό­τη­τα.

Αυτή η προ­ο­πτι­κή είναι και η μόνη βιώ­σι­μη καθώς το τε­λευ­ταίο διά­στη­μα έχουν ξα­να­ζε­στα­θεί τα σχέ­δια εκ­με­τάλ­λευ­σης των κοι­τα­σμά­των φυ­σι­κού αε­ρί­ου που βρί­σκο­νται εντός της κυ­πρια­κής ΑΟΖ. Το σε­νά­ριο που προ­κρί­νει η κυ­πρια­κή κυ­βέρ­νη­ση δεν είναι πλέον αυτό της εξα­γω­γής μέσω αγω­γού στην Ευ­ρώ­πη. Αυτό που εξε­τά­ζε­ται είναι η κα­τα­σκευή αγω­γού που θα με­τα­φέ­ρει φυ­σι­κό αέριο από το Ισ­ρα­ήλ στην Κύπρο με στόχο την εξα­γω­γή του με πλοία στην Ευ­ρώ­πη και αλλού καθώς «έχει χα­μη­λό­τε­ρο κό­στος, είναι πιο τε­χνι­κά εφι­κτό και πα­ρέ­χει με­γά­λη ευ­ε­λι­ξία», όπως δή­λω­σε πρό­σφα­τα στο Associated Press η Υπουρ­γός Ενέρ­γειας Να­τά­σα Πη­λεί­δου. Αυτά τα σε­νά­ρια έχουν ανοί­ξει και πάλι την όρεξη στους ενερ­γεια­κούς κο­λοσ­σούς και στην ντό­πια αστι­κή τάξη που υπο­λο­γί­ζουν ότι μπο­ρούν να κερ­δο­σκο­πή­σουν όσο ο πό­λε­μος επι­τεί­νει την ενερ­γεια­κή κρίση και μπρο­στά σε αυτές τις εξε­λί­ξεις η τουρ­κι­κή αστι­κή τάξη δεν ανα­μέ­νε­ται να μεί­νει με σταυ­ρω­μέ­να τα χέρια. Σε μια τόσο ρευ­στή και τε­τα­μέ­νη πε­ρί­ο­δο, το μο­να­δι­κό εχέγ­γυο ει­ρή­νης είναι η κοινή δράση των από τα κάτω και στις δύο πλευ­ρές του συρ­μα­το­πλέγ­μα­τος.

//rproject.gr