Ανοιχτή επιστολή από τη Συμμαχία Σοσιαλιστών/τριών της Μέσης Ανατολής προς τις ιρανικές εργατικές ενώσεις

Ανοιχτή επιστολή από τη Συμμαχία Σοσιαλιστών/τριών της Μέσης Ανατολής προς τις ιρανικές εργατικές ενώσεις

  • |

Αγαπητά αξιότιμα μέλη της Ελεύθερης Ενώσεως των Ιρανών Εργατών, του Συνδικάτου Εργατών Ζαχαροκάλαμου Χαφτ Τεπέχ, του Συλλόγου Βαχέντ των Εργατών Λεωφορείων Τεχεράνης, του Συνδέσμου Εργατών Ηλεκτρολόγων και Μεταλλεργατών του Κερμανσάχ, του Συνδικάτου των Βαφέων του Αλμπόρζ και υπόλοιποι αγωνιστές των εργατικών δικαιωμάτων:

Εμείς, τα μέλη της Συμμαχίας των Σοσιαλιστών/τριών της Μέσης Ανατολής επιθυμούμε να εκφράσουμε την υποστήριξή μας για τις δράσεις σας, τις απεργίες και τις διαμαρτυρίες που γίνονται σήμερα στο Ιράν, τις διαμαρτυρίες στον δρόμο των Κοριτσιών της Επανάστασης, τους αγώνες όλων των καταπιεσμένων γυναικών στο Ιράν και τις διαμαρτυρίες των αγροτών, των δασκάλων, των νοσηλευτών, των φοιτητών, των πολιτικών κρατουμένων, των συνταξιούχων και των ανέργων.

Το κύμα λαϊκών διαδηλώσεων που ξεκίνησε στις 28 Δεκεμβρίου 2017 ενάντια στον μιλιταρισμό, τον αυταρχισμό, τη φτώχεια, την καταπίεση και την αδικία προσέλκυσε την προσοχή του κόσμου. Αυτοί οι νέοι που αποτελούσαν τη μαζική βάση της Ισλαμικής Δημοκρατίας εξέφρασαν την αντίθεσή τους στις στρατιωτικές επεμβάσεις αυτού του καθεστώτος στη Συρία, στο Λίβανο, στο Ιράκ και στην Υεμένη και στόχευσαν ανοιχτά στη σύνδεση μεταξύ μιλιταρισμού, φτώχειας, διακρίσεων και αδικίας. Η συνέχιση αυτών των λαϊκών διαδηλώσεων με τη μορφή απεργιών και εργατικών διαδηλώσεων, των δράσεων διαμαρτυρίας του Δρόμου των Κοριτσιών της Επανάστασης και των διαμαρτυριών κατά της ρύπανσης του περιβάλλοντος έδωσαν πολλές ελπίδες ότι η σύνδεση μεταξύ του μιλιταρισμού, της φτώχειας και των διακρίσεων θα αυξανόταν όλο και περισσότερο.

Τώρα, σε μια εποχή που οι κυβερνήσεις των Ηνωμένων Πολιτειών, του Ισραήλ και της Σαουδικής Αραβίας εντείνουν τις πολεμικές τους απειλές εναντίον του Ιράν, τα συνδικάτα σας μπορούν να διαδραματίσουν ζωτικό ρόλο στην έκφραση της αντίθεσης στον μιλιταρισμό του ιρανικού κράτους και όλων των παραπάνω καταπιεστικών κρατών.

Πρόσφατα η κυρία Παρβίν Μοχαμμαντί, ηγέτιδας της Ελεύθερης Ένωσης Εργατών του Ιράν, είχε γράψει τα εξής στην ιστοσελίδα της ένωσης για να διαμαρτυρηθεί για τον τρόπο με τον οποίο καθορίζεται ο ελάχιστος μισθός από την ιρανική κυβέρνηση: «Οι πολύωρες διαπραγματεύσεις σας σημαίνουν για μας μόνο θάνατο. Για ώρες εσείς επιχειρηματολογείτε πίσω από κλειστές πόρτες για το πώς να ανακοινώσετε ένα νούμερο που θα κρατούσε τις οικογένειες των εργαζομένων σε συνθήκες φτώχειας και αθλιότητας για ένα ακόμη χρόνο. Τα μέσα ενημέρωσης σας παρέχουν κάλυψη λεπτό προς λεπτό γι’ αυτό το θέμα. Θα μείνετε μέχρι τις 4 το πρωί και θα έχετε απανωτές συναντήσεις για να μας κάνετε να πιστέψουμε ότι οι πραγματικοί εκπρόσωποι των εργατών διαπραγματεύονται με τους κύριους εργοδότες και να μας κάνετε να αποδεχτούμε ότι σε αυτόν τον αγώνα για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού, η κυβέρνηση παίζει ρόλο διαμεσολαβητή μεταξύ των εργατών και των εργοδοτών. Ωστόσο, στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση αντιπροσωπεύει το 80% του επενδεδυμένου κεφαλαίου στη χώρα και είναι η ίδια ο κύριος εργοδότης στο Ιράν». Η κυρία Μοχαμμαντί κατέληξε: «Κύριοι του ανώτερου συμβουλίου εργασίας, εδώ και σαράντα χρόνια μας λεηλατείτε και προσφέρετε στις οικογένειες της εργατικής τάξης, φτώχεια, αυτοκτονία, ανεργία, πώληση οργάνων, έλλειψη στέγης… Τόσοι πολλοί από τους νέους μας έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας της ασθένειας, του υποσιτισμού, των χαμένων ονείρων… Υποφέραμε την ταπείνωση στα μάτια των αγαπημένων μας, κάθε μήνα, λόγω των χαμηλών μισθών μας. Καταστρέψατε μια γενιά και δεν θα σταματήσετε. Δεν ντρέπεστε που όταν υπολογίζετε το κόστος των αγαθων και των υπηρεσιών μιας οικογένειας, το οποίο είναι το μίνιμου για επιβίωση σε αυτήν την κόλαση που έχετε δημιουργήσει, συγκεντρώνεστε για ώρες και ώρες πίσω από κλειστές πόρτες για να βρείτε έναν τρόπο να μειώσετε ακόμη και αυτό το ελάχιστο, σχεδόν στο επίπεδο θνησιμότητας; Ντροπή σας. Δεν θα σας αφήσουμε να συνεχίσετε αυτόν τον κύκλο. Δεν θα σταματήσουμε μέχρι να αποκτήσουμε αυτό που δικαιωματικά μας ανήκει.»

Εμείς τα μέλη των σοσιαλιστών της Συμμαχίας της Μέσης Ανατολής μοιραζόμαστε την οργή της κυρίας Μοχαμμαντί. Αυτό που πρέπει να ειπωθεί είναι ότι μεγάλο μέρος της λεηλασίας έχει δαπανηθεί για τον στρατιωτικό προϋπολογισμό και για την υποστήριξη της κυβέρνησης στη Χεζμπολάχ στο Λίβανο, στο εγκληματικό καθεστώς του Μπασάρ Ασάντ στη Συρία, στις ιρανικές πολιτοφυλακές στο Ιράκ και σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή συμπεριλαμβανομένης και της Υεμένης. Οι νέοι που διαδήλωσαν τον Δεκέμβριο και τον Ιανουάριο, το εξέφρασαν αυτό καθαρά: «Αφήστε τη Συρία και σκεφτείτε για μας».

Το γεγονός είναι ότι ο καπιταλισμός, είτε είναι διεφθαρμένος και ανεπαρκής είτε αποτελεσματικός, είναι ένα σύστημα που βασίζεται στην εκμετάλλευση της εργατικής τάξης. Ο μιλιταρτισμός είναι αναπόσπαστο μέρος του καπιταλισμού. Προς το παρόν, οι στρατιωτικές επεμβάσεις της Ισλαμικής Δημοκρατίας στην περιοχή και ειδικά στη Συρία έχουν γίνει τόσο θανατηφόρες και η πιθανότητα στρατιωτικών επιθέσεων από τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ισραήλ και τη Σαουδική Αραβία εναντίον του Ιράν έχει αυξηθεί τόσο πολύ ώστε το ιρανικό εργατικό κίνημα δεν μπορεί να προχωρήσει ούτε ένα βήμα μπροστά χωρίς να δηλώσει την ανοιχτή αντίθεση του προς τον μιλιταρισμό του ιρανικού κράτους και όλων αυτών των κρατών.

Τα τελευταία χρόνια, η Ισλαμική Δημοκρατία υποστηρίζει ότι εισέβαλε στη Συρία και αύξησε τη στρατιωτική της παρουσία στο Ιράκ και σε άλλα μέρη στη Μέση Ανατολή για να πολεμήσει το ISIS. Το γεγονός είναι ότι η στρατιωτική επέμβαση της ιρανικής κυβέρνησης στην περιοχή υπήρξε η ίδια ένας από τους παράγοντες που οδήγησαν στην ανάπτυξη του σουνιτικού φονταμενταλισμού και του τζιχισμού με τη μορφή του ISIS. Η μηχανή θανάτου του καθεστώτος Άσαντ και οι επιθέσεις του με χημικά, οι οποίες συνεχίστηκαν με την υποστήριξη των ιρανικών και ρωσικών κυβερνήσεων, κατέστρεψαν τους εργατικούς και δημοκρατικούς αγώνες που ξέσπασαν στη Συρία το 2011 σε μια λαϊκή εξέγερση.

Συμφωνούμε με την ανακοίνωση της Ελεύθερης Ενώσεως των Ιρανών Εργατών για τη νέα χρονιά («Nowruz»), η οποία αναφέρει: «η ποιότητα και η ποσότητα των απεργιών και των συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας των εργατών μας σε ολόκληρη τη χώρα και οι συνεχείς αγώνες των εργατών στη Χαλυβουργεία στο Άχβαζ, στο HEPCO, στο Αζαράμπ, στα Ζαχαροκάλαμα του Χαφτ Τεπέχ και σε πολλές άλλες παραγωγικές και βιομηχανικές εγκαταστάσεις για τα αιτήματά τους ήταν διαφορετικές από τα προηγούμενα χρόνια και έχουν ενσωματώσει πολύτιμες εμπειρίες οι οποίες κατά τη νέα χρονιά θα έχουν αναμφίβολα καθοριστικό αντίκτυπο στην ανάπτυξη των αγώνων της εργατικής τάξης για να απελευθερωθούμε από τις σημερινές σκληρές συνθήκες».

Ελπίζουμε ότι η επόμενη χρονιά θα αποδείξει την συνεχώς αυξανόμενη ποιότητα και ποσότητα των εργατικών αγώνων. Η αντιπολίτευση στον μιλιταρισμού είναι ηθική ευθύνη, οικονομική ανάγκη βελτίωσης των υλικών συνθηκών της ιρανικής εργατικής τάξης και ένας τρόπος εναντίωσης στην εσωτερική κρατική καταστολή. Η Συμμαχία Σοσιαλιστών/τριών της Μέσης Ανατολής ελπίζει να απλώσει σε σας ένα χέρι αλληλεγγύης παρέχοντας σας συνδέσεις με τους αγώνες των εργατών, των γυναικών και των καταπιεσμένων μειονοτήτων σε άλλα μέρη της Μέσης Ανατολής και σε άλλες χώρες του κόσμου.

Το πεπρωμένο μας είναι κοινό.

Συμμαχία Σοσιαλιστών/τριών της Μέσης Ανατολής

Μετάφραση: e la libertà