Να πληρώσουν οι πλούσιοι

Για την καμπάνια της οργάνωσης Αντικαπιταλίστας στην Ισπανία

Οι συ­νέ­πειες της παν­δη­μι­κής κρί­σης στο Ισπα­νι­κό Κρά­τος ανέ­δει­ξαν την ανα­γκαιό­τη­τα ενός ισχυ­ρού δη­μό­σιου συ­στή­μα­τος υγεί­ας καθώς και αξιο­πρε­πών μι­σθών και συ­ντά­ξε­ων που θα εγ­γυώ­νται την υγεία και την ασφά­λεια στο σπίτι, στους ερ­γα­σια­κούς χώ­ρους, στην εκ­παί­δευ­ση, στους οί­κους ευ­γη­ρί­ας και στις γει­το­νιές. Κατά τη διάρ­κεια των πε­ριο­ρι­στι­κών μέ­τρων και των ημε­ρών που ακο­λού­θη­σαν, ση­μειώ­θη­κε με­γά­λο κύμα απο­λύ­σε­ων και κα­τα­πά­τη­σης των ερ­γα­σια­κών δι­καιω­μά­των. Μπρο­στά σε αυτή την κα­τά­στα­ση, η «προ­ο­δευ­τι­κή» κυ­βέρ­νη­ση PSOE-Unidas Podemos δεν μπό­ρε­σε να πάρει απο­τε­λε­σμα­τι­κά μέτρα προ­στα­σί­ας και ανα­κού­φι­σης των ερ­γα­ζο­μέ­νων. 

Κατερίνα Σεργίδου

Στις αρχές Μαΐου, σε μια προ­σπά­θεια να πα­ρου­σια­στεί μια πρό­τα­ση αντι­με­τώ­πι­σης της κρί­σης, η ισπα­νι­κή ορ­γά­νω­ση Αντι­κα­πι­τα­λί­στας πα­ρου­σί­α­σε την κα­μπά­νια «Να πλη­ρώ­σουν οι πλού­σιοι». Στα κοι­νω­νι­κά δί­κτυα εντο­πί­ζε­ται με το hastag #QuePaguenLosRicos. Λίγες βδο­μά­δες αφό­του η ισπα­νι­κή ορ­γά­νω­ση ανα­κοί­νω­σε την απο­χώ­ρη­σή της από τον πο­λι­τι­κό σχη­μα­τι­σμό Unidas Podemos, όχι μόνο δεν κά­θι­σε με σταυ­ρω­μέ­να τα χέρια, αλλά ορ­γά­νω­σε με με­γά­λη επι­τυ­χία μια κα­μπά­νια που διέ­σχι­σε τα ισπα­νι­κά σύ­νο­ρα βρί­σκο­ντας αντα­πό­κρι­ση σε αρ­κε­τές χώρες της Ευ­ρώ­πης. Είχε προη­γη­θεί η δια­δι­κτυα­κή κα­μπά­νια για ένα σχέ­διο κοι­νω­νι­κής ανα­μέ­τρη­σης που ξε­κί­νη­σε τις πρώ­τες μέρες του ξε­σπά­σμα­τος του κο­ρο­νοϊ­ού και αφο­ρού­σε στην πα­ρου­σί­α­ση μέ­τρων άμε­σης ανα­κού­φι­σης για τους ισπα­νι­κούς λαούς.

Ρι­ζο­σπα­στι­κά αι­τή­μα­τα

Η κα­μπά­νια «Να πλη­ρώ­σουν οι πλού­σιοι» συ­γκρο­τή­θη­κε γύρω από πέντε αι­τή­μα­τα και την υπο­γρά­φουν πε­ρισ­σό­τε­ρες από 300 κοι­νω­νι­κές ορ­γα­νώ­σεις, σω­μα­τεία και συλ­λο­γι­κό­τη­τες. Στη­ρί­ζε­ται επί­σης από βου­λευ­τές, δη­μάρ­χους και δη­μο­τι­κούς συμ­βού­λους σε όλο το Ισπα­νι­κό Κρά­τος. Τα αι­τή­μα­τα συ­νο­πτι­κά είναι:

1) Εφαρ­μο­γή ενός ευ­ρω­παϊ­κού φόρου Covid, 2) Να μπει τέλος στους φο­ρο­λο­γι­κούς πα­ρα­δεί­σους, 3) Εθνι­κο­ποί­η­ση των τρα­πε­ζών, 4) Ανα­δια­νο­μή της ερ­γα­σί­ας και εφαρ­μο­γή του εγ­γυ­η­μέ­νου βα­σι­κού ει­σο­δή­μα­τος, 5) Συμ­με­το­χή των ερ­γα­ζο­μέ­νων στη δια­χεί­ρι­ση των επι­χει­ρή­σε­ων και των δη­μό­σιων υπη­ρε­σιών.

Είναι προ­φα­νές ότι πρό­κει­ται για εξαι­ρε­τι­κά προ­ω­θη­μέ­να και ρι­ζο­σπα­στι­κά αι­τή­μα­τα, τα οποία σε ένα πρώτο επί­πε­δο έχουν συμ­βο­λι­κό χα­ρα­κτή­ρα. Οι πρώ­τες κι­νη­το­ποι­ή­σεις αν­θρώ­πων όμως που υπέ­γρα­ψαν και στή­ρι­ξαν έμπρα­κτα την κα­μπά­νια δεί­χνουν ότι στο Ισπα­νι­κό Κρά­τος υπάρ­χει χώρος για την πα­ρου­σί­α­ση τόσο ρι­ζο­σπα­στι­κών προ­τά­σε­ων. Το υλικό της κα­μπά­νιας έχει ήδη αρ­χί­σει να κυ­κλο­φο­ρεί σε πολ­λές πό­λεις, και τα αι­τή­μα­τα εξει­δι­κεύ­ο­νται σε χώ­ρους ερ­γα­σί­ας και δη­μο­τι­κά σχή­μα­τα. Πανό με το σύν­θη­μα «Να πλη­ρώ­σουν οι πλού­σιοι» έχουν ήδη εμ­φα­νι­στεί αυ­θόρ­μη­τα από ερ­γα­ζό­με­νες/ους σε νο­σο­κο­μεία που υιο­θέ­τη­σαν το σύν­θη­μα. Η κα­μπά­νια φαί­νε­ται να έχει ιδιαί­τε­ρη επι­τυ­χία και στα κοι­νω­νι­κά δί­κτυα, ενώ έχει πάρει δη­μο­σιό­τη­τα μέσω δη­μο­σιευ­μά­των σε εφη­με­ρί­δες και σάιτ.

Ση­μα­ντι­κό ρόλο στη διά­δο­ση της κα­μπά­νιας έχουν παί­ξει δη­μό­σια πρό­σω­πα, μέλη των Αντι­κα­πι­τα­λί­στας, όπως ο ευ­ρω­βου­λευ­τής Μι­γκέλ Ουρ­μπάν και η επι­κε­φα­λής του σχή­μα­τος Adelante Andalusia, Τε­ρέ­σα Ρο­δρί­γες.

Φόρος έκτα­κτης ανά­γκης

Ένα από τα αι­τή­μα­τα της κα­μπά­νιας που απο­κτά ευ­ρω­παϊ­κή στή­ρι­ξη είναι η εφαρ­μο­γή ενός φόρου έκτα­κτης ανά­γκης αντι­με­τώ­πι­σης του Covid-19. Όπως ση­μειώ­νε­ται στο κεί­με­νο που υπο­γρά­φουν συν­δι­κα­λι­στές/τριες, ακτι­βί­στριες/ές, πρώην βου­λεύ­τριες/ές, στο μα­νι­φέ­στο της πρω­το­βου­λί­ας για το φόρο έκτα­κτης ανά­γκης: «Η κρίση του Covid-19 υπο­χρέ­ω­σε τα κράτη στην Ευ­ρώ­πη να προ­χω­ρή­σουν σε μια σειρά έκτα­κτων δα­πα­νών προ­κει­μέ­νου να αντι­με­τω­πί­σουν μια εξαι­ρε­τι­κά σο­βα­ρή υγειο­νο­μι­κή και κοι­νω­νι­κή εξέ­λι­ξη. Η προ­σω­ρι­νή ανα­στο­λή της ισχύ­ος του ευ­ρω­παϊ­κού Συμ­φώ­νου Στα­θε­ρό­τη­τας και Ανά­πτυ­ξης επέ­τρε­ψε να αυ­ξη­θούν τα επί­πε­δα των ελ­λειμ­μά­των χωρίς την απει­λή κυ­ρώ­σε­ων εκ μέ­ρους των ευ­ρω­παϊ­κών θε­σμών. Όμως, τώρα το ζή­τη­μα που προ­κύ­πτει είναι να μά­θου­με ποιος θα πλη­ρώ­σει το λο­γα­ρια­σμό: αν ο δα­νει­σμός των κρα­τών θα οδη­γή­σει σε νέα προ­γράμ­μα­τα λι­τό­τη­τας και ανα­διαρ­θρώ­σε­ων ή εάν, τε­λι­κά, θα υπο­χρε­ω­θούν να πλη­ρώ­σουν οι πλού­σιοι. Γι’ αυτό είναι επεί­γον να βά­λου­με στην ημε­ρή­σια διά­τα­ξη την ανα­δια­νο­μή του πλού­του, δη­λα­δή την ιδέα ότι τα με­γά­λα κέρδη και οι με­γά­λες πε­ριου­σί­ες πρέ­πει να φο­ρο­λο­γη­θούν προς το συμ­φέ­ρον του κοι­νω­νι­κού συ­νό­λου … προ­τεί­νου­με την επι­βο­λή επει­γό­ντως σε όλα τα ευ­ρω­παϊ­κά κράτη ενός συ­στή­μα­τος φόρων “έκτα­κτης ανά­γκης Covid-19” που θα αφορά τα υψηλά κέρδη και τις με­γά­λες πε­ριου­σί­ες, προ­κει­μέ­νου να κα­λυ­φθούν οι με­γά­λες δα­πά­νες που έγι­ναν ανα­γκαί­ες μέσα στην κρίση».

Αυτή η πρω­το­βου­λία ανά­γκα­σε τους Πά­μπλο Ιγλέ­σιας και Ινίγο Ερε­χόν, που ηγού­νται ξε­χω­ρι­στών πο­λι­τι­κών σχη­μα­τι­σμών, να μι­λή­σουν δη­μό­σια για μέτρα άμε­σης κοι­νω­νι­κής στή­ρι­ξης και φο­ρο­λό­γη­σης των πλού­σιων. Ο πρω­θυ­πουρ­γός Πέδρο Σάν­τσες πά­ντως δή­λω­σε την αντί­θε­σή του σε κάθε τέ­τοιο μέτρο, ενώ οι κα­θε­στω­τι­κές εφη­με­ρί­δες επι­τέ­θη­καν στα στε­λέ­χη των Αντι­κα­πι­τα­λί­στας κά­νο­ντας λόγο για ακραί­ες και ανέ­φι­κτες προ­τά­σεις.

Αγώ­νας για ανα­δια­νο­μή

Στο κεί­με­νο της κα­μπά­νιας που ανα­πτύσ­σε­ται με κέ­ντρο την Ισπα­νία, οι Αντι­κα­πι­τα­λί­στας ση­μειώ­νουν τους λό­γους που κά­νουν αυτή την πρω­το­βου­λία απα­ραί­τη­τη:

«Έχουν πε­ρά­σει ήδη 10 χρό­νια από την τε­λευ­ταία κρίση, όταν οι ευ­ρω­παϊ­κές κυ­βερ­νή­σεις και οι εθνι­κές κυ­βερ­νή­σεις διέ­σω­σαν τις τρά­πε­ζες την ίδια ώρα που άφη­ναν εκα­τομ­μύ­ρια ερ­γα­ζό­με­νες/ους να βου­λιά­ζουν. Μια δε­κα­ε­τία αρ­γό­τε­ρα, βλέ­που­με ότι τα κέρδη των με­γά­λων επι­χει­ρή­σε­ων αυ­ξά­νο­νται την ίδια στιγ­μή που οι μι­σθοί μας μειώ­νο­νται και οι ερ­γα­σια­κές μας συν­θή­κες χει­ρο­τε­ρεύ­ουν. Ενώ η κρίση του Covid-19 έφερε στην ημε­ρή­σια διά­τα­ξη την ανά­γκη της αύ­ξη­σης των κοι­νω­νι­κών δα­πα­νών, αυτοί συ­νε­χί­ζουν να δια­θέ­τουν χρή­μα­τα για να δια­σώ­ζουν τις κερ­δο­φό­ρες επι­χει­ρή­σεις αντί για τις ερ­γα­ζό­με­νες/ους. Ποιος θα πλη­ρώ­σει τον λο­γα­ρια­σμό; Από πού θα βρε­θούν τα χρή­μα­τα; Θέ­λουν να κοι­νω­νι­κο­ποι­ή­σουν τις ζη­μιές όταν ποτέ δεν έχουν ανα­δια­νεί­μει τον πλού­το; Η ίδια η οι­κο­νο­μι­κή αρ­χι­τε­κτο­νι­κή της ΕΕ προ­ω­θεί τη φο­ρο­δια­φυ­γή. Θέ­λουν να μας χρε­ο­κο­πή­σουν για να πλη­ρώ­νου­με αιώ­νια το λο­γα­ρια­σμό. Όμως υπάρ­χει άλλος δρό­μος. Δεν θα είναι εύ­κο­λο και το πρό­βλη­μα δεν θα λυθεί σε κοι­νο­βου­λευ­τι­κές επι­τρο­πές. Είναι ο δρό­μος του αγώνα και των κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων που στο­χεύ­ει κα­τευ­θεί­αν στα ιδιαί­τε­ρα ιδιω­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα σαν να ήταν για το συμ­φέ­ρον όλων.

Χρειά­ζε­ται να αλ­λά­ξου­με πλεύ­ση. Δεν θέ­λου­με άλλη λι­τό­τη­τα, ούτε ένα χρε­ο­κο­πη­μέ­νο μέλ­λον. Αυτή η επι­κίν­δυ­νη μειο­ψη­φία που έχει πλου­τί­σει στις δικές μας πλά­τες να μας επι­στρέ­ψει όσα μας ανή­κουν. Δεν θα πλη­ρώ­σου­με για δεύ­τε­ρη φορά την κρίση τους. Ας ενω­θού­με! Ας αγω­νι­στού­με! Πάνω τους!»

Το επό­με­νο διά­στη­μα οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις των ερ­γα­ζο­μέ­νων, ιδιαί­τε­ρα στα νο­σο­κο­μεία όπου προ­ε­τοι­μά­ζο­νται απερ­γί­ες* και άλλων κι­νη­μά­των, θα είναι κρί­σι­μες προ­κει­μέ­νου τα αι­τή­μα­τα να αγκα­λια­στούν από με­γά­λα στρώ­μα­τα της κοι­νω­νί­ας, ανα­γκά­ζο­ντας την κυ­βέρ­νη­ση και τις επι­χει­ρή­σεις να υπο­χω­ρή­σουν.

*Στις 14 Ιου­λί­ου υπάρ­χει πα­νυ­γειο­νο­μι­κή απερ­γία στη Μα­δρί­τη.

rproject.g