Καλή εβδομάδα, Δήμαρχε. Η κατάστασις είναι περίπλοκος, θα έλεγα «νυμφευμένη» (κόρη που σε γαμομένει, δηλαδή), αλλά «κρατιέμαι»… «Κρατιέμαι», γιατί είναι πρωί ακόμα κι όπως καταλαβαίνεις, τ’ αλλούτερα και τα μπάχαλα θέλουν το χρόνο τους ν’ αναπτυχθούν και ν’ αποδώσουν.
- του Λευτέρη Τηλιγάδα |
| red line
Βέβαια, θέλουμε, δε θέλουμε, Δήμαρχε, τα δικά μας μπάχαλα είναι παλιά. Πλάκωσαν τη Δευτέρα και τ’ αλλούτερα, και πήγαν τα του γάμου… ίσια στα γραφεία της τοπικής, σύννεφο.
Αυτή δεν ήταν μια απλή τοποθέτηση διοικητή νοσοκομείου, σκέτη.
Ήταν ρεβάνς;
Ήταν, «πάρ’ τα μωρή άρρωστη», να τα κάνεις γιατροσόφι;
Ήταν αποκαθήλωση;
Ό,τι κι αν ήταν, έγινε… «Κι ένα αλήτικο πουλί, | ένα παλιοπολάκη | το γκάστρωσε το «Ραντεβού»[1], | μ’ ένα σακί φαρμάκι», που θα έλεγε κι ο ποιητής, αν ήταν στρατευμένος ποιητής.
Όποιος είδε τον Βαγγέλη, Δήμαρχε, τρόμαξε…
Αλλά και το «τρόμαξε», λίγο είναι.
Και το με το δίκιο του ο άνθρωπος!!!
Πήγε και βρήκε κουτιά! Βρήκε κολλητικές ταινίες συσκευασίας! Βρήκε φελιζόλ, για να γεμίσει τα μπόσικα! Κανόνισε τη φορτωτική! Έστησε προσοχή τον Σάκη: Τον πακετάρισε… Και κει που το κατέβαζε το πακέτο, από την κυτιοποιία της «τοπικής» στο πεζοδρόμιο της Γιώτας Σταϊκου (τα ξανάπαμε αυτά: ο πιο ερμαφρόδιτος δρόμος της πόλης), για να περάσει το ανατρεπόμενο της «Εκδρομαί – Μεταφοραί Ο ΠΑΝΟΣ Ε.Π.Ε.» και να το πάει «παραγγελιά» στο τέλος της τοπικής «καρμανιόλας», έγινε colpo grosso κι αεροπλανικό.
«Διέβη την Ερμίτσα | μια παλιακιά «μουσίτσα», | μια ταβλαδοκωστίτσα», | που δεν την λέγαν Βίτσα. | Κανένας δεν την είδε. | Τι έκανε; Που πήγες; | Κι ώσπου να πεις: «για κοίτα», | τη χάλασε την πίττα».
Τώρα, για να πούμε «και του στραβού το δίκιο», Δήμαρχε, δεν είναι πράγματα αυτά! Δεν γίνεται ολόκληρος «πρώτος τη τάξει υπουργός», να μην μπορεί να ορίσει τα του οίκου του! Τι κουμουνιστικοί οπορτουνισμοί είναι αυτοί;
Δεν ξέρω, Δήμαρχε, τι λες εσύ για όλ’ αυτά, αλλά εγώ οφείλω να σε προειδοποιήσω: Η «κατάσταση είναι περίπλοκη». Και αυτό δεν το λέω εγώ. Το λέει ο ίδιος ο νέος διευθυντής του νοσοκομείου. Ο γενικός ιατρός κ. Δημήτρης Μιχάλης.
Που και πως το ξέρω;
Θα σου πω αμέσως.
Την Δευτέρα το απόγευμα, Δήμαρχε, που πληροφορήθηκα την τοποθέτηση του κ. Μιχάλη, χτύπησα το όνομα του στο ψαχτήρι του fb, για να δω, αν διαθέτει προφίλ σ’ αυτό τον μεγάλο ρουφιάνο της διαδικτυακής επικοινωνίας. Και, ω του θαύματος! Όχι μόνο είχε, αλλά ήταν και άκρως διαφωτιστικό.
Πήγα στην ενότητα πληροφορίες και αφού ενημερώθηκα για την εργασία και την εκπαίδευση του (Private medical doctor – Ιατρός -Private Section | Alíartos, Voiotia, Greece | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών | Αθήνα), για τον τόπο διαμονής και καταγωγής του (Τόπος διαμονής: Αθήνα | Τόπος καταγωγής: Αγρίνιο), έφτασα και στις σχέσεις του, οι οποίες όμως είναι ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα, και ανεξάρτητα από το εάν ο ίδιος τις εκφράζει δημόσια ή όχι, εγώ τις σέβομαι και «δεν βγάζω στο σφυρί» εκείνα που τις αφορούν.
Έλα όμως, που το βράδυ ο κ. Μιχάλης, ανέβασε στον τοίχο του ένα κείμενο που όταν το διάβασα σκέφτηκα ότι ερμήνευσα λάθος τη διατύπωσή του στην ενότητα «σχέση».
Όχι. Η φράση που υπήρχε εκεί, είμαι σίγουρος πια, πως δεν αφορούσε την προσωπική του σχέση.
Αφορούσε τη σχέση του με το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και την επιλογή του για τη θέση του διοικητή ειδικότερα.
(Ένα πράγμα, λες και το ήξερε από παλιά τι τον περιμένει).
«Η κατάσταση είναι περίπλοκη», έγραφε.
Και πώς να μην είναι περίπλοκη, όταν στην προαναφερόμενη ανάρτησή του γράφει: «Ενημερώνω λοιπόν πώς δεν είμαι ΣΥΡΙΖΑΙΟΣ, δεν είμαι ΑΝΤΙΣΥΡΙΖΑΙΟΣ. Ούτε ΠΑΣΟΚΟΣ ή Αντι-ΠΑΣΟΚΟΣ, ΝΔτης ή Αντι-ΝΔτης, ή ότι άλλο».
Να τ΄ ακούσει αυτό ο σύντροφος ο Πολυδεύκης, να κοσεύει ώρες.
Βάλε κι άλλες τόσες, έτσι κι ακούσει και το παρακάτω:
«Προσωπικά στήριξα πολλές από τις επιλογές της τωρινής κυβέρνησης, όπως κριτίκαρα και άλλες που κατά την πολιτική μου κρίση δεν ήταν οι δοκιμότερες. Σαφώς και θα στηρίζω τις πολιτικές επιλογές στην υγεία και ειδικά στον τομέα ευθύνης μου, όμως αυτό δεν μου απαγορεύει να έχω προσωπικές απόψεις επί των δημοσίων δρώμενων και να τις διατυπώνω ευθαρσώς. Αυτό διακρίνει τους ανθρώπους που έχουν «μη στρατευμένη» πολιτική κρίση».
Εδώ ο κ. Μιχάλης το τερμάτισε.
Το πήγε πιο πέρα κι από τον Jean-Jacques Rousseau.
Αυτό δεν είναι περίπλοκο… Είναι περικοκλάδα.
Το διάβασαν και κάποιες περικοκλάδες τις τοπικής του ΣΥΡΙΖΑ κι έγινε ο κουρνιαχτός κι η μπούρμπερη.
Κι ύστερα, Δήμαρχε, είναι κι αυτό το επίθετο του συμπατριώτη που είναι όλα τα λεφτά: κ. Μιχάλης. Ένας αναγραμματισμός στα φωνήεντα της πρώτης και της τελευταίας συλλαβής και την έχει έτοιμη την προτροπή και τον σχεδιασμό ο νέος διοικητής. Μη χάλι (Μη τ’ αγκιούς ντίπ. Κόψε πέρα. Είναι χάλι).
Μέχρι κι ο ποιητής το λέει κι ας μην είναι στρατευμένος: «Κοίτα Μιχάλη μου το χάλι μου | κι άλλαξε απόφαση, βρες πρόφαση» (να την κοπανήσεις, εννοεί, αλλά δεν το λέει, γιατί, όπως είπαμε, δεν είναι στρατευμένος).
Εν πάση περιπτώσει… Η κατάσταση, Δήμαρχε, είναι περίπλοκη.
Ας ελπίσουμε, ότι κάπως θα ξεδιαλύνει το πράγμα και ο καινούργιος διοικητής θα την παλέψει και κάτι θα τα καταφέρει.
Εμείς πάντως του το ευχόμαστε.
Αν γι’ αυτόν η διοίκηση του νοσοκομείου είναι το αντικείμενο της εργασίας του, για όλους εμάς είναι ζωτικής σημασίας λειτουργία.
Με το καλό λοιπόν, να ορίσει και να το καλοκουρδίσει (που δεν το βλέπω, αλλά ας μην απογοητευόμαστε, ακόμα δεν ελπίσαμε).
[1] «Ραντεβού»: Ιστορικό καφενείο των Βαλτινών της Δημοκρατικής Παράταξης, προσφάτως μεταφερθέν σε νεότατο κτίριο της πόλης, στο οποίο συχνάζουν τα πάσης φύσεως και προελεύσεως φύλα του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και άλλοι, αλλά κυρίως τα «ορφανά του Πάνου».
