Τις μέρες που πέρασαν, εσύ δεν το ξέρεις απλά Δήμαρχε, το καλοξέρεις. Στο πετσί σου το έζησες, από πάνω σου έφαγε που λέμε και στη Ντούτσαγα. Έγινε ο κακός χαμός. Κατάπιε η «πολιτική αβροφροσύνη» τον τιγκαρισμένο ασυμμάζευτο και πήγε ολόκληρη και χώρεσε την έκρηξη μέσα στο πιο θυμωμένο στόμα, που έχω δει τα τελευταία χρόνια.
Το τι όργωμα έκαναν οι φθόγγοι στις φωνητικές χορδές του Νίκου δεν περιγράφεται! Μόνο οι λέξεις και οι εκφράσεις που χρησιμοποίησε ο ίδιος, μπορούν να αποδώσουν το μέγεθος του θυμού του.
Κι ενώ απέναντι στον ίδιο, Δήμαρχε, κράτησες στάση ψύχραιμη, εμποτισμένη με μια μακρύνεια εσάνς ανωτερότητας και απαξίας, εκείνο το μικρόνοο ξέσπασμα πάνω στο Μήτσο της Ανατροπής, τι το ήθελες;
Μα ήταν κουβέντα αυτή;
«Τοσοδούλης».
Τρία μέτρα άντρας καμαρωτός – καμαρωτός, έγινε «τοσοδούλης», επειδή σε ρώτησε, «ποια είναι η θέση σου, για όλα αυτά που υποστήριξε και υποστηρίζει ο κ. Καζαντζής»!
Αδικαιολόγητη “αβροφροσυνη”, Δήμαρχε…
Εν πάσει περιπτώσει, με αυτά ασχολήθηκαν όλα τα «μέσα»… Θα έλεγα και τα «έξω», αλλά κρατιέμαι. Γιατί σίγουρα ο κόσμος έχει πολλά προβλήματα να λύσει και όλα αυτά του φαίνονται περισσότερο ως κοκορομαχίες, παρά ως ζητήματα, για τα οποία πρέπει να ξοδέψει πολύτιμο προσωπικό χρόνο.
Εμείς όμως Δήμαρχε, έχουμε αφήσει πίσω μας μια μισή καλημέρα, την οποία και πρέπει να ολοκληρώσουμε.
Λέγαμε λοιπόν την προηγούμενη εβδομάδα, όπως θα θυμάσαι Δήμαρχε, για το ΔΗΠΕΘΕ και την καλοκαιρινή παραγωγή του με τον τίτλο «Εκάβη, μία πρόσφυγας» και για την συμμετοχή της κ. Μπεμπεδέλη, η οποία θα τιμήσει την αγρινιώτικη θεατρική σκηνή με αυτή τη συμμετοχή της. Αναφερθήκαμε και σε κάποιες ενστάσεις που γεννάει το «χτίσιμο» του σημαινόμενου της συρραφής των μονολόγων, προς την κατεύθυνση της αλληλεγγύης στους πρόσφυγες.
Και πραγματικά όλα αυτά, ίσως (μπορείτε ΕΔΩ να δείτε το πρώτος μέρος αυτού του άρθρου) να ήταν λιγότερο σημαντικά, αν το ΔΗΠΕΘΕ επιτελούσε τον σκοπό, για τον οποίο ιδρύθηκε.
Δε μπορώ να πω… Καλές οι δύο παραστάσεις στο Αρχαίο Θέατρο της Στράτου και μάλιστα με είσοδο ελεύθερη για το κοινό. Εξαιρετικά τιμητική και η θυρανοίξια παράσταση μετά από 2.100 χρόνια του αρχαίου θεάτρου της Δήλου, αλλά όλα αυτά καμία σχέση δεν έχουν με τον σκοπό, για τον οποίο ιδρύθηκε και λειτουργεί αυτός ο δημοτικός οργανισμός.
Το Δημοτικό θέατρο, Δήμαρχε (το έχω γράψει και θα το ξαναγράψω) δεν έγινε, ούτε για να σκηνοθετεί ο καλλιτεχνικός του διευθυντής το ένα έργο πίσω από το άλλο (Αλήθεια, γιατί η προκήρυξη της θέσης του καλλιτεχνικού διευθυντού, δεν γίνεται προκήρυξη θέσης μόνιμου σκηνοθέτη), ούτε φυσικά, για να εξυπηρετεί τις επικοινωνιακές στοχεύσεις κανενός υπουργείου πολιτισμού, το οποίο, αντί να ενισχύει το ΔΗΠΕΘΕ και να το στηρίζει, το υποχρηματοδοτεί και το χρησιμοποιεί. Έγινε, για να μπορούν οι δημότες αυτού του δήμου, οι κάτοικοι της Αιτωλοακαρνανίας, καθώς και της ευρύτερης περιφέρειας να απολαμβάνουν υψηλής ποιότητας καλλιτεχνικό προϊόν.
Το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου, Δήμαρχε, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να είναι μια ερασιτεχνική ομάδα, η οποία πλαισιώνεται από έναν ή δύο επαγγελματίες, για «να τυλίξει το ντορό με ψέματα», αλλά ακριβώς το αντίθετο. Όχι φυσικά, και μόνο, για την στείρα ικανοποίηση μιας δέσμευσης, η οποία πηγάζει από την προγραμματική σύμβαση (ΑΔΑ: ΩΦΟΥΟΕΠΧ) με το υπουργείο, που υπογράφτηκε πρόσφατα (η συμμετοχή των μελών του ΣΕΗ είναι συγκεκριμένη[1]), αλλά κυρίως γι’ αυτήν την ίδια την ποιότητα του καλλιτεχνικού αποτελέσματος.
Εκτός από την κ. Μπεμπεδέλη στην φετινή καλοκαιρινή παραγωγή το σύνολο σχεδόν των άλλων συντελεστών είναι ερασιτέχνες. Μια ματιά μόνο στο δελτίο τύπου (Δείτε ΕΔΩ) το αποδεικνύει αναντίρρητα.
Θα το πω άλλη μια φορά, για να μην παρεξηγηθώ. Είναι αξιέπαινη η προσπάθεια και η ζέση των ερασιτεχνών. Το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου όμως, δεν είναι ερασιτεχνικό σύνολο ή καλύτερα, σε καμία περίπτωση δεν θα έπρεπε να είναι τέτοιο.
Είναι ένας οργανισμός η παραπάνω σύμβαση υποχρεώνει το ταμείο του Δήμου Αγρινίου, «για την πραγματοποίηση των σκοπών της παρούσης προγραμματικής, να καταβάλει στο ∆Η.ΠΕ.ΘΕ. οικονοµική ενίσχυση συνολικού ποσού εκατόν πενήντα χιλιάδες ευρώ (150.000,00€)».
Εκατόν πενήντα χιλιάδες ευρώ, Δήμαρχε είναι πολλά χρήματα για τρεις μόνο παραστάσεις μέσα στο καλοκαίρι.
Αλήθεια την παράσταση στην Δήλο την έχει αγοράσει το υπουργείο πολιτισμού ή όχι; Μια απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα θα φώτιζε πολλά.
Και μη μου πεις ότι το παραπάνω ποσό είναι και για τον χειμώνα, γιατί, για τις 12 με 16 χειμωνιάτικες παραστάσεις που δίνει, ΜΟΝΟ (το τονίζω, ΜΟΝΟ) στην πόλη του Αγρινίου ο θεατρικός οργανισμός του Δήμου, εισπράττει και εισιτήριο.
Και πολύ καλά κάνει.
Επίσης εισπράττει και από τους μαθητές των σχολείων για την παιδική του σκηνή.
Όμως στην περιοχή της ευθύνης υπάρχουν και άλλα παιδιά και άλλοι κάτοικοι.
Γι’ αυτούς πότε θα κάνει κάτι;
Είναι πολλά όσα μπορεί να καταγράψει κανείς για την λειτουργία του ΔΗΠΕΘΕ. Και κανένα από όλα αυτά δεν είναι καινούργιο.
Μόνο που τώρα, παρά είναι χύμα, Δήμαρχε. Κι αν δεν συμμαζευτεί το πράγμα… «θα χαθεί το γκλάμουρ, πατριώτ’».
Πριν λοιπόν αρχίσουμε να καμαρώνουμε που σκαρφαλώνουμε τον κολοφώνα… της Δήλου με όχημα την αδιαμφισβήτητη καλλιτεχνική αξία της κ. Μπεμπεδέλη, ας προσέξουμε να μην την πάθουμε, όπως η μαϊμού που ανεβαίνει στο δέντρο.
Ξέρεις τι λέει γι’ αυτό ο σοφός λαός, Δήμαρχε!!! Δεν ξέρεις!!!
- «Οι ηθοποιοί που θα απασχολούνται στο ∆Η.ΠΕ.ΘΕ. θα είναι κατά 80% µέλη του Σωµατείου Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ) και οι τεχνικοί τουλάχιστον κατά τα 2/3 µέλη των οικείων συνδικαλιστικών οργανώσεων. Η αµοιβή τους εµπίπτει στις διατάξεις του Ν.4093/2012 (ΦΕΚ 222α)»
