Θα τρελαθούν κι οι καύσωνες, Δήμαρχε, μ’ αυτά που γίνονται… Θα τρελαθούν και θα αρχίσουν να πετούν παγάκια κατεψυγμένων εγκεφαλικών, για να λιώσουν μέσα στο μυαλό μας.
- του Λευτέρη Τηλιγάδα |
| red line
Τι ήταν κι αυτό που ζήσαμε προχτές, σε αυτή την περίλαμπρη αίθουσα της πρώην Τράπεζας της Ελλάδας, που ακόμα την ξεχρεώνουμε, για να καμαρώνουμε έναν κανονισμό που άλλοτε εφαρμόζεται κατά γράμμα κι άλλοτε ξεχειλώνεται, ως πουλόβερ παλιακό και φθαρμένο, για να χωρέσει στοχεύσεις και τακτικές της πλειοψηφίας, κι άλλοτε συμμαζεύεται όπως-όπως μέσα στις αποστειρωμένες αγκυλώσεις των κανονιστικών ερμηνειών του Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου, όχι προς την κατεύθυνση να υποβοηθήσει τον διάλογο, αλλά να τον καταργήσει συνειδητά, τυπικά και ουσιαστικά.
Αν συναντήσεις, σε παρακαλώ, κάπου τον Κώστα, τον οποίο τον εκτιμώ για πολλά πράγματα, αλλά όχι για τον τρόπο, με τον οποίο επιχειρεί να χειραγωγήσει τον διάλογο μέσα στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου, πες του και συ καμία κουβέντα, γιατί η παρωδία των συνεδριάσεων του κορυφαίου αυτού αυτοδιοικητικού οργάνου, δεν μπορεί να συνεχιστεί. Μας προσβάλει όλους. Είναι «ακριβός στα πίτουρα και φτηνός στ’ αλεύρι».
Και μιας και το έφερε η κουβέντα, Δήμαρχε, στ’ «αλεύρια» και στα «πίτουρα», να πούμε και δυο κουβέντες για «της μυλωνούς τον πισινό», από τον οποίο ζητάμε και ορθογραφία. Αν ο κανονισμός του δημοτικού Συμβουλίου παράγει αυτόν τον αγκυλωμένο πολιτικό διάλογο, τότε αυτός ο κανονισμός πρέπει να αλλάξει.
Αυτό όμως, δεν αρκεί μόνο να το λέμε, πρέπει και να το κάνουμε.
Πάλι αρκουδόγαμο είχαμε προχθές στην Αναστασιάδη.
Και δεν είναι μόνο που χορεύανε οι αρκούδες, Δήμαρχε, όσοι ώρα βαρούσαν τα νταούλια, οι «κουμπάροι». Είναι που κατά την διάρκεια του μυστηρίου, άλλα ρώταγε το σόι κι άλλα του έλεγε ο παππάς.
Ο Πελοπίδας (Αντωνάκος-ΛΑΣ), Δήμαρχε, δεν ρώτησε, αν είναι μεγάλη τραγωδός η κ. Μπεμπεδέλη, ούτε για πως σχεδιάζει η Δημοτική Αρχή να αξιοποιήσει το αρχαίο θέατρο του Στράτου, ούτε αν το πολιτιστικό όραμα της πλειοψηφίας είναι ο ανταγωνισμός της Στράτου με την Επίδαυρο. (Πολύ ματαιοδοξία, Δήμαρχε).
Ο Πελοπίδας ρώτησε γιατί το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Αγρινίου, θα δώσει φέτος το καλοκαίρι, τρεις παραστάσεις μόνο.
Γιατί δεν του είπες την αλήθεια, την ώρα που «ο κόσμος το ‘χει τούμπανο κι εσύ κρυφό καμάρι», καμάρι μ’;
Η αλήθεια και η απάντηση είναι η εξής: Γιατί η κ. Μπεμπεδέλη, η οποία θα το ξαναγράψω είναι μεγάλη ηθοποιός, φέτος το καλοκαίρι δεν ήθελε να δουλέψει, για τους δικούς της λόγους η γυναίκα και δεν θα την κρίνουμε εμείς γι’ αυτό. Μια «αρπαχτούλα» όμως, Δήμαρχε, δεν θα την χάλαγε. Και της την προσφέραμε. Τρεις παραστασούλες μόνο (οι καιροί είναι δύσκολοι)… κι από δώ πάνε κι οι άλλοι. Όμως, Δήμαρχε, ο ρόλος του ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου δεν είναι η ικανοποίηση της «αρπαχτούλας» της κάθε σημαντικής ή μη καλλιτέχνιδος του ελληνικού και ξένου ρεπερτορίου, ούτε φυσικά η ενίσχυση του βιογραφικού του καλλιτεχνικού διευθυντή του θεάτρου με τη διδασκαλία αξιόλογων ηθοποιών. Ποιος είναι; Δες το καταστατικό της λειτουργίας του και θα το καταλάβεις, γιατί και έξυπνος άνθρωπος είσαι και την ελληνική, στην οποία είναι γραμμένο, γνωρίζεις.
Όταν μια παράταξη ρωτάει στο Δημοτικό Συμβούλιο και ξέρει τι ρωτάει και ξέρει και ποια απάντηση καλύπτει την ερώτηση της.
Το «Ανυπότακτο Αγρίνιο», Δήμαρχε, ρώτησε συγκεκριμένα πράγματα: «Ποια τα στοιχεία εκείνα (χρηματικά ποσά και εταιρείες), που καθρεπτίζουν πέραν κάθε αμφισβήτησης, κάθε είδους οικονομικής συναλλαγής (κάθε είδους διαφημιστικές ανακοινώσεις, προκηρύξεις, ανακοινώσεις, ψηφίσματα κ.λ.π.), που έγινε είτε με τοπικά Μέσα Ενημέρωσης (εφημερίδες, τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς, site και blogs) είτε με τοπικές εκδοτικές επιχειρήσεις-τυπογραφεία (κάποια τοπικά Μέσα Ενημέρωσης διαθέτουν και λειτουργούν τέτοιες επιχειρήσεις) είτε με τοπικές Εταιρείες Δημοσίων Σχέσεων Προβολής και Διαφήμισης είτε με αντίστοιχες δραστηριότητας εταιρίες πέραν της περιοχής μας, με απευθείας ανάθεση ή με πρόχειρους διαγωνισμούς από τον Δήμο Αγρινίου (Οικονομική Υπηρεσία), το σύνολο των δημοτικών επιχειρήσεων (ΚΕΠΑ, ΚΕΔΑ, ΔΕΥΑΑ κ.λ.π.), καθώς και αυτές της “Τριχωνίδα Α.Ε. Ο.Τ.Α.”, καθώς ο Δήμος Αγρινίου είναι ο πλειοψηφών μέτοχος»;
Απαντώ σε αυτό, συγκεκριμένα, σημαίνει: Ο «Τάδε» πήρε «αυτό» το ποσό, για τιμολόγιο που αφορά «αυτή» την εργασία. Τα άλλα, είναι εκ του περισσού. (Kαι για να μην παρεξηγηθεί ο Τίμος (Παπανικολάου-ΛΑΣ), όχι της Νέας Ιωνίας).
Αυτό απαιτεί χρόνο, αλλά όχι πολύ χρόνο, γιατί εξ όσων γνωρίζω και στο Δήμο και στις Δημοτικές του επιχειρήσεις λειτουργούν οργανωμένα λογιστήρια. Αν αυτό δεν συμβαίνει τότε το πρόβλημα είναι μεγάλο, Δήμαρχε.
Αυτά προς το παρόν με το: «άλλα ρώταγε το σόι κι άλλα του έλεγε ο παππάς». Πολύ φοβάμαι ότι θα υπάρξει και συνέχεια.
Μια κουβέντα τώρα και για τα «τσάμικα». (Ή αλλιώς: Απαραίτητη προϋπόθεση για να ρίξει κανείς γροθιά στο μαχαίρι είναι να έχει γροθιά. Αν δεν έχει, ας βαρέσει παλαμάκια. Είναι καλύτερα!!!)
Το τσάμικο, αυτό το γνωρίζουν, Δήμαρχε, οι λεβέντες που τον χορεύουν, είναι δύσκολος χορός. Ηρωικός και πένθιμος μαζί, λεβέντικος κι αντρείος. Αν μάλιστα αποφασίσεις «να τον πας» και με φιγούρες και δεν τα καταφέρεις, είναι για να γελάν μαζί σου ακόμα και τα άδεια τενεκεδάκια μπύρας, πάνω στα τσίγκινα τραπέζια με τις λιγδωμένες λαδόκολλες.
Επειδή λοιπόν, Δήμαρχε, κι εσύ και ο Νίκος (Καζαντζής-πρώην αναπληρωτής Δημάρχου, νυν ανεξάρτητος) αποφασίσατε να το χορέψετε το τσάμικο, αφήστε τις φιγούρες, γιατί μ’ αυτές «δεν το ‘χετε», και πείτε μας, τι είναι αυτό που ξέρετε ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΑΓΝΟΟΥΜΕ.
Αν ο πρώην αναπληρωτής δήμαρχος δεν γνωρίζει την απάντηση στο πρώτο ΤΟΥ ερώτημα, που δημόσια έθεσε προς το Δήμαρχο (Δείτε ΕΔΩ), τότε το πρόβλημα το έχει ο Δήμαρχος και η Δημοτική Αρχή.
Αν το γνωρίζει και «το πάει με φιγούρα» τότε και αυτός είναι υπόλογος των λόγων και των έργων του.
Πάντως το τραγούδι της εποχής Δήμαρχε, προς όλες τις κατευθύνσεις, είναι το: (Χαλαρά)
