Μη μου πεις, Δήμαρχε, ότι δεν σου έλειψα, γιατί θα αυτοκτονηθώ!
Ήταν βλέπεις αυτή η άδεια άνευ αποδοχών, στην οποία εξαναγκάστηκα (το «εξαναγκάστηκα» πηγαίνει στο «αποδοχών»), που με έφερε στα δυτικά παράλια του νομού (όχι για πολύ, για δυο μερούλες μόνο), γιατί πραγματικά, δεν μπορούσα με τίποτα να καταλάβω, τί ακριβώς ήθελε να πει ο δημοτικός σύμβουλος Κωνσταντίνος Ρόκος με κείνη την περίφημη πραγματεία του περί ορθού λόγου.
- του Λευτέρη Τηλιγάδα |
| red line
Πήρα λοιπόν τα μπανιερά την επιστολή και την εισήγηση Ρόκου παραμάσχαλα και τα ξάπλωσα στη μαγευτική ακτή της Παλιόβαρκας που ‘χει τον ήλιο ντάλα και τη θάλασσα μπατάλα μπας και στρώσει πάνω στη φαιά ουσία του εγκεφάλου μου το επιχείρημα και δω κι εγώ τ’ ανείδωτο.
«Καθώς τα εκτιμούμενα οικονομικά οφέλη» είπε ο ορθο-λογιστής Δημοτικός Σύμβουλος από την σύναψη της Διατλαντικής Συμφωνίας Εμπορίου και Επενδύσεων (TTIP) ανέρχονται (με την πλήρη εφαρμογή της) στο ύψος των εκατόν είκοσι δισεκατομμυρίων ευρώ το χρόνο για την Ε.Ε. και περίπου ενενήντα πέντε (95) δισεκατομμύρια για τις Η.Π.Α., η αύξηση των εξαγωγών της Ε.Ε. εκτιμάται ότι θα είναι της τάξης του 6% , το ΑΕΠ της Ε.Ε. εκτιμάται ότι θα σημειώσει αύξηση της τάξης του 1%, και το μέσο εισόδημα του ευρωπαϊκού νοικοκυριού θα σημειώσει αύξηση της τάξης των 550,00 € ετησίως, αναμένεται ότι η σύναψη της TTIP έχει πλέον λάβει νομοτελειακή υπόσταση».
Το τι μακροβούτι έκανα, Δήμαρχε, για να καταλάβω, που ακριβώς βρίσκεται ο ορθός λόγος σε αυτή την παράγραφο, είναι άλλο να στο λέω κι άλλο να είσαι εκεί και να με βλέπεις. Να φανταστείς ακόμα κι ένα χταπόδι που με είδε με τα γρουμπουλισμένα μάτια του έμεινε ατάραχο και με κοίταζε με τις ώρες. Ήμουν όλος μια βυθισμένη απορία. «Πως είναι δυνατόν ο Κώστας, να γνωρίζει κιόλας τη συμφωνία και να οδηγείται σε αυτές τις τόσο ακριβείς εκτιμήσεις και η παγκόσμια κοινότητα να τις αγνοεί»; Να δεις που ο Κώστας «έχει δόντι» μέσα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή που κάνει τις διαπραγματεύσεις σκέφτηκα. «Προσοχή στον κάλο του εγκεφάλου» μου φώναξε μια τσιπούρα, περνώντας δίπλα μου με ταχύτητα ιστιοφόρου.
Τσιπούρα είναι σκέφτηκα, ότι θέλει λέει.
Εκεί όμως που πήρα τα μυαλά παραμάσχαλα, ο βουτηχτής ήταν όταν το διάβασα το παρακάτω:
«Συγκερασομένων όλων των ανωτέρω διαπιστώσεων – είτε θετικών είτε αρνητικών – θεωρώ ότι η έλλειψη διαφάνειας των διαπραγματεύσεων είναι λίαν αρνητικό στοιχείο και το πλέον κομβικό, το οποίο δεν μπορούν να δεχθούν οι Ευρωπαϊκοί Λαοί και δεν θα το δεχθούν. Η τακτική αυτή που παραπέμπει σε μεθόδευση, πέραν της καταπάτησης τις Ευρωπαϊκής Αξίας περί συμμετοχικότητας , θα δράσει εν τέλει ανασταλτικά για την επίτευξη αυτής καθαυτής της συμφωνίας. Είναι επίσης σαφές ότι οι τοπικές και περιφερειακές αρχές όπως και οι τοπικές κοινωνίες, θα πρέπει να είναι ενημερωμένες και να διαδραματίσουν ουσιαστικό ρόλο στην πορεία αυτής της διαπραγμάτευσης.
Θεωρώ όμως ταυτόχρονα μεγάλο λάθος να παραβλέπουμε την αναγκαιότητα για σύναψη εμπορικής και επενδυτικής σχέσης ανάμεσα στις Η.Π.Α. και την Ε.Ε., η οποία θα αποτελέσει ιστορική συμφωνία, και η οποία οδηγεί στην οικονομική ανάπτυξη την αύξηση της ανταγωνιστικότητας και εν τέλει την μείωση της ανεργίας , όταν μάλιστα η παράβλεψη αυτή είναι αποτέλεσμα άρνησης, αφορισμού και μιας όλο και διογκούμενης συνωμοσιολογίας».
«Ήμαρτον, φιλελεύθερε ορθολογιστή». Θέλεις και τα λες ή σου ξεφεύγουν.
Δηλαδή η δική σου εισήγηση, η οποία έγινε και απόφαση, ως προς τα επιχειρήματα της, τα οποία είναι έωλα, αφού έγκυρη πληροφόρηση δεν υπάρχει , δεν «παραπληροφορεί και δεν σπέρνει την παρανόηση»;
Σήμερα, σ’ ένα περιβάλλον σκληρού καπιταλισμού, αβεβαιότητας, κινδύνου και αδιαφάνειας, να πεις Δήμαρχε στον φιλελεύθερο Δημοτικό Σύμβουλο, πως η ψευδαίσθηση της αυτάρκειας ενός αποκαθαρμένου ορθού λόγου, αν και όταν αυτός υπάρχει, δεν μπορεί από μόνος του να εξαλείψει τις αντιθέσεις.
“Αν μάθαμε κάτι από την κριτική και την αυτοκριτική του Διαφωτισμού και του ορθού λόγου είναι πως στις συγκρούσεις του σήμερα ο ορθός λόγος δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως υπερόπλο που αποστομώνει τους αντιπάλους του”.
Οι αρχές και οι αξίες αυτών των αστικών δημοκρατιών(;) που ζούμε, χρειάζονται τη μεροληπτική μας συνηγορία, ώστε να πείσουμε, εμείς που τις υπερασπιζόμαστε, όχι για την απόλυτη και καθολική ισχύ τους, αλλά για τη σημασία που έχουν στις κατακτήσεις τόσο στην ιστορία μας όσο και στη ζωή μας.
Τα άλλα, πες στον Κώστα, θα τα βρει η υπηρεσία.
Και κάτι τελευταίο. Βρώμισε η πόλη καθαριότητα, Δήμαρχε, Έλεος, μέσα στον καύσωνα.
